แชร์

บทที่ 537

“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นเลย คุณพูดของคุณเอง”

ผู้เฒ่าไห่: "... แกอยู่ไหน? กี่โมงกี่ยามแล้ว ร้านของแกยังไม่เปิด คนก็ไม่รู้ว่าหาเงินได้เท่าไหร่แล้ว"

“จ้านหยิน ปู่ของฉันสนใจว่าร้านของฉันจะเปิดตอนไหน วันนี้แดดดีไหม? คุณเอาโทรศัพท์ของคุณออกไปที่ระเบียงแล้วดูว่าวันนี้พระอาทิตย์อาจขึ้นจากทางทิศตะวันตกหรือไม่ คุณต้องถ่ายรูปสิ่งมหัศจรรย์ของโลกมานะ ”

ผู้เฒ่าไห่ด่าจนหน้าเป็นสีเขียว"ไห่ถง อย่าเพ้อเจ้อ ฉันกำลังคุยกับแกอยู่ ลุงๆ กับป้าๆ ของแกก็รอแกอยู่ที่หน้าร้าน มาเปิดประตูสิ! พวกเราไยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเลย เมื่อมาถึงแล้ว ให้เตรียมอาหารเช้ามาให้พวกเราด้วย”

"มีร้านอาหารเช้าใกล้ๆ เยอะแยะ ไม่อยากกินก็หิวไปเถอะ"

เธอไม่มีน้ำใจที่จะแพ็คอาหารเช้าให้พวกเขา เมื่อกินอิ่มแล้วให้มีแล้วด่าเธอต่อเหรอ?

ผู้เฒ่าไห่โกรธมากกับท่าทีของไห่ถง จนเขาอยากจะสาปแช่ง แต่ ไห่จื้อเหวินแย่งโทรศัพท์ไป ไห่จื้อเหวินพูดกับโทรศัพท์ว่า "ไห่ถง ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องคนที่สองของคุณ พวกเราทุกคนรออยู่ด้านนอกร้านของคุณ ช่วยมาเร็ว ๆ ด้วย พวกเรามีเรื่องจะคุยกับคุณ"

“รอฉันกินอิ่มแล้ว ค่อยไป”

"ได้ พวกเราจะรอคุณ"

หลังจากที่ไห่จื้อเหวินพูดจบ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status