บทที่ 126

จ้านหยินรู้สึกหดหู่เล็กน้อย แต่ในอีกความคิด น้องสองแนำนำงานฝีมือของไห่ถง และไห่ถงก็มีรายได้เสริม ตอนนี้ไห่ถงเป็นภรรยาของเขา แสดงว่าเรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน อารมณ์หดหู่ของจ้านหยินก็ดีขึ้น

เมื่อไห่ถงทำอาหารเสร็จแล้ว เธอก็หยิบจานทั้งหมดออกมาและวางไว้บนโต๊ะอาหาร

ทั้งคู่นั่งลงและทานอาหารเย็นด้วยกัน

จ้านหยินอารมณ์ดีและกินค่อนข้างดี

ต้องชมไห่ถงทักษะการทำอาหารของเธอดีมาก เขารู้สึกอร่อยมาก

หลังอาหารเย็น เมื่อล้างจานไห่ถงก็หยิบถุงที่บรรจุเสื้อผ้ามาจากโซฟา หยิบออกจากถุง ยื่นให้จ้านหยิน แล้วพูดว่า "คุณจ้าน คุณช่วยลองเสื้อผ้าสองชุดนี้หน่อยว่าพอดีไหม?"

“คุณช่วยฉันไว้มาก แค่เลี้ยงข้าวเย็นให้คุณ ฉันคิดว่ามันยังไม่เพียงพอ ก็เลยซื้อเสื้อผ้าใหม่สองชุด และเนคไทสีดำสองชิ้นที่คุณชอบ”

จ้านหยินเดามานานแล้วว่าเป็นเสื้อผ้าของเขา แต่เขาพยายามทำเฉย เขาหยิบเสื้อผ้าแล้วพลิกดูและถามเธอว่า "คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมใส่ไซส์อะไร?"

“ถามคุณยายมาค่ะ”

จ้านหยินเงียบไป

“ลองใส่ดูไหมคะ?”

“ไม่จำเป็น ผมว่าใส่ได้”

เธอมักจะเลือกสีที่เขาชอบซื้อมา

“ครั้งต่อไปที่คุณซื้อของให้ฉัน หากคุณไม่แน่ใจก็ถามผมได้เลย”

อย่าไปถามคุณยาย