บทที่ 826

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน

เมื่อลู่เฉินลืมตาอีกครั้ง ก็ปรากฏตัวที่โรงพยาบาลแล้ว

พิษในร่างกายทรงตัวชั่วคราว แต่สถานการณ์ยังไม่ค่อยดีนัก

"สามี! ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้วเหรอ"

เสียงประหลาดใจดังขึ้นใกล้ๆ

ลู่เฉินมองย้อนกลับไปและพบฉาวซวนเฟยนั่งอยู่ข้างเตียง ใบหน้าสวยของเธอมีสีหน้าเป็นกังวล

"ซวนเฟย คุณมาได้อย่างไร" ลู่เฉินปั่นป่วน

"ได้ยินหงหนิวบอกว่าจู่ ๆ คุณก็เป็นลม แน่นอนว่าต้องมาดู เป็นอย่างไรบ้าง คุณไม่สบายตรงไหนกันแน่" ฉาวซวนเฟยถามด้วยความห่วงใย

"ฉันไม่เป็นไร แค่ทํางานหนักเกินไป นอนสักพักเท่านั้น" ลู่เฉินแสร้งทําเป็นผ่อนคลาย

"เหนื่อยอะไร เห็นได้ชัดว่าถูกวางยาพิษ" หงหนิวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ บ่นเสียงดัง

"หุบปาก!" ลู่เฉินจ้องมอง

"พิษเหรอ เกิดอะไรขึ้น?" ฉาวซวนเฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย

"พิษเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เป็นเรื่อง กินยาสองห่อก็หายแล้ว" ลู่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"จริงเหรอ" ฉาวซวนเฟยสงสัยเล็กน้อย

"ไงล่ะ ไม่เชื่อทักษะทางการแพทย์ของผมเหรอ แม้ว่าจะยังไม่สามารถทําให้คนตายฟื้นมามีชีวิตได้ แต่การรักษาพิษและการรักษาโรค ไม่ใช่เรื่องยากเลย" ลู่เหวินด้วยสีหน้ามั่นใจ

"นั่นสินะ" ฉาวซวนเฟยถอนหายใจด้วยความโล