บทที่ 541

ไห่ถงชี้ไปที่ประตู แล้วพูดเสียงเย็น "ปู่ ประตูร้านอยู่ตรงนั้น กรุณาลุกขึ้น หันกลับแล้วเดินออกไป!"

"เรื่องของพี่ฉัน ไม่ต้องให้พวกปู่มายุ่ง!"

"อีกอย่างพวกเขามาหาฉันตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ฉันพูดอะไรไป พวกเขาก็เข้าใจดี ไม่อยากขอโทษด้วยใจจริง แล้วยังเล่นตุกติกด้วยการให้ฉันคืนดีกับพวกปู่ สรุปแล้วใครกันแน่ที่ผิด?"

ชายชราไห่เห็นว่าไห่ถงไม่ฟังคำโน้มน้าว ก็พูดกับจ้านหยินอย่างโมโห "ไอ้หนุ่ม เห็นแล้วใช่ไหม มันไม่ให้ครอบครัวช่วยหนุนหลัง ถ้านายอยากจะรังแกเธอยังไงก็ตาม ไม่ต้องห่วงว่าพวกเราจะมาคิดบัญชีกับนาย"

จ้านหยินอยากจะจับตาแก่คนนี้โยนออกไปซะจริง

ไม่เคยเห็นคนเป็นปู่แบบนี้เลย

ต่อให้จะไม่ชอบหลานสาวตัวเอง ก็ไม่น่าจะพูดจาแบบนี้

เขาพูดเสียงเย็น "ผมขอเธอเป็นเมียเพราะอยากจะพาไปเลี้ยงดูที่บ้านอย่างดี ไม่ใช่ขอแต่งเข้าบ้านไปรังแก ผู้ชายที่ข่มเหงเมียตัวเองจะเรียกว่าเป็นผู้ชายอยู่หรือไง?"

"พวกปู่จะกลับไปเองหรือให้ฉันใช้ไม้กวาดไล่ออกไป?"

ไห่ถงเองก็โมโหปู่จนเดือดปุดๆแล้ว

คนพวกนี้มักจะพูดเพียงลมปากว่าอยากคืนดีกับเธอ แต่สิ่งที่ทำ กับคำพูดที่พูดออกมา กลับไม่มีความสำนึกผิดเลยแม้แต่น้อย ก็ยังคิดว่าเธอเป็นฝ