เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 506
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 507
"ทำ ทำไมเป็นแบบนี้ได้? ไม่... เป็นไปไม่ได้!"ซือถูหลางเบิกตากว้าง เขาไม่อยากจะเชื่อถึงตัวเองจะไม่มีผลงานอะไรแต่ก็ไม่เคยทำผิดพลาดอะไร ประกอบกับมีที่หนุนหลังคอยคุ้มกัน ปกติก็เหมือนปลาได้น้ำ อยู่ในบริษัทอะไรได้ประโยชน์ก็เอาหมดด้วยเส้นสาย คอนเนคชั่นของเขา ต่อให้มีการปลดพนักงาน มันก็ไม่อาจมาถึงตัวเขาได้นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"พี่หลางเนี่ยนะ? คุณถูกไล่ออกแล้วงั้นเหรอ?"เมื่อมองซือถูหลางที่สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ถานหงก็มีสีหน้าตกใจเช่นกันไหนว่าสามารถจัดการธุรกิจนี้ให้สำเร็จได้อย่างง่ายดายเลยไม่ใช่เหรอ?ทําไมตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่สําเร็จ แต่กลับตกงานด้วยแล้วล่ะ?"ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาแล้ว"หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ตอนแรกคิดว่าซือถูหลางสามารถให้ความช่วยเหลือได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลแล้ว"จางปิ่งหยวน! พูดมาตามตรง ทั้งหมดนี่เป็นมึงที่แอบทำอะไรลับหลังใช่ไหม?"ซือถูหลางเงยหน้าขึ้น ดวงตาเขาดุร้าย"ผมไม่มีความบาดหมางอะไรกับคุณ ทําไมต้องทําร้ายคุณด้วยล่ะ? อีกอย่าง ผมก็ไม่ได้มีอำนาจทางนี้ คุณหาเหตุผลจากตัวเองจะดีกว่านะ" จางปิ่งหยวนพูดนิ่ง ๆ สํา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 508
ทําตัวเด่นต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ มันช่างมีหน้ามีตามากจริง ๆ "ดิงดง!"ในเวลานี้ โทรศัพท์ของจางปิ่งหยวนมีข้อความเด้งขึ้นมาเขาก้มลงมองแล้วอึ้งไปทันทีหลังจากยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็ยิ้มออกมา"มึงหัยิ้มอะไร?"ซือถูหลางทําหน้าไม่เป็นมิตร"ซือถูหลาง ความฝันอันสวยงามของมึง เกรงว่าจะล้มเหลวแล้วล่ะ เมื่อกี้ได้รับแจ้งจากบริษัทว่า น้าชายของมึงถูกปลดออกจากตําแหน่งแล้ว ตอนนี้พวกมึงน้าหลานชายสองคนกลายเป็นเป็ดแมนดารินที่ลี้ภัย ถูกเนรเทศแล้วแหละ" จางปิ่งหยวนพูดด้วยความมั่นใจอย่างมีชีวิตชีวา"มึงพูดเหลวไหล!"ซือถูหลางเบิกตาจ้องมอง "น้าชายของผมเป็นถึงประธาน ใครมันจะมีความสามารถที่กล้ามาไล่น้าชายของผมออก?!""แน่นอนว่าเป็นท่านประธานซุน"จางปิ่งหยวนมีเหตุผลเพียงพอที่จะสามารถพูดได้อย่างเต็มที่"ไร้สาระ!"ซือถูหลางไม่เชื่อ "น้าชายผมเป็นถึงมือขวาของท่านประธานซุน อยู่ดี ๆ จะถูกไล่ออกได้อย่างไร? มึงอย่ามาขู่ให้ตื่นตระหนกเลย!""จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่มึงเลย"จางปิ่งหยวนขี้เกียจพูดมากแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าซือถูหลางและคนหนุนหลังของเขาจะได้จบเห่แล้ว"ฮึ! กล้าลองดีก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 509
"ทําไมถึงเป็นแบบนี้?"ซือถูหลางทรุดลงกับพื้น ความหวังทั้งหมดลอยหายไปเขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนที่เขาพลั้งปากด่าไปนั้นจะเป็นเทพเจ้าโชคลาภซุนฟู่กุ้ย หัวหน้าสูงสุดของเขาจริง ๆ ตอนนี้แย่แล้ว ไม่เพียงแต่เขาถูกไล่ออก แต่ยังพาน้าของตัวเองซวยไปด้วยสองน้าหลานถูกกวาดล้างจนหมดเปลือก"ไอ้สัตว์! มึงยังยืนอึ้งอยู่ทําอะไร? ไปขอโทษท่านประธานซุนกับกูเดี๋ยวนี้!"ชายหัวโล้นตรงเข้าไปกระชากผมซือถูหลางขึ้นทันทีจากนั้นลากเขาอย่างรุนแรงไปตลอดทางและเดินออกจากประตูไปอย่างรวดเร็วซือถูหลางหดคอเหมือนนกกะทา ไม่กล้าต่อต้านอะไรเลย"ห้ะ?"เมื่อเห็นฉากนี้ ถานหงก็ช็อคจนพูดไม่ออกเธอรับไม่ได้จริง ๆ และเพิ่งคุยโวโอ้อวดอํานาจซือถูหลางไป กลับกลายเป็นเรื่องที่น่าอับอายได้ขนาดนี้"คนเหิมเกริมก็ต้องโดนกรรมที่ตนก่อ สมน้ำหน้า!"จางปิ่งหยวนส่งเสียงเยาะเย้ยและหันกลับเข้าออฟฟิตไป"ดูเหมือนว่าพี่หลางของคุณจะเอาตัวไม่รอดแล้วล่ะ"ลู่เฉินพูดอย่างมีเลศนัย"ทั้งหมดนี้เป็นเพราะไอ้คนปากเสียอย่างแก! ถ้าไม่ใช่แก พี่หลางก็จะถูกไล่ออกได้ยังไง?!" ถานหงรู้สึกโกรธมาก"นี่ยังโทษผมได้อีกเหรอ? คุณไม่มีเหตุผลจริง ๆ " ลู่เฉินส่ายหั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 510
เธอเพิ่งพูดจบ ได้ยินเพียงเสียง "เอียด" และทันใดนั้นประตูออฟฟิตของผู้จัดการก็เปิดออกหลังจากนั้น จางปิ่งหยวนก็วิ่งออกมาอย่างกระตือรือร้นเพราะรีบมากจนเกือบหกล้ม"ขอถามหน่อย ใครคือคุณลู่ ลู่เฉินครับ?"จางปิ่งหยวนมองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด"ผมเอง"ลู่เฉินก้าวขึ้นไปข้างหน้าสองก้าว"คุณลู่ครับ ต้องขอโทษจริง ๆ นะครับ เมื่อกี้ผมมีตาหามีแววไม่ ผมละเลยท่านทั้งหลายไป ยังขอให้ท่านผู้ใหญ่ไม่ถือสาผู้น้อยเลยนะครับ"จางปิ่งหยวนวิ่งไปข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว เขาเปลี่ยนความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้และโค้งคํานับอย่างอ่อนน้อมต่อลู่เฉิน"ห้ะ?"ด้วยท่าทีที่อ่อนน้อมเช่นนี้ ทำเอาถานหง ชิงเหยาสองคนอึ้งไปเลยจางปิ่งหยวนที่ไม่ไหวหน้าใครเลยแม้แต่หน้าซือถูหลางในเมื่อกี้ ทําไมเวลาภายในพริบตา เขากลับอ่อนน้อมถ่อมตนต่อลู่เฉินได้ล่ะ?นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"ผู้จัดการจางพูดเกินไปแล้วครับ เรามาเริ่มคุยธุรกิจกันเลยเถอะครับ" ลู่เฉินพูดอย่างตรงไปตรงมามาก"ได้ครับ ๆ ๆ..."จางปิ่งหยวนพยักหน้ารัว ๆ ก่อนพูดพลางหัวเราะว่า "ท่านทั้งหลาย เชิญข้างในครับ""เชิญครับ"ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วจูงหลี่ชิงเหย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 511
ในช่วงบ่าย สวนตระกูลฉาวเมื่อลู่เฉินใด้ยินข่าวแล้วไปถึงที่เกิดเหตุ พบว่าทั้งตระกูลฉาว ถูกล้อมรอบด้วยกองกําลังติดอาวุธชนชั้นสูงของตระกูลฉาวหลายร้อยคนเฝ้าประตูและเผชิญหน้ากับกองทัพติดอาวุธ ไม่มีใครยอมให้ใคร"คนของตระกูลฉาวฟังผมแล้ว ส่งตัวอาชญากรทันที มิฉะนั้น ทั้งหมดจะถูกตัดสินว่ามีความผิดเดียวกัน!"นายทหารคนหนึ่งที่เป็นแกนนำ ดื่มเสียงดังเสียงเหมือนระฆังดังกึกก้อง หยุดไปนานทหารที่ตามมา ถืออาวุธปืนด้วยสีหน้าเย็นชาตราบใดที่หัวหน้าออกคําสั่ง พวกเขาจะเลือกยิงโดยไม่ลังเล"ฮะ?"เมื่อมองดูบรรยากาศที่ตึงเครียดของทั้งสองฝ่าย ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยอยู่ดีได้ ทำไมตระกูลฉาวยังไปยุ่งกับกรมทหารอีก"หัวหน้าท่านนี้ เรื่องอะไรกระทําการใหญ่ขนาดนี้?"ลู่เฉินจึงเดินไปสอบถาม"ได้รับคําสั่งให้มาจับคนร้าย บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปโดยเร็วที่สุด" นายทหารตะโกน"ท่านลู่ คุณมาแล้วเหรอ? เร็ว เชิญข้างในเถอะ"ผู้ดูแลตระกูลฉาวมองเห็นปุ๊บก็จําลู่เฉินได้ จึงรีบสั่งการให้หลีกทางให้เมื่อลู่เฉินเข้าประตูแล้ว ก็ปิดทางเข้าและออกทันที"คนข้างในฟังให้ดีแล้ว ผมจะให้เวลาพวกคุณจุดธูปอีกดอกหนึ่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 512
"พ่อค่ะ นอกจากดื่มเหล้าแล้ว ยังทําอะไรอีกบ้างไหมาย?" ฉาวซวนเฟยถามอีกครั้ง"คําพูดนี้คุณหมายความว่าอย่างไร?" ฉาวก้วนค่อนข้างแปลก"พ่อค่ะ ท่านนึกถึงความทรงจําอย่างระมัดระวัง ต้องไม่มีความผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว!" ฉาวซวนเฟยมีสีหน้าจริงจัง"ข้าเหมือนดื่มหนังขาดแล้ว จําอะไรไม่ได้เลย เกิดอะไรขึ้นกันแน่" เฉากวนขมวดคิ้วเล็กน้อย"พ่อค่ะ เมื่อคืนลูกสาวของรองทหารหวังตายแล้ว" คําพูดของเฉาซวนเฟยนั้นน่าตกใจมาก"อ๊ะ? ตายแล้วเหรอ" เฉากวนอี้อึ้ง "เป็นแบบนี้ได้ยังไง""สถานการณ์ยังไม่ทราบ แต่โลกภายนอกต่างก็ลือกันว่าลูกสาวของรองทหารหวัง คุณถูกฆ่าตาย!" เฉาซวนเฟยพูดอีกครั้ง"ผมฆ่าเหรอ"เฉาตกตะลึงแล้ว เบิกตากว้าง ส่ายหน้าติดต่อกัน "ไม่! เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าฉันจะเมา ฉันก็ไม่สามารถฆ่าคนได้!"แม้ว่าปริมาณไวน์ของเขาจะไม่ดี แต่ไวน์ก็ดีมาตลอดปกติเวลาเมาก็จะนอนคว่ำตรงไม่เคยเล่นเหล้าบ้าหรืออะไร"ผมก็ไม่เชื่อ แต่มีพยานอ้างว่าเห็นคุณฆ่าคนด้วยตาของคุณเอง ตอนนี้กองทัพของรองทหารใหญ่ประจําวังก็อยู่ที่ประตูแล้ว จะบุกเข้ามาได้ตลอดเวลา คุณคิดให้ดีอีกครั้ง ตัวเองเคยทํามาก่อนหรือไม่" เฉาซวนเฟยกล่าวอย่างเงียบ ๆรองหัว
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 513
“วิ่งเข้ามาเหรอ?”สีหน้าของฉาวซวนเฟยเปลี่ยนไป “เร็ว! ให้คนหยุดพวกเขา!”ก่อนที่ความจริงจะถูกเปิดเผย เธอจะไม่อนุญาตให้พ่อของเธอถูกจับ“เดี๋ยวก่อน!”ทันใดนั้นฉาวก้วนก็ส่งเสียงออกมา เขาหยุดผู้ดูแลที่จะจากไป “ให้พวกเขาเข้ามา ทุกคนห้ามปรามไม่ได้”“พ่อ นี่คุณจะทําอะไร?” ฉาวซวนเฟยขมวดคิ้ว“ผู้ที่มีความชัดเจนจะชําระล้างตนเอง ถ้าผมไม่ได้ทําอะไรเลย จะกลัวได้อย่างไร?” ฉาวก้วนหล่างกล่าว“แต่...”“คุณเคยคิดบ้างไหมว่า พอลงมือแล้ว ต่อให้ผมกระโดดลงแม่น้ำาหวงก็ล้างไม่ออกแล้ว” ฉาวก้วนมีสีหน้าจริงจังการท้าทายกับรองหัวหน้าทหารหวงอย่างเปิดเผย พูดเบา ๆ ว่าขัดขืนการจับกุม พูดตรง ๆ ก็คือการก่อกบฏความผิดนี้ตระกูลฉาวรับไม่ได้“ที่สามพูดถูก เผชิญหน้ากันไม่ได้ ออกคําสั่งต่อไป ลูกหลานตระกูลฉาวทุกคน แวบหนีไปหมด!” ฉาวเปียวตะโกน“是！”“ใช่ครับ!”คนดูแลจนช่วยไม่ได้ ได้แต่ทําตามคําพูดแม้ว่าฉาวซวนเฟยและคนอื่นกังวลมาก แต่ก็รู้ดีว่าในเวลานี้ไม่สามารถราดน้ํามันลงบนกองไฟได้อีกต่อไป มิฉะนั้นสถานการณ์จะควบคุมไม่ได้“ฉาวก้วนอยู่ที่ไหน?!”ในเวลานี้มีนายทหารในเครื่องแบบ ที่มีทหารติดอาวุธจำนวนมาก รีบเข้าไปในหน้าห
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 514
สําหรับคนข้างหมอนบนเตียง เธอไว้ใจมาตลอดแต่ผลลัพธ์ในตอนนี้ ทําให้เธอหันมารับรู้““ที่สาม! คุณดูคุณสิ ทําอะไรดีไปหมดแล้ว!”ฮาวจูนโกรธจัด อุปมาว่าเข้มงวดกับเขาก็หวังที่จะให้เขาดีขึ้น“คุณ คุณ คุณ... คุณมันสัตว์เดรัจฉาน คุณไม่สมควรที่จะเป็นหัวหน้าเผ่า!”ฮาวเปียวโกรธมากและต่อยหน้าฉาวก้วนทำเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ ทั้งครอบครัวจะเสื่อมเสียชื่อเสียง“พ่อ พ่อ...”ฉาวซวนเฟยขมวดคิ้วขมวด อยากพูดก็หยุดในตอนแรก เธอมั่นใจมากว่าพ่อของเธอถูกใส่ร้ายแต่ตอนนี้ หลักฐานทางกายภาพมีอยู่แล้ว เธอยากที่จะแก้ต่างได้ในความเป็นจริง ฉาวก้วนในขณะนี้ก็ตกใจอย่างอธิบายไม่ได้ใบหน้าที่อยู่ในคลิปนั้น เป็นของตัวเองจริงๆและแต่งตัวก็เหมือนกันหมดหรือว่า เมื่อดื่มเหล้าเมาแล้ว เขาฆ่าคนจริงหรือ?“ฟู่!”ฉาวก้วนทนแรงกระแทกไม่ไหว พ่นเลือดออกมาทันที ใบหน้าเหมือนขี้เถ้าตาย“พ่อ!”ฮาวซวนเฟยไปประคองโดยไม่รู้ตัว แต่ถูกฉาวก้วนยกมือขึ้นห้ามไว้ “ซวนเฟย พ่อขอโทษ ผมทําให้พวกคุณเหนื่อยล้า ทําเรื่องแบบนี้ ผมไม่มีหน้าตารอดต่อไปในโลกอีกแล้ว!”คําพูดตก เขาแย่งปืนของนายทการโดยตรง หันหน้าเข้าหาตัวเองและลั่นไกเขาจะต้องขอบคุณค
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
