บทที่854

"ถ้าวันนี้คุณไม่แทง ต่อไปจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว" ลู่เฉินเตือน

ระหว่างพูด เขาก็ค่อย ๆดึงดาบยาวออกมาจากหน้าท้อง แล้วโยนกลับไปให้หงชิงเสีย

"ฮึ่ม! ฉันจะทําอะไร คุณยังไม่มีสิทธิ์มาสนใจเลย!"

"วันนี้ฉันมาบูชาพี่ชายของฉัน ไว้ชีวิตของคุณก่อน"

"รอถึงเมื่อไหร่ที่ฉันอารมณ์ไม่ดีแล้ว ค่อยมาทวงชีวิตคุณ"

หงชิงเสียพูดจบ ใช้ไหล่กระแทกไหล่ของลู่เฉิน แล้วก้าวเข้าไปในวิหารอิงหลิง

"ท่านลู่! ทําไมเมื่อกี้ท่านไม่หลบล่ะ? สาวคนนั้นมุทะลุ ถ้าทําร้ายคุณจะทํายังไงดีล่ะ?" เหล่าจางกังวลเล็กน้อย

"นี่เป็นสิ่งที่ผมเป็นหนี้เธอ"

ลู่เฉินส่ายหัว สีหน้าค่อนข้างซับซ้อน

ทุกครั้งที่นึกถึงสภาพที่น่าสังเวชของหงหนิว เขาก็เสียใจและโทษตัวเอง

โดนแทนครั้งนี้แล้ว อย่างน้อยก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง

"ท่านลู่ ไปพันแผลก่อนเถอะ"

เหล่าจางถอนหายใจเบา ๆ แล้วส่งสัญญาณให้สาวกหญิงคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและพาเขาไปรักษาบาดแผล

ในฐานะหัวหน้าแก๊ง ที่ลู่เฉินรักน้ำใจไมตรี เป็นเรื่องที่ดีตามธรรมดา

แต่การจะเป็นสิงห์ร้ายผู้มีความเห่อเหิมทะเยอทะยาน นำพาแก๊งฉีหลิงไปสู่ความรุ่งโรจน์ ความดีเหล่านี้กลับกลายเป็นภาระ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ภายในห้องประชุม

ลู่เฉิน