บทที่ 882

เมื่อมองไปที่ลู่เฉินที่ครอบงํา ฉาวซวนเฟยแค่รู้สึกหวานในใจ

ดวงตานั้นสนิทมาก ร้อนแรนเป็นพิเศษ

ได้รับการคุ้มครองจากผู้ชายที่ตนเองรัก พอใจเป็นพิเศษจริงๆ

"ไอ้แก! ดูเหมือนว่าจะไม่ให้บทเรียนแกหน่อย แกจะไม่รู้ความเก่งกาจของตระกูลฉาว!"

ฉาวจื่อยวนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟโดยตรง "เด็กๆ จับไอ้เด็กคนนี้มาให้ฉัน!"

ทันทีที่เสียงของเธอพูดจบ ยามของตระกูลฉาวสิบกว่าคนก็รีบวิ่งขึ้นมาทันที

แตะละคนทีเจตนาฆ่าที่รุนแรง และถมึงทึง

"กําเริบเสิบสาน!"

ไม่รอให้ลู่เฉินลงมือ เหล่าจางก็กลายเป็นเงาเศษ จู่ ๆ ก็วิ่นผ่านบนหัวของทุกคน จากนั้นตีลังกาและตกลงบนพื้นอย่างสง่างาม ขวางต่อหน้ายามของตระกูลฉาว

แล้วก็ออกฝ่ามือในอากาศ—

"บูม!"

ตามด้วยเสียงระเบิดดังขึ้น

ลมปราณของการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนที่แข็งแกร่งก็พุ่งออกมาเหมือนคลื่น โค่นล้มทหารยามสิบกว่าคนลงกับพื้นโดยตรง

คลื่นที่เหลือกลายเป็นลมแรง พัดจนคนของตระกูลฉาวถอยกลับซ้ำๆ ลืมตาไม่ขึ้นเป็นเวลาหนึ่ง

เมื่อสงบลง ทหารยามทั้งหมดก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสล้มลงกับพื้น และอาเจียนเป็นเลือดในปากแล้ว

"อ๊ะ?"

เมื่อมองไปที่เหล่าจางที่โผล่ออกมาอย่างกะทันหัน ทุกคนก็ตกใจ

ไม่มีใครคาดคิดว่าชา