บทที่ 269

"คุณเหรอ?"

หลังจากเห็นลู่เฉินแล้ว หลี่มู่หยวี่ก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

ลู่เฉินก็แสดงใบหน้าแปลก ๆ น่าประหลาดใจมาก

เขาไม่คาดคิดว่าญาติในปากของหลี่ชิงเหยาจะเป็นสองสงกรานต์นี้

ศัตรูพบกันบนถนนแคบ

"อย่างไร พวกคุณรู้จักกันเหรอ"

หลี่ชิงเหยามองซ้ายมองขวา ดูแปลก ๆ เล็กน้อย

"ทําไมถึงเป็นการรู้จักกันเท่านั้น"

หลี่มู่หยวี่กัดฟันพูด "ผู้ชายคนนี้ ก็คือคนที่ตีเราเมื่อวาน!"

"อะไรนะ"

พอคําพูดนี้ออกมา หลายคนก็ตกตะลึง

"มู่หยวี่ คุณ... ดูไม่ผิดใช่ไหม" จางชุ่ยฮัวถามอย่างลึกซึ้ง

"จะมองผิดได้อย่างไร หน้าของผู้ชายคนนี้ เปลี่ยนแปลงเป็นสีเทาฉันก็รู้จัก และฉันสงสัยว่าแม่ฉันปวดหัวก็เพราะเขาตบนั้น!" หลี่มู่หยวี่มีสีหน้าดุร้าย

"ใช่แล้ว เขาต้องทําให้ฉันมีปัญหาแน่ ๆ รีบให้คนมาจับเขา!" จ้าวจวี๋ที่บนเตียงผู้ป่วยคํารามตลอด

อย่างที่เรียกว่าคนเกลียดมาพบกัน ต่างคนต่างหน้าแดง

เรื่องเมื่อวาน ทําให้เธอคิดในใจมาตลอด

"ลู่เฉิน เกิดอะไรขึ้น ทําไมคุณถึงตีคนนะ" หลี่ชิงเหยาตกตะลึงเล็กน้อย

คิดว่าจะทำให้ลู่เฉินมาโชว์หน้าได้ โดยไม่คิดว่าทั้งสองฝ่ายยังมีความแค้นกันอยู่

"ผมตีพวกเขา เพราะพวก