แชร์

บทที่854

ผู้แต่ง: ดื่มน้ำให้เยอะ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
"ถ้าวันนี้คุณไม่แทง ต่อไปจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว" ลู่เฉินเตือน

ระหว่างพูด เขาก็ค่อย ๆดึงดาบยาวออกมาจากหน้าท้อง แล้วโยนกลับไปให้หงชิงเสีย

"ฮึ่ม! ฉันจะทําอะไร คุณยังไม่มีสิทธิ์มาสนใจเลย!"

"วันนี้ฉันมาบูชาพี่ชายของฉัน ไว้ชีวิตของคุณก่อน"

"รอถึงเมื่อไหร่ที่ฉันอารมณ์ไม่ดีแล้ว ค่อยมาทวงชีวิตคุณ"

หงชิงเสียพูดจบ ใช้ไหล่กระแทกไหล่ของลู่เฉิน แล้วก้าวเข้าไปในวิหารอิงหลิง

"ท่านลู่! ทําไมเมื่อกี้ท่านไม่หลบล่ะ? สาวคนนั้นมุทะลุ ถ้าทําร้ายคุณจะทํายังไงดีล่ะ?" เหล่าจางกังวลเล็กน้อย

"นี่เป็นสิ่งที่ผมเป็นหนี้เธอ"

ลู่เฉินส่ายหัว สีหน้าค่อนข้างซับซ้อน

ทุกครั้งที่นึกถึงสภาพที่น่าสังเวชของหงหนิว เขาก็เสียใจและโทษตัวเอง

โดนแทนครั้งนี้แล้ว อย่างน้อยก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง

"ท่านลู่ ไปพันแผลก่อนเถอะ"

เหล่าจางถอนหายใจเบา ๆ แล้วส่งสัญญาณให้สาวกหญิงคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและพาเขาไปรักษาบาดแผล

ในฐานะหัวหน้าแก๊ง ที่ลู่เฉินรักน้ำใจไมตรี เป็นเรื่องที่ดีตามธรรมดา

แต่การจะเป็นสิงห์ร้ายผู้มีความเห่อเหิมทะเยอทะยาน นำพาแก๊งฉีหลิงไปสู่ความรุ่งโรจน์ ความดีเหล่านี้กลับกลายเป็นภาระ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ภายในห้องประชุม

ลู่เฉิน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่855

    มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว ก็คือหงชิงเสียและคนของเธอมาถึงมณฑลหนานมานานแล้ว"คุณเดาได้ไม่ผิด ครั้งนี้ที่พวกเรามาเจียงหนาน มีเรื่องสําคัญจริง ๆ"หงชิงเสียไม่ได้ปฏิเสธ สายตาของเธอเริ่มมองไปรอบ ๆ "ฉันเห็นว่าที่นี่มีสภาพแวดล้อมที่ดี สถานที่ก็ใหญ่มาก วังยี่วหนวี่าจะต้องกะเกณฑ์ชั่วคราวเป็นระยะเวลาหนึ่ง คุณมีความคิดเห็นหรือไม่?""ที่อยู่อาศัยในที่นี่มีอยู่เยอะมาก พวกคุณต้องพัก จะไม่มีปัญหาตามธรรมชาติ ผมจะให้คนจัดการ" ลู่เฉินตรงไปตรงมามากไม่รู้ว่าเป็นเพราะความรู้สึกผิดหรืออะไร สําหรับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ สามารถอธิบายได้ว่าเขาได้ตอบสนองความต้องการทุกอย่างของเธอ"ฮึ่ม! ถือว่าคุณรู้จักชั่วดีเลย!"หงชิงเสียพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วโยนยาสีแดงเม็ดหนึ่งออกมา พูดว่า "นี่ นี่คือยาบำรุงพลังและเลือด ไม่เพียงแต่สามารถบำรุงเลือดและฟื้นฟูร่างกายได้ แต่ยังเพิ่มความแข็งแรงภายในและเพิ่มพลังยุทธได้ด้วย คุณเพิ่งได้รับบาดเจ็บ สามารถทานได้พอดี""ขอบคุณครับ"ลู่เฉินยิ้มเบาๆเห็นได้ว่าสาวคนนี้ก็ไม่ได้ใจร้าย"อย่าขอบคุณฉัน นี่เป็นค่าเช่าของคุณ"หลังจากหงชิงเสียแก้ไขประโยคหนึ่งแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์ออกม

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่856

    "คุณผู้หญิงคนนี้ ช่วยทําความเข้าใจหน่อย ที่นี่เป็นอาณาเขตของผม ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผม"ลู่เฉินยื่นนิ้วหนึ่งนิ้วออกมา ผลักดาบที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมไป แล้วพูดด้วยสีหน้าสงบว่า "ที่ผมยอมให้พวกคุณอยู่ งั้นพวกคุณก็จะอยู่ได้ แต่ถ้าผมไม่ยอม พวกคุณก็ต้องจากไป เข้าใจไหม?""กําเริบเสิบสาน หรือว่าคุณยังกล้าปฏิเสธฉัน?"ชิวหยวีนถมึงตาใส่เขา "ฉันเป็นลูกศิษย์ใหญ่ของวังยี่วหนวี่ เป็นเทพธิดาที่ทุกคนชื่นชม! คุณรู้หรือไม่ว่าทุกวันมีชายหนุ่มสาวที่มีความสามารถมากแค่ไหนที่เข้าแถวเพื่อเอาใจฉัน? ตอนนี้ฉันให้โอกาสคุณอยู่ คุณอย่าไม่รู้จักชั่วดีนะ"ในฐานะของเธอ ปกติไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะเป็นที่นิยมมากผู้ชายนับไม่ถ้วนเปลี่ยนวิธีการต่างๆเพื่อแสดงความเป็นมิตร ไม่เคยมีใครกล้าต่อต้านคำพูดของเธอ"ขอโทษที ผมไม่ใช่ผู้ชายเหล่านั้นที่จีบคุณ และยิ่งไม่มีความชอบอะไรกับคุณ หวังว่าคุณจะไม่หลงตัวเอง" ลู่เฉินพูดเบา ๆ"คุณ--!"ชิวหยวีนกัดฟัน โกรธนิดหน่อยเธอสวยอย่างนี้ ผู้ชายคนไหนที่เห็นแล้วไม่อยากได้เธอล่ะ?คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ กลับไม่สนใจเธอเลย ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ"คุณ ฉันขอเตือนคุณนะ ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธคำขอของศิษย์

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่857

    "ถ้าคุณไม่เชื่อ งั้นก็เชิญกลับไปเถอะ"ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดเรื่องไร้สาระ และออกคําสั่งขับไล่โดยตรงผู้หญิงคนนี้ หลงตัวเองมากจริง ๆ"เล่นกลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับอีกแล้วใช่ไหม เป็นเด็กจริง ๆ"ชิวหยวีนส่ายหัวด้วยหัวเราะเยาะ "ได้ ในเมื่อคุณจะเล่น งั้นฉันจะเล่นเป็นเพื่อนจนถึงที่สุด หวังว่าคุณจะไม่เสียใจ เราไปกันเถอะ"พูดพลางก็ก้าวออกไปข้างนอก"ฮึ่ม! ให้โอกาสคุณแต่คุณไม่หวงแหนเลย ตอนนี้ศิษย์พี่ใหญ่ของฉันโกรธแล้ว ที่คุณจะเสียใจก็ไม่ทันแล้ว""ถ้ารู้จักชั่วดี ก็รีบขอโทษศิษย์พี่ใหญ่ของฉัน เธออาจจะให้อภัยคุณได้"ศิษย์ของวังยี่วหนวี่แสดงความเย่อหยิ่งผยอง ล้วนทำตัวเหมือนดูเรื่องตลกอยู่พวกเธอดูเหมือนจะคาดการณ์ไว้แล้วว่าลู่เฉินจะร้องไห้อย่างเสียใจขนาดไหนแต่ยิ้มไป ทันใดนั้นพวกเธอก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติแล้วเนื่องจากลู่เฉินแสดงออกอย่างใจเย็นเกินไป แม้ว่าศิษย์พี่ใหญ่จะเดินออกจากประตูห้องประชุมแล้ว เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆราวกับว่าไม่สนใจเลย"เฮ่ย ฉันจะไปจริง ๆ แล้วนะ"ชิวหยวีนหยุดอยู่ที่ประตู ในขณะเดียวกันก็หันกลับมาเตือนประโยคหนึ่งว่า "นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่คุณจะรั้งฉัน ถ้าพลาดไ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่858

    "อ๊ะ?"ประโยคเดียวของลู่เฉิน ทําให้ทุกคนอึ้งอยู่ที่เดิมโดยตรงตามปกติ ควรจะออกไปรั้ง แล้วร้องไห้อย่างเศ้ราโศก เสียใจมากไม่ใช่หรือ?เดินทางดีๆ ไม่ส่งแล้วเป็นอะไรกันเนี่ย?ไอ้คุณไม่เล่นตามแผนการเลยนะ"ลู่เฉิน! คุณทําอะไร? จงใจให้ศิษย์พี่ใหญ่ของฉันโกรธใช่ไหม?" หงชิงเสียถมึงตาใส่เขาให้คุณรั้งคนไว้ แต่คุณกลับไล่คนออกไปข้างนอก น่ารังเกียจเหลือเกิน"คุณ คุณ คุณ...คุณรังแกคนมากเกินไปจริง ๆ"หลังจากตอบสนองมา ชิวหยวีนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันทีนาทีนี้ เธอไม่สนใจสไตล์เทพธิดาอะไรแล้ว เธอชักดาบออกมาโดยตรง ทําท่าจะฆ่าครั้งใหญ่เธอเคยถูกใครแกล้งขนาดนี้ได้อย่างไร?เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!"พวกคุณกําลังทําอะไรอยู่?"ในเวลานี้ เสียงบารมีเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างกะทันหันคนทั้งหลายมองตามเสียง ได้เห็นผู้หญิงคนสวยในชุดวังคนหนึ่ง อายุประมาณ 30-40 ปี พาหญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามาผู้หญิงมีรูปร่างอวบอ้วน มีเสน่ห์มาก ดวงตาหยิ่งผยองและเข้มงวด เป็นท่าทางที่ปฏิเสธคนอื่นให้ห่างออกไปหลายพันไมล์หญิงชราที่อยู่ข้างหลังเธอมีสีหน้ามืดมน ไม่ค่อยพูดและยิ้ม ทําให้คนรู้สึกใจร้าย"อาจารย์?"เมื่อเห็นผู้ผู้หญิง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่859

    ชิวหยวีนส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา แล้วก็ก้าวเข้าไปด้วย"เจ้าวัดไม่ดี หลวงชีสกปรกจริง ๆ"ลู่เฉินส่ายหัวและพึมพํากับตัวเองทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทําไมชิวหยวีนจึงหยิ่งและมั่นใจขนาดนี้แล้วมีหัวหน้าที่เย่อหยิ่งอย่างนี้ สาวกของเธอจะดีได้แค่ไหน"เอ่อ นิสัยของอาจารย์ฉันเย็นชาไปหน่อย คุณอย่าไปสนใจนะ" หงชิงเสียค่อนข้างอึดอัด"ช่างเถอะ ผมไม่ถือสากับผู้หญิงหรอก" ลู่เฉินโบกมือเห็นแก่หน้าหงชิงเสีย เขาถึงจะพูดง่ายขนาดนี้ไม่อย่างนั้น เขาจะไล่คนไปนานแล้วการคืนเงินมันง่าย แต่คืนน้ำใจนั้นยาก เป็นหนี้ชีวิตของหงหนิว ได้แต่พยายามชดเชยครอบครัวของเขาให้มากที่สุด"งั้นก็ดี"หงชิงเสียถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย ทันใดนั้นเรื่องก็เปลี่ยนไป เธอพูดว่า "โอ้ใช่ จะถามเรื่องหนึ่งกับคุณ คุณเป็นเจ้าถิ่นที่นี่ ไม่รู้ว่าเคยได้ยินคัมภีร์สาวหยกหรือเปล่า""คัมภีร์สาวหยก? เป็นอะไรล่ะ?" ลู่เฉินยักคิ้วเล็กน้อย"พูดตามความจริง คัมภีร์สาวหยกเป็นสมบัติล้ําค่าที่สูญเสียไปของวังยี่วหนวี่อาจารย์ของฉันไม่ได้ไปถึงการฝึกร่างขั้นจงซือมาดตลอด ก็เพราะขาดพลังภายในที่สําคัญอย่างคัมภีร์สาวหยกไม่นานมานี้ เราได้ยินข่าวว่าเ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่860

    เมื่อเวลา 20.00 น. ภายในร้านกาแฟเหมยกุยหลี่ชิงเหยานั่งในที่นั่งริมหน้าต่าง เธอถือแก้วกาแฟด้วยมือทั้งสองข้าง มองดูฝนตกปรอย ๆ ข้างนอก อารมณ์ของเธอหนักไปหน่อยบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ มีความซีดเซียวและความเหนื่อยล้าเล็กน้อยตั้งแต่เมื่อคืน เธอตกอยู่ในภวังค์ทั้งวัน เศร้าโศกและเป็นทุกข์เป็นร้อนในเรื่องผลได้ผลเสียในใจเต็มไปด้วยเงาของลู่เฉินและอดีตของทั้งสองคนเธอพยายามชดใช้แล้ว พยายามรั้งแล้วแต่ไม่ว่าเธอจะทําอย่างไร ระหว่างเขาสองคน มักจะมีความขัดแย้งกันเสมอเธอค่อย ๆ พบว่า ลู่เฉินดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเธอขนาดนั้นแล้ว ไม่ได้ถือเธอเป็นหลักอีกต่อไปและคิดแทนเธอทุกที่แล้วโดยเฉพาะแววตาที่เด็ดขาดในเมื่อคืนนั้น ทําให้เธอกลัวเล็กน้อยด้วยซ้ำราวกับว่าเขากับเธอกลายเป็นศัตรูกันจริง ๆแล้ว"ติ๊งติ๊งติ๊ง..."ในเวลานี้ กระดิ่งลมที่แขวนอยู่ที่ประตูดังขึ้นหลี่ชิงเหยาหันหน้ามองไปโดยไม่รู้ตัว เห็นว่าเงาที่คุ้นเคยคนหนึ่งผลักประตูเดินเข้ามาแล้วมันเป็นลู่เฉิน!"คุณมาแล้วเหรอ"หลี่ชิงเหยารู้สึกกระปรี้กระเปร่าและลุกขึ้นทันทีในดวงตาที่สวยงามของเธอ ดูเหมือนจะเป็นประกายมากขึ้นเล็กน้อย"คุณนัดผมมาพบ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 861

    หยุด!หลี่ชิงเหยาไล่ตามไป จับแขนของลู่เฉินไว้ทันที "คุณต้องทำแบบนี้เหรอ? นั่งคุยกันดีๆ ไม่ได้เหรอ?”“ผมรู้สึกว่าไม่จําเป็นแล้ว พูดมากไปก็เป็นเรื่องไร้สาระ อีกอย่างผมก็ยุ่งมาก อย่าเสียเวลาของกันและกันเลยดีกว่า”ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดมากไป เดินตรงไปที่ประตู“ห้ามไป!”ในเวลานี้ หลี่ชิงเหยาพุ่งขึ้นไปกอดเอวของลู่เฉินจากด้านหลัง และแขนของเธอรัดแน่นการกระทํานี้กล้าหาญมาก สําหรับหลี่ชิงเหยาที่เย็นชามาตลอด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอได้รวบรวมความกล้าหาญมากมายแล้ว“ฉันไม่ให้คุณไป!”หลี่ชิงเหยากอดลู่เฉินอย่างแรง แก้มของเธอแนบบนหลังของเขา เธอพึมพําเบา ๆ ว่า "เรื่องครั้งนี้ ก็ถือว่าฉันผิดแล้วดีไม?”“ฉันรู้ว่าตัวเองมีปัญหาบางอย่าง แต่ฉันจะพยายามไปแก้ไข”“คุณบอกว่าเจียงไป๋เห้อเป็นคนหน้าซื่อใจคด งั้นเขาก็เป็นคนหน้าซื่อใจคด ต่อไปฉันจะไม่พบเขาอีกแล้ว ได้ไหม?”“ฉันกลัวจริง ๆ กลัวจะเสียคุณไป เราสองคนคืนดีกันได้ไหม?”“ฉันจะไม่เอาแต่ใจอีก และจะไม่ตีคุณอีก ฉันสาบานได้”“ตราบใดที่คุณยอมอยู่ต่อ คุณอยากให้ฉันทําอะไรก็ได้”“ฉันไม่ต้องร่ํารวย ไม่ต้องมีอํานาจ ไม่ต้องมีทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้”“โอ้ใช่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 862

    เช้าวันรุ่งขึ้น ในวิลล่าเฟิงหยวี่ลู่เฉินนั่งอยู่บนหลังคาและมองดูพระอาทิตย์ที่ขึ้นมาอย่างช้าๆ สีหน้าเขาไม่มีความสุขและความเศร้าโศก ไม่มีความผันผวนใด ๆตั้งแต่บอกลากับหลี่ชิงเหยาในเมื่อคืน เขาก็นั่งอยู่บนหลังคามาตลอด และไม่เคยขยับเขยื้อนเลยตั้งแต่ดึก จนถึงรุ่งสาง จนถึงดวงอาทิตย์ขึ้นอารมณ์ของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนจากหวั่นไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตอนแรกเป็นความสงบหลังจากนั่งสมาธิข้ามคืน เขาได้คิดออกกับหลายสิ่งหลายอย่างแล้วไม่ยุ่งเกี่ยวกับอดีตอีกต่อไป“ท่านลู่...”ในเวลานี้ เหล่าจางจู่ ๆ ก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาและรายงานว่า "เพิ่งได้รับข่าว คัมภีร์สาวหยกที่คุณกําลังมองหา มีข่าวแล้วครับ”“โอ้ อยู่ที่ไหนล่ะ?" ลู่เฉินยักคิ้วเล็กน้อย“ในมือของกลุ่มพ่อค้าต่างถิ่น เราปรึกษากันแล้ว พวกเขาไม่ยอมขายตรง บอกว่าจะคุยกันต่อหน้า" เหล่าจางตอบ“คุยกันต่อหน้า?”ลู่เฉินพยักหน้า "ได้ เรียกหงชิงเสียป ไปดูด้วยกัน”“ครับ!”เหล่าจางตอบและกระโดดลงไปอย่างรวดเร็ว 1 ชั่วโมงต่อมาบริเวณหน้าร้านจี๋เสียงรถMPVสีดําคันหนึ่งหยุดอย่างช้า ๆ เมื่อประตูรถเปิดออก ลู่เฉินและคนอื่นสองคนก็เดินออกมาอย่างต่อเนื่อง“เฮ่

บทล่าสุด

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1200

    กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1199

    เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1198

    การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1197

    ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1196

    นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1195

    "ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1194

    "น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1193

    "คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1192

    "ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่

DMCA.com Protection Status