Share
บทที่ 504
Related chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 505
"ฮัลโหล! อะไรตัวเองยังไปไม่รอดกัน? คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย?!"ถานหงจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจมากอยู่ดี ๆ ก็มาพูดบั่นทอนกัน น่าขยะแขยงจริง ๆ “ถ้าผมเดาไม่ผิด วันนี้ซือถูหลางน่าจะโดนฟู่กุ้ยกรุ๊ปไล่ออก” ลู่เฉินพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ"คุณพูดเหลวไหล!"พอได้ยินคําพูดนี้ ถานหงก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น "พี่หลางของฉันเก่งขนาดนี้ เขาจะถูกไล่ออกได้ยังไง?""เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เธอเลย ยังไงเรื่องนี้ ซือถูหลางก็ช่วยไม่ได้" ลู่เฉินยักไหล่"ฮึ! พี่หลางช่วยไม่ได้ จะบอกว่าคุณช่วยได้งั้นสิ? ตลกเสียจริง!" ถานหงทำหน้าเย็นชาคนมุทะลุคนหนึ่ง กล้าดีมาจากไหน ถึงกล้าพูดบ้า ๆ ตรงนี้"ขอโทษนะครับ อะไรที่ซือถูหลางทําไม่ได้ ผมกลับทําได้จริง ๆ แหละ " ลู่เฉินยิ้มเบา ๆ "เฮ้ย! คุณนี่มันแข็งข้อขึ้นทุกวันแล้วนะ?"เมื่อได้ยินแบบนี้ ถานหงก็มีน้ำโหทันที "ไอ้แซ่ลู่ เดิมทีตั้งใจว่าจะไว้หน้าคุณบ้าง ในเมื่อคุณบ้าได้ขนาดนี้ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าคุณก็แล้วกัน!"พูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาซือถูหลางทันทีแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดแบบเพิ่มเสริมเติมแต่วอย่างเกินความเป็นจริง"อะไรนะ? บอกว่าผมถูกไล่ออกงั้นเหรอ? ตลกสะจ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 506
"เดี๋ยวก่อน!"เมื่อเห็นชายวัยกลางคนกําลังจะจากไป ถานหงก็วิ่งตรงขึ้นไปทันที "ผู้จัดการจาง คุณอาจไม่รู้จักฉัน แต่ต้องรู้จักซือถูหลางแน่นอน""ซือถูหลาง?"ชายวัยกลางคนเลิกคิ้วขึ้น "พวกคุณเป็นอะไรกับเขาครับ?""ซือถูหลางเป็นผู้ชายของฉันค่ะ!"ถานหงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "ผู้จัดการจาง ฉันเชื่อว่าเขาได้บอกกับคุณล่วงหน้าแล้ว ตอนนี้ พวกเราน่าจะเข้าไปในออฟฟิตของคุณได้แล้วใช่ไหมคะ?""เข้าไม่ได้ครับ"ชายวัยกลางคนมีสีหน้าเฉยเมย "ผมยังคงประโยคเดิม อยากเจอผม ต้องนัดล่วงหน้าครับ""ห้ะ?"ถานหงตกใจและทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย "ผู้จัดการจาง เมื่อกี้คุณได้ยินไม่ชัดหรือเปล่า? ฉันเป็นผู้หญิงของซือถูหลาง มาครั้งนี้เพื่อมาคุยธุรกิจกับคุณ""แล้วไงล่ะครับ?"ชายวัยกลางคนยิ้มเยาะเย้ย "อย่าพูดถึงว่าเป็นคุณเลย แม้ว่าซือถูหลางจะมาด้วยตัวเอง เขาก็ต้องนัดกับกูล่วงหน้า!""มึง..."ถานหงโกรธอยู่พักหนึ่งเธอคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธเธอแม้แต่ซือถูหลาง เขาก็ไม่ไว้หน้าบ้าง"ถานหง ดูเหมือนว่าชื่อของซือถูหลางจะใช้อะไรไม่ได้แล้วนะ" ลู่เฉินดูเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มถานหงตากระตุกและเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีเล็กน้อย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 507
"ทำ ทำไมเป็นแบบนี้ได้? ไม่... เป็นไปไม่ได้!"ซือถูหลางเบิกตากว้าง เขาไม่อยากจะเชื่อถึงตัวเองจะไม่มีผลงานอะไรแต่ก็ไม่เคยทำผิดพลาดอะไร ประกอบกับมีที่หนุนหลังคอยคุ้มกัน ปกติก็เหมือนปลาได้น้ำ อยู่ในบริษัทอะไรได้ประโยชน์ก็เอาหมดด้วยเส้นสาย คอนเนคชั่นของเขา ต่อให้มีการปลดพนักงาน มันก็ไม่อาจมาถึงตัวเขาได้นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"พี่หลางเนี่ยนะ? คุณถูกไล่ออกแล้วงั้นเหรอ?"เมื่อมองซือถูหลางที่สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ถานหงก็มีสีหน้าตกใจเช่นกันไหนว่าสามารถจัดการธุรกิจนี้ให้สำเร็จได้อย่างง่ายดายเลยไม่ใช่เหรอ?ทําไมตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่สําเร็จ แต่กลับตกงานด้วยแล้วล่ะ?"ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาแล้ว"หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ตอนแรกคิดว่าซือถูหลางสามารถให้ความช่วยเหลือได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลแล้ว"จางปิ่งหยวน! พูดมาตามตรง ทั้งหมดนี่เป็นมึงที่แอบทำอะไรลับหลังใช่ไหม?"ซือถูหลางเงยหน้าขึ้น ดวงตาเขาดุร้าย"ผมไม่มีความบาดหมางอะไรกับคุณ ทําไมต้องทําร้ายคุณด้วยล่ะ? อีกอย่าง ผมก็ไม่ได้มีอำนาจทางนี้ คุณหาเหตุผลจากตัวเองจะดีกว่านะ" จางปิ่งหยวนพูดนิ่ง ๆ สํา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 508
ทําตัวเด่นต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ มันช่างมีหน้ามีตามากจริง ๆ "ดิงดง!"ในเวลานี้ โทรศัพท์ของจางปิ่งหยวนมีข้อความเด้งขึ้นมาเขาก้มลงมองแล้วอึ้งไปทันทีหลังจากยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็ยิ้มออกมา"มึงหัยิ้มอะไร?"ซือถูหลางทําหน้าไม่เป็นมิตร"ซือถูหลาง ความฝันอันสวยงามของมึง เกรงว่าจะล้มเหลวแล้วล่ะ เมื่อกี้ได้รับแจ้งจากบริษัทว่า น้าชายของมึงถูกปลดออกจากตําแหน่งแล้ว ตอนนี้พวกมึงน้าหลานชายสองคนกลายเป็นเป็ดแมนดารินที่ลี้ภัย ถูกเนรเทศแล้วแหละ" จางปิ่งหยวนพูดด้วยความมั่นใจอย่างมีชีวิตชีวา"มึงพูดเหลวไหล!"ซือถูหลางเบิกตาจ้องมอง "น้าชายของผมเป็นถึงประธาน ใครมันจะมีความสามารถที่กล้ามาไล่น้าชายของผมออก?!""แน่นอนว่าเป็นท่านประธานซุน"จางปิ่งหยวนมีเหตุผลเพียงพอที่จะสามารถพูดได้อย่างเต็มที่"ไร้สาระ!"ซือถูหลางไม่เชื่อ "น้าชายผมเป็นถึงมือขวาของท่านประธานซุน อยู่ดี ๆ จะถูกไล่ออกได้อย่างไร? มึงอย่ามาขู่ให้ตื่นตระหนกเลย!""จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่มึงเลย"จางปิ่งหยวนขี้เกียจพูดมากแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าซือถูหลางและคนหนุนหลังของเขาจะได้จบเห่แล้ว"ฮึ! กล้าลองดีก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 509
"ทําไมถึงเป็นแบบนี้?"ซือถูหลางทรุดลงกับพื้น ความหวังทั้งหมดลอยหายไปเขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนที่เขาพลั้งปากด่าไปนั้นจะเป็นเทพเจ้าโชคลาภซุนฟู่กุ้ย หัวหน้าสูงสุดของเขาจริง ๆ ตอนนี้แย่แล้ว ไม่เพียงแต่เขาถูกไล่ออก แต่ยังพาน้าของตัวเองซวยไปด้วยสองน้าหลานถูกกวาดล้างจนหมดเปลือก"ไอ้สัตว์! มึงยังยืนอึ้งอยู่ทําอะไร? ไปขอโทษท่านประธานซุนกับกูเดี๋ยวนี้!"ชายหัวโล้นตรงเข้าไปกระชากผมซือถูหลางขึ้นทันทีจากนั้นลากเขาอย่างรุนแรงไปตลอดทางและเดินออกจากประตูไปอย่างรวดเร็วซือถูหลางหดคอเหมือนนกกะทา ไม่กล้าต่อต้านอะไรเลย"ห้ะ?"เมื่อเห็นฉากนี้ ถานหงก็ช็อคจนพูดไม่ออกเธอรับไม่ได้จริง ๆ และเพิ่งคุยโวโอ้อวดอํานาจซือถูหลางไป กลับกลายเป็นเรื่องที่น่าอับอายได้ขนาดนี้"คนเหิมเกริมก็ต้องโดนกรรมที่ตนก่อ สมน้ำหน้า!"จางปิ่งหยวนส่งเสียงเยาะเย้ยและหันกลับเข้าออฟฟิตไป"ดูเหมือนว่าพี่หลางของคุณจะเอาตัวไม่รอดแล้วล่ะ"ลู่เฉินพูดอย่างมีเลศนัย"ทั้งหมดนี้เป็นเพราะไอ้คนปากเสียอย่างแก! ถ้าไม่ใช่แก พี่หลางก็จะถูกไล่ออกได้ยังไง?!" ถานหงรู้สึกโกรธมาก"นี่ยังโทษผมได้อีกเหรอ? คุณไม่มีเหตุผลจริง ๆ " ลู่เฉินส่ายหั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 510
เธอเพิ่งพูดจบ ได้ยินเพียงเสียง "เอียด" และทันใดนั้นประตูออฟฟิตของผู้จัดการก็เปิดออกหลังจากนั้น จางปิ่งหยวนก็วิ่งออกมาอย่างกระตือรือร้นเพราะรีบมากจนเกือบหกล้ม"ขอถามหน่อย ใครคือคุณลู่ ลู่เฉินครับ?"จางปิ่งหยวนมองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด"ผมเอง"ลู่เฉินก้าวขึ้นไปข้างหน้าสองก้าว"คุณลู่ครับ ต้องขอโทษจริง ๆ นะครับ เมื่อกี้ผมมีตาหามีแววไม่ ผมละเลยท่านทั้งหลายไป ยังขอให้ท่านผู้ใหญ่ไม่ถือสาผู้น้อยเลยนะครับ"จางปิ่งหยวนวิ่งไปข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว เขาเปลี่ยนความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้และโค้งคํานับอย่างอ่อนน้อมต่อลู่เฉิน"ห้ะ?"ด้วยท่าทีที่อ่อนน้อมเช่นนี้ ทำเอาถานหง ชิงเหยาสองคนอึ้งไปเลยจางปิ่งหยวนที่ไม่ไหวหน้าใครเลยแม้แต่หน้าซือถูหลางในเมื่อกี้ ทําไมเวลาภายในพริบตา เขากลับอ่อนน้อมถ่อมตนต่อลู่เฉินได้ล่ะ?นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"ผู้จัดการจางพูดเกินไปแล้วครับ เรามาเริ่มคุยธุรกิจกันเลยเถอะครับ" ลู่เฉินพูดอย่างตรงไปตรงมามาก"ได้ครับ ๆ ๆ..."จางปิ่งหยวนพยักหน้ารัว ๆ ก่อนพูดพลางหัวเราะว่า "ท่านทั้งหลาย เชิญข้างในครับ""เชิญครับ"ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วจูงหลี่ชิงเหย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 511
ในช่วงบ่าย สวนตระกูลฉาวเมื่อลู่เฉินใด้ยินข่าวแล้วไปถึงที่เกิดเหตุ พบว่าทั้งตระกูลฉาว ถูกล้อมรอบด้วยกองกําลังติดอาวุธชนชั้นสูงของตระกูลฉาวหลายร้อยคนเฝ้าประตูและเผชิญหน้ากับกองทัพติดอาวุธ ไม่มีใครยอมให้ใคร"คนของตระกูลฉาวฟังผมแล้ว ส่งตัวอาชญากรทันที มิฉะนั้น ทั้งหมดจะถูกตัดสินว่ามีความผิดเดียวกัน!"นายทหารคนหนึ่งที่เป็นแกนนำ ดื่มเสียงดังเสียงเหมือนระฆังดังกึกก้อง หยุดไปนานทหารที่ตามมา ถืออาวุธปืนด้วยสีหน้าเย็นชาตราบใดที่หัวหน้าออกคําสั่ง พวกเขาจะเลือกยิงโดยไม่ลังเล"ฮะ?"เมื่อมองดูบรรยากาศที่ตึงเครียดของทั้งสองฝ่าย ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยอยู่ดีได้ ทำไมตระกูลฉาวยังไปยุ่งกับกรมทหารอีก"หัวหน้าท่านนี้ เรื่องอะไรกระทําการใหญ่ขนาดนี้?"ลู่เฉินจึงเดินไปสอบถาม"ได้รับคําสั่งให้มาจับคนร้าย บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปโดยเร็วที่สุด" นายทหารตะโกน"ท่านลู่ คุณมาแล้วเหรอ? เร็ว เชิญข้างในเถอะ"ผู้ดูแลตระกูลฉาวมองเห็นปุ๊บก็จําลู่เฉินได้ จึงรีบสั่งการให้หลีกทางให้เมื่อลู่เฉินเข้าประตูแล้ว ก็ปิดทางเข้าและออกทันที"คนข้างในฟังให้ดีแล้ว ผมจะให้เวลาพวกคุณจุดธูปอีกดอกหนึ่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 512
"พ่อค่ะ นอกจากดื่มเหล้าแล้ว ยังทําอะไรอีกบ้างไหมาย?" ฉาวซวนเฟยถามอีกครั้ง"คําพูดนี้คุณหมายความว่าอย่างไร?" ฉาวก้วนค่อนข้างแปลก"พ่อค่ะ ท่านนึกถึงความทรงจําอย่างระมัดระวัง ต้องไม่มีความผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว!" ฉาวซวนเฟยมีสีหน้าจริงจัง"ข้าเหมือนดื่มหนังขาดแล้ว จําอะไรไม่ได้เลย เกิดอะไรขึ้นกันแน่" เฉากวนขมวดคิ้วเล็กน้อย"พ่อค่ะ เมื่อคืนลูกสาวของรองทหารหวังตายแล้ว" คําพูดของเฉาซวนเฟยนั้นน่าตกใจมาก"อ๊ะ? ตายแล้วเหรอ" เฉากวนอี้อึ้ง "เป็นแบบนี้ได้ยังไง""สถานการณ์ยังไม่ทราบ แต่โลกภายนอกต่างก็ลือกันว่าลูกสาวของรองทหารหวัง คุณถูกฆ่าตาย!" เฉาซวนเฟยพูดอีกครั้ง"ผมฆ่าเหรอ"เฉาตกตะลึงแล้ว เบิกตากว้าง ส่ายหน้าติดต่อกัน "ไม่! เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าฉันจะเมา ฉันก็ไม่สามารถฆ่าคนได้!"แม้ว่าปริมาณไวน์ของเขาจะไม่ดี แต่ไวน์ก็ดีมาตลอดปกติเวลาเมาก็จะนอนคว่ำตรงไม่เคยเล่นเหล้าบ้าหรืออะไร"ผมก็ไม่เชื่อ แต่มีพยานอ้างว่าเห็นคุณฆ่าคนด้วยตาของคุณเอง ตอนนี้กองทัพของรองทหารใหญ่ประจําวังก็อยู่ที่ประตูแล้ว จะบุกเข้ามาได้ตลอดเวลา คุณคิดให้ดีอีกครั้ง ตัวเองเคยทํามาก่อนหรือไม่" เฉาซวนเฟยกล่าวอย่างเงียบ ๆรองหัว
Latest chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
