แชร์

บทที่ 220 ขอโทษเธอต่อหน้าทุกคน

ซูจี้ไห่ชะงักไป ซูหรานจ้องมองเขา เขาก็ไม่กล้าโกหก "ไม่...ไม่ใช่ครับ"

"งั้นใครให้คุณมาล่ะ?" คุณปู่เย่เสียงสูงขึ้นเล็กน้อย

พร้อมกันนั้น ท่านมองไปทางหนึ่ง

สายตานั้นทำให้เย่ซือเหยียนใจสั่น กลัวว่าซูจี้ไห่จะบอกชื่อเธอออกมา

"ผม...ผม..." ซูจี้ไห่ไม่กล้าเอ่ยชื่อคุณหนูใหญ่เย่ ได้แต่มองซูหรานขอความช่วยเหลือ "หรานหราน..."

เขาหวังว่าซูหรานจะช่วยให้เขาลงจากต้นไม้ได้

เขาเชื่อว่าแค่ซูหรานเอ่ยปาก คุณปู่เย่ไม่เพียงจะไม่กดดันเขา แต่อาจจะให้เกียรติเขาด้วยซ้ำ

ซูหรานขมวดคิ้ว เธอไม่อยากทำลายบรรยากาศงานเลี้ยง

แต่เธอก็รู้ดีว่าซูจี้ไห่มีเจตนาอะไร เธอไม่อาจปล่อยให้เขาใช้ชื่อตระกูลเย่ไปหลอกลวงคนอื่นได้แน่นอน

ซูหรานยกแก้วเหล้า ยิ้มให้ทุกคนในงาน "ขอโทษด้วยนะคะ แม้ฉันจะนามสกุลซู แต่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณซูจี้ไห่คนนี้แล้ว อาจเป็นเพราะฉันไม่ค่อยรู้ความ ทำให้เขาไม่พอใจ เมื่อหลายเดือนก่อน เขาก็ไล่ฉันออกจากบ้านตระกูลซูแล้ว"

ซูหรานไม่กลัวว่าเรื่องพวกนี้จะทำให้เธอเสียหน้า

กระแสสังคมมักจะเข้าข้างคนที่ถืออำนาจในการพูด เธอขอบคุณตระกูลเย่ที่ให้อำนาจในการพูดกับเธอ

แน่นอน คนในงานเริ่มกระซิบกระซาบกัน

"คุณหนู
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status