เมื่อเห็นว่าลูกชายดูแลภรรยาของเขาอย่างเอาใจใส่ เธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยโชคดีที่ลูกสะใภ้มีน้ำใจมากกว่าลูกชาย"ฉันจะลองชิมดู"ถังจวินเย่กำลังเพลิดเพลินกับอาหารที่ไห่ถงตักให้เธอหลังจากชิมแล้ว ถังจวินเย่อยากจะบอกว่าฝีมือทำอาหารของลูกชายดีกว่าของไห่ถง แต่เธอรู้สึกว่ามันใจร้ายเกินไป หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเธอก็บอกความจริง: "อาจ้านเทียบไห่ถงไม่ได้เลย เขาควรฝึกฝนในครัวให้มากขึ้นเมื่อเขามีเวลา เพื่อทำอาหารให้ไห่ถงกิน"นอกจากนี้มันจะยังช่วยกระชับความสัมพันธ์ของคู่รักอีกด้วย“ปกติตอนทำงาน ลูกก็ยุ่งมาก...”“คุณแม่คะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้จ้านหยินเข้าครัวในวันธรรมดา”ตอนนี้พวกเขามีป้าเหลียงมาช่วยที่บ้านจากคำพูดของไห่ถงทำให้ถังจวินเย่พึงพอใจเป็นอย่างมาก“แม่ครับ อยากกินกุ้งตัวนี้ไหม?”จ้านหยินถามแม่ของเขา“แม่กินแล้ว แต่เป็นไห่ถงที่ขอให้แม่ประเมินว่าระหว่างสองสามีภรรยา ใครจะทำอาหารเก่งกว่ากัน แม่เลยลองชิมดู พวกลูกกินกันเถอะ แม่จะไปดูทีวี”ถังจวินเย่วางตะเกียบลงแล้วออกจากห้องรับประทานอาหารหลังจากทานอาหารเสร็จเมื่อเห็นแม่ของเขาจากไป จ้านหยินก็วางกุ้งปอกเปลือกจานเล็กๆ
หลังอาหารเสร็จแล้วจ้านหยินล้างจาน ไห่ถงเช็ดโต๊ะ จากนั้นจัดเก้าอี้ก่อนออกจากห้องครัว เขาเดินข้ามจากแม่สามีแล้วนั่งลงหลังจากดูเวลา เธอก็พูดกับแม่สามีว่า "คุณแม่ ทำไมไม่ขับรถเข้ามาในบ้านก่อนคะ แล้วค้างที่นี่สักคืนล่ะคะ?"“ไม่ ฉันจะกลับบ้านทีหลังน่ะ พ่อเขาไม่คุ้นเคยกับฉันที่ต้องอยู่ไกลบ้าน”หลังจากที่ลูกชายคนโตของเธอเข้ามารับตำแหน่ง สามีของเธอก็เกษียณ และสองสามีภรรยาก็ตัวติดกันไม่ห่างทุกวัน สามีของเธอพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะทำใจกับการที่เธอไม่อยู่บ้านได้ไห่ถงอิจฉาความรู้สึกของแม่สามีสามีภรรยาคู่หนึ่งแต่งงานกันตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นและเป็นเพื่อนกันในวัยชรา เมื่อคนเราแก่ตัวลง คู่ครองก็จะคอยอยู่ข้างๆ“คุณแม่คะ ฉันไม่รู้ว่าจ้านหยินซื้อวิลล่าหลังนี้ เขาไม่เคยบอกฉันเลยและเพิ่งพูดถึงมันเมื่อไม่นานมานี้ วิลล่าหลังนี้ใหญ่กว่าหลังที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้นด้วยซ้ำ มันกว้างขวางเกินไปสำหรับพวกเราสองคน ทำไมคุณแม่กับคุณพ่อไม่ย้ายมาอยู่กับพวกเราล่ะคะ?”ถังจวินเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและถามว่า "เธอยินดีที่จะอยู่ร่วมกับครอบครัวสามีเหรอ?"ลูกสะใภ้จำนวนมากไม่เต็มใจที่จะอยู่กับครอบครัวสามีของตนไม่ใ
ถังจวินเย่มองลูกชายครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "นี่เป็นเรื่องของลูก แน่นอนว่าลูกมีหน้าที่ตัดสินใจเอง แม่แค่เตือนสองสามคำเท่านั้น แม่กลับบ้านล่ะ เดี๋ยวพ่อลูกกังวล และช่วงตรุษจีน พวกลูกสองคนจะกลับมาบ้านไหม?""คุณยายไม่ได้บอกแม่เหรอ? ผมจะพาถงถงกลับไปที่บ้านหลังเก่า เพื่อฉลองตรุษจีนในวันที่ 28"“บ้านเก่า โอ้ ลูกหมายถึงบ้านเก่านั่น ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณยายแวะไปมาบ้านเก่านั่นอยู่ทุกวันนี้”ปรากฎว่าลูกชายคนโตบอกว่า เขาจะพาไห่ถงกลับไปที่บ้านเก่าของตระกูลจ้านในช่วงตรุษจีน บ้านหลังเก่านั้นเก่าแก่มากและสะท้อนถึงความรุ่งโรจน์ของบรรพบุรุษตระกูลจ้าน“ลูกคิดจะเก็บเป็นความลับนี้ ไว้อีกนานแค่ไหน?”“คุณแม่ ผมคิดและวางแผนไว้แล้ว เมื่อถึงเวลาผมจะประกาศการแต่งงานของผมกับถงถงกับทุกคนในกวนเฉิง”จากนั้น ก็จะเตรียมจัดงานแต่งงานจ้านหยินมีภาพฝันที่สวยงามสำหรับอนาคต แต่เวลาเท่านั้นที่จะบอกได้ว่าความเป็นจริงจะสวยงามหรือไม่ถังจวินเย่พยักหน้าแล้วพูด: "แม่จะกลับแล้ว"“ค่อยๆ ขับรถนะ ครั้งหน้า ถ้าจะมาโทรหาผมก่อน อย่าทำให้ลูกสะใภ้ตกใจกลัว”ถังจวินเย่:“...อย่าทำให้ฉันเป็นแม่สามีที่ชั่วร้าย ไห่ถงกล้าพอที่จะเผชิญหน
ซางหวู่เหิงยังพูดอย่างเย็นชาทางโทรศัพท์: "ถ้าฉันไม่เจอนาย ฉันจะเปิดเผยตัวตนของนายต่อหน้าไห่ถงเอง หากนายปิดบังเรื่องอื่นไว้จากเธออื่น เธออาจจะไม่โกรธสักนิด แต่ถ้านายปิดบังเรื่องนายน้อยจ้านจากเธอไว้ ดังนั้นเธอจะโกรธเพราะเสี่ยวเฟยแน่นอน”ใบหน้าของจ้านหยินดูแย่ลงไปอีก และเขาพูดอย่างเย็นชา "ฉันบอกนายแล้ว ฉันจะไป รออยู่นั่นแหละ"เขากำลังถูกขู่จริงๆ!“ฉันเป็นญาติของนาย นายควรมาถึงก่อนเพื่อรอฉันใช่ไหม?”จ้านหยินสวนกลับอย่างเย็นชา "โรงแรมเจียห่าวเป็นของครอบครัวของนาย นายสามารถอยู่ที่นั่นได้ตลอดเวลา เปลี่ยนสถานที่ เจอกันที่โรงแรมกวนเฉิง ฉันจะรอให้นายในห้องสวีทแล้วกัน"“รู้สึกผิด? กลัว? ตั้งใจให้พี่ชายรออย่างนั้นเหรอ?”“ซางหวู่เหิง หยุดเรียกตัวเองว่าพี่ชายต่อหน้าฉัน”ซางหวู่เหิงหัวเราะ "จริงๆ แล้วฉันก็อายุมากกว่านาย และตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่า ไห่ถงเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย นายต้องเรียกฉันว่าพี่ชาย เว้นแต่นายจะไม่ใช่สามีของเธอ ถ้าไม่เรียกก็ถือว่าไม่มีมารายาท"“ระวังไว้นะ ไม่งั้นฉันจะทำเรื่องยากสำหรับนายต่อหน้าไห่ถง”"นายกล้าเหรอ!"ซางหวู่เหิงหัวเราะอย่างไร้เหตุผลมากขึ้น “ทำไมฉันถึ
เขาต้องบอกรายละเอียดทุกอย่างที่คุยกับจ้านหยินทางโทรศัพท์ให้ภรรยาฟังอย่างละเอียด เพื่อจะให้เธอสบายใจและเคลียร์ข้อสงสัยเรื่องการเป็น "เกย์" ของตัวเองจ้านหยินได้รับโทรศัพท์จาซางหวู่เหิงเรียกให้ออกไปพบ แต่ไม่ได้บอกให้ไห่ถงรู้หลังจากที่เขาเข้ามาในวิลล่า สองสามีภรรยาก็นั่งดูทีวีบนโซฟาหลังจากสังเกตไปสักพัก ไห่ถงก็หาว และเขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะปิดทีวีและอุ้มเธอขึ้นไปชั้นบนเมื่อเข้ามาในห้อง เขานอนกับเธอบนเตียงและพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน ขณะที่เขาพูด คนข้างๆ ก็หยุดพูด เขาหันหน้าไปมองเธอ และเธอเผลอหลับไปแล้วจ้านหยินลุกขึ้นอย่างระมัดระวัง โน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วเรียกเบาๆ : "ถงถง ถงถง"ไห่ถงหลับสนิท ไม่ได้ยินเสียงเรียกของเขาจ้านหยินรู้สึกโล่งใจ จูบเธอเบา ๆ จากนั้นจึงกระซิบ: "ราตรีสวัสดิ์นะ ถงถง"จากนั้นเขาก็ยกผ้าห่มขึ้นและลุกจากเตียงอย่างเงียบ ๆและห่มผ้าห่มให้ไห่ถง หยิบเสื้อคลุมของตัวเองออมา แล้วออกจากห้องไปหลังจากออกจากวิลล่า จ้านหยินได้โทรหาคนขับขบวนรถพิเศษและบอดี้การ์ด เพื่อให้พวกเขารอเขาที่ทางเข้าของโรงแรมเจียห่าวหากต้องการพบกับซางหวู่เหิง จะไม่สามารถแพ้อีกฝ่ายในแง่ศักดิ์ศรี
"ประธานจ้าน"บอดี้การ์ดพูดอีกครั้งจ้านหยินมองดูเขาเขาพูดว่า "ประธานซางสั่งไว้ว่า ต้อวให้ประธานจ้านซื้อด้วยตัวเองและอย่าให้บอดี้การ์ดไปทำแทน ด้วยวิธีนี้ จะแสดงให้เห็นถึงความจริงใจของประธานจ้านและความเคารพที่ประธานจ้านมีต่อคุณซางมากเพียงใด และยังพิสูจน์ว่าประธานจ้านรักญาติผู้น้องสมากแค่ไหนด้วยครับ"พูดอีกอย่าง ถ้าจ้านหยินไม่ได้ออกไปซื้อของด้วยตัวเอง ก็จะแสดงการไม่เคารพซางหวู่เหิง การไม่เคารพซางหวู่เหิงยังแสดงว่าความรักที่เขามีต่อไห่ถงนั้นยังไม่เพียงพอจ้านหยินรู้สึกโมโหมากกับข้อเรียกร้องของซางหวู่เหิง จนควันออกหู แต่ซางหวู่เหิงก็จี้ใจดำของเขาได้ถูกจุดจริงๆแม้ว่าไห่ถงและคุณนายซางจะไม่ได้รู้จักกันมาเป็นเวลานาน แต่พวกเขาก็มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดจ้านหยินไม่สามารถประมาทตระกูลซางได้จริงๆจ้านหยินไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังกลับและจากไปไปซื้อของขวัญมาให้กับซางหวู่เหิงซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ปิดไปตั้งนานแล้วจ้านหยินสามารถไปที่ร้านสะดวกซื้อ ซึ่งเปิดตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อซื้อของได้เท่านั้นเขาไม่ใส่ใจที่จะเลือกอย่างพิถีพิถัน เขาเข้าไปในร้านสะดวกซื้อพร้อมกับบอดี้การ์ด และคว้าของที่
ใบหน้าที่หล่อเหลาของจ้านหยินเต็มไปด้วยความอับอาย เมื่อเห็นสิ่งที่ตัวเองหยิบขึ้นมาเขาถูกซางหวู่เหิงแกล้ง จากนั้นก็ไปช้อปปิ้งร้านสะดวกซื้อ โดยไม่ได้ดูว่าเขาหยิบอะไรมาบ้าง เขากวาดงทุกอย่างทุกอย่างจากชั้นวาง หยิบของมากเกินไป รวมถึงยังมีผ้าอนามัยหลายห่อปนอยู่กับของที่กวาดลงมาจากชั้นวางของ แต่เขาไม่ได้สังเกตเลย"คุณมีภรรยา"จ้านหยินโยนผ้าอนามัยกลับไปให้ซางหวู่เหิงซางหวู่เหิงระเบิดเสียงหัวเราะเสียงหัวเราะของเขา ทำให้จ้านหยินอยากจะกระโดดขึ้นมาตะครุบ แล้วบีบคอเขา!หลังจากต่อสู้กับซางหวู่เหิงมาหลายปี เขาไม่เคยรู้สึกอับอายต่อหน้าอีกฝ่ายขนาดนี้เลยซางหวู่เหิงหัวเราะอยู่นาน ก่อนที่จะหยุด เขาลูบท้องแล้วพูดกับจ้านหยิน: "จ้านหยิน นายอยากหัวเราะจนตาย เพื่อที่นายจะได้รับมรดกฉันใช่ไหม ฉันปวดท้องจากการหัวเราะมาก""ก่อนที่นายจะหัวเราะตัวเองจนตาย อย่าลืมเขียนพินัยกรรมโดยมอบทรัพย์สินทั้งหมดของนายให้ฉันด้วย แล้วนายจะหัวเราะมากแค่ไหน ก็ได้ตามที่นายต้องการ"ซางหวู่เหิงหัวเราะอีกครั้ง “ฉันสงสัยว่านายคงอยากไม่ได้ทรัพย์สินเล็กๆ น้อยๆ ของฉันหรอก ฉันไม่มีเงินมากเท่านายนี่”“ไม่ส่าจะเล็กแค่ไหนก็มีค่า ไม่
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จ้านหยินก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ: "จะหลีกเลี่ยงซางเสี่ยวเฟยอย่างไรนั้น ฉันคิดว่านั้นเป็นเรื่องที่นายควรจะต้องจัดการ"เขาไม่สามารถไปส่งชางเสี่ยวเฟยออกไปได้“ใช่ พวกเราต้องจัดการเอง ก่อนที่นายจะมา ช่วยส่งข้อความถึงฉันล่วงหน้าเพื่อที่ฉันจะได้หันเหความสนใจเสี่ยวเฟยไป และฉันจะอธิบายให้พ่อแม่ของฉันรู้ล่วงหน้า”จ้านหยินไม่คัดค้านเรื่องนี้เขาไม่ต้องการให้ซางเสี่ยวเฟยรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับไห่ถงในตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่หอมหวานที่สุดสำหรับพวกเขา และถ้าซางเสี่ยวเฟยรู้เรื่องนี้ ใครจะรู้ว่าเธอจะทำอะไรบ้าๆ อะไรบ้าง?“ก่อนตรุษจีน ฉันไม่คิดว่าจะมีเวลามา หลังตรุษจีนฉันจะหาเวลาไปเยี่ยมครอบครัวของนายกับไห่ถง”ไห่ถงสูญเสียพ่อแม่ของเธอไปทั้งคู่ และเธอก็ไม่เคยคิดญาติดีกับญาตินิสัยเสียที่บ้านเกิดนอกจากพี่สาวของเธอแล้ว ที่เดียวที่เธอจะไปเยี่ยมคือครอบครัวชางซางหวู่เหิงถามเขา: "ก่อนตรุษจีนนายจะทำอะไรอีก? บริษัทของนายไม่ได้หยุดวันที่ 24 หรอกเหรอ?"ชางซื่อกรุ๊ปก็มีตารางวันหยุดเช่นเดียวกัน เนื่องจากเป็นบริษัทขนาดใหญ่จึงยุ่งมาก พวกเขามักจะไม่เริ่มต้นวันหยุดจนกว่าจะถึ