หลังจากเดินออกจากสำนักงานกฎหมายซิงเฉิน ซูหรานก็เต็มไปด้วยความคิด และไม่สามารถสงบสติอารมณ์เอาไว้ได้เลยลุงกู้บอกว่าแม่ของเธอทิ้งพินัยกรรมลับเอาไว้ด้วย และอธิบายว่าพินัยกรรมนั้นจะถูกเปิดเผยได้หลังจากที่เธอได้รับมรดกซิงหลานจิวเวลรี่เท่านั้นพินัยกรรมของแม่ได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้า ราวกับว่าแม่ของเธอนั้นรู้ว่าจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอซึ่งพินัยกรรมลับฉบับนี้ มันยิ่งเพิ่มความสงสัยให้กับซูหรานมากยิ่งขึ้นว่า อุบัติเหตุในตอนนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายอย่างแน่นอน!ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จู่ๆ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น และก็เป็นเสิ่นยวนเพื่อนสนิทของเธอที่โทรเข้ามาทันทีที่ต่อสายได้ เสียงที่เป็นกังวลของเสิ่นยวนก็ดังขึ้น "หรานหราน เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม ต้องขอโทษจริงๆ สองวันมานี้ฉันต้องซ้อมเต้นรำในทีม มือถือถูกยึดไป ตอนนี้ฉันถึงได้รู้เรื่องของเธอ หลินเยว่เยว่ทำแบบนี้ได้อย่างไร นำเรื่องนี้ไปป่าวประกาศไปทั่ว หากฉันอยู่ ฉันจะต้องฉีกปากเธอให้เป็นชิ้นไปเลย!"ข่าวที่ว่าซูหรานได้ไปมั่วสุมกับผู้ชาย จนถูกตระกูลซูไล่ออกจากบ้าน ตอนนี้ได้แพร่กระจายไปในกลุ่มศิษย์เก่าแล้วแต่เธอไม่เชื่อหร
ชั่วขณะหนึ่ง หัวใจของซูหรานก็สั่นไหวแต่เธอยังไม่สามารถหาสาเหตุการจากไปของแม่ในอุบัติเหตุครั้งนั้นได้ ต่อให้เธอจะออกจากเมืองไห่เฉิงนี้ไป จิตใจของเธอคงไม่ความสุขอย่างแน่นอนขณะที่เธอไม่รู้ว่าจะบอกปัดรุ่นพี่ได้อย่างไรนั้น เสียงที่อ่อนโยนของเสิ่นเหยี่ยนก็ได้ดังขึ้นมาว่า "ไม่จำเป็นต้องรีบตอบ คำเชิญนี้มีผลตลอดเวลา!"ซูหรานถอนหายใจด้วยความโล่งอก…ท้องฟ้าได้มืดลงแล้ว ในสำนักงานขนาดใหญ่ชั้นบนสุดของอาคารฟู่ซื่อในตอนนี้หลังจากการตรวจสอบ ฟู่จิ้นหานก็นั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน และรอสายของซูหรานโดยไม่รู้ตัวทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นแต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ ดวงตาของฟู่จิ้นหานก็มืดลง เขารับสายและพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดีว่า "พูด!"ความเย็นยะเยือกพัดผ่านจี้เยี่ยนโจวที่อยู่อีกปลายสายทันที และเขากำลังคิดว่าตัวเองได้ไปทำให้เทพเจ้าแห่งน้ำแข็งขุ่นเคืองใจตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่จู่ๆ เมื่อตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ยีนการซุบซิบจึงเริ่มกระโดดขึ้นมาทันที "เป็นยังไงบ้างๆ สถานการณ์เมื่อคืนนี้? มีเรื่องที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้นหรือเปล่า? ถ้าฉันเป็นลู่ซิวหนิง เมื
ครึ่งชั่วโมงต่อมาซูหรานและเสิ่นเหยี่ยนรีบเดินเข้าไปในโรงแรมเมืองไห่เฉิง ลู่ซิวหนิงและซูอินที่รออยู่ที่นี่มานานแล้วก็เห็นพวกเขาทันทีเมื่อเห็นเสิ่นเหยี่ยน ซูอินก็รู้สึกอิจฉาจนแทบจะคลุ้มคลั่งดูเหมือนว่าเธอจะพูดอย่างไม่ตั้งใจว่า "ฉันอิจฉาพี่สาวจริงๆ ที่สวยขนาดนี้ โดยข้างกายไม่เคยขาดคนที่มาคอยตามจีบเลย"จู่ๆ สายตาที่ดุร้ายก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของลู่ซิวหนิง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรออก "มีชายคนหนึ่งมากับเธอด้วย ให้เธอสลัดเขาออกไป"ในล็อบบี้ของโรงแรม ซูหรานได้รับสายจากหมายเลขที่ไม่รู้จักอีกครั้ง [สลัดคนข้างๆ ออกไป!]ซูหรานรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพุ่งเป้ามาที่เธอเธอไม่เคยสร้างศัตรู ยกเว้นลู่ซิวหนิง!ดูเหมือนว่าการเตะในวันนี้จะเบาไปแล้วซูหรานยิ้มๆ แล้วหันไปหาเสิ่นเหยี่ยนแล้วพูดว่า "รุ่นพี่คะ ขอบคุณรุ่นพี่นะคะที่มาส่งฉัน ฉันต้องไปพบเพื่อนเก่าน่ะค่ะ รุ่นพี่กลับไปก่อนได้เลยนะคะ"แต่ทว่าเสิ่นเหยี่ยนไม่เชื่อแต่อย่างใดแต่เมื่อเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ซูหรานก็แลบลิ้นออกมาอย่างร่าเริง "ต้องขอโทษด้วยนะคะรุ่นพี่ ไม่ใช่เพื่อนเก่าหรอกค่ะ แต่เป็น... สามีของฉัน!"เสิ่นเหยี่ยนหยุดชะงัก และห
โรงแรมเมืองไห่เฉิง ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทฟู่จิ้นหานยืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานขนาดใหญ่ และมองลงไปที่ชั้นล่างอย่างมีความหมายเป็นนัยเมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาได้เห็นรถยนต์คันนั้นแล้ว นี่ซูหรานและผู้ชายคนนั้นก็อยู่ในโรงแรมเมืองเจียงเฉิงด้วยงั้นเหรอ!ฟู่จิ้นหานรู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อเขาคิดว่าลูกแมวป่าและชายคนนั้นอาจอยู่ในห้องใดห้องหนึ่ง และกำลังทำสิ่งที่ไม่อาจบรรยายได้อยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตู และจากนั้นก็มีเสียงแปลกๆ ของบอดี้การ์ดได้รายงานว่า "คุณชายสามครับ... ของขวัญจากคุณชายลู่มาถึงแล้วครับ"ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้วลู่ซิวหนิง?ฟู่จิ้นหานเริ่มกระวนกระวายใจมากขึ้น ในขณะที่เขากำลังจะพูดว่า "ไสหัวออกไป" จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนใจขึ้นมา"อืม" ฟู่จิ้นหานตอบเบาๆอืม?บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกต่างก็เหงื่อท่วมตัว บอสฉินฟั่งได้ถูกคุณชายสามส่งไปจัดการเรื่องของตระกูลเจียงแล้ว และเขาก็ถูกบังคับให้ต้องเข้ามารับผิดชอบตรงนี้ แต่ความคิดของคุณชายสามนั้นเขาไม่สามารถเข้าใจได้ และคำว่า "อืม" นี้หมายความว่าอย่างไรกันแน่?ท่ามกลางความร้อนใจ บอดี้การ์ดจึงเปิดประตูและเดินเข้ามาทันทีที่ซูอินเข้ามา
ร่างกายของซูหรานอ่อนระทวย รุ่มร้อนจนทนไม่ไหว ซึ่งความรู้สึกเช่นนี้ เธอคุ้นเคยเสียเหลือเกินแต่ครั้งนี้แตกต่างไปจากครั้งที่แล้ว เพราะครั้งที่แล้วเธอยังสามารถเลือกด้วยตัวเองได้ แต่ในครั้งนี้น่ากลัวว่าแม้แต่โอกาสจะเลือกก็ไม่มีเสียด้วยซ้ำ"เหอะๆ สาวน้อย เธอมาแล้วเหรอ…"จู่ๆ ก็มีเสียงออดอ้อนที่ชวนให้เลี่ยนดังขึ้นซูหรานเงยหน้าขึ้น และมองเห็นชายอ้วนหัวโล้นคนหนึ่งที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเอาไว้"แม่งเอ๊ย ไอ้สารเลวลู่ซิวหนิง!" ซูหรานอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งเขาพยายามไปหาผู้ชายแบบนี้มาทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงใช่ไหม?ผู้จัดการฉีไม่สนใจหรอกว่าคนที่มาทำไมไม่ใช่ซูอิน และเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยกว่าซูอินมากแบบนี้ ดวงตาของเขาก็จ้องเขม็ง และก็กระโจนเข้ามาด้วยแรงปรารถนาที่โชติช่วงซูหรานกัดฟัน และเมื่อเขากำลังจะตะครุบเธอ เธอก็ใช้แรงทั้งหมดวิ่งลอดใต้วงแขนของเขา พุ่งไปยังห้องน้ำ ปิดประตูและล็อกไว้อย่างแน่นหนา!สีหน้าของผู้จัดการฉีเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเขาก็เกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงที่เย้าแหย่ "สาวน้อย ปิดประตูทำไม? รีบเปิดประตูเร็วๆ เข้า พี่อยากจะเล่นอะไรที่วาบหวิวกับเธอสักหน่อยนะ... "ใน
หลังจากพูดจบ ริมฝีปากอันเร่าร้อนของซูหรานก็ได้จูบไปที่เขาฟู่จิ้นหานชะงักไปครู่หนึ่ง เธอเหมือนกับเอลฟ์ไฟ ทั้งๆ ที่ทักษะการจูบของเธอนั้นขาดความชำนาญ แต่แค่สองสามครั้งมันก็ทำให้เขาลุกโชนขึ้นมาได้แล้ว"ให้ตายเถอะ คุณรนหาที่เองนะ" ฟู่จิ้นหานสาปแช่งด้วยเสียงต่ำแล้วจะไปโรงพยาบาลทำไมกัน?เธอจุดไฟขึ้นมาแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบที่จะดับมันสิ!ในห้องน้ำ เร่าร้อนเป็นอย่างมากโดยที่ผู้จัดการฉีได้ถูกบอดี้การ์ดเคลียร์ตัวออกไปตั้งนานแล้ววันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าใกล้จะสว่างซูหรานรู้สึกสะลึมสะลือและปวดหัวอย่างรุนแรง นอกจากปวดหัวแล้ว ร่างกายของเธอก็เจ็บปวดไปหมด ราวกับว่ามีอะไรมาบดทับอย่างไงอย่างงั้นทันใดนั้นเศษความทรงจำบางอย่างในห้องน้ำก็พุ่งเข้ามาในหัวของเธอ จากนั้นความทรงจำมากมายก็ถาโถมเข้ามา ทั้งในห้องน้ำ ห้องนอน และฉากต่างๆ...ซูหรานตกใจมากจนลุกขึ้นนั่ง ในชั่วพริบตา เธอก็มองเห็นผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ และมันก็ทำให้เธอชะงักไปนานถึงสามวินาทีโอวพระเจ้า!เธอทำอะไรลงไปอีก!ดูเหมือนว่าเธอจะทำให้ใครเขา...ซูหรานรู้สึกละอายใจเป็นอย่างมาก จนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแต่แล้วจู่ๆ เธอก็เห็นเสื้อเชิ้ตผู้ชาย
ในห้อง หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ฟู่จิ้นหานก็สวมเสื้ออยู่ที่หน้าต่าง ดูแล้วอารมณ์ดีเอาเสียมากๆเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความถึงฉินฟั่ง เพื่อให้เขาช่วยเตรียมชุดของผู้หญิงและนำมาส่งที่โรงแรม จากนั้นเขาก็หันหลังพิงหน้าต่าง มองดูซูหรานที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายๆ พร้อมกับกระตุกรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมาการจ้องมองที่ลุกโชนทำให้ซูหรานหน้าแดงทันทีซูหรานจ้องมองเขาอย่างดุเดือด และทันใดนั้นเธอก็ตระหนักถึงปัญหา เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอเป็นคนเริ่ม และเธอก็ควรที่จะต้องจ่ายเงินจำนวนนั้น!แต่เมื่อครู่ที่ผ่านมา ทั้งๆ ที่เขาเป็นฝ่ายที่เริ่มก่อน และเธอก็ถูกบังคับนะ!ดังนั้นอย่าคาดหวังว่าความผิดจะตกอยู่กับเธอในตอนนี้!และเงินที่ไม่สมควรจ่าย เธอจะไม่จ่ายแม้แต่แดงเดียว!"อะแฮ่ม…" ซูหรานกระแอมในคอและเตรียมต่อรองแต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกมา ประตูก็เปิดออกทันที"ซูหราน?"เสิ่นเหยี่ยนรีบกระโจนเข้ามาและเห็นซูหรานนอนอยู่บนเตียง มีเพียงแขนและศีรษะของเธอเท่านั้นที่โผล่ออกมานอกผ้าห่ม แต่มันก็ยังคงสามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ได้อย่างรวดเร็วเสิ่นเหยี่ยนเต็มไปด้วยความโกรธ และต้องการชกต
"ทำไมล่ะ? คุณยังรู้จักใครที่นามสกุลฟู่อีกงั้นเหรอ?" มีความไม่เป็นธรรมชาติแวบเข้ามาในดวงตาของฟู่จิ้นหานหน้ากากสีดำอันนั้นได้ปรากฏขึ้นในใจของซูหรานเมื่อคิดถึงคืนนั้นที่ตัวเองพลอยรับเคราะห์ไปเขาด้วย และเกือบจะเอาชีวิตไปทิ้งเสียแล้ว ซูหรานก็รู้สึกว่า เขาเป็นหายนะโดยแท้!"คุณชายสามฟู่อะไรนั่น ฉันคิดว่าเขา...ดูไม่เหมือนคนดีสักเท่าไหร่นะ!"ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว "..."ทำไมเขาจะไม่เหมือนคนดีไปแล้วล่ะ?ขณะที่เขากำลังจะสำรวจ ซูหรานก็ตบไหล่เขาด้วยท่าทางที่ยิ่งใหญ่ "แต่คุณถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่งเลยนะ คุณมาช่วยฉันเอาไว้ถึงสามครั้ง และฉันก็จะไม่ทำให้คุณขาดทุนอย่างแน่นอน!"ฟู่จิ้นหานเลิกคิ้ว "อ้อ?"ทำไมจะไม่ทำให้เขาขาดทุนล่ะ?ฟู่จิ้นหานเริ่มสนใจและกำลังจะถาม แต่เขากลับได้ยินเสียงหัวเราะของเธอสองครั้ง ใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติ แต่ทว่าเธอก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้าเสี่ยงอยู่ด้วย "เมื่อกี้นี้...ซึ่งก็คือครั้งที่เกิดขึ้นในตอนเช้าน่ะ ครั้งนั้นไม่นับเงินที่จะต้องจ่ายนะ เพราะฉันไม่ใช่คนที่เริ่มก่อน! คุณเป็นคนเริ่ม แยกเป็นเรื่องๆ ไปนะ…"เธอยืดหน้าอก ยิ่งพูดก็ยิ่งมีความสมเหตุสมผลฟู่จิ