บทที่ 444

พวกเขาทั้งสองมาถึงชุมชนกวงหมิง และมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของไห่หลิงทันทีที่ออกจากลิฟต์ก็ได้ยินเสียงร้องได้ดังออกมา และทำให้เพื่อนบ้านตื่นตระหนก หลายคนกำลังเฝ้าดูความตื่นเต้นอยู่นอกบ้านของไห่หลิง

“โจวหงหลิน ไอ้สารเลว แกส่งลูกชายคืนมาให้ฉันเลยนะ พวกแกทั้งครอบครัวสารเลว! ปกติแล้วแกมองหยางหยางเป็นของเล่นและมาหยอกล้อกับเขาสองสามครั้งแค่นั้น บ่อยครั้งที่แกเล่นกับเขาแล้ว ทำให้เขาร้องไห้ ก็แค่ตบก้นเขาแล้วจากไป ”

“หยางหยางอายุได้ 2 ขวบ 5 เดือนในฐานะปู่ย่า พวกแกเคยซื้อเสื้อผ้าให้เขาบ้างไหม? แม้แต่ของเล่นยังไม่เคยซื้อให้เลยด้วยซ้ำ ตอนนี้พวกคุณกลับคิดถึงหยางหยางแล้ว? ฉันเคยกีดกันไม่ให้พวกแกเจอหยางหยางหรือเปล่า?”

ไห่หลิงถูกเธอรั้งไว้อย่างแน่นหนาทั้งจากแม่สามีและพี่สะใภ้ ป้องกันไม่ให้เธอทุบตีโจวหงหลิน แต่เธอก็ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ทั้งร้องไห้และสาปแช่ง

ดูเหมือนว่ามีการทะเลาะวิวาทกันอย่างดุเดือดกับแม่สามีของเธอไปก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ผมของเธอยุ่งเหยิง เสียงของเธอแหบแห้งและดูเหนื่อยล้า แแต่ก็ยังคงพยายามอย่างสุดแรงที่จะหลุดพ้นจากความเหนี่ยวรั้งของคนในครอบครัวนั้น

"เพี้ยะๆ"

โจวหงอิงตบไห่หลิงที่หน้า

เธ