จ้านหยินลงมาชั้นล่างด้วยท่าทางร่าเริง หากใครเข้าไปใกล้ก็จะได้ยินเสียงเขาฮัมเพลงเบาๆหลังจากจดทะเบียนสมรสมาเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็รู้สึกว่าเขากลายเป็นสามีที่แท้จริงของเธอแล้วเขาเดินเข้าไปในห้องครัว หยิบผ้ากันเปื้อนจากตะขอหลังประตูมาผูกแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อดูวัตถุดิบข้างใน จากนั้นเขาก็หยิบวัตถุดิบสำหรับอาหารที่เขาต้องการทำออกมาขั้นแรกเขาตัดสินใจทำซุปบำรุงที่เหมาะกับผู้หญิงหลังจากเตรียมส่วนผสมสำหรับซุปและใส่ลงในหม้อเพื่อเคี่ยว เขาก็ซาวข้าวและเริ่มหุงจากนั้นเขาก็โทรหาลุงหมิง เมื่อลุงหมิงรับสาย จ้านหยินสั่งด้วยน้ำเสียงทุ้ม: “ลุงหมิง ช่วยส่งกุ้งสดมาให้ฉันหน่อย ฉันค้นดูตู้เย็นแล้ว และไม่มีอาหารทะเลสดเลย”อาหารอย่างอื่นไม่สำคัญ แต่เขาต้องมีกุ้ง ซึ่งเป็นของโปรดของไห่ถง“นายน้อย คุณกับนายหญิงยังไม่ได้ทานอาหารเย็นกันเหรอครับ?”ลุงหมิงรู้สึกกังวลเล็กน้อย “คุณควรให้ป้าเหลียงกลับมาเร็วกว่านี้เพื่อเตรียมอาหารเย็นสำหรับคุณและนายหญิง”“ไม่เป็นไร กินข้าวช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร ฉันไม่หิว และนายหญิงก็กินขนมที่ออฟฟิศไปแล้วด้วย”“โอเคครับ ผมจะจัดการส่งกุ้งสดไปส่งตอนนี้น่าจะใช้เวลาประมาณครึ่
หลังจากที่สองพี่น้องจบการสนทนา ไห่ถงก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก จึงลุกขึ้นและก้าวออกจากอ่างอาบน้ำคุณจ้านสามีที่รักของเธอได้เตรียมเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยนอย่างรอบคอบก่อนที่เธอจะเริ่มอาบน้ำหลังจากนั้นสิบนาทีไห่ถงลงไปชั้นล่างบ้านนั้นเงียบสงบเธออาศัยอยู่ในชุมชนหมิงหยวน เธอรู้สึกเสมอว่าบ้านของพวกเขาเงียบสงบ เมื่อกลับบ้านดึกก็ไม่มีใครคุยแล้ว หลังจากที่เธอกลับมานั่นเป็นเหตุผลที่เธอคิดที่จะเลี้ยงสัตว์เลี้ยงต่อมาพวกเขาจ้างป้าเหลียงซึ่งทำให้บ้านมีชีวิตชีวาอย่างไรก็ตาม วิลล่าที่เขาซื้อนั้นใหญ่กว่าบ้านในชุมชนหมิงหยวนเสียอีก และมีเพียงสองสามีภรรยาเท่านั้นที่อาศัยอยู่ที่นั่น มันก็ยิ่งเงียบยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเธอไปถึงชั้น 1 ก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องครัวไห่ถงเดินไปและเห็นจ้านหยินกำลังทำอาหารอย่างขมักเขม้น เธอไม่ได้รบกวนเขา แค่พิงประตูห้องครัวแล้วมองดูเขาเขาดูหล่อมากเมื่อเขาจริงจังกับงาน!แต่เขาก็หล่อเสมอขณะที่เธอดู ไห่ถงก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว คลิกที่ WeChat แล้วเปิดโซเซียลของเธอขึ้นมา จากนั้นคลิกที่วิดีโอ เธอถ่ายวิดีโอสั้นๆ ของจ้านหยินและโพสต์ไปยังโซเชีย
รถเก๋งสีเงินจอดอยู่ที่ทางเข้าวิลล่า และมีคนยืนอยู่ที่ประตูผ่านประตูฉลุ ไห่ถงมองเห็นบุคคลนั้นและรู้สึกคุ้นเคย เมื่อเธอเข้าไปใกล้ ก็ตระหนักว่านั่นไม่ใช่คนส่งกุ้ง แต่เป็นแม่สามี ซึ่งเธอเพิ่งพบไม่กี่ครั้ง"คุณแม่"ด้วยความประหลาดใจที่ไห่ถงรีบไปเปิดประตู และพบว่าหากไม่มีกุญแจก็ไม่สามารถเปิดประตูได้ เธอขอโทษแม่สามีที่นอกประตูและพูดว่า "คุณแม่ ฉันไม่รู้ว่าต้องใช้กุญแจเพื่อเปิดประตู รอสักครู่นะคะ ฉันจะเข้าไปเอากุญแจจากจ้านหยิน"ถังจวินเย่พยักหน้าเบา ๆ และหยุดกดกริ่งประตูไห่ถงรีบกลับเข้าไปข้างในแล้ววิ่งไปที่ห้องครัว เธอพูดกับจ้านหยิน: "จ้านหยิน แม่ของคุณอยู่ที่นี่ ฉันอยากเปิดประตูแต่ไม่มีกุญแจ รีบเอากุญแจมาเร็วๆ แล้วฉันจะออกไปไขประตู”"“แม่คุณไม่ได้บอกว่าจะมาในอีกไม่กี่วันเหรอ? เธอไม่มีกุญแจหรือไง?”จ้านหยินตอบ: “กุญแจอยู่บนโต๊ะกาแฟในห้องนั่งเล่น บางทีแม่อาจลืมเอากุญแจมา”“เอ่อ หุงข้าวไปเยอะไหม? ไม่รู้ว่าคุณแม่กินข้าวหรือยัง”ไห่ถงให้ความสำคัญกับการมาถึงอย่างกะทันหันของแม่สามี“ปานนี้แม่ฉันคงกินข้าวไปแล้วล่ะ”ไห่ถงตอบกลับโอ้ แล้ววิ่งออกไป เห็นกุญแจวาวอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา จึงหยิบมันขึ
จากคำพูดที่อ่อนโยนของจ้านหยิน ทำให้ไห่ถงรู้สึกสบายใจ จึงยิ้มและพูด: "ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไปเปิดประตูให้แม่คุณเอง ถ้าแม่ของคุณตำหนิว่าฉันไม่ทำงานบ้าน อย่าตำหนิฉันเมื่อฉันทะเลาะกับแม่คุณ"เธอไม่คิดว่าผู้หญิงควรทำงานบ้านทั้งหมดหลังแต่งงานหากแม่สามีเธอตำหนิเหมือนแม่โจวตำหนิพี่สาวเธอล่ะก็ เธอจะต้องเถียงกับแม่สามีอย่างแน่นอนจ้านหยินยิ้มและพูดว่า "โอเค ฉันไม่ตำหนิคุณ ฉันยังเชื่อว่าแม่จะไม่พูดแบบนั้นกับคุณแน่"แม้ว่าแม่ของเขาจะไม่ค่อยชอบไห่ถง แต่เธอก็จะพูดต่อหน้าเขาเท่านั้น เว้นแต่ไห่ถงจะทำอะไรเกินเลย ซึ่งในกรณีนี้แม่อาจจะพูดอะไรบางอย่างกับเธอตรงๆไห่ถงออกไปเปิดประตูให้แม่สามีถังจวินเย่เริ่มหงุดหงิดฃ แต่เธอไม่แสดงออกมาขณะเปิดประตู ไห่ถงขอโทษ “แม่คะ ขอโทษที่ให้รอค่ะ”ถังจวินเย่ถามว่า "เธอกับจ้านหยินยังไม่ได้กินข้าวกันเหรอ?"“ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยค่ะ ตอนนี้จ้านหยินกำลังผัดผักอยู่ในครัว”ไห่ถงเปิดประตูบ้านและเห็นถังจวินเย่เดินเข้าไปข้างใน เธอถามตามสัญชาตญาณ: “แม่คะ คุณไม่ขับรถเข้าไปเหรอ?”ถังจวินเย่ชะงัก คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด: "ฉันจะมาหาพวกเธอเท่านั้นแหละ อีกสักพักฉันก็กลับแล้ว
เดิมทีจ้านหยินกังวลเล็กน้อยว่าแม่ของเขาจะไม่พอใจ หลังจากทำอาหารจานสุดท้ายเสร็จ เขาก็รีบออกมาจากห้องครัวและเห็นแม่สะใภ้และลูกสะใภ้เดินเข้ามาพูดคุยและหัวเราะกันเขาหยุดลง และรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาเขารู้ว่าไม่ต้องกังวลแทนไห่ถงเธอสามารถสร้างบรรยากาศระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ได้อย่างดี และไม่ทำให้แม่สามีอึดอัด"คุณแม่"จ้านหยินทักทายแม่ของเขาอย่างอบอุ่น“ฉันได้กลิ่นหอมทันทีที่เข้ามา ดูเหมือนว่าฝีมือรทำอาหารของลูกจะไม่ได้ลดลง”ถังจวินเย่ชื่นชมลูกชาย แล้วพูดกับไห่ถง: "ไห่ถงต่อไปนี้ต้องพัฒนาและฝึกฝนให้มากขึ้น แล้วเธอจะเหนือกว่าเขาอย่างแน่นอน"“คุณแม่คะ หนูยังไม่ได้ชิมเลย บางทีอาหารที่จ้านหยินทำอาจจะมีกลิ่นดีแต่รสชาติใช้ไม่ได้ก็ได้ พอเขาแพ้ฉัน ฉันก็จะให้เขาทำอาหารและฝึกทำอาหารทุกวัน ฝึกฝนทักษะของเขาเพื่ออวดคุณแม่และคุณพ่อในช่วงตรุษจีน”ดวงตาของถังจวินเย่เป็นประกาย และยิ้ม: "เมื่อเขามีเวลา เพื่อเห็นแก่ท้องของเรา เขาควรฝึกฝนให้มากขึ้นจริงๆ"จ้านหยินฟังคำพูดของแม่สามีและลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แม่ของเขาต้องการหลอกให้ไห่ถงรับผิดชอบการทำอาหารในอนาคต แต่คำตอบของไห่ถงนั้นมีไหวพริบ
นับตั้งแต่ถังจวินเย่แต่งงานกับสามี เธอได้รับการเอาใจใส่จากเขามานานกว่าสามสิบปี แม้ตอนนี้ในสายตาสามี เธอยังคงเป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ถังจวินเย่ก็พูดกับลูกชายว่า "นี่มันอะไรกัน กลัวว่าแม่ของลูกจะตำหนิภรรยาลูกที่ขี้เกียจและทำให้ลูกทำอาหารเหรอ? แม้ว่าลูกจะเพิ่งกลับมาจากไปทำงานต่างเมือง และยังตรงกลับมาจากบริษัทเลย ลูกเป็นหวัดมาหลายวัน ถึงตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว แต่เธอก็ไม่ควรให้ลูกทำงานในครัวเหมือนกัน"“แม่ไม่ได้หมายความว่าลูกไม่ควรรักภรรยามากเกินไปแต่ก็ไม่ควรตามใจเธอมากเกินไป เพื่อป้องกันไม่ให้เธอมีนิสัยเสียและทำอะไรไม่เกรงใจ ในอนาคตเธอก็จะใช้สถานะกลั่นแกล้งสร้างปัญหา และก่อความเดือดร้อนไปทั่ว”สีหน้าของจ้านหยินหมองลง“โอเคแม่จะไม่พูดอะไรแย่ๆ เกี่ยวกับไห่ถงแล้ว ดูหน้าแกสิ แม่แค่เตือนลูกไม่กี่คำ ไม่ได้บอกว่าตอนนี้เธอกลายเป็นแบบนั้นแล้ว แต่หน้าลูกก็เปลี่ยนไปซะแล้ว”ถังจวินเย่กังวลว่าเมื่อไห่ถงรู้ว่าครอบครัวของพวกเขาเป็นตระกูลจ้านที่ร่ำรวย เธออาจจะระเริงเกินไป ทำตัวไม่เกรงใจใคร และสร้างปัญหาให้ลูกชายของเธอต้องตามเช็ดล้างเธอต้องการเตือนลูกชาย แต่ลูกชายกลับอารมณ์เสี
เมื่อเห็นว่าลูกชายดูแลภรรยาของเขาอย่างเอาใจใส่ เธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยโชคดีที่ลูกสะใภ้มีน้ำใจมากกว่าลูกชาย"ฉันจะลองชิมดู"ถังจวินเย่กำลังเพลิดเพลินกับอาหารที่ไห่ถงตักให้เธอหลังจากชิมแล้ว ถังจวินเย่อยากจะบอกว่าฝีมือทำอาหารของลูกชายดีกว่าของไห่ถง แต่เธอรู้สึกว่ามันใจร้ายเกินไป หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเธอก็บอกความจริง: "อาจ้านเทียบไห่ถงไม่ได้เลย เขาควรฝึกฝนในครัวให้มากขึ้นเมื่อเขามีเวลา เพื่อทำอาหารให้ไห่ถงกิน"นอกจากนี้มันจะยังช่วยกระชับความสัมพันธ์ของคู่รักอีกด้วย“ปกติตอนทำงาน ลูกก็ยุ่งมาก...”“คุณแม่คะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้จ้านหยินเข้าครัวในวันธรรมดา”ตอนนี้พวกเขามีป้าเหลียงมาช่วยที่บ้านจากคำพูดของไห่ถงทำให้ถังจวินเย่พึงพอใจเป็นอย่างมาก“แม่ครับ อยากกินกุ้งตัวนี้ไหม?”จ้านหยินถามแม่ของเขา“แม่กินแล้ว แต่เป็นไห่ถงที่ขอให้แม่ประเมินว่าระหว่างสองสามีภรรยา ใครจะทำอาหารเก่งกว่ากัน แม่เลยลองชิมดู พวกลูกกินกันเถอะ แม่จะไปดูทีวี”ถังจวินเย่วางตะเกียบลงแล้วออกจากห้องรับประทานอาหารหลังจากทานอาหารเสร็จเมื่อเห็นแม่ของเขาจากไป จ้านหยินก็วางกุ้งปอกเปลือกจานเล็กๆ
หลังอาหารเสร็จแล้วจ้านหยินล้างจาน ไห่ถงเช็ดโต๊ะ จากนั้นจัดเก้าอี้ก่อนออกจากห้องครัว เขาเดินข้ามจากแม่สามีแล้วนั่งลงหลังจากดูเวลา เธอก็พูดกับแม่สามีว่า "คุณแม่ ทำไมไม่ขับรถเข้ามาในบ้านก่อนคะ แล้วค้างที่นี่สักคืนล่ะคะ?"“ไม่ ฉันจะกลับบ้านทีหลังน่ะ พ่อเขาไม่คุ้นเคยกับฉันที่ต้องอยู่ไกลบ้าน”หลังจากที่ลูกชายคนโตของเธอเข้ามารับตำแหน่ง สามีของเธอก็เกษียณ และสองสามีภรรยาก็ตัวติดกันไม่ห่างทุกวัน สามีของเธอพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะทำใจกับการที่เธอไม่อยู่บ้านได้ไห่ถงอิจฉาความรู้สึกของแม่สามีสามีภรรยาคู่หนึ่งแต่งงานกันตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นและเป็นเพื่อนกันในวัยชรา เมื่อคนเราแก่ตัวลง คู่ครองก็จะคอยอยู่ข้างๆ“คุณแม่คะ ฉันไม่รู้ว่าจ้านหยินซื้อวิลล่าหลังนี้ เขาไม่เคยบอกฉันเลยและเพิ่งพูดถึงมันเมื่อไม่นานมานี้ วิลล่าหลังนี้ใหญ่กว่าหลังที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้นด้วยซ้ำ มันกว้างขวางเกินไปสำหรับพวกเราสองคน ทำไมคุณแม่กับคุณพ่อไม่ย้ายมาอยู่กับพวกเราล่ะคะ?”ถังจวินเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและถามว่า "เธอยินดีที่จะอยู่ร่วมกับครอบครัวสามีเหรอ?"ลูกสะใภ้จำนวนมากไม่เต็มใจที่จะอยู่กับครอบครัวสามีของตนไม่ใ