เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 692
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 693
"ไม่! เป็นไปไม่ได้! ปีนั้นคุณอายุเพียงหกขวบและเห็นได้ชัดว่าคุณหลับไปแล้ว!" คุณพ่อมดดำส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง"ถ้าฉันไม่แกล้งหลับ คงถูกคุณฆ่าไปนานแล้ว" เซียวหงเย่เต้า"คุณ--!"คุณพ่อมดดำพูดติดขัดเขาไม่คาดคิดว่าชื่อเสียงของเขาจะถูกเด็กสาววัยหกขวบหลอกได้"ในเมื่อคุณรู้ความจริงแล้ว งั้นตอนนี้ ไปตายได้แล้ว" เซียวหงเย่ก็ยิ้มอีกครั้ง"เดี๋ยวก่อน คุณฆ่าผมไม่ได้!"คุณพ่อมดดำตื่นตระหนกและพูดอย่างรวดเร็ว "อย่าลืมว่าร่างกายของคุณยังมีมนต์สะกดที่ผมวางไว้ ถ้าผมตาย คุณก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้"ทุกคนเมื่อเริ่มต้นในการเป็นศิษย์ เขาจะป้อนแมลงสะกดตัวหนึ่งเผมไปประการแรกคือเพื่อการควบคุมที่สะดวก ประการที่สอง คือการป้องกันการทรยศตอนนี้เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด"สะกด? คุณกําลังพูดถึงสิ่งนี้เหรอ"ทันใดนั้นเซียวหงเย่ก็ยิ้มอย่างมีความสุขและหยิบขวดแก้วใสที่มีตะขาบสีแดงวางอยู่ผมงใน"คุณ คุณเอามันออกมาได้ยังไง" คุณพ่อมดดำเปลี่ยนสีหน้าไปมากการสะกดที่เขาวางไว้นั้นเชื่อมต่อกับร่างกายและไม่มีใครทําลายได้เว้นแต่ว่าผู้อาวุโสของศาสนาแม่มดจะเอาออกมาเอง"ฉันรู้มานานแล้วว่าจะมีวันนี้ ดังนั้นฉันจึงจ้างหมอเทว
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 694
หิมะยิ่งตกมากขึ้นค่ำคืนเริ่มมืดลงเรื่อยๆในขณะนี้ ห้องโถงประชุมตระกูลฉาวฉาวก้วนและคณะยืนอยู่ที่ประตูด้วยความเคารพและรออย่างเงียบ ๆเขาจะมองเผมไปในห้องโถงเป็นครั้งคราวผมงใน หวงตงไห่กับลู่เฉินกําลังกระซิบอะไรบางอย่างครึ่งชั่วโมงต่อมา หวงตงไห่ได้ไล่ทุกคนออกไป เหลือลู่เฉินไว้ตามลําพังและพูดคุยกันจนถึงตอนนี้"คุณลู่ เรื่องราวก็ประมาณนี้ครับ เหตุผลที่ผมปกปิดตัวตนเพื่อหลบศัตรูเคุณั้น ไม่อยากให้ยินยินได้รับบาดเจ็บ"ราวกับว่ามีการสนทนาจากใจจริง หวงตงไห่ก็พูดคำทั้งหมดที่เขาสะสมมาเป็นเวลานานออกมา"ไม่คิดว่าแม่ยินยินจะเป็นนักบุญหญิงแห่งศาสนาแม่มด" ลู่เฉินค่อนผมงประหลาดใจศาสนาแม่มดขึ้นชื่อว่าเป็นลัทธิอันดับหนึ่งของโลกมีผู้เชี่ยวชาญมากมายอยู่ผมงใน และผู้ที่แข็งแกร่งก็ปรากฏตัวออกมาเป็นจำนวนมากนักบุญหญิงอยู่ในศาสนาและอยู่เหนือผู้คนนับหมื่นก่อนหน้านี้เขาสงสัยมาตลอดว่าทําไมในร่างกายของหวงยินยินถึงมีตราประทับป้องกันเมื่อนึกถึงตัวตนของแม่ของเธอในฐานะนักบุญหญิงแห่งศานาแม่มด ทุกอย่างก็สมเหตุสมผลแล้ว“นักบุญนั้นงดงาม แต่เธอไม่มีแม้แต่เสรีภาพขั้นพื้นฐานในชีวิต ผมไม่ต้องการให้ยินยินติด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 695
ทั้งสองฝ่ายคุยกันนานขนาดนี้ ทําให้คนอยากรู้อยากเห็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"ไม่มีอะไร หวงป๋อแค่ให้ผมดูแลยินยินในอนาคต" ลู่เฉินตอบ"ไม่จริงใช่ไหม มีแค่นี้เองหรอ" ฉาวจูนค่อนผมงสงสัย"ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นอะไรได้อีกหล่ะ" ลู่ฝุ่นยักไหล่เป็นเรื่องของความปลอดภัย หวงยินยินเป็นลูกสาวของนักบุญหญิง ย่อมไม่สามารถแสดงให้คนอื่นเห็นได้ง่ายๆ"เอาล่ะ ที่เหลือไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือการจับคุณพ่อมดดำ คุณพ่อมดดำไม่ตาย ตระกูลฉาวยากที่จะสงบสุข" ฉาวก้วนเปิดหัวข้อคุย“พี่สองได้พาคนไปไล่ล่าเขาแล้ว สงสัยว่าผลจะเป็นอย่างไร?” ฉาวจูนกังวลเล็กน้อยแม้ว่าคุณพ่อมดดำจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็เป็นนักบูโดเห็นได้ชัดว่ามันไม่ง่ายที่จะจับอีกฝ่าย“หัวหน้า...”ในเวลานี้ ผู้ดูแลตระกูลฉาวก็วิ่งเผมไปในห้องโถงประชุมอย่างกะทันหันในมือของเขายังถือกล่องของขวัญสี่เหลี่ยม"มีเรื่องอะไร" ฉาวก้วนหันกลับมา"หัวหน้าเผ่า เพิ่งมีคนผมงนอกส่งของขวัญเผมมา อ้างว่าจะมอบให้คุณลู่" ผู้ดูแลกล่าว"มอบให้ผม?" ลู่เฉินค่อนผมงแปลกใจ "อะไร?""ไม่รู้ คนนั้นบอกว่าเซอร์ไพรส์" ผู้ดูแลส่ายหัว"เซอร์ไพรส์เหรอ งั้นขอดูหน่อย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 696
ตระกูลหลี่กรุ๊ป ภายในสำนักงานประธานกรรมการหลี่ชิงเหยายืนอยู่หน้าหน้าต่างฝรั่งเศสบานใหญ่ มองดูเกล็ดหิมะที่ตกลงมาผมงนอก ดวงตาของเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเล็กน้อยคืนนี้ แสงไฟทั่วบ้านทั่วเมืองแต่เธอต้องอยู่ที่นี่คนเดียวเคุณั้นเมื่อวานมารดาได้นำอัฐิของน้องชาย เดินทางกลับไปแล้วเธอยังคงอยู่ในต่างจังหวัดโดยอ้างว่างานยุ่งในอีกด้านหนึ่ง เป็นเพราะมีเรื่องต้องจัดการ ในทางกลับกันก็เป็นการหลบหนีการตายของหลี่ห้าว เธอไม่รู้จะอธิบายกับครอบครัวยังไงจนกว่าฆาตกรตัวจริงจะถูกจับได้ ลู่เฉินมักจะเป็นผู้ต้องสงสัยคนแรกเสมอ"ติ๊งติ๊ง..."ขณะที่จมอยู่กับความคิด จู่ๆ ระฆังก็ดังขึ้นหลี่ชิงเหยาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู พบว่าเป็นโทรศัพท์ของหลี่ซื่อเจี๋ยหัวหน้าตระกูลหลี่"ฮัลโหล คุณปู่ มีอะไรเหรอคะ" เธอเป็นคนแรกที่เปิดปากพูด"หนูชิงเหยา ผมได้ยินปู่ของคุณพูดว่า ปีนี้คุณไม่ได้กลับบ้าน ทํางานล่วงเวลาในบริษัทตลอดเหรอ" หลี่ซื่อเจี๋ยถามด้วยความห่วงใย"บริษัทมีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการ หนูอยู่ที่นี่สะดวกกว่า" หลี่ชิงเหยายิ้ม"หนูชิงเหยา มีความขยันหมั่นเพียรเป็นเรื่องดี แต่ก็ต้องทํางานร่วมกัน อย่าทําให้ร่างก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 697
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ขอแค่หนูสัญญาก็พอ"หลี่ซื่อเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า "พรุ่งนี้เช้า ปู่จะจัดการประชุมครอบครัวและประกาศให้หนูเป็นหัวหน้าคนใหม่ของตระกูลหลี่!"“......”หลังจากวางสายแล้ว หลี่ชิงเหยาก็ยังไม่ได้สติกลับมาความประหลาดใจมากขึ้นอย่างกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ทําอะไรเลย จู่ ๆ ก็กลายเป็นหัวหน้าของตระกูลหลี่ที่ร่ำรวยและสถานะของเธอก็พุ่งสูงขึ้นไม่น่าเชื่อเลยแม้ว่าเธอจะคิดว่าตัวเองเก่งมาก แต่เธอก็ไม่มั่นใจที่จะดูแลครอบครัวที่ร่ำรวยอย่างรวดเร็วขนาดนี้อย่างไรก็ตาม นี่เป็นโอกาสสําหรับการผงาดขึ้นจริง ๆในเมื่อมีโอกาสแล้วก็พลาดไม่ได้ไม่ว่าจะได้หรือไม่ก็ต้องลองดู......วันรุ่งขึ้นตอนเช้าหิมะตกหนักผมงนอกได้หยุดลงแล้วปีใหม่ ในที่สุดก็มาถึงทันทีที่ลู่เฉินกลับมาถึงแก๊งเหยียนหลง ก็เห็นหงหนิวต้อนรับด้วยสีหน้าตื่นเต้น "คุณลู่! มีเรื่องมงคล!""ไงล่ะ ภรรยาคุณมีลูกเหรอ" ลู่เฉินถามอย่างอยากรู้อยากเห็น"ดีกว่านี้อีก""หรือเป็นฝาแฝด?""คุณลู่ คุณช่วยจินตนาการหน่อยได้ไหม""จินตนาการเหรอ โอ้ ผมเผมใจแล้ว เด็กในท้องของภรรยาคุณ ไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณ""เอ่อ..."หงหนิวมุมปา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 698
คลับเฮาส์ "เทศกาลโคมไฟ" ในห้องส่วนตัวสุดหรูในฐานะที่เป็นคุณนาย หูต้าฟากําลังต้อนรับชายหัวล้านที่สวมแว่นตาอย่างกระตือรือร้นผมงๆเขามีสาวแสนสวยหลายคนวางตัวและรับใช้เขาอย่างเอาใจใส่"พ่อบ้านเจียง ลําบากคุณต้องมาตัวเอง นี่เป็นน้ําใจเล็กน้อย โปรดรับไว้ด้วย"หูต้าฟาหยิบเช็คใบหนึ่งออกมา วางไว้บนโต๊ะและผลักไปผมงหน้าพ่อบ้านหัวล้านเจียงเพียงแค่กวาดดูและไม่สนใจอีกต่อไปและดื่มไวน์กับคู่สาวสวยที่อยู่ผมง ๆ ต่อไป"สวัสดี คุณดูความทรงจําของผมสิ เกือบจะลืมพิธีพบปะแล้ว"หูต้าฟาเผมใจอย่างรวดเร็ว เขาหยิบกล่องของขวัญออกมาจากด้านผมงแล้วยื่นให้ด้วยมือทั้งสองผมงเมื่อเปิดกล่องดูพบวัวทองคำน้ำหนักหลายกิโลกรัมวางอยู่ภายในประมาณการแบบคร่าวๆ มูลค่าอย่างน้อยหนึ่งหรือสองล้าน"ฮ่า ๆ ๆ หูต่ง คุณสุภาพมากจริง ๆ ใครในพวกเราที่จะให้ของขวัญราคาแพงเช่นนี้แก่คุณ?"เมื่อพ่อบ้านเจียงเห็น ก็ยิ้มทันทีและรับวัวทองคําและเช็คทั้งหมดอย่างเป็นธรรมชาติ"พ่อบ้านเจียงเดินทางมาไกลจากจงโจว ผมให้ของขวัญพบปะหน่อยจะนับเป็นอะไรได้" หูต้าฟาหัวเราะแต่ในใจกลับครวญคราง สุนัขจิ้งจอกแก่ตัวนี้ มีความกระหายมากขึ้นเรื่อย ๆ จริง ๆไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 699
"เฮ้ย ไอ้สารเลว ผมเห็นคุณไม่เห็นโลงศพไม่ร้องไห้!"หงหนิวโกรธมาก เพิ่งจะก้าวไปผมงหน้าและลงมือ แต่ถูกลู่เฉินยกมือขึ้นหยุด "คุณหมายความว่า เรื่องนี้ครอบครัวหลี่เกี่ยวข้องกันหรือ""อะไร กลัวเหรอ"หูต้าฟาหัวเราะอย่างเย็นชา "รู้สึกกลัวก็ดีแล้ว รุกรานผมแล้ว นั่นก็คือการรุกรานตระกูลหลี่ ตอนนี้ ใส่หัวไปเดี๋ยวนี้""ผมให้โอกาสคุณครั้งหนึ่ง อธิบายเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วสารภาพผิด ผมจะไว้ชีวิตคุณให้ไม่ตาย" ลู่เฉินสีหน้าเย็นชา"ไร้สาระ!"หูต้าฟาจ้องมอง: "อย่าคิดว่าคุณเป็นหัวหน้าแก๊งเหยียนหลงแล้วผมจะกลัวคุณ ต่อหน้าครอบครัวหลี่ที่ร่ำรวย แก๊งใต้ดินเพียงแก๊งเดียวจะนับอะไรได้อีก แค่แป๊บเดียวก็ดับพวกคุณได้แล้ว!"“ดูเหมือนว่าถ้าผมไม่สอนบทเรียนให้คุณ คุณจะไม่พูด เอาคนมา ให้ตัดมือของเขาออกก่อน” ลู่เฉินขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระ"โอเค!"หงหนิวหัวเราะเสียงดังรีบฆ่าลูกน้องสองคนและกดหูต้าฟาลงบนโต๊ะ"เดี๋ยวก่อน ผมเตือนพวกคุณว่าอย่ามายุ่มย่าม ถ้าพวกคุณกล้าแตกเส้นผมของผมเส้นหนึ่ง ตระกูลหลี่จะไม่ปล่อยพวกคุณไปเด็ดขาด"หูต้าฟาตื่นตระหนกเล็กน้อยและเริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง"คุณปากแข็งต่อไป ผมจะดู
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 700
"เสียงดังจริง ๆ"ลู่เฉินสีหน้าเย็นชา ตรงเผมเตะพ่อบ้านเจียงให้บินการเคลื่อนไหวเรียบง่ายและหยาบกร้านไม่มีการเลอะเทอะแม้แต่น้อย"อ๊ะ?"เมื่อเห็นฉากนี้ หงหนิวและอีกหลายคนก็ตกตะลึงทันทีหูต้าฟาก็ลืมความเจ็บปวดและแสดงรูปลักษณ์ที่ไม่น่าเชื่อไม่มีใครคาดคิดว่า ลู่เฉินจะรุนแรงขนาดนี้อย่างไม่ทันตั้งตัวก็ลงมือเลยนั่นเป็นผู้ดูแลตระกูลเจียงที่ร่ำรวยนะคนใหญ่คนโตจากจงโจว!แค่คําพูดใด ๆ ก็สามารถตัดสินชีวิตและความตายได้แล้วและที่สำคัญพ่อบ้านเจียงเป็นตัวแทนหน้าตาของตระกูลเจียงต่อยพ่อบ้านเจียง เป็นการตบหน้าตระกูลเจียงอย่างไม่ต้องสงสัยผู้ชายคนนี้ กล้าดียังไงอยากตายงั้นเหรอ"คุณคุณ... คุณกล้าทําร้ายพ่อบ้านเจียง คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองกําลังสร้างปัญหาใหญ่บนท้องฟ้า!" หูต้าฟาทั้งตกใจทั้งกลัว คํารามซ้ําแล้วซ้ําอีก"ก็แค่สุนัขตัวหนึ่งของตระกูลเจียงแค่นั้นแล้ว พูดเรื่องภัยพิบัติร้ายแรงอะไร"ลู่เฉินหันไปและพูดอย่างเย็นชา: "มาที่คุณบ้าง ถ้าคุณไม่พูดความจริง คุณจะเดือดร้อนในไม่ช้า"หลังจากมองด้วยสายตาที่เย็นชาแล้ว หูต้าฟาก็อดไม่ได้ที่จะเติมพลังและความกลัวก็เกิดขึ้นในใจทันทีในขณะนี้เขากลัว
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
