Share
บทที่ 131
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 132
“ทุกคนรู้เพียงว่าหมิงเฟยคือคนที่เสด็จพ่อพาเข้ามาจากนอกพระราชวัง ส่วนตัวตนที่แท้จริงของนางเป็นใคร ล้วนไม่มีผู้ใดรู้”พระชายาองค์รัชทายาทถอนหายใจออกมาเบาๆ เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ถึงว่าตัวตนของหมิงเฟยจะลึกลับเพียงนี้ นางพึมพำว่า “คงไม่ได้ไปแย่งภรรยาของผู้อื่นมาใช่หรือไม่”“เจ้าน่ะ ควรปิดปากแน่นให้เป็นนิสัยไว้คงจะดี”พระชายาองค์รัชทายาทจิ้มไปที่จมูกของเซี่ยเชียนฮวันนางอายุมากกว่าเซี่ยเชียนฮวันหลายปี ทุกครั้งที่เห็นเซี่ยเชียนฮวัน นางก็รู้สึกว่าเหมือนเห็นน้องสาวแสนซุกซนและชาญฉลาด แต่ทำอะไรนางไม่ได้จริงๆ เซี่ยเชียนฮวันเผยอมุมปากยิ้มขึ้น นางหัวเราะแหะๆ “ข้าล้อเล่นเท่านั้น เสด็จพ่อทั้งสูงส่งและเฉลียวฉลาด รูปร่างหล่อเหลา จำต้องไปแย่งมาด้วยหรือ? ยามเขาออกเยี่ยมเยียนประชาชนนอกเครื่องแบบโดยไม่ได้เปิดเผยตัวตน เพียงเดินไปบนถนนก็มีสตรีมากมายอยากแต่งงานกับเขา”“เจ้าเป็นสตรีนะ เหตุใดจึงเอ่ยคำเช่นนี้!” พระชายาองค์รัชทายาทยิ้มแล้วส่ายหน้าขณะนั้นเงาหนึ่งที่ซ่อนกายอยู่ในความมืดกำลังสับสนประโยคนี้ของเซี่ยเชียนฮวัน เขาจะจดไว้ไปทูลต่อฮ่องเต้ตามความจริง หรือข้ามผ่านไปดี?เอาละ ช่างเถิดรายงานไปตา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 133
"เจ้าได้รับจดหมายจากพี่ชายข้ามาฉบับหนึ่งไม่ใช่หรือ เอาออกมาให้ข้าดู" เซี่ยเชียนฮวันยื่นมือออกไปหลินซวี่ตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อชะงักลงชั่วครู่จึงได้นำจดหมายมอบไปให้เซี่ยเชียนฮวันเช้าวันนี้ เซี่ยเหยียนได้สั่งให้คนนำจดหมายลับมาให้ แต่เกือบถูกคนของซูอวี้เออร์รั้งเอาไว้ที่หน้าประตู โชคดีที่เขาปรากฏตัวขึ้นทันเวลา แล้วชี้แจงว่าตนเป็นองครักษ์ลับของพระชายาอ๋อง จึงสามารถนำจดหมายมาได้อย่างราบรื่นเดิมทีหลินซวี่ตั้งใจว่าจะนำจดหมายฉบับนี้ไปให้เซียวเย่หลันดูไม่รู้ว่าเซี่ยเชียนฮวันรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรแม้ว่าหลินซวี่จะมีความจงรักภักดีต่อเซียวเย่หลัน แต่เขาก็ไม่อาจขืนคำสั่งของเซี่ยเชียนฮวันได้ท้ายที่สุดแล้วเขาจึงนำจดหมายฉบับนั้นออกมาให้เซี่ยเชียนฮวันนางเปิดออกดู เมื่อมองไปยังตัวอักษรพบว่าเป็นลายมือของเซี่ยเหยียนจริง"ยามสวี[footnoteRef:1]ของคืนนี้ ฉางหย่วนป๋อจะเชิญจ้านอ๋องมางานเลี้ยงในหอเทียนเซียงในนามของท่านพ่อ คนในครอบครัวของน้าเซี่ย ไม่เคยคิดดี เจ้าต้องระวังไว้ให้มาก" [1: ยามสวี ช่วงเวลา 1-3 ทุ่ม] เนื้อหาช่างเรียบง่ายเป็นจดหมายรายงานที่เซี่ยเหยียนส่งมาให้นาง"เหอะๆ แต่ละคนชอบ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 134
ในห้องชั้นสามเซียวเย่หลันเพิ่งเดินตรงเข้ามาข้างใน เขาเงยหน้าขึ้นมองพบฉางหย่วนป๋อที่นั่งอยู่ข้างกายอันติ้งโหว เขาเผยอมุมปากยิ้มเล็กน้อยเป็นไปตามที่เขาคิดไว้จริงๆ "คารวะท่านอ๋อง" ทุกคนลุกขึ้นยืนแล้วโค้งกายคำนับเซียวเย่หลันเดินตรงไปยังตำแหน่งที่นั่งหลัก "เชิญนั่งเถิด"มีชายสี่คนนั่งอยู่ก่อนหน้า นอกจากอันติ้งโหวและฉางหย่วนป๋อแล้ว ก็มีบุตรชายของพวกเขาอีกคนละคนไม่ทันให้อันติ้งโหวที่นั่งทำหน้าเคร่งขรึมเอ่ยปาก ฉางหย่วนป๋อก็ยิ้มขึ้นก่อนว่า "เดิมทีสุราในวันนี้ ข้าต้องการดื่มเพื่อเอ่ยขอโทษจ้านอ๋อง แต่เกรงว่า ท่านอ๋องจะไม่ยินยอมเดินทางมา ดังนั้นจึงได้ใช้ชื่อของสหายในการเชิญชวน ขอท่านอ๋องโปรดให้อภัยเถิด" เขารีบลุกขึ้นยืน แล้วรินสุราให้แก่เซียวเย่หลันสายตาอันเย็นชาของเซียวเย่หลันมองไปที่แก้วสุรานั้น "ข้ารู้ว่าอาหารมื้อนี้ไม่ได้เป็นความคิดริเริ่มมาจากท่านพ่อตา" "หืม?" ฉางหย่วนป๋อชะงักลงเซียวเย่หลันก้มหน้าลงเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา "ห้องที่ท่านเลือกนี้เคยเป็นห้องของอวี้เออร์มาก่อน ท่านพ่อตาคงไม่เชิญขามาดื่มสุราที่ห้องนี้แน่" แม้แต่สุรานี้ก็เคยเป็นสุราที่ซูอวี้เออร์กล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 135
“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ อย่าเพิ่งรีบร้อนใจไปไหน พวกเรายอมรับว่าละเลยไปเล็กน้อย ท่านอยู่ดื่มต่ออีกสักหน่อยเถิด”สองพ่อลูกฉางหย่วนป๋อเข้าไปล้อมหน้าล้อมหลังเซียวเย่หลันไว้ แทบจะคุกเข่าร้องขอจู่ๆ เซียวเย่หลันก็หันหลังกลับเข้าไปในห้องพวกเขาดีอกดีใจยิ่งนัก แล้วรีบต้อนรับเซียวเย่หลันเข้าห้อง“เหอะๆ ดูเหมือนว่าท่านอ๋องจะเสียดายสุราที่แม่นางซูกลั่นเองกับมือนี้สินะ” เซี่ยเหยียนจับถ้วยสุราสีขาวในมือของตนลูบเบาๆ แล้วยิ้มเยาะ“หุบปากเสีย”อันติ้งโหวจ้องบุตรชายตาเขม็ง”เซี่ยเหยียนผู้เอาแต่ใจ เขาไม่เคยเชื่อฟังคำพ่อแม่อยู่แล้ว จึงได้เชิดหน้ากล่าวว่า “น่าสงสารน้องสาวผู้อ่อนโยนของข้าเหลือเกิน ต้องอยู่ในจวนอ๋องโดดเดี่ยวเดียวดายเพียงลำพัง ไม่รู้ว่าได้กินอาหารเย็นหรือยัง บัดนี้นางจะหิวโหยหรือไม่”“น้องสาวของเจ้ากับคำว่าอ่อนโยน ไม่เชื่อมโยงกันแต่อย่างใด” เซียวเย่หลันตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นเซี่ยเหยียนจึงหุบปากลงเขาพยายามที่สุดแล้วหากน้องเขยคนนี้ของเขาแกล้งทำเป็นฟังไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการสื่อออกมา ในตอนท้ายหากตกหลุมพรางฉางหย่วนป๋อ ก็ถือว่ารนหาที่เอง......ในขณะเดียวกันเซี่ยเชียนฮวัน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 136
“ข้าไม่สนิทกับนาง มีเพียงเจ้าของหอแห่งนี้ที่รู้ว่านางเป็นใคร”สตรีชุดเขียวดูเหมือนไม่อยากกล่าวถึงซูอวี้เออร์เท่าไรนักสตรีอีกนางหนึ่งกระซิบว่า “ก่อนหน้านี้พี่ชิงเคยแย่งชิงตำแหน่งนางคณิกากับซูอวี้เออร์ แต่นางพ่ายแพ้”เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้าจากนั้นนางก็รินสุราให้สตรีทั้งหลายไม่หยุด ในที่สุดพวกนางก็หลับคาโต๊ะด้วยความเมาเมื่อได้ฟังเรื่องราวจากแม่นางทั้งหลายแล้ว เซี่ยเชียนฮวันจึงมั่นใจได้ว่าพวกเซียวเย่หลันอยู่ที่ห้องด้านล่างที่เคยเป็นห้องของซูอวี้เออร์อย่างแน่นอน!นางมุ่งหน้าไปที่ชั้นสามอีกครั้งนางเดินไปรอบๆ เพื่อหาเบาะแสและขณะที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังจะเดินไปยังห้องท้ายสุดตรงระเบียงทางเดิน นางพบว่าทุกห้องไม่ได้จุดไฟ มีเพียงห้องตรงกลางเท่านั้นที่มีแสงเทียนส่องออกมาอย่างโดดเด่นเซี่ยเชียนฮวันอ้อมไปบริเวณหน้าต่างของห้องนั้นเงียบๆ แล้วย่อตัวลงเพื่อแอบฟัง"ทำไมท่านพ่อถึงได้ช้านัก..." "เอาเถิดนะ เจ้าอดใจรอสักหน่อย..." เป็นน้ำเสียงของน้าเซี่ยและหลิวหรูซวี่!เซี่ยเชียนฮวันจึงได้เงี่ยหูฟังในไม่ช้า นางก็ได้ยินแผนการคร่าวๆ ของจวนฉางหย่วนป๋อพวกเขาใส่ของบางอย่างลงไปในสุรากุ้ยฮัว ต่อใ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 137
"เจ้า เจ้าอย่าได้เข้ามา เจ้าคือเซียวเย่หลันจริงหรือ?"เซี่ยเชียนฮวันถอยหลังออกไปนางเองก็ยังไม่แน่ใจนักชายหนุ่มที่ร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นของสุราเดินโซซัดโซเซเข้ามา ดูไม่เหมือนกับเซียวเย่หลันตามปกติ ที่มักแฝงไปด้วยความดุดันอาฆาตน้ำเสียงของเขาดูแหบแห้งต่ำทุ้มเนื่องจากฤทธิ์ของสุรา"ทำไมหรือ จำสามีตัวเองไม่ได้?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูผ่อนคลาย"เจ้ากำลังพูดเรื่องน่าขันอันใด ข้าเป็นชายจะมีสามีได้อย่างไร" เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะออกมาด้านหลังของนางคือชั้นวางของ นางหนีไปไหนไม่ได้อีกชายหนุ่มยกมือข้างขวาขึ้นพิงไปที่ตู้ด้านหลังของนางแล้วก้มหน้าลงมอง "ไม่เป็นไร ในไม่ช้าเจ้าจะนึกขึ้นได้เอง"เมื่อเซี่ยเชียนฮวันสัมผัสได้ถึงแววตาอันน่ากลัวเหมือนสัตว์อันดุร้ายที่อยู่ด้านบนศีรษะนาง นางก็แน่ใจถึงตัวตนของชายผู้นี้ได้ทันทีเป็นเซียวเย่หลันจริงๆ !"เป็นไปไม่ได้ เจ้า เจ้าจะเข้ามาห้องนี้ได้อย่างไร ข้าสลับหมายเลขห้องไว้แล้ว เจ้าควรจะถูกบุตรชายฉางหย่วนป๋อหามเข้าไปในห้องเทียนจื้อหมายเลขหนึ่งจึงจะถูก" เซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจจริงๆ มือทั้งสองข้างของนางปฏิเสธวุ่นวาย ไม่รู้ว่าจะคัดค้านเช่นไรเซียวเย่หล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 138
ประโยคนี้ทำให้เซี่ยเชียนฮวันหัวใจเต้นรัวเขาคงไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นใช่หรือไม่?“ที่นี่ไม่มีวัสดุปรุงยา ข้าไม่อาจปรุงยาแก้ดับร้อนให้เจ้าได้" นางกล่าวด้วยความระมัดระวังเซี่ยเชียนฮวันหวังว่าตนจะคิดผิดไปจากนั้นน้ำเสียงของเซียวเย่หลันกลับดูเร่าร้อนจนน่าตกใจ ใครได้ยินก็ล้วนไม่อาจปฏิเสธได้ "ขึ้นเตียง""ข้าไม่!" เซียวเย่หลันไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบคว้าตัวนางขึ้นมาแล้วเดินตรงไปที่เตียง"หากเจ้าจะระบายความร้อนรุ่ม ก็ไปหาหลิวหรูซวี่ที่ห้องข้างเถอะ นางกำลังรอเจ้าอยู่!" เซี่ยเชียนฮวันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนจะร้องไห้"นางน่าเกลียดเกินไป" "ก่อนหน้านี้เจ้าก็บอกว่าข้าน่าเกลียดไม่ใช่หรือ?" "เจ้าดีกว่านางเล็กน้อย" ระหว่างที่สนทนากันอยู่นั้น เซียวเย่หลันได้วางร่างของเซี่ยเชียนฮวันลงเบาๆ เดิมทีเซี่ยเชียนฮวันคิดว่าเมื่อชายหนุ่มผู้นี้ดื่มสุราจนเมามาย ไม่ว่าทำสิ่งใดเขาก็จะไม่รู้จักหนักเบา คาดไม่ถึงว่าท่าทางของเขาจะละเอียดอ่อนอ่อนโยนไม่แข็งกระด้างเลยนางนั่งอยู่บนเตียงอันอ่อนนุ่ม อาศัยแสงไฟจากด้านนอกหน้าต่าง ในที่สุดก็มองเห็นใบหน้าของชายหนุ่มชัดเจนบัดนี้แววตาของเขา มองไปช่างอ่อนโยนเหลือเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 139
"กรี๊ด!!" เสียงกรีดร้องอันแหลมคมดังขึ้นจากด้านนอกประตู ทำลายความเงียบสงบนี้จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอันวุ่นวายดังขึ้น"ดูเหมือนจะเกิดเรื่องขึ้น" “......”เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกทำตัวไม่ถูก นางเคลื่อนไหวไปมาแล้วหดตัวไปอยู่ตรงมุมของเตียงทางด้านของเซียวเย่หลันก็ยังไม่สร่างเมานัก เขายกมือขึ้นกุมหน้าผากกล่าวอย่างช้าๆ ว่า “คงจะเป็นฉางหย่วนป๋อพาคนไปจับตัวข้า ไม่จำเป็นต้องสนใจ" "แต่ข้าฟังดูน้ำเสียงผิดปกติ" เซี่ยเชียนฮวันตั้งใจฟังเมื่อนางรวบรวมสติขึ้นมาได้แล้วก็รู้สึกว่าเรื่องราวดูเหมือนจะมีขั้นตอนใดผิดพลาดเกิดขึ้น"เมื่อครู่ เหตุใดเจ้าจึงมาที่ห้องของข้าแห่งนี้?" นางเอ่ยถามเซียวเย่หลันเต็มไปด้วยอารมณ์ความต้องการ แต่ถูกนางผลักไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงตอบอย่างไม่เต็มใจนักว่า "ข้าคิดว่าที่นี่ไม่มีใคร" "แต่เมื่อเจ้าผลักประตูเข้ามาก็รู้ว่าข้างในมีคน ซ้ำยังยืนกรานจะเข้ามาให้ได้" "ข้าได้กลิ่นหอมของยาจากตัวเจ้า" "จมูกเจ้าดียิ่งนัก" "......" เซียวเย่หลันหรี่ตาลง ท่าทีดูหงุดหงิดใจเขาไม่อยากตอบนางไม่อยากให้สตรีคนนี้รู้ว่าเขาจำกลิ่นจากร่างกายของนางได้เซี่ยเชียนฮวันครุ่นคิดเล็ก
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
