เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่858
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่859
ชิวหยวีนส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา แล้วก็ก้าวเข้าไปด้วย"เจ้าวัดไม่ดี หลวงชีสกปรกจริง ๆ"ลู่เฉินส่ายหัวและพึมพํากับตัวเองทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทําไมชิวหยวีนจึงหยิ่งและมั่นใจขนาดนี้แล้วมีหัวหน้าที่เย่อหยิ่งอย่างนี้ สาวกของเธอจะดีได้แค่ไหน"เอ่อ นิสัยของอาจารย์ฉันเย็นชาไปหน่อย คุณอย่าไปสนใจนะ" หงชิงเสียค่อนข้างอึดอัด"ช่างเถอะ ผมไม่ถือสากับผู้หญิงหรอก" ลู่เฉินโบกมือเห็นแก่หน้าหงชิงเสีย เขาถึงจะพูดง่ายขนาดนี้ไม่อย่างนั้น เขาจะไล่คนไปนานแล้วการคืนเงินมันง่าย แต่คืนน้ำใจนั้นยาก เป็นหนี้ชีวิตของหงหนิว ได้แต่พยายามชดเชยครอบครัวของเขาให้มากที่สุด"งั้นก็ดี"หงชิงเสียถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย ทันใดนั้นเรื่องก็เปลี่ยนไป เธอพูดว่า "โอ้ใช่ จะถามเรื่องหนึ่งกับคุณ คุณเป็นเจ้าถิ่นที่นี่ ไม่รู้ว่าเคยได้ยินคัมภีร์สาวหยกหรือเปล่า""คัมภีร์สาวหยก? เป็นอะไรล่ะ?" ลู่เฉินยักคิ้วเล็กน้อย"พูดตามความจริง คัมภีร์สาวหยกเป็นสมบัติล้ําค่าที่สูญเสียไปของวังยี่วหนวี่อาจารย์ของฉันไม่ได้ไปถึงการฝึกร่างขั้นจงซือมาดตลอด ก็เพราะขาดพลังภายในที่สําคัญอย่างคัมภีร์สาวหยกไม่นานมานี้ เราได้ยินข่าวว่าเ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่860
เมื่อเวลา 20.00 น. ภายในร้านกาแฟเหมยกุยหลี่ชิงเหยานั่งในที่นั่งริมหน้าต่าง เธอถือแก้วกาแฟด้วยมือทั้งสองข้าง มองดูฝนตกปรอย ๆ ข้างนอก อารมณ์ของเธอหนักไปหน่อยบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ มีความซีดเซียวและความเหนื่อยล้าเล็กน้อยตั้งแต่เมื่อคืน เธอตกอยู่ในภวังค์ทั้งวัน เศร้าโศกและเป็นทุกข์เป็นร้อนในเรื่องผลได้ผลเสียในใจเต็มไปด้วยเงาของลู่เฉินและอดีตของทั้งสองคนเธอพยายามชดใช้แล้ว พยายามรั้งแล้วแต่ไม่ว่าเธอจะทําอย่างไร ระหว่างเขาสองคน มักจะมีความขัดแย้งกันเสมอเธอค่อย ๆ พบว่า ลู่เฉินดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเธอขนาดนั้นแล้ว ไม่ได้ถือเธอเป็นหลักอีกต่อไปและคิดแทนเธอทุกที่แล้วโดยเฉพาะแววตาที่เด็ดขาดในเมื่อคืนนั้น ทําให้เธอกลัวเล็กน้อยด้วยซ้ำราวกับว่าเขากับเธอกลายเป็นศัตรูกันจริง ๆแล้ว"ติ๊งติ๊งติ๊ง..."ในเวลานี้ กระดิ่งลมที่แขวนอยู่ที่ประตูดังขึ้นหลี่ชิงเหยาหันหน้ามองไปโดยไม่รู้ตัว เห็นว่าเงาที่คุ้นเคยคนหนึ่งผลักประตูเดินเข้ามาแล้วมันเป็นลู่เฉิน!"คุณมาแล้วเหรอ"หลี่ชิงเหยารู้สึกกระปรี้กระเปร่าและลุกขึ้นทันทีในดวงตาที่สวยงามของเธอ ดูเหมือนจะเป็นประกายมากขึ้นเล็กน้อย"คุณนัดผมมาพบ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 861
หยุด!หลี่ชิงเหยาไล่ตามไป จับแขนของลู่เฉินไว้ทันที "คุณต้องทำแบบนี้เหรอ? นั่งคุยกันดีๆ ไม่ได้เหรอ?”“ผมรู้สึกว่าไม่จําเป็นแล้ว พูดมากไปก็เป็นเรื่องไร้สาระ อีกอย่างผมก็ยุ่งมาก อย่าเสียเวลาของกันและกันเลยดีกว่า”ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดมากไป เดินตรงไปที่ประตู“ห้ามไป!”ในเวลานี้ หลี่ชิงเหยาพุ่งขึ้นไปกอดเอวของลู่เฉินจากด้านหลัง และแขนของเธอรัดแน่นการกระทํานี้กล้าหาญมาก สําหรับหลี่ชิงเหยาที่เย็นชามาตลอด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอได้รวบรวมความกล้าหาญมากมายแล้ว“ฉันไม่ให้คุณไป!”หลี่ชิงเหยากอดลู่เฉินอย่างแรง แก้มของเธอแนบบนหลังของเขา เธอพึมพําเบา ๆ ว่า "เรื่องครั้งนี้ ก็ถือว่าฉันผิดแล้วดีไม?”“ฉันรู้ว่าตัวเองมีปัญหาบางอย่าง แต่ฉันจะพยายามไปแก้ไข”“คุณบอกว่าเจียงไป๋เห้อเป็นคนหน้าซื่อใจคด งั้นเขาก็เป็นคนหน้าซื่อใจคด ต่อไปฉันจะไม่พบเขาอีกแล้ว ได้ไหม?”“ฉันกลัวจริง ๆ กลัวจะเสียคุณไป เราสองคนคืนดีกันได้ไหม?”“ฉันจะไม่เอาแต่ใจอีก และจะไม่ตีคุณอีก ฉันสาบานได้”“ตราบใดที่คุณยอมอยู่ต่อ คุณอยากให้ฉันทําอะไรก็ได้”“ฉันไม่ต้องร่ํารวย ไม่ต้องมีอํานาจ ไม่ต้องมีทุกอย่างที่มีอยู่ในตอนนี้”“โอ้ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 862
เช้าวันรุ่งขึ้น ในวิลล่าเฟิงหยวี่ลู่เฉินนั่งอยู่บนหลังคาและมองดูพระอาทิตย์ที่ขึ้นมาอย่างช้าๆ สีหน้าเขาไม่มีความสุขและความเศร้าโศก ไม่มีความผันผวนใด ๆตั้งแต่บอกลากับหลี่ชิงเหยาในเมื่อคืน เขาก็นั่งอยู่บนหลังคามาตลอด และไม่เคยขยับเขยื้อนเลยตั้งแต่ดึก จนถึงรุ่งสาง จนถึงดวงอาทิตย์ขึ้นอารมณ์ของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนจากหวั่นไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตอนแรกเป็นความสงบหลังจากนั่งสมาธิข้ามคืน เขาได้คิดออกกับหลายสิ่งหลายอย่างแล้วไม่ยุ่งเกี่ยวกับอดีตอีกต่อไป“ท่านลู่...”ในเวลานี้ เหล่าจางจู่ ๆ ก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาและรายงานว่า "เพิ่งได้รับข่าว คัมภีร์สาวหยกที่คุณกําลังมองหา มีข่าวแล้วครับ”“โอ้ อยู่ที่ไหนล่ะ?" ลู่เฉินยักคิ้วเล็กน้อย“ในมือของกลุ่มพ่อค้าต่างถิ่น เราปรึกษากันแล้ว พวกเขาไม่ยอมขายตรง บอกว่าจะคุยกันต่อหน้า" เหล่าจางตอบ“คุยกันต่อหน้า?”ลู่เฉินพยักหน้า "ได้ เรียกหงชิงเสียป ไปดูด้วยกัน”“ครับ!”เหล่าจางตอบและกระโดดลงไปอย่างรวดเร็ว 1 ชั่วโมงต่อมาบริเวณหน้าร้านจี๋เสียงรถMPVสีดําคันหนึ่งหยุดอย่างช้า ๆ เมื่อประตูรถเปิดออก ลู่เฉินและคนอื่นสองคนก็เดินออกมาอย่างต่อเนื่อง“เฮ่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 863
หงชิงเสียขมวดคิ้ว "คุณหมายความว่าอะไร? ขายให้เราโดยตรงไม่ใช่เหรอ?”“ช่วงนี้มีคนไม่น้อยมาสอบถามเรื่องคัมภีร์สาวหยก ผมลําบากใจมาก เลือกยากจริง ๆ เลยนัดทุกคนออกมาคุยกันต่อรองราคาด้วยกัน แบบนี้จะยุติธรรมกว่า" หวงซานทงอธิบาย“ยุติธรรมเหรอ?”ลู่เฉินส่ายหัวและยิ้ม "เจ้านายหวงมีคารมคมคายมากจริง ๆ พูดการขึ้นราคาโดยไม่มีพื้นฐานให้สดใหม่แบบนี้นัดผู้ซื้อทั้งหมดออกมาคุยกันต่อหน้า ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าจะอยากให้ทุกคนเสนอราคาด้วยวิธีนี้ ราคาของคัมภีร์สาวหยกจะเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า การแผนที่ดีจริง ๆ“แขกผู้มีเกียรติยกย่องเกินไปแล้วครับ ผมเป็นแค่นักธุรกิจเล็ก ๆ คนหนึ่ง ย่อมหวังว่าจะหาเงินได้มากขึ้น”รอยยิ้มของหวงซานทงไม่ได้เปลี่ยน แม้ว่าจะถูกเปิดเผย แต่ก็ไม่ผันผวนแม้แต่น้อยเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นสิทธิ์ทางจิตวิทยาที่แข็งแกร่ง“ฮึ่ม! ไม่ชอบคนอย่างพวกคุณมากที่สุดแล้ว!”หงชิงเสียทําหน้าดูถูกรีบให้ราคาอย่างตรงไปตรงมาก็จบแล้วไม่ใช่หรือ? ถ้ามีเงินก็ซื้อ ไม่มีเงินก็จากไป มันง่ายแค่ไหน ต้องทําเรื่องเหล่านี้เสียเวลาจริงๆ“เอี๊ยด!”ในขณะที่หลายคนกําลังดื่มชา ประตูห้องก็เปิดอีกครั้งจากนั้น ชายสวมห
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 864
“เฮ่ย ผมเตือนคุณว่าอย่าทําซี้ซั้วนะ!เมื่อเห็นว่าลู่เฉินทําท่าทางจะลงมือ หลี่หยวนฉีก็กลัวจนถอยหลังไปหลายก้าววันนี้เขาออกมาไม่ได้พาบอดี้การ์ดมา มีแต่คนสวยสองสามคนมาด้วยกันเจอคนมุทะลุแบบนี้ รับมือยากจริง ๆ“แขกผู้มีเกียรติทุกท่านครับ อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขจะนำพาความร่ำรวยมาให้นะครับ”เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี หวงซานทงก็ไกล่เกลี่ยด้วยรอยยิ้มทันที "วันนี้ทุกคนมาที่นี่เพื่อคุยธุรกิจ อย่าหมดอารมณ์นะ มีเรื่องอะไร เราค่อยมานั่งคุยกันอย่างดีๆ”“ได้ ในเมื่อเจ้านายหวงพูดแล้ว งั้นผมจะไว้หน้าคุณ”ลู่เฉินพยักหน้าและนั่งลงอีกครั้งวันนี้มาเพื่อคัมภีร์สาวหยก มันไม่สมควรที่จะลงมือจริงๆตัวละครเล็กๆ อย่างหลี่หยวนฉี จัดการเมื่อไหร่ก็ได้“ฮึ่ม! ยังนึกว่าคุณเก่งแค่ไหน ที่แท้ก็เป็นแค่คนเก่งภายนอกเท่นั้น!" หลี่หยวนฉีหัวเราะเยาะเขาคิดว่าลู่เฉินกลัวตัวตนของเขา จึงไม่กล้าลงมือ“แต่งตัวขาดรุ่งริ่ง ยังกล้าท้าทายคุณหลี่เหรอ? ไม่เจียมตัวจริง ๆ”ผู้หญิงที่หยิ่งผยองหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ พากันแสดงความรังเกียจสายตาที่มองลู่เฉิน ล้วนได้เพิ่มความดูถูกเหยียดหยามมากขึ้น“เอาล่ะ ในเมื่อแขกผู้มีเกียรติทุกคน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 865
หลายคนมองตามไป มองเธอขึ้น ๆ ลง ๆ “ฮึ่ม! ห้าพันล้านจะน่าทึ่งมากหรือ? ผมเสน7.5 พันล้าน!”หลี่หยวนฉีมาประมูลอีกครั้งตระกูลหลี่ไม่มีอะไรมาก ก็คือมีเงินเยอะโดยเฉพาะช่วงนี้ เขาได้ได้ลาภลอยเป็นหลายพันล้าน ตอนนี้เงินเยอะจนไม่มีที่ใช้แล้ว“ฉันเสนอหมื่นล้าน!”หงชิงเสียไม่ยอมอ่อนข้อให้เงินทุนที่วังยี่วหนวี่สามารถระดมได้ประมาณอยู่ที่25พันล้านตราบใดที่สามารถรับคัมภีร์สาวหยกได้ จ่าย25พันล้านทั้งหมดไปก็ไม่มีปัญหา“แหม! มาท้าทายกูเหรอ? กูต้องดูว่า แกมีความสามารถอะไร กูเสนอสิบห้าพันล้าน!หลี่หยวนฉีตะโกนเสียงดัง ก้าวร้าวมากเมื่อราคานี้พูดออกมา หลายคนเลือกที่จะยอมแพ้โดยตรง และลุกขึ้นจากไปแม้ว่าคัมภีร์สาวหยกจะเป็นสมบัติ แต่ก็มีข้อเสียที่ใหญ่ที่สุด ซึ่งจํากัดเฉพาะการใช้โดยผู้หญิงเท่านั้นทุ่มไปหลายพันล้านเพื่อง้อเจ้าชู้ ก็ไม่มีปัญหาอะไรแต่ถ้าทุ่มเป็นหลายพันล้านก็ไม่คุ้มค่าแล้ว“หงชิงเสีย วังยี่วหนวี่จะจ่ายเงินได้เท่าไหร่?”ลู่เฉินถามอย่างกะทันหัน“ประมาณ25พันล้าน เกิดอะไรขึ้น?”หงชิงเสียยักคิ้วเบา ๆ“อึน ดีมาก”ลู่เฉินพยักหน้า และยกมือขึ้นทันที "เราเสนอ25พันล้านบาท”“อ๊ะ?”พอค
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 866
เมื่อมองดูท่าทางกวนตีของหลี่หยวนฉี หงชิงเสียก็โกรธมาก แทบจะลงมือแล้วกลับเป็นลู่เฉิน สีหน้าสงบ ไม่มีความสุขหรือความเศร้าโศก เหมือนกําลังดูตัวตลกอยู่“ไอ้เด็ก ไม่มีเงินก็ออกไปเถอะ ยังตะลึงมาทําอะไรอยู่ที่นี่? รอให้กินฟรีเหรอ?" หลี่หยวนฉีเยาะเย้ย“ฮึ่ม! กล้าต่อต้านกับคุณหลี่ ดูถูกตัวเองจริง ๆ”“แม้แต่50พันล้านก็นำออกมาไม่ได้ น่าอายจริง ๆ”ผู้หญิงหยิ่งผยองกี่คนพากันพูดคล้อยตาม ต่างแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามราวกับว่าเงินอยู่ในสายตาของพวกเธอ เป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น“รังแกคนมากเกินไป รังแกคนมากเกินไปจริง ๆ”หงชิงเสียกัดฟันและโกรธมาก เธอหันหน้ามาถามว่า “ลู่เฉิน คุณมีเงินเท่าไหร่? ยืมให้ฉันทั้งหมด วันนี้ฉันต้องรับคัมภีร์สาวหยกมาให้ได้ และทําลายความเย่อหยิ่งของผู้ชายคนนี้อย่างรุนแรง!”“ยืมเงิน?”ลู่เฉินสัมผัสตัวของตัวเองขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วส่ายหัวว่า "ขอโทษนะ ผมไม่ได้เอาเงินมา แล้วเล่าจางล่ะ?”“ผมก็ไม่มีด้วยกัน”เหล่าจางกางมือเงินเพื่อเลี้ยงตัวเองตอนแก่เล็กน้อยนั้นของเขา ยังไม่พอยัดซอกฟันเลย“ไม่ได้มั้ง? คุณมีวิลล่าหลังใหญ่ขนาดนั้น คุณเอาเงินออกมาเล็กน้อยไม่ได้เลยเหรอ?”หงชิงเสียขมว
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
