บทที่ 564

"ช่างมีน้ำใจจริงๆ"

ไห่ถงหยิบเสื้อผ้าและไม่รีบลุกจากเตียง ถือเสื้อผ้าด้วยมือข้างหนึ่งแล้วหยิบโทรศัพท์ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เธอเปิด WeChat ก่อน แต่ไม่มีใครส่งข้อความถึงเธอกลางดึก และมีเพื่อนกดถูกใจไม่กี่คน

อย่างไรก็ตาม WeChat ของเธออนุญาตให้คนใกล้ชิดเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถดูได้ เช่นพ่อค้าคนกลางที่ขายหนังสือ เธอปิดกั้นการมองเห็นของพวกเขา เพื่อปกป้องพื้นที่ความเป็นส่วนตัวของเธอ

ปกติฉันจะโพสต์ แต่ก็เปิดโพสต์ไว้เป็นสารธณะแค่สามวันเท่านั้น

คนแรกที่กดถูกใจโพสต์เมื่อคืนคือจ้านหยิน

ไห่ถงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ตอนที่แต่งงานกันเธอไม่ได้กดปิดการมองเห็นของเขา?

บางทีตอนที่เธอเพิ่มเพื่อนเขา เธอก็กดๆ และลืมปิดกั้นการมองเห็นเขา

จำได้ว่าหลังจากได้รับใบจดทะเบียนสมรสแล้ว เธอไม่ได้โพสต์อะไรอื่น นอกจากงานไหมพรมที่เธอถักและดอกไม้บนระเบียง ไห่ถงรู้สึกโล่งใจและขอบคุณที่เธอไม่ได้พูดจาดูถูกจ้านหยิน บนโซเชียลมีเดียของเธอ

จ้านหยินผลักประตูแล้วเข้าไป

"ตื่นแล้วเหรอ?"

เขาสวมชุดกีฬา

ไม่จำเป็นต้องถาม ก็รู้ว่าเขาลงไปชั้นล่างเพื่อวิ่งตอนเช้า

“อากาศหนาวมาก คุณก็ตื่นแต่เช้าไปวิ่ง”

"ติดเป็นนิสัยน่ะ"

หลังจากป