บทที่ 883

หลังจากเข้าใกล้แล้ว ฉาวอี้หมิงก็หันตัวไป รวามพลังต่อยไปที่หน้าเหล่าจางอย่างรุนแรง

เมื่อกําลังจะเข้าเป้า เหล่าจางก็ลงมืออย่างกะทันหัน และคว้าหมัดของเขาไว้

"แป๊ะ!"

เสียงระเบิดดังขึ้น 1 ครั้ง

ลมปราณของคนในการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนของกําปั้นของฉาวอี้หมิงถูกบีบให้แตกเป็นชิ้น ๆ ทันที เหมือนทำด้วยกระดาษ และไม่มีความสามารถในการต้านทาน

"อะไรนะ?!"

ฉาวอี้หมิงตกใจมาก

เขาไม่คิดว่าการโจมตีเต็มกําลังของตัวเองจะถูกอีกฝ่ายจับได้อย่างง่ายดาย

"แค่นี้เหรอ?"

เหล่าจางทำหน้าดูถูก แล้วบิดเบา ๆ ได้ยินเสียง "กร๊อบแกร๊บ" ข้อมือของฉาวอี้หมิงก็หักทันที

"อ๊ะ...!"

ฉาวอี้หมิงครวญครางออกมาทันที แต่พอร้องได้ครึ่งหนึ่ง ก็ถูกเหล่าจางเตะจนบินไปกระแทกกับกำแพงอย่างแรง ปากและจมูกพ่นเลือด

ฉากอย่างนี้ทําให้ทุกคนในตระกูลฉาวตกใจอีกครั้ง

พลังยุทธ์ของฉาวอี้หมิงได้รับการยอมรับจากทุกคนว่าแข็งแกร่ง เทียบได้กับหัวหน้าทีมที่1ของยามลับ

ในทั่วตระกูลฉาว ไม่มีใครเทียบได้เลย

แต่ผู้เก่งอัจฉริยะเช่นนี้ กลับถูกชายชราผอมแห้งตีจนล้มคว่ําและไม่สามารถต้านทานได้ด้วยท่าเดียว

นี่มันพิเรนจริงๆ

"ไอ้ลู่เฉินนี้ หาผู้เก่งแบบนี้มาจากไหน?"