แชร์

บทที่ 861

ผู้แต่ง: ดื่มน้ำให้เยอะ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
หยุด!

หลี่ชิงเหยาไล่ตามไป จับแขนของลู่เฉินไว้ทันที "คุณต้องทำแบบนี้เหรอ? นั่งคุยกันดีๆ ไม่ได้เหรอ?”

“ผมรู้สึกว่าไม่จําเป็นแล้ว พูดมากไปก็เป็นเรื่องไร้สาระ อีกอย่างผมก็ยุ่งมาก อย่าเสียเวลาของกันและกันเลยดีกว่า”

ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดมากไป เดินตรงไปที่ประตู

“ห้ามไป!”

ในเวลานี้ หลี่ชิงเหยาพุ่งขึ้นไปกอดเอวของลู่เฉินจากด้านหลัง และแขนของเธอรัดแน่น

การกระทํานี้กล้าหาญมาก สําหรับหลี่ชิงเหยาที่เย็นชามาตลอด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอได้รวบรวมความกล้าหาญมากมายแล้ว

“ฉันไม่ให้คุณไป!”

หลี่ชิงเหยากอดลู่เฉินอย่างแรง แก้มของเธอแนบบนหลังของเขา เธอพึมพําเบา ๆ ว่า "เรื่องครั้งนี้ ก็ถือว่าฉันผิดแล้วดีไม?”

“ฉันรู้ว่าตัวเองมีปัญหาบางอย่าง แต่ฉันจะพยายามไปแก้ไข”

“คุณบอกว่าเจียงไป๋เห้อเป็นคนหน้าซื่อใจคด งั้นเขาก็เป็นคนหน้าซื่อใจคด ต่อไปฉันจะไม่พบเขาอีกแล้ว ได้ไหม?”

“ฉันกลัวจริง ๆ กลัวจะเสียคุณไป เราสองคนคืนดีกันได้ไหม?”

“ฉันจะไม่เอาแต่ใจอีก และจะไม่ตีคุณอีก ฉันสาบานได้”

“ตราบใดที่คุณยอมอยู่ต่อ คุณอยากให้ฉันทําอะไรก็ได้”

“ฉันไม่ต้องร่ํารวย ไม่ต้องมีอํานาจ ไม่ต้องมีทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้”

“โอ้ใช่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
Montri Ch
ลุ่เฉินทำถุกแล้วสำน้ำหน้านางหลีน่าเบื่อมาก
goodnovel comment avatar
Teeravet Apiwongngam
สิ่งที่ควรทำ ก็ต้องทำ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 862

    เช้าวันรุ่งขึ้น ในวิลล่าเฟิงหยวี่ลู่เฉินนั่งอยู่บนหลังคาและมองดูพระอาทิตย์ที่ขึ้นมาอย่างช้าๆ สีหน้าเขาไม่มีความสุขและความเศร้าโศก ไม่มีความผันผวนใด ๆตั้งแต่บอกลากับหลี่ชิงเหยาในเมื่อคืน เขาก็นั่งอยู่บนหลังคามาตลอด และไม่เคยขยับเขยื้อนเลยตั้งแต่ดึก จนถึงรุ่งสาง จนถึงดวงอาทิตย์ขึ้นอารมณ์ของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนจากหวั่นไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตอนแรกเป็นความสงบหลังจากนั่งสมาธิข้ามคืน เขาได้คิดออกกับหลายสิ่งหลายอย่างแล้วไม่ยุ่งเกี่ยวกับอดีตอีกต่อไป“ท่านลู่...”ในเวลานี้ เหล่าจางจู่ ๆ ก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาและรายงานว่า "เพิ่งได้รับข่าว คัมภีร์สาวหยกที่คุณกําลังมองหา มีข่าวแล้วครับ”“โอ้ อยู่ที่ไหนล่ะ?" ลู่เฉินยักคิ้วเล็กน้อย“ในมือของกลุ่มพ่อค้าต่างถิ่น เราปรึกษากันแล้ว พวกเขาไม่ยอมขายตรง บอกว่าจะคุยกันต่อหน้า" เหล่าจางตอบ“คุยกันต่อหน้า?”ลู่เฉินพยักหน้า "ได้ เรียกหงชิงเสียป ไปดูด้วยกัน”“ครับ!”เหล่าจางตอบและกระโดดลงไปอย่างรวดเร็ว 1 ชั่วโมงต่อมาบริเวณหน้าร้านจี๋เสียงรถMPVสีดําคันหนึ่งหยุดอย่างช้า ๆ เมื่อประตูรถเปิดออก ลู่เฉินและคนอื่นสองคนก็เดินออกมาอย่างต่อเนื่อง“เฮ่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 863

    หงชิงเสียขมวดคิ้ว "คุณหมายความว่าอะไร? ขายให้เราโดยตรงไม่ใช่เหรอ?”“ช่วงนี้มีคนไม่น้อยมาสอบถามเรื่องคัมภีร์สาวหยก ผมลําบากใจมาก เลือกยากจริง ๆ เลยนัดทุกคนออกมาคุยกันต่อรองราคาด้วยกัน แบบนี้จะยุติธรรมกว่า" หวงซานทงอธิบาย“ยุติธรรมเหรอ?”ลู่เฉินส่ายหัวและยิ้ม "เจ้านายหวงมีคารมคมคายมากจริง ๆ พูดการขึ้นราคาโดยไม่มีพื้นฐานให้สดใหม่แบบนี้นัดผู้ซื้อทั้งหมดออกมาคุยกันต่อหน้า ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าจะอยากให้ทุกคนเสนอราคาด้วยวิธีนี้ ราคาของคัมภีร์สาวหยกจะเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า การแผนที่ดีจริง ๆ“แขกผู้มีเกียรติยกย่องเกินไปแล้วครับ ผมเป็นแค่นักธุรกิจเล็ก ๆ คนหนึ่ง ย่อมหวังว่าจะหาเงินได้มากขึ้น”รอยยิ้มของหวงซานทงไม่ได้เปลี่ยน แม้ว่าจะถูกเปิดเผย แต่ก็ไม่ผันผวนแม้แต่น้อยเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นสิทธิ์ทางจิตวิทยาที่แข็งแกร่ง“ฮึ่ม! ไม่ชอบคนอย่างพวกคุณมากที่สุดแล้ว!”หงชิงเสียทําหน้าดูถูกรีบให้ราคาอย่างตรงไปตรงมาก็จบแล้วไม่ใช่หรือ? ถ้ามีเงินก็ซื้อ ไม่มีเงินก็จากไป มันง่ายแค่ไหน ต้องทําเรื่องเหล่านี้เสียเวลาจริงๆ“เอี๊ยด!”ในขณะที่หลายคนกําลังดื่มชา ประตูห้องก็เปิดอีกครั้งจากนั้น ชายสวมห

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 864

    “เฮ่ย ผมเตือนคุณว่าอย่าทําซี้ซั้วนะ!เมื่อเห็นว่าลู่เฉินทําท่าทางจะลงมือ หลี่หยวนฉีก็กลัวจนถอยหลังไปหลายก้าววันนี้เขาออกมาไม่ได้พาบอดี้การ์ดมา มีแต่คนสวยสองสามคนมาด้วยกันเจอคนมุทะลุแบบนี้ รับมือยากจริง ๆ“แขกผู้มีเกียรติทุกท่านครับ อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขจะนำพาความร่ำรวยมาให้นะครับ”เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี หวงซานทงก็ไกล่เกลี่ยด้วยรอยยิ้มทันที "วันนี้ทุกคนมาที่นี่เพื่อคุยธุรกิจ อย่าหมดอารมณ์นะ มีเรื่องอะไร เราค่อยมานั่งคุยกันอย่างดีๆ”“ได้ ในเมื่อเจ้านายหวงพูดแล้ว งั้นผมจะไว้หน้าคุณ”ลู่เฉินพยักหน้าและนั่งลงอีกครั้งวันนี้มาเพื่อคัมภีร์สาวหยก มันไม่สมควรที่จะลงมือจริงๆตัวละครเล็กๆ อย่างหลี่หยวนฉี จัดการเมื่อไหร่ก็ได้“ฮึ่ม! ยังนึกว่าคุณเก่งแค่ไหน ที่แท้ก็เป็นแค่คนเก่งภายนอกเท่นั้น!" หลี่หยวนฉีหัวเราะเยาะเขาคิดว่าลู่เฉินกลัวตัวตนของเขา จึงไม่กล้าลงมือ“แต่งตัวขาดรุ่งริ่ง ยังกล้าท้าทายคุณหลี่เหรอ? ไม่เจียมตัวจริง ๆ”ผู้หญิงที่หยิ่งผยองหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ พากันแสดงความรังเกียจสายตาที่มองลู่เฉิน ล้วนได้เพิ่มความดูถูกเหยียดหยามมากขึ้น“เอาล่ะ ในเมื่อแขกผู้มีเกียรติทุกคน

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 865

    หลายคนมองตามไป มองเธอขึ้น ๆ ลง ๆ “ฮึ่ม! ห้าพันล้านจะน่าทึ่งมากหรือ? ผมเสน7.5 พันล้าน!”หลี่หยวนฉีมาประมูลอีกครั้งตระกูลหลี่ไม่มีอะไรมาก ก็คือมีเงินเยอะโดยเฉพาะช่วงนี้ เขาได้ได้ลาภลอยเป็นหลายพันล้าน ตอนนี้เงินเยอะจนไม่มีที่ใช้แล้ว“ฉันเสนอหมื่นล้าน!”หงชิงเสียไม่ยอมอ่อนข้อให้เงินทุนที่วังยี่วหนวี่สามารถระดมได้ประมาณอยู่ที่25พันล้านตราบใดที่สามารถรับคัมภีร์สาวหยกได้ จ่าย25พันล้านทั้งหมดไปก็ไม่มีปัญหา“แหม! มาท้าทายกูเหรอ? กูต้องดูว่า แกมีความสามารถอะไร กูเสนอสิบห้าพันล้าน!หลี่หยวนฉีตะโกนเสียงดัง ก้าวร้าวมากเมื่อราคานี้พูดออกมา หลายคนเลือกที่จะยอมแพ้โดยตรง และลุกขึ้นจากไปแม้ว่าคัมภีร์สาวหยกจะเป็นสมบัติ แต่ก็มีข้อเสียที่ใหญ่ที่สุด ซึ่งจํากัดเฉพาะการใช้โดยผู้หญิงเท่านั้นทุ่มไปหลายพันล้านเพื่อง้อเจ้าชู้ ก็ไม่มีปัญหาอะไรแต่ถ้าทุ่มเป็นหลายพันล้านก็ไม่คุ้มค่าแล้ว“หงชิงเสีย วังยี่วหนวี่จะจ่ายเงินได้เท่าไหร่?”ลู่เฉินถามอย่างกะทันหัน“ประมาณ25พันล้าน เกิดอะไรขึ้น?”หงชิงเสียยักคิ้วเบา ๆ“อึน ดีมาก”ลู่เฉินพยักหน้า และยกมือขึ้นทันที "เราเสนอ25พันล้านบาท”“อ๊ะ?”พอค

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 866

    เมื่อมองดูท่าทางกวนตีของหลี่หยวนฉี หงชิงเสียก็โกรธมาก แทบจะลงมือแล้วกลับเป็นลู่เฉิน สีหน้าสงบ ไม่มีความสุขหรือความเศร้าโศก เหมือนกําลังดูตัวตลกอยู่“ไอ้เด็ก ไม่มีเงินก็ออกไปเถอะ ยังตะลึงมาทําอะไรอยู่ที่นี่? รอให้กินฟรีเหรอ?" หลี่หยวนฉีเยาะเย้ย“ฮึ่ม! กล้าต่อต้านกับคุณหลี่ ดูถูกตัวเองจริง ๆ”“แม้แต่50พันล้านก็นำออกมาไม่ได้ น่าอายจริง ๆ”ผู้หญิงหยิ่งผยองกี่คนพากันพูดคล้อยตาม ต่างแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามราวกับว่าเงินอยู่ในสายตาของพวกเธอ เป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น“รังแกคนมากเกินไป รังแกคนมากเกินไปจริง ๆ”หงชิงเสียกัดฟันและโกรธมาก เธอหันหน้ามาถามว่า “ลู่เฉิน คุณมีเงินเท่าไหร่? ยืมให้ฉันทั้งหมด วันนี้ฉันต้องรับคัมภีร์สาวหยกมาให้ได้ และทําลายความเย่อหยิ่งของผู้ชายคนนี้อย่างรุนแรง!”“ยืมเงิน?”ลู่เฉินสัมผัสตัวของตัวเองขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วส่ายหัวว่า "ขอโทษนะ ผมไม่ได้เอาเงินมา แล้วเล่าจางล่ะ?”“ผมก็ไม่มีด้วยกัน”เหล่าจางกางมือเงินเพื่อเลี้ยงตัวเองตอนแก่เล็กน้อยนั้นของเขา ยังไม่พอยัดซอกฟันเลย“ไม่ได้มั้ง? คุณมีวิลล่าหลังใหญ่ขนาดนั้น คุณเอาเงินออกมาเล็กน้อยไม่ได้เลยเหรอ?”หงชิงเสียขมว

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 867

    หลี่หยวนฉีถมึงตาใส่ ดูไม่พอใจมากออกไปข้างนอก มครจะไม่ไว้หน้าเขา เรียกว่าคุณหลี่ล่ะ?เรียกชื่อตรง กำเริบเสิบสานจริง ๆ“ที่แท้คุณก็คือหลี่หยวนฉี”หลังจากยืนยันเป้าหมายแล้ว สายตาของผู้นําสวมหน้ากากก็เย็นลง และแทงมีดไปโดยตรง“ฉึก!”ใบมีดแทงเข้าที่ท้อง หลี่หยวนฉีตกตะลึงไปโดยตรงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง ไม่กล้าเชื่อเล็กน้อยนี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?ไม่พูดอะไรก็แทงคน บ้าไปแล้วหรือ?“อ๊ะ...!”หลังจากตอบสนองมา หลี่หยวนฉีก็ตะโกนโหวกเหวก ถอยหลังไปหลายก้าว เขาอุ้มท้องที่ได้รับบาดเจ็บ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว "คุณ...พวกคุณเป็นใคร?”“คนที่ฆ่าคุณ!”ชายสวมหน้ากากหลายคนบีบคั้นทีละขั้นตอนและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า“ผมไม่มีความบาดหมางกับพวกคุณ ทําไมต้องฆ่าผมด้วย?”หลี่หยวนฉีเหงื่อออกมามากมาย และตื่นตระหนกมาก“เอาเงินของคนอื่นก็ต้องช่วยขจัดภัยพิบัติ คุณได้ล่วงเกินคุณหลิ่วชิง นั่นก็ควรตาย!" ผู้นําสวมหน้ากากตะคอก“หลิ่วชิงอะไร? ผมไม่รู้จักเลย พวกคุณเข้าใจผิดหรือเปล่า?" หลี่หยวนฉีอึ้งไปครู่หนึ่ง“ฮึ่ม! ยังกล้าแกล้งอีกเหรอ? คุณหลิ่วเป็นคนของสำนักเสินยี ครั้งที่แล้วอยู่นอกหุบเขาราชายา คุณทําลายโฉมห

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 868

    หลี่หยวนฉีตายแล้ว ตาโดยตาไม่หลับหลังจากฆ่าคนเสร็จ ชายสวมหน้ากากหลายคนก็จากไป ไม่ได้สร้างปัญหาอื่นส่วนลู่เฉินที่เป็นตัวการ ไม่ใช่แค่แก้แค้น แต่ยังรับคัมภีร์สาวหยกที่มีราคาหมื่นล้านมาฟรีเรียกได้ว่าเป็นความสุขสองเท่าจริง ๆเขาก็คงเดาได้ว่าชายหน้ากากที่จากไปก่อนหน้านี้ น่าจะเป็นหลิ่วชิงที่ถูกทําลายโฉมหน้าไม่อย่างนั้นเวลาเจอเขา คงไม่มีปฏิกิริยาขนาดนั้น“แขกผู้มีเกียรติสามคนครับ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ขอแสดงความยินดีกับความมั่งคั่งที่ตกลงมาจากฟ้า”หวงซานทงทำการคารวะและยิ้มเหมือนเดิม“ต้องขอบคุณเจ้านายหวง พวกเราถึงจะได้เปรียบใหญ่ขนาดนี้”ลู่เฉินยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้งเมื่อกี้หวงซานทงไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรมาตลอด เห็นได้ชัดว่าต้องดูหลี่หยวนฉีโชคร้าย และรับคืนคัมภีร์สาวหยกแต่น่าเสียดาย วางแผนอย่างไรก็สู้ชะตาไม่ได้ ในที่สุดคัมภีร์สาวหยกก็ตกอยู่ในมือของเขาแล้ว“ขอถามแขกท่านผู้มีเกียรติว่าท่านชื่ออะไรครับ?" หวงซานทงถามด้วยความเคารพ“ลู่เฉิน”“คุณลู่ครับ ดูว่าท่านพูดจาไม่ธรรมดา ไม่เหมือนคนธรรมดาเลย หวังว่าในอนาคตเราจะมีโอกาสร่วมมือกันได้อีก" หวงซานทงริเริ่มแสดงความเป็นมิตร“

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 869

    “ผมแค่พูดอย่างลวกๆ ถ้าไม่ให้แกะก็ช่างมันเถอะ" ลู่เฉินยักไหล่แม้ว่าคัมภีร์สาวหยกจะดี แต่ก็เหมาะสําหรับการฝึกฝนของผู้หญิงเท่านั้น ที่เขารับไว้ก็ไร้ประโยชน์เลย แค่อยากรู้อยากเห็นเท่านั้น“ฮึ่ม! ถือว่าคุณรู้จักชั่วดี!”หงชิงเสียถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อยแม้จะอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ต้องยอมรับว่าครั้งนี้สามารถหาคัมภีร์สาวหยกได้ ทั้งหมดอาศัยความช่วยเหลือจากลู่เฉินหลังจากกลับไปแล้ว เธอต้องพูดจาไพเราะต่อหน้าอาจารย์ เพื่อช่วงชิงรางวัลให้เขา20 นาทีต่อมารถหยุดอยู่ที่ประตูวิลล่าเฟิงหยวี่ทันทีที่ทั้งสามคนลงจากรถ ก็เห็นว่าชิวหยวีนพาลูกศิษย์หญิงหลายคนมาต้อนรับอย่างตื่นเต้น“ศิษย์น้องชิงเสีย ได้ยินว่าคุณได้คัมภีร์สาวหยกมาแล้ว ของอยู่ที่ไหน? รีบให้ฉันดูหน่อยสิ!" ชิวหยวีนมีสีหน้าตื่นเต้น“อยู่นี่ ศิษย์พี่ใหญ่โปรดดูเลยค่ะ!”หงชิงเสียส่งกล่องไม้ที่บรรจุคัมภีร์สาวหยกไปชิวหยวีนรับมาดู แล้วก็ตื่นเต้นทันที "ดี ๆ เป็นคัมภีร์สาวหยกจริง ๆ เยี่ยมไปเลย!”“ขอแสดงความยินดีกับศิษยพี่ใหญ่ค่ะ ประสบความสำเร็จในการค้นหาสมบัติล้ำค่าของแก๊ง!”สาวกหญิงหลายคนที่อยู่ข้างหลังต่างชื่นชม“ครั้งนี้หาคัมภีร์ส

บทล่าสุด

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1200

    กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1199

    เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1198

    การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1197

    ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1196

    นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1195

    "ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1194

    "น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1193

    "คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1192

    "ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่

DMCA.com Protection Status