แม้ว่าหลี่ชิงเหยาจะมีหัวหน้าตระกูลหลี่ซื่อเจี๋ยหนุนหลังอยู่ แต่อำนาจการปกครองของเจียงเป่ยไม่สามารถควบคุมถึงเจียงหนานได้"ยิ่งถ้าเป็นคนตำแหน่งเล็ก ๆ ก็ยิ่งไม่มีปัญหาเลย"หงหนิวหัวเราะฮ่า ๆ "เธอไม่มาก็ดี เพราะถ้ากล้ามาทวงหนี้ เธอจะต้องรับผิดชอบถึงผลที่ตามมา!"ไม่มีแบค ไม่มีอำนาจอะไร และยังมีหน้ามาทวงเงินจากเขาอีก?ฝันไปเถอะ!"งั้นก็รบกวนคุณหงแล้วครับ หลังจากสําเร็จงานแล้ว ผมจะประทับอั่งเปาซองใหญ่ให้ท่านเลยครับ" หูต้าฟาทำท่าขอบคุณ"ฮ่าฮ่า... พูดง่าย ๆ เราก็เป็นพี่น้องกันหมด อย่าเกรงใจแบบนี้เลย" หงหนิวยิ้มออกหน้าออกตาทันทีจากประสบการณ์ที่ผ่านมา สามารถเรียกได้ว่าเป็นอั่งเปาซองใหญ่ได้นั้น มันไม่ต่ำกว่าห้าล้านอยู่แล้ว"คุณฮง..."ขณะที่ทั้งสองกําลังพูดคุยกันอยู่ จู่ ๆ ลูกน้องคนหนึ่งก็เคาะประตูและเดินเข้ามา"มีเรื่องอะไร? ไม่เห็นเหรอว่าผมกําลังคุยธุรกิจกับแขกอยู่?"หงหนิวเลิกคิ้ว แสดงท่าทางไม่พอใจเล็กน้อย"คุณหง ข้างนอกมีคนขอพบคุณครับ บอกว่าคุณเป็นหนี้เขาต้องใช้คืน" ลูกน้องรายงาน"โอ้? มาเร็วขนาดนี้เลยเหร? พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาเลยจริง ๆ แหะ!" หงหนิวลูบคาง"คุณหง เดี๋ยวก็ต้องดูกา
"ห้ะ?"ลูกน้องถูกตีจนงงไปเลย เขากุมหน้าที่เจ็บและรู้สึกทำอะไรไม่ถูกคนอื่น ๆ ก็ต่างมองหน้ากันและทําท่าทางตกใจไม่มีใครคาดคิดว่าหงหนิวจะมีปฏิกิริยาที่ใหญ่โตขนาดนี้วินาทีก่อนหน้ายังโวยวายว่าจะฟันคนอยู่เลย แต่ปรากฏว่าวินาทีต่อมาก็ตกใจจนหน้าเปลี่ยนสีไปเลย อย่างกับว่าเจอผีเกิดอะไรขึ้น?" ห้ะอะไรวะ? รีบไปเอาเงินมา!"เมื่อเห็นลูกน้องไม่ตอบสนอง หงหนิวก็รีบร้อนอย่างมาก เขาจึงแตะไปที"โอ้ โอ้..."ลูกน้องไม่กล้าลังเล เขารีบวิ่งกลับไปที่บริษัทแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าคุณหงกําลังกลัวอยู่ถือเอาช่วงที่ลูกน้องกลับไปเอาเงิน หงหนิวก็วิ่งไปหาลู่เฉินแบบตะกุกตะกักแล้วพูดแบบทำใจดีสู้เสือว่า “คุณลู่ ท่านมาถึงเมื่อไหร่กันครับ? ทําไมไม่แจ้งล่วงหน้าล่ะครับ ผมจะได้ส่งคนไปรับ""คุณลู่?"เมื่อมองดูท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนของหงหนิว หลี่ชิงเหยาและถานหงก็ตกตะลึงไปเลยเธอมองฉัน ฉันมองเธอ ท่าทีเหลือเชื่ออย่างมากคุณหงแห่งแก๊งเหยียนหลง คนโหดที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา หลังเห็นลู่เฉิน กลับทำท่าทีต่ำต้อยขนาดนี้?เกิดบ้าอะไรขึ้น?“หงหนิว ติดหนี้ก็ต้องใช้ สัจธรรม แก๊งเหยียนหลงเป็นหนี้คนอื่นเขา
"กล่าวลาคุณลู่ครับ!"หงหนิวโค้งคํานับต่อเขาทั้งสามคน"กล่าวลาคุณลู่ครับ!"ลูกน้องแก๊งเหยียนหลงพากันทำตามและตะโกนพร้อมกัน ช่างเป็นภาพที่น่าทึ่งมากในเวลานี้ หูต้าฟาที่สังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติที่ชั้นบน และเขาก็วิ่งลงมาในที่สุด"คุณหง! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณให้เงินเธอไปได้ยังไง?" หูต้าฟาเอ่ยปากถามตกลงกันแล้วว่าจะสั่งสอนอีกฝ่ายสักหน่อย สรุปพอเจอกันแล้ว ยังไม่ทันได้เริ่มสั่งสอนอะไรก็คืนหนี้ให้แล้วแก๊งเหยียนหลงอ่อนแอได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"มึงแม่งยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ?"หงหนิวหันกลับไปจ้องและพูดอย่างดุร้ายว่า "คุณรู้ไหมว่า เมื่อกี้คนที่มากับผู้หญิงคนนั้นคือใคร?""ก็ไอ้แค่บอดี้การ์ดตัวเล็ก ๆ ไม่ใช่เหรอ? มันจะอะไรนักหนา?" หูต้าฟาขมวดคิ้ว"บอดี้การ์ดตัวเล็ก ๆ ?"หงหนิวตกตะลึงแล้วเดินตรงไปยกมือตบหน้าหูต้าฟาพลางด่าว่า “มึงมันตาบอดได้โล่จริง ๆ นั่นเป็นหัวหน้าแก๊งคนใหม่ของแก๊งเหยียนหลงของพวกเราเว้ย!""ว่าไงนะ? หัวหน้าแก๊งคนใหม่งั้นเหรอ?"หูต้าฟางงไปเลย ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความตกใจ"ไอ้โง่! เมื่อกี้กูเกือบจะตายเพราะมึงแล้วไงล่ะ วันหลังอย่ามาปรากฏตัวต่อหน้ากูอีก ไสหัว
"ฮัลโหล! อะไรตัวเองยังไปไม่รอดกัน? คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย?!"ถานหงจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจมากอยู่ดี ๆ ก็มาพูดบั่นทอนกัน น่าขยะแขยงจริง ๆ “ถ้าผมเดาไม่ผิด วันนี้ซือถูหลางน่าจะโดนฟู่กุ้ยกรุ๊ปไล่ออก” ลู่เฉินพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ"คุณพูดเหลวไหล!"พอได้ยินคําพูดนี้ ถานหงก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น "พี่หลางของฉันเก่งขนาดนี้ เขาจะถูกไล่ออกได้ยังไง?""เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เธอเลย ยังไงเรื่องนี้ ซือถูหลางก็ช่วยไม่ได้" ลู่เฉินยักไหล่"ฮึ! พี่หลางช่วยไม่ได้ จะบอกว่าคุณช่วยได้งั้นสิ? ตลกเสียจริง!" ถานหงทำหน้าเย็นชาคนมุทะลุคนหนึ่ง กล้าดีมาจากไหน ถึงกล้าพูดบ้า ๆ ตรงนี้"ขอโทษนะครับ อะไรที่ซือถูหลางทําไม่ได้ ผมกลับทําได้จริง ๆ แหละ " ลู่เฉินยิ้มเบา ๆ "เฮ้ย! คุณนี่มันแข็งข้อขึ้นทุกวันแล้วนะ?"เมื่อได้ยินแบบนี้ ถานหงก็มีน้ำโหทันที "ไอ้แซ่ลู่ เดิมทีตั้งใจว่าจะไว้หน้าคุณบ้าง ในเมื่อคุณบ้าได้ขนาดนี้ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าคุณก็แล้วกัน!"พูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาซือถูหลางทันทีแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดแบบเพิ่มเสริมเติมแต่วอย่างเกินความเป็นจริง"อะไรนะ? บอกว่าผมถูกไล่ออกงั้นเหรอ? ตลกสะจ
"เดี๋ยวก่อน!"เมื่อเห็นชายวัยกลางคนกําลังจะจากไป ถานหงก็วิ่งตรงขึ้นไปทันที "ผู้จัดการจาง คุณอาจไม่รู้จักฉัน แต่ต้องรู้จักซือถูหลางแน่นอน""ซือถูหลาง?"ชายวัยกลางคนเลิกคิ้วขึ้น "พวกคุณเป็นอะไรกับเขาครับ?""ซือถูหลางเป็นผู้ชายของฉันค่ะ!"ถานหงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "ผู้จัดการจาง ฉันเชื่อว่าเขาได้บอกกับคุณล่วงหน้าแล้ว ตอนนี้ พวกเราน่าจะเข้าไปในออฟฟิตของคุณได้แล้วใช่ไหมคะ?""เข้าไม่ได้ครับ"ชายวัยกลางคนมีสีหน้าเฉยเมย "ผมยังคงประโยคเดิม อยากเจอผม ต้องนัดล่วงหน้าครับ""ห้ะ?"ถานหงตกใจและทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย "ผู้จัดการจาง เมื่อกี้คุณได้ยินไม่ชัดหรือเปล่า? ฉันเป็นผู้หญิงของซือถูหลาง มาครั้งนี้เพื่อมาคุยธุรกิจกับคุณ""แล้วไงล่ะครับ?"ชายวัยกลางคนยิ้มเยาะเย้ย "อย่าพูดถึงว่าเป็นคุณเลย แม้ว่าซือถูหลางจะมาด้วยตัวเอง เขาก็ต้องนัดกับกูล่วงหน้า!""มึง..."ถานหงโกรธอยู่พักหนึ่งเธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธเธอแม้แต่ซือถูหลาง เขาก็ไม่ไว้หน้าบ้าง"ถานหง ดูเหมือนว่าชื่อของซือถูหลางจะใช้อะไรไม่ได้แล้วนะ" ลู่เฉินดูเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มถานหงตากระตุกและเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีเล็กน้อย
"ทำ ทำไมเป็นแบบนี้ได้? ไม่... เป็นไปไม่ได้!"ซือถูหลางเบิกตากว้าง เขาไม่อยากจะเชื่อถึงตัวเองจะไม่มีผลงานอะไรแต่ก็ไม่เคยทำผิดพลาดอะไร ประกอบกับมีที่หนุนหลังคอยคุ้มกัน ปกติก็เหมือนปลาได้น้ำ อยู่ในบริษัทอะไรได้ประโยชน์ก็เอาหมดด้วยเส้นสาย คอนเนคชั่นของเขา ต่อให้มีการปลดพนักงาน มันก็ไม่อาจมาถึงตัวเขาได้นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"พี่หลางเนี่ยนะ? คุณถูกไล่ออกแล้วงั้นเหรอ?"เมื่อมองซือถูหลางที่สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ถานหงก็มีสีหน้าตกใจเช่นกันไหนว่าสามารถจัดการธุรกิจนี้ให้สำเร็จได้อย่างง่ายดายเลยไม่ใช่เหรอ?ทําไมตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่สําเร็จ แต่กลับตกงานด้วยแล้วล่ะ?"ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาแล้ว"หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ตอนแรกคิดว่าซือถูหลางสามารถให้ความช่วยเหลือได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลแล้ว"จางปิ่งหยวน! พูดมาตามตรง ทั้งหมดนี่เป็นมึงที่แอบทำอะไรลับหลังใช่ไหม?"ซือถูหลางเงยหน้าขึ้น ดวงตาเขาดุร้าย"ผมไม่มีความบาดหมางอะไรกับคุณ ทําไมต้องทําร้ายคุณด้วยล่ะ? อีกอย่าง ผมก็ไม่ได้มีอำนาจทางนี้ คุณหาเหตุผลจากตัวเองจะดีกว่านะ" จางปิ่งหยวนพูดนิ่ง ๆ สํา
ทําตัวเด่นต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ มันช่างมีหน้ามีตามากจริง ๆ "ดิงดง!"ในเวลานี้ โทรศัพท์ของจางปิ่งหยวนมีข้อความเด้งขึ้นมาเขาก้มลงมองแล้วอึ้งไปทันทีหลังจากยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็ยิ้มออกมา"มึงหัยิ้มอะไร?"ซือถูหลางทําหน้าไม่เป็นมิตร"ซือถูหลาง ความฝันอันสวยงามของมึง เกรงว่าจะล้มเหลวแล้วล่ะ เมื่อกี้ได้รับแจ้งจากบริษัทว่า น้าชายของมึงถูกปลดออกจากตําแหน่งแล้ว ตอนนี้พวกมึงน้าหลานชายสองคนกลายเป็นเป็ดแมนดารินที่ลี้ภัย ถูกเนรเทศแล้วแหละ" จางปิ่งหยวนพูดด้วยความมั่นใจอย่างมีชีวิตชีวา"มึงพูดเหลวไหล!"ซือถูหลางเบิกตาจ้องมอง "น้าชายของผมเป็นถึงประธาน ใครมันจะมีความสามารถที่กล้ามาไล่น้าชายของผมออก?!""แน่นอนว่าเป็นท่านประธานซุน"จางปิ่งหยวนมีเหตุผลเพียงพอที่จะสามารถพูดได้อย่างเต็มที่"ไร้สาระ!"ซือถูหลางไม่เชื่อ "น้าชายผมเป็นถึงมือขวาของท่านประธานซุน อยู่ดี ๆ จะถูกไล่ออกได้อย่างไร? มึงอย่ามาขู่ให้ตื่นตระหนกเลย!""จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่มึงเลย"จางปิ่งหยวนขี้เกียจพูดมากแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าซือถูหลางและคนหนุนหลังของเขาจะได้จบเห่แล้ว"ฮึ! กล้าลองดีก
"ทําไมถึงเป็นแบบนี้?"ซือถูหลางทรุดลงกับพื้น ความหวังทั้งหมดลอยหายไปเขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนที่เขาพลั้งปากด่าไปนั้นจะเป็นเทพเจ้าโชคลาภซุนฟู่กุ้ย หัวหน้าสูงสุดของเขาจริง ๆ ตอนนี้แย่แล้ว ไม่เพียงแต่เขาถูกไล่ออก แต่ยังพาน้าของตัวเองซวยไปด้วยสองน้าหลานถูกกวาดล้างจนหมดเปลือก"ไอ้สัตว์! มึงยังยืนอึ้งอยู่ทําอะไร? ไปขอโทษท่านประธานซุนกับกูเดี๋ยวนี้!"ชายหัวโล้นตรงเข้าไปกระชากผมซือถูหลางขึ้นทันทีจากนั้นลากเขาอย่างรุนแรงไปตลอดทางและเดินออกจากประตูไปอย่างรวดเร็วซือถูหลางหดคอเหมือนนกกะทา ไม่กล้าต่อต้านอะไรเลย"ห้ะ?"เมื่อเห็นฉากนี้ ถานหงก็ช็อคจนพูดไม่ออกเธอรับไม่ได้จริง ๆ และเพิ่งคุยโวโอ้อวดอํานาจซือถูหลางไป กลับกลายเป็นเรื่องที่น่าอับอายได้ขนาดนี้"คนเหิมเกริมก็ต้องโดนกรรมที่ตนก่อ สมน้ำหน้า!"จางปิ่งหยวนส่งเสียงเยาะเย้ยและหันกลับเข้าออฟฟิตไป"ดูเหมือนว่าพี่หลางของคุณจะเอาตัวไม่รอดแล้วล่ะ"ลู่เฉินพูดอย่างมีเลศนัย"ทั้งหมดนี้เป็นเพราะไอ้คนปากเสียอย่างแก! ถ้าไม่ใช่แก พี่หลางก็จะถูกไล่ออกได้ยังไง?!" ถานหงรู้สึกโกรธมาก"นี่ยังโทษผมได้อีกเหรอ? คุณไม่มีเหตุผลจริง ๆ " ลู่เฉินส่ายหั