"ถ้าวันนี้คุณไม่แทง ต่อไปจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว" ลู่เฉินเตือนระหว่างพูด เขาก็ค่อย ๆดึงดาบยาวออกมาจากหน้าท้อง แล้วโยนกลับไปให้หงชิงเสีย"ฮึ่ม! ฉันจะทําอะไร คุณยังไม่มีสิทธิ์มาสนใจเลย!""วันนี้ฉันมาบูชาพี่ชายของฉัน ไว้ชีวิตของคุณก่อน""รอถึงเมื่อไหร่ที่ฉันอารมณ์ไม่ดีแล้ว ค่อยมาทวงชีวิตคุณ"หงชิงเสียพูดจบ ใช้ไหล่กระแทกไหล่ของลู่เฉิน แล้วก้าวเข้าไปในวิหารอิงหลิง"ท่านลู่! ทําไมเมื่อกี้ท่านไม่หลบล่ะ? สาวคนนั้นมุทะลุ ถ้าทําร้ายคุณจะทํายังไงดีล่ะ?" เหล่าจางกังวลเล็กน้อย"นี่เป็นสิ่งที่ผมเป็นหนี้เธอ"ลู่เฉินส่ายหัว สีหน้าค่อนข้างซับซ้อนทุกครั้งที่นึกถึงสภาพที่น่าสังเวชของหงหนิว เขาก็เสียใจและโทษตัวเองโดนแทนครั้งนี้แล้ว อย่างน้อยก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง"ท่านลู่ ไปพันแผลก่อนเถอะ"เหล่าจางถอนหายใจเบา ๆ แล้วส่งสัญญาณให้สาวกหญิงคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและพาเขาไปรักษาบาดแผลในฐานะหัวหน้าแก๊ง ที่ลู่เฉินรักน้ำใจไมตรี เป็นเรื่องที่ดีตามธรรมดาแต่การจะเป็นสิงห์ร้ายผู้มีความเห่อเหิมทะเยอทะยาน นำพาแก๊งฉีหลิงไปสู่ความรุ่งโรจน์ ความดีเหล่านี้กลับกลายเป็นภาระหนึ่งชั่วโมงต่อมา ภายในห้องประชุมลู่เฉิน
มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว ก็คือหงชิงเสียและคนของเธอมาถึงมณฑลหนานมานานแล้ว"คุณเดาได้ไม่ผิด ครั้งนี้ที่พวกเรามาเจียงหนาน มีเรื่องสําคัญจริง ๆ"หงชิงเสียไม่ได้ปฏิเสธ สายตาของเธอเริ่มมองไปรอบ ๆ "ฉันเห็นว่าที่นี่มีสภาพแวดล้อมที่ดี สถานที่ก็ใหญ่มาก วังยี่วหนวี่าจะต้องกะเกณฑ์ชั่วคราวเป็นระยะเวลาหนึ่ง คุณมีความคิดเห็นหรือไม่?""ที่อยู่อาศัยในที่นี่มีอยู่เยอะมาก พวกคุณต้องพัก จะไม่มีปัญหาตามธรรมชาติ ผมจะให้คนจัดการ" ลู่เฉินตรงไปตรงมามากไม่รู้ว่าเป็นเพราะความรู้สึกผิดหรืออะไร สําหรับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ สามารถอธิบายได้ว่าเขาได้ตอบสนองความต้องการทุกอย่างของเธอ"ฮึ่ม! ถือว่าคุณรู้จักชั่วดีเลย!"หงชิงเสียพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วโยนยาสีแดงเม็ดหนึ่งออกมา พูดว่า "นี่ นี่คือยาบำรุงพลังและเลือด ไม่เพียงแต่สามารถบำรุงเลือดและฟื้นฟูร่างกายได้ แต่ยังเพิ่มความแข็งแรงภายในและเพิ่มพลังยุทธได้ด้วย คุณเพิ่งได้รับบาดเจ็บ สามารถทานได้พอดี""ขอบคุณครับ"ลู่เฉินยิ้มเบาๆเห็นได้ว่าสาวคนนี้ก็ไม่ได้ใจร้าย"อย่าขอบคุณฉัน นี่เป็นค่าเช่าของคุณ"หลังจากหงชิงเสียแก้ไขประโยคหนึ่งแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์ออกม
"คุณผู้หญิงคนนี้ ช่วยทําความเข้าใจหน่อย ที่นี่เป็นอาณาเขตของผม ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผม"ลู่เฉินยื่นนิ้วหนึ่งนิ้วออกมา ผลักดาบที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมไป แล้วพูดด้วยสีหน้าสงบว่า "ที่ผมยอมให้พวกคุณอยู่ งั้นพวกคุณก็จะอยู่ได้ แต่ถ้าผมไม่ยอม พวกคุณก็ต้องจากไป เข้าใจไหม?""กําเริบเสิบสาน หรือว่าคุณยังกล้าปฏิเสธฉัน?"ชิวหยวีนถมึงตาใส่เขา "ฉันเป็นลูกศิษย์ใหญ่ของวังยี่วหนวี่ เป็นเทพธิดาที่ทุกคนชื่นชม! คุณรู้หรือไม่ว่าทุกวันมีชายหนุ่มสาวที่มีความสามารถมากแค่ไหนที่เข้าแถวเพื่อเอาใจฉัน? ตอนนี้ฉันให้โอกาสคุณอยู่ คุณอย่าไม่รู้จักชั่วดีนะ"ในฐานะของเธอ ปกติไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะเป็นที่นิยมมากผู้ชายนับไม่ถ้วนเปลี่ยนวิธีการต่างๆเพื่อแสดงความเป็นมิตร ไม่เคยมีใครกล้าต่อต้านคำพูดของเธอ"ขอโทษที ผมไม่ใช่ผู้ชายเหล่านั้นที่จีบคุณ และยิ่งไม่มีความชอบอะไรกับคุณ หวังว่าคุณจะไม่หลงตัวเอง" ลู่เฉินพูดเบา ๆ"คุณ--!"ชิวหยวีนกัดฟัน โกรธนิดหน่อยเธอสวยอย่างนี้ ผู้ชายคนไหนที่เห็นแล้วไม่อยากได้เธอล่ะ?คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ กลับไม่สนใจเธอเลย ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ"คุณ ฉันขอเตือนคุณนะ ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธคำขอของศิษย์
"ถ้าคุณไม่เชื่อ งั้นก็เชิญกลับไปเถอะ"ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดเรื่องไร้สาระ และออกคําสั่งขับไล่โดยตรงผู้หญิงคนนี้ หลงตัวเองมากจริง ๆ"เล่นกลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับอีกแล้วใช่ไหม เป็นเด็กจริง ๆ"ชิวหยวีนส่ายหัวด้วยหัวเราะเยาะ "ได้ ในเมื่อคุณจะเล่น งั้นฉันจะเล่นเป็นเพื่อนจนถึงที่สุด หวังว่าคุณจะไม่เสียใจ เราไปกันเถอะ"พูดพลางก็ก้าวออกไปข้างนอก"ฮึ่ม! ให้โอกาสคุณแต่คุณไม่หวงแหนเลย ตอนนี้ศิษย์พี่ใหญ่ของฉันโกรธแล้ว ที่คุณจะเสียใจก็ไม่ทันแล้ว""ถ้ารู้จักชั่วดี ก็รีบขอโทษศิษย์พี่ใหญ่ของฉัน เธออาจจะให้อภัยคุณได้"ศิษย์ของวังยี่วหนวี่แสดงความเย่อหยิ่งผยอง ล้วนทำตัวเหมือนดูเรื่องตลกอยู่พวกเธอดูเหมือนจะคาดการณ์ไว้แล้วว่าลู่เฉินจะร้องไห้อย่างเสียใจขนาดไหนแต่ยิ้มไป ทันใดนั้นพวกเธอก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติแล้วเนื่องจากลู่เฉินแสดงออกอย่างใจเย็นเกินไป แม้ว่าศิษย์พี่ใหญ่จะเดินออกจากประตูห้องประชุมแล้ว เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆราวกับว่าไม่สนใจเลย"เฮ่ย ฉันจะไปจริง ๆ แล้วนะ"ชิวหยวีนหยุดอยู่ที่ประตู ในขณะเดียวกันก็หันกลับมาเตือนประโยคหนึ่งว่า "นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่คุณจะรั้งฉัน ถ้าพลาดไ
"อ๊ะ?"ประโยคเดียวของลู่เฉิน ทําให้ทุกคนอึ้งอยู่ที่เดิมโดยตรงตามปกติ ควรจะออกไปรั้ง แล้วร้องไห้อย่างเศ้ราโศก เสียใจมากไม่ใช่หรือ?เดินทางดีๆ ไม่ส่งแล้วเป็นอะไรกันเนี่ย?ไอ้คุณไม่เล่นตามแผนการเลยนะ"ลู่เฉิน! คุณทําอะไร? จงใจให้ศิษย์พี่ใหญ่ของฉันโกรธใช่ไหม?" หงชิงเสียถมึงตาใส่เขาให้คุณรั้งคนไว้ แต่คุณกลับไล่คนออกไปข้างนอก น่ารังเกียจเหลือเกิน"คุณ คุณ คุณ...คุณรังแกคนมากเกินไปจริง ๆ"หลังจากตอบสนองมา ชิวหยวีนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันทีนาทีนี้ เธอไม่สนใจสไตล์เทพธิดาอะไรแล้ว เธอชักดาบออกมาโดยตรง ทําท่าจะฆ่าครั้งใหญ่เธอเคยถูกใครแกล้งขนาดนี้ได้อย่างไร?เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!"พวกคุณกําลังทําอะไรอยู่?"ในเวลานี้ เสียงบารมีเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างกะทันหันคนทั้งหลายมองตามเสียง ได้เห็นผู้หญิงคนสวยในชุดวังคนหนึ่ง อายุประมาณ 30-40 ปี พาหญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามาผู้หญิงมีรูปร่างอวบอ้วน มีเสน่ห์มาก ดวงตาหยิ่งผยองและเข้มงวด เป็นท่าทางที่ปฏิเสธคนอื่นให้ห่างออกไปหลายพันไมล์หญิงชราที่อยู่ข้างหลังเธอมีสีหน้ามืดมน ไม่ค่อยพูดและยิ้ม ทําให้คนรู้สึกใจร้าย"อาจารย์?"เมื่อเห็นผู้ผู้หญิง
ชิวหยวีนส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา แล้วก็ก้าวเข้าไปด้วย"เจ้าวัดไม่ดี หลวงชีสกปรกจริง ๆ"ลู่เฉินส่ายหัวและพึมพํากับตัวเองทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทําไมชิวหยวีนจึงหยิ่งและมั่นใจขนาดนี้แล้วมีหัวหน้าที่เย่อหยิ่งอย่างนี้ สาวกของเธอจะดีได้แค่ไหน"เอ่อ นิสัยของอาจารย์ฉันเย็นชาไปหน่อย คุณอย่าไปสนใจนะ" หงชิงเสียค่อนข้างอึดอัด"ช่างเถอะ ผมไม่ถือสากับผู้หญิงหรอก" ลู่เฉินโบกมือเห็นแก่หน้าหงชิงเสีย เขาถึงจะพูดง่ายขนาดนี้ไม่อย่างนั้น เขาจะไล่คนไปนานแล้วการคืนเงินมันง่าย แต่คืนน้ำใจนั้นยาก เป็นหนี้ชีวิตของหงหนิว ได้แต่พยายามชดเชยครอบครัวของเขาให้มากที่สุด"งั้นก็ดี"หงชิงเสียถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย ทันใดนั้นเรื่องก็เปลี่ยนไป เธอพูดว่า "โอ้ใช่ จะถามเรื่องหนึ่งกับคุณ คุณเป็นเจ้าถิ่นที่นี่ ไม่รู้ว่าเคยได้ยินคัมภีร์สาวหยกหรือเปล่า""คัมภีร์สาวหยก? เป็นอะไรล่ะ?" ลู่เฉินยักคิ้วเล็กน้อย"พูดตามความจริง คัมภีร์สาวหยกเป็นสมบัติล้ําค่าที่สูญเสียไปของวังยี่วหนวี่อาจารย์ของฉันไม่ได้ไปถึงการฝึกร่างขั้นจงซือมาดตลอด ก็เพราะขาดพลังภายในที่สําคัญอย่างคัมภีร์สาวหยกไม่นานมานี้ เราได้ยินข่าวว่าเ
เมื่อเวลา 20.00 น. ภายในร้านกาแฟเหมยกุยหลี่ชิงเหยานั่งในที่นั่งริมหน้าต่าง เธอถือแก้วกาแฟด้วยมือทั้งสองข้าง มองดูฝนตกปรอย ๆ ข้างนอก อารมณ์ของเธอหนักไปหน่อยบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ มีความซีดเซียวและความเหนื่อยล้าเล็กน้อยตั้งแต่เมื่อคืน เธอตกอยู่ในภวังค์ทั้งวัน เศร้าโศกและเป็นทุกข์เป็นร้อนในเรื่องผลได้ผลเสียในใจเต็มไปด้วยเงาของลู่เฉินและอดีตของทั้งสองคนเธอพยายามชดใช้แล้ว พยายามรั้งแล้วแต่ไม่ว่าเธอจะทําอย่างไร ระหว่างเขาสองคน มักจะมีความขัดแย้งกันเสมอเธอค่อย ๆ พบว่า ลู่เฉินดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเธอขนาดนั้นแล้ว ไม่ได้ถือเธอเป็นหลักอีกต่อไปและคิดแทนเธอทุกที่แล้วโดยเฉพาะแววตาที่เด็ดขาดในเมื่อคืนนั้น ทําให้เธอกลัวเล็กน้อยด้วยซ้ำราวกับว่าเขากับเธอกลายเป็นศัตรูกันจริง ๆแล้ว"ติ๊งติ๊งติ๊ง..."ในเวลานี้ กระดิ่งลมที่แขวนอยู่ที่ประตูดังขึ้นหลี่ชิงเหยาหันหน้ามองไปโดยไม่รู้ตัว เห็นว่าเงาที่คุ้นเคยคนหนึ่งผลักประตูเดินเข้ามาแล้วมันเป็นลู่เฉิน!"คุณมาแล้วเหรอ"หลี่ชิงเหยารู้สึกกระปรี้กระเปร่าและลุกขึ้นทันทีในดวงตาที่สวยงามของเธอ ดูเหมือนจะเป็นประกายมากขึ้นเล็กน้อย"คุณนัดผมมาพบ
หยุด!หลี่ชิงเหยาไล่ตามไป จับแขนของลู่เฉินไว้ทันที "คุณต้องทำแบบนี้เหรอ? นั่งคุยกันดีๆ ไม่ได้เหรอ?”“ผมรู้สึกว่าไม่จําเป็นแล้ว พูดมากไปก็เป็นเรื่องไร้สาระ อีกอย่างผมก็ยุ่งมาก อย่าเสียเวลาของกันและกันเลยดีกว่า”ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดมากไป เดินตรงไปที่ประตู“ห้ามไป!”ในเวลานี้ หลี่ชิงเหยาพุ่งขึ้นไปกอดเอวของลู่เฉินจากด้านหลัง และแขนของเธอรัดแน่นการกระทํานี้กล้าหาญมาก สําหรับหลี่ชิงเหยาที่เย็นชามาตลอด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอได้รวบรวมความกล้าหาญมากมายแล้ว“ฉันไม่ให้คุณไป!”หลี่ชิงเหยากอดลู่เฉินอย่างแรง แก้มของเธอแนบบนหลังของเขา เธอพึมพําเบา ๆ ว่า "เรื่องครั้งนี้ ก็ถือว่าฉันผิดแล้วดีไม?”“ฉันรู้ว่าตัวเองมีปัญหาบางอย่าง แต่ฉันจะพยายามไปแก้ไข”“คุณบอกว่าเจียงไป๋เห้อเป็นคนหน้าซื่อใจคด งั้นเขาก็เป็นคนหน้าซื่อใจคด ต่อไปฉันจะไม่พบเขาอีกแล้ว ได้ไหม?”“ฉันกลัวจริง ๆ กลัวจะเสียคุณไป เราสองคนคืนดีกันได้ไหม?”“ฉันจะไม่เอาแต่ใจอีก และจะไม่ตีคุณอีก ฉันสาบานได้”“ตราบใดที่คุณยอมอยู่ต่อ คุณอยากให้ฉันทําอะไรก็ได้”“ฉันไม่ต้องร่ํารวย ไม่ต้องมีอํานาจ ไม่ต้องมีทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้”“โอ้ใช่