“ฉันไม่รู้ว่าคุณหนูผู้โชคดีคนเป็นใคร?”ซางหวู่เหิงรู้ในผลลัพธ์ แต่เขาก็ยังถามน้องสาวฉันอยากรู้ว่าแพ้ให้ใครจ้านหยินมองลึกไปในดวงตาของซางหวู่เหิง และเขาก็พูดว่า "ประธานชาง นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน และฉันปฏิเสธที่จะตอบ"รู้แล้วว่าถามไปก็ไม่ได้อะไรซางหวู่เหิงยอมรับผลลัพธ์นี้ เขายิ้มอย่างสุภาพและพูดว่า "ประธานจ้าน ปกป้องภรรยาของคุณเป็นอย่างดี"“เมื่อฉันแต่งงานกับเธอ ฉันสัญญาว่าจะรักเธอ ดูแลเธอ ปกป้องเธอ และตามใจเธอไปตลอดชีวิต”ซางหวู่เหิงพูดว่า "คุณจ้าน รู้สึกลึกช่างซึ้งจริงๆ"น้องสาวและจ้านหยินนั้นไร้วาสนาต่อกันบอกให้น้องสาวให้ปล่อยวางจ้านหยินไปตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว แต่เธอก็ไม่ฟัง และตอนนี้ก็กำลังเจ็บปวดซางหวู่เหิงถอนหายใจในใจ หาก จ้านหยินตกหลุมรักเสี่ยวเฟย เขาก็จะสนับสนุนน้องสาวจริงๆ และเต็มใจที่จะเปลี่ยนความขัดแย้งกับ จ้านซื่อกรุ๊ป เพื่อเห็นแก่น้องสาวเพราะจ้านหยินให้ความสำคัญกับความรู้สึกเป็นอันดับแรกถ้าจ้านหยินตกหลุมรักแล้ว ก็จะคงอยู่ชั่วชีวิตหากจ้านหยินถูกทรยศ ก็จะไม่มีวันจากหนีไปได้ตลอดชีวิต"ประธานชางเป็นคนที่ลึกซึ้งเช่นกัน และภรรยาของคุณก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
หลังจากซุบซิบเรื่องของนายน้อยจ้านที่เป็นคนคลั่งรักมาทั้งวัน ไห่ถงก็นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในตอนกลางคืน มาสก์หน้า แล้วพูดกับ จ้านหยินว่า "วันนี้ฉันฟังเรื่องซุบซิบของเจ้านายคุณหูผึ่งเลย"จ้านหยินถามอย่างไม่สนใจ "ซุบซิบอะไร?""คุณไม่รู้เหรอ?"ไห่ถงหันหน้าไปมองเขา "เจ้านายของพวกคุณประกาศว่าเขาแต่งงานแล้ว แต่ไม่มีใครรู้ว่าภรรยาของเขาคือใคร เสี่ยวเฟยบอกว่าเหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในแวดวงชนชั้นสูงของพวกเขา"“จ้านหยิน คุณทำงานที่จ้านซื่อกรุ๊ป มีข่าววงในบ้างไหม? ใครเป็นภรรยาของเจ้านายของคุณคะ?”“ได้ยินมาว่ามีนักข่าวเฝ้าอยู่ที่หน้าบริษัทของคุณ แต่พวกเขาก็ไม่ได้ข่าวอะไร ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องจากไป”จ้านหยินลากเก้าอี้แล้วไปนั่งข้างภรรยา มองมาส์กที่เธอใช้ จากหยิบถุงมาส์กหน้าแล้วดูยี่ห้อ ซึ่งเป็นยี่ห้อที่ดีและมีราคาแพง"เสี่ยวเฟยให้มาน่ะ ฉันไม่ค่อยได้ใช้ วันนี้เลยลองใช้ดูหน่อย"เมื่อได้ยินเข้า จ้านหยินก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "อย่าใช้ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่คุณหนูซางให้คุณมาอีกในอนาคต คุณชอบยี่ห้อไหน ก็บอกฉันแล้วฉันจะซื้อให้คุณเอง"“เสี่ยวเฟยให้ฉันมามากมาย ดังนั้นฉันจะทิ
“ถงถง ผลทดสอบ DNA ของคุณกับคุณนายซางจะใกล้จะรู้แล้วไหม?”จ้านหยินเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา และไม่อยากฟังเรื่องซุบซิบของตัวเองอีกเขาเพิ่งแสดงความรักและประกาศลงในโซเชียลมีเดียว่าเขาแต่งงานแล้ว เขาไม่คิดว่าจะทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ขนาดนี้ และส่งผลให้ทำให้ภรรยาฟังเรื่องซุบซิบของเขาทั้งวัน"เสี่ยวเฟยจะไปเอาผลแลปพรุ่งนี้"จ้านหยินถอนหายใจแล้วพูดอย่างรวดเร็วว่า "หากผลออกมาว่าคุณและคุณนายซางมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน คุณก็จะต้องได้พบเจอกันอีกแน่นอน ฉันอาจจะไม่สามารถไปตระกูลซางเป็นเพื่อนคุณได้ เพราะพรุ่งนี้ฉันจะไปทำงานต่างเมือง”ไห่ถงเงยหน้าขึ้นมองเขา "ฉันคิดว่าคุณไม่ไปต่างเมืองแล้ว"จ้านหยินมองเธออย่างเงียบ ๆรู้ว่าเธอหวังให้เขาจากไปอย่างรวดเร็วกลัวมากเธอจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใครเมื่อกลับมาจากทำงานต่างเมือง“คุณซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว? เที่ยวบินกี่โมง? ฉันจะไปส่งคุณที่สนามบินค่ะ”“พรุ่งนี้ฉันจะตื่นแต่เช้า มาเพื่อช่วยคุณจัดข้าวของ”ไห่ถงคิดว่าเธอมีน้ำใจมากต่อสามีที่กำลังเดินทางไปทำงาน เธอจึงจัดกระเป๋าเดินทางและพาเขาไปส่งสนามบิน“เที่ยวบินเวลา 10.35 น. ไม่ต้องไปส่งฉันที่สนามบิน ตอนเช้านี้ฉัน
ใครจะคิดว่าบ้านของพวกเขามีอาคารให้เช่ามากมาย และเก็บค่าเช่าแบบผ่อนปรนให้กับคนเช่า?ตระกูลเซินเป็นคนพื้นที่“งั้นให้เสี่ยวจวินกับประธานซูพัฒนาความรู้สึกกันเถอะ ฉันคิดว่าเธอสามารถจุดประกายได้เมื่อเธอได้รู้จักกับประธานซู”หลังจากฟังเรื่องของซูหนานจากเสี่ยวเฟยแล้ว ไห่ถงก็รู้สึกว่าซูหนานและเซินเสี่ยวจวินเป็นคนประเภทเดียวกัน ทั้งคู่ชอบเรื่องสนุกสนานและตื่นเต้น และยังข่าววงในมากมายที่ซูหนานมีอีก“ฉันถามประธานซูแล้ว เขาก็ประทับใจคุณเซินมาก ให้เวลาเขาหน่อยนะ เขาจะลงมือทำแน่ ตอนนี้ใกล้ปีใหม่จีนแล้ว บริษัทกำลังยุ่งกันมากตั้งแต่ระดับเล็กยันใหญ่ ไม่ต้องพูดถึงคนที่มีตำแหน่งอย่างประธานซู แค่ยุ่งจนถึงก่อนวันหยุดยาวตรุษจีน แล้วเขาก็จะมีเวลาจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง”ในระหว่างที่เขาเดินทางไปทำงานต่างเมือง ซูหนานต้องอยู่ที่บริษัทกับอี้เฉิน ดังนั้นเขาจึงยุ่งมากไห่ถงไม่ต้องการให้เสี่ยวจวินไปแต่งงานไกลๆ ถ้าเสี่ยวจวินได้อยู่กับประธานซู มันก็จะเป็นประโยชน์สำหรับจ้านหยินเช่นกัน และสร้างความมั่งคั่งให้กับครอบครัวเล็กๆ ของพวกเขาด้วยอืม เธอเหมือนกับขายเพื่อนกินเพื่อความมั่งคั่งสองสามีภรรยาคุยกันเรื่
“ฉันไม่ได้ความจำแย่ขนาดนั้น และยังไม่ใช่ตอนที่ฉันได้รับใบจดทะเบียนสมรสครั้งแรกอีก”ไห่ถงหาว "จ้านยิน ไปนอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้คุณจะไปต่างเมืองอีก ดังนั้นต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะ"เธอเงยหน้าขึ้น โน้มตัวลงมาและจูบริมฝีปากของเขาเบาๆ"ที่รัก ฝันดี"จู่ๆ จ้านหยินก็จ้องอยากลึกซึ้ง และเขาก็กอดเอวของไห่ถงเพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนีเขาไปหลังจากจูบเขาดวงตาสีดำลุกเป็นไฟ ขณะที่จ้องไปที่ใบหน้าที่สวยงามของเธอปกติเธอไม่แต่งหน้า แต่เธอก็ดูแลผิวได้ดีมาก ใบหน้าของเธอให้ความรู้สึกเรียบเนียนเมื่อสัมผัสความงามของเธอเป็นความงามที่เป็นธรรมชาติมากเมื่อจ้านหยินเห็นเธอครั้งแรก เขาก็ยอมรับถึงความสวยองเธอเขาเจอหญิงสาวสวยๆ มาไม่น้อย ดังนั้นเมื่อพบเธอครั้งแรก เขาจึงไม่รู้สึกอะไรมาก"ถงถง เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไรนะ?"เขาเรียกเธอว่าครั้งแรก เธอก็ไม่ค่อยมีปฎิริยาตอบสนองเท่าไหร่จ้านหยินรู้สึกหดหู่เล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องนี้คิดว่าคงเป็นเพราะตอนที่ตัวเองโทรหาภรรยา น้ำเสียงที่สื่อออกไปไม่รุนแรงพอและอารมณ์ยังไม่ลึกพอ จึงเรียกไปสองครั้งแล้วก็หยุดเมื่อเธอเรียกเขาว่าที่รัก น้ำเสียงของเธอก็ไหลผ่านหัวใจของเขาร
“ไห่ถง พี่เธออยู่ไหน? บอกให้พี่เธอมารับโทรศัพท์!”แม่โจวเสียงแข็ง แค่ได้ยินก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธ“มีเรื่องอะไรกับพี่ฉ้น? ฉันจำได้ว่าพี่ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวคุณอีกแล้วนะ พูดมามีเรื่องอะไร?”ไห่ถงเบื่อหน่ายเดาว่าแม่โจวมาจากบ้านเกิดและพบว่าบ้านถูกทำลาย เธอจึงโกรธและต้องการด่ากับพี่สาวปฏิกิริยาตอบกลับนั้นถือว่าช้ามากไม่แปลกใจเลยที่แม่โจวเพิ่งรู้เรื่องตอนนี้วันนั้น ไห่หลิงและโจวหงหลินไปหย่ากัน หลังจากดำเนินการหย่าเสร็จเรียบร้อยแล้ว สองสามีภรรยาสูงอายุก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านตัวเองวางแผนไว้ว่าจะย้ายเข้าอยู่ในอีกวันรุ่งขึ้นลูกๆ ของโจวหงอิงไปโรงเรียนเพิ่มอีกหนึ่งวัน เพื่อรับใบคะแนนสอบวันนี้โรงเรียนประถมศึกษาปิดเทอมอย่างเป็นทางการแล้วพ่อและแม่โจวพาลูกของสาวทั้งคนโตและเล็ก เข้าเมืองด้วยรถยนต์ 2 คัน พร้อมกับเอากระเป๋าใบทใหญ่และเล็กมาด้วย โดยที่ตั้งใจจะอยู่ในเมืองช่วงวันตรุษจีนทำไมจึงออกเดินทางแต่เช้าตรู่ เพราะแม่โจวยังมีความคิดบางอย่างอยู่ในใจอยากจะมาตั้งแต่เช้าๆ เพื่อจะได้ให้เย่เจียนี ทำอาหารเช้าให้กับพวกเขาเย่เจียนีรับช่วงต่อไม่คาดคิด หลังจากขนกระเป๋าใบใหญ่ใบเ
ไห่ถงหัวเราะหึๆ แล้วพูดว่า “โจวหงอิง ไปห้องน้ำนะ แล้วหากะละมังมารองน้ำเอาสิ อ๋อ ไม่สิ ไม่มีก๊อกน้ำแล้ว ตอนนี้พี่ฉันจ่ายเงินค่าทำห้องน้ำไป พวกเราก็เลยทุบมันออมาหมด งั้นคุณช่วยไปฉี่และส่องหน้าตัวเองนะ ว่าหน้าตัวเองด้านแค่ไหน”“พี่ฉันกับน้องชายคุณหย่ากันแล้ว ตอนนี้ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว คุณยังมีหน้ามาขอให้พี่ฉันหาบ้านให้พวกคุณอยู่ทำไมอีก? พี่ฉันทำให้คุณไม่มีบ้านอยู่เหรอ? กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง”“ถ้าตกลงกันได้ และชดเชยเงินให้พี่ฉัน พวกคุณตอนนี้ก็มีที่อยู่แล้ว เฮ้อ วันนี้อากาศหนาวจริงๆ นอนในบ้านที่มีช่องระบายอากาศทั้งสี่ด้าน ฉันสงสัยว่าพวกคุณจะนอนกันยังไง?”"แต่พวกคุณก็หน้าหนากันมากนิ แถมยังมากันหลายคน นอนเบียดๆ กันก็สามารถทนต้านลมหนาวได้แล้ว"“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะวางสายล่ะ ผ้าห่มอุ่นมากฉันคงต้องไปนอนต่อแล้ว ลาก่อน”ไห่ถงพูดจบก็วางสายจากนั้น ก็บล็อกหมายเลขโทรศัพท์ของแม่โจวเพื่อพวกเขาไม่ยอมแพ้ แล้วยังโทรมาวอแวกับเธออีกหลังจากถูกไห่ถงงตัดสาย โจวหงหยิงก็ด่าสาปด้วยความโกรธ “ไห่ถง ทำให้ฉันโกรธจนอยากจะเป็นบ้า ปากปลาร้าอย่างเธอ ผู้ชายคนนั้นทนเธอได้ยังไง? แม่ จะทำยังไ
พ่อโจวจ้องมองภรรยาด้วยใบหน้าที่มืดมนและถามเธอ "เธอไปหาปู่คนไหนช่วยพูดให้?"“จะมีใครอีกล่ะ ก็ปู่แท้ๆ ของไห่หลิงไง ส่วนย่าของเธอเข้าโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ ฉันยังไปเยี่ยมพวกเขาที่โรงพยาบาลแล้วขอร้อง ด้วย หลังจากนั้นผู้เฒ่าไห่ก็พูดขึ้นมา และให้ฉันให้เงินเขา 500,000 บาท แต่ฉันปฏิเสธ หลังจากเจรจาต่อรองแล้วไปแล้ว เขาก็ต้องการเงินเขา 300,000 บาท”“เขารับปากกับฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าจะพยายามโน้มน้าวใจไห่ถงได้อย่างแน่นอน แต่ไห่ถงไม่ได้บอกกับไห่หลิงไม่ให้หย่า และพวกเขาก็เอาเงินไปแบบฟรีๆ เลย”ทันทีที่แม่โจวพูดจบ พ่อโจวก็ตบเธอและบีบแขนเธออย่างแรง“เธอโง่มากเลยเหรอ คนจากบ้านเกิดของไห่หลิงไว้ใจได้งั้นเหรอ? เรื่องความขัดแย้งระหว่างไห่หลิงกับคนพวกนั้นก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้ หาใครไม่ไปหาดันไปหาคนพวกนั้น ใช้หัวคิดบ้างหน่อย ต้องบ้าขนาดไหนถึงไปหาคนพวกนั้น”“3 แสน เธอใช้เงินแบบไม่ได้อะไรไปต้อง 3 แสน!”พ่อโจวโกรธภรรยามากจนตาจะถลนออกมาจากเบ้า และถอยากจะเป็นลมแม่โจวพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “แค่คิดว่าไห่ถงพูดด้วยยาก ก็อยากให้ครอบครัวไห่ถงออกหน้าทะเลาะแทน ฉันไม่ต้องทนรับความโกรธของไห่ทง เลยไปหาพวกเขา ผู้เฒ่าไห่บ