บทที่ 188 นี่เรื่องจริงหรือแค่ตาฝาด

แก้มของซูหรานแดงยิ่งกว่าเดิม เธอตกใจอย่างเห็นได้ชัด

แต่หลังจากนั้น เธอก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา “สามีงั้นเหรอ? สามีอะไรกัน?”

ซูหรานมองดูโทรศัพท์ แต่สายตาของเธอก็ยังคงพร่ามัวเกินกว่าจะมองเห็นได้ชัดเจน ความเหนื่อยล้าทางร่างกายก็มาเยือน ซูหรานทิ้งตัวลงบนโซฟา เธอค่อย ๆ ปรับลมหายใจให้สม่ำเสมอ

การเชื่อมต่อของโทรศัพท์ยังคงดำเนินต่อไป

ภายในโรงแรม สีหน้าของฟู่จิ้นหานดูเคร่งขรึม

“ซูหราน?” เขาพยายามเรียกเธออยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีการตอบกลับจากซูหราน

ผู้หญิงคนนี้คงเมามากจนเผลอหลับไปแล้วแน่ ๆ!

ด้วยความกังวลว่าเธอไม่มีใครดูแล สุดท้ายฟู่จิ้นหายจึงยอมทนพิษบาดแผล แล้วโทรหาฉินฟั่ง

“คุณชายครับ?” ฉินฟั่งเดินเข้ามาในห้องนอน และเห็นร่ายกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าของฟู่จิ้นหาน จากนั้นก็ได้ยินเสียงคำสั่งจากเขาทันที “เอาชุดของบอดี้การ์ดมาให้ฉันหน่อย”

ฉินฟั่ง “......”

หลังจากตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ฉินฟั่งก็ถามขึ้นทันที “คุณชาย คุณจะเอาชุดบอดี้การ์ดไปทำไมครับ?”

“ฉันให้นายเอามาก็เอาเถอะ เร็วเข้า พูดไร้สาระมากมายขนาดนั้นเพื่ออะไร?” ฟู่จิ้นหานเอาแต่คิดถึงเรื่องที่ซูหรานเมาแต่กลับไม่มีคนดูแล เขาแทบจะอยากไปอยู่ข้าง