บทที่ 692

"เอ่อ..."

คุณพ่อมดดำตกตะลึง

เขาเบิกตากว้างและมองไปที่มีดที่หน้าอกและมองไปที่รอยยิ้มของเซียวหงเย่อีกครั้ง

มีความตกใจ ความประหลาดใจ ความสับสน และความสับสนบนใบหน้าซีด

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป แม้กระทั่งหลังจากมีดแทงเผมที่หน้าอก เขาก็ไม่ฟื้นเลย

"ทำ ทําไม?"

คุณพ่อมดดำทำหน้าไม่น่าเชื่อเลย

เขาไม่เคยฝันเลยว่าลูกศิษย์ที่เขารักมากที่สุดจะลงมือฆ่าเขาจริง ๆ

"คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ความแข็งแกร่งของคุณจะลดลงอย่างมากและไม่สามารถป้องกันได้ วันนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการฆ่าคุณ"

เซียวหงเย่ยิ้มและพูดว่า "โอ้พูดถูก ฉันใช้ผงสือเซียงหร่วนจินบนมีด ตอนนี้คุณเป็นเพียงลูกแกะที่รอการเชือด"

“ผมถามตัวเองว่าผมปฏิบัติต่อคุณอย่างดี ทำไมคุณถึงทรยศผม? ผมปฏิบัติต่อคุณไม่ดีตรงไหน!”

คุณพ่อมดดำมีร่างกายสั่น มีเลือดออกที่มุมปาก

"คุณไม่ได้ทําต่อฉันอย่างไม่เป็นธรรม ในแง่หนึ่ง คุณดีกับฉันจริง ๆ แต่คุณก็ต้องตาย" เซียวหงเย่ตรงไปตรงมามาก

"ทำไม ทำไม ทำไม?"

ทันใดนั้นอารมณ์ของคุณพ่อมดดำก็ตื่นเต้นขึ้น จับมือเซียวหงเย่และตะโกนด้วยแววตาสีแดง: "ตั้งแต่เล็กจนโต ผมปฏิบัติต่อคุณเหมือนลูกสาว ไม่เคยมีลูกศิษย์คนใดได้ร