LOGINShare
ตอนที่ 10
Last Updated:
2024-11-26 14:02:43ตอนที่ 10
ช่วงค่ำของวัน ปฐวีได้เดินทางมายังห้องพักของฮุ่ยหลัน โดยที่สาวสวยสั่งให้ชายหนุ่มคอยระวังตัวเวลามาหาตน ปฐวีแม้สงสัยแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของหญิงสาว ที่บอกเหตุผลเพียงว่าไม่อยากให้คนของพี่ชายรู้ว่าเธอนัดผู้ชายมาหาที่ห้องพัก และทันทีที่ส่งสัญญาณเจ้าของห้องก็เปิดประตูออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ากระดายอาย
“คืนนี้คุณจินนี่สวยมากเลยนะครับ” หนุ่มคารมเอ่ยชมเปราะ เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องและนั่งพักบนโฟซาบุผ้าลายหลุยส์อย่างประณีตและสวยงาม
“คุณปัดปากหวานกับผู้หญิงทุกคนเลยหรือเปล่าคะ” ฮุ่ยหลันเอ่ยถามขณะนำแก้วน้ำเย็นๆ วางบนโต๊ะใกล้แขกหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา
“ไม่...ไม่เลยครับ ผมไม่ชอบชมใครพร่ำเพื่อ แต่วันนี้คุณสวยมาก สวยมากจริงๆ นะครับ” หนุ่มหล่อออกตัว พลางขยับเข้าไปใกล้เจ้าของห้องพัก ฮุ่ยหลันมีสีหน้าเก้อเขินปนตกใจ ก่อนจะก้มหน้าต่ำเมื่อแขกหนุ่มยื่นมือมากุมมือของเธอและยกขึ้นจุมพิต โดยที่สายตาของปฐวีจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยไม่วางตา
“เอ่อ...ปล่อยมือฉันเถอะค่ะคุณปัด เราจะได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน” ฮุ่ยหลันเอ่ยขอร้องเสียงแผ่วพลิ้ว รู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นน้ำหอมจากบุรุษหนุ่มทำให้เธอรู้สึกเหมือนคนหลงมนตร์เสน่ห์ความหอมอย่างไรอย่างนั้น
“ผมไม่อยากออกไปเที่ยวเลยครับ ผมอยากนั่งคุย นั่งมองหน้า คุณจินนี่มากกว่า คุณรู้ไหมครับว่าคุณเป็นผู้หญิงที่หน้าสวยมากๆ แล้วรูปร่างของคุณก็เซ็กซี่มากเหลือเกิน มากจนหัวใจผมเต้นแรง”
ปฐวีหยอดคำหวาน พลางยกมือเล็กขึ้นจุมพิตไม่ยอมหยุดฮุ่ยหลันพยายามดึงมือออกทว่ามีหรือที่คนอย่างปฐวีจะยอมปล่อย
“คุณปัดคะ ปละ...ปล่อย ปล่อยมือฉันก่อนเถอะค่ะ” เธอสั่งเสียงสั่นๆ เมื่อนิ้วเรียวยาวของแขกหนุ่มลากวนเล่นบนแขนเรียวของตน
“มือคุณนิ่มมาก ผมไม่อยากปล่อยเลย” ปฐวีพ้อเสียงทุ้มลึก พลางทำหน้าเศร้า
“เอ่อ...แต่ว่ามันไม่เหมาะนะคะ เพราะ...เราสองคนเพิ่งรู้จักกัน” สาวสวยค้านเสียงสั่นหวิว จ้องนิ้วเรียวยาวที่ลูบไล้บนเรียวแขนแล้วพานให้ใจสั่นอย่างหวามไหว
“วันเวลาไม่สำคัญสำหรับผมเลยครับคุณจินนี่ เพราะแค่ผมได้พบหน้าคุณ ได้เห็นรอยยิ้มของคุณ ได้จับมือคุณ ได้อยู่ใกล้ชิดคุณ ผมก็รู้ใจตัวเองดีว่าคุณคือผู้หญิงที่ผมตามหามานาน คุณจินนี่อาจไม่เชื่อว่าผมตามหารักแท้มานานมากนานมากจนผมเริ่มท้อ แต่ในที่สุดผมก็ได้พบคนคนนั้น ก็คือคุณ คุณจินนี่คุณรู้ตัวบ้างไหมครับว่าคุณเหมาะสมจะเป็นแม่ของลูกผมมากที่สุด จริงๆ นะครับ ผมรู้สึกแบบนั้นกับคุณ”
ปฐวีหยอดคำหวาน พลางจ้องมองดวงตาคู่สวยอย่างสื่อความหมาย เขายกมือเล็กขึ้นจุมพิตเพื่อยืนยันสิ่งที่พูดออกไปแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับหญิงสาว
“คุณคือแม่ของลูกผม” ปฐวียอดคำหวานเพื่อหว่านล้อมหญิงสาว
“คุณปัด” คนถูกบอกรักกรายๆ อายม้วนและก็เอ่ยได้เท่านั้นจริงๆ จึงเป็นโอกาสให้ปฐวีเข้ามาประชิดถึงตัวแล้วรั้งหญิงสาวเข้ามาแนบสนิทริมฝีปากร้อนรุ่มกดจูบซอกคอระหง เขากดจูบย้ำๆ ชวนให้ฮุ่ยหลันเนื้อตัวสั่นอย่างหวามไหวเพราะไม่เคยถูกชายใดแตะต้องตัวมากขนาดนี้ แม้กระทั่งคนที่พี่ชายแนะนำให้รู้จักและคงได้เป็นคู่หมั้นกันในเร็ววัน
“ผมรักคุณ” ปฐวีไม่คิดพลาดโอกาสนี้จึงกระซิบคำหวานหยดชิดใบหูขาวสะอาดของหญิงสาว เขาตวัดลิ้นอุ่นซอกซอนดูดชิมราวกับใบหูขาวนิ่มคือขนมชิ้นโปรดที่เพิ่งจะค้นพบ
“ยะ...อย่า...อย่าค่ะคุณปัด ฉะ...ฉัน...” ฮุ่ยหลันพยายามส่งเสียงห้ามปราม ทว่ามันก็ขาดห้วงไปเสียเฉยๆ ปฐวีได้โอกาสกดร่างบางนอนราบบนโซฟาหลุยส์เนื้อดีแล้วตามไปทาบทับเพื่อกักร่างสาวเอาไว้
“ผมรักคุณนะครับคุณจินนี่ คุณไม่เชื่อใจผมเลยเหรอครับ” ปฐวีแสร้งตัดพ้อ แล้วทิ้งหน้าซุกซอกคอระหงอย่างรอคอยว่าหญิงสาวจะปฏิเสธจริงอย่างที่ปากพูดหรือไม่ แต่ต่อให้ปฏิเสธเขาก็มีวิธีรวบหัวรวบหางเธออยู่แล้ว
“ผมรักคุณ...ผมรักคุณ” ขาดคำนั้น ปฐวีก็เริ่มลากฝ่ามือลูบวนบนเอวคอดจรดถึงสะโพกงามงอนของหญิงสาว ริมฝีปากร้อนรุ่มก็พรมจูบทั้งซอกคอระหงและทั่วใบหน้าสวย เพื่อฉุดรั้งให้หญิงสาวหลงใหลไปกับมนตร์เสน่ห์แห่งบ่วงสวาทที่เขากำลังค่อยๆ สร้างขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มของผู้ที่ได้กุมชัยชนะ
ฮุ่ยหลันสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ยามที่ฝ่ามืออุ่นและริมฝีปากของเขาเฝ้ารุกรานร่างกาย เธอเพียรผลักไสร่างกายกำยำออกห่าง ทว่าลึกๆ ในใจแล้วเธอไม่อยากผลักไสเขาเลยสักนิด สองมือที่ผลักไสจึงไม่ได้ทำให้เจ้าของฝ่ามือและริมฝีปากร้อนรุ่มหนีหายไปไหนแม้แต่เซ็นต์เดียว อาการนิ่งเฉยของสาวสวยยิ่งทำให้ปฐวีได้ใจถึงขนาดเคลื่อนฝ่ามือตลบชายกระโปรงผ้าไหมที่ถูกตัดเย็บอย่างดีขึ้น จนเผยให้เห็นช่อดอกไม้งดงามภายใต้อาภรณ์ลูกไม้ตัวจิ๋ว
Related chapters
หลงไฟมาร ตอนที่ 11
ตอนที่ 11แผนการต่างๆ ของปฐวีหรืออีกชื่อคือ ‘ปกรณ์’ เริ่มดำเนินอย่างเชื่องช้า พร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลายามก้มมองเหยื่อสาว ส่วนฮุ่ยหลัน...เธอค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองชายหนุ่มหลังจากต้องผวาเฮือกเมื่อถูกฝ่ามือของชายหนุ่มรุกรานร่างกายที่มันเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว ทว่าเวลานี้กับถูกชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาบุกสำรวจอย่างจาบจ้วงทว่ามันไม่ได้เจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความหวามไหว ความซาบซ่าน ความอยากรู้ ความอยากเห็น เธอไม่เคยรู้เลยว่าเพียงแค่มือของเขาจะทำให้เธอร้อนผ่าวทั่วร่างได้มากขนาดนี้ ทว่าเมื่อถูกฝ่ามือร้อนของเขาลูบไล้นานๆ เข้า เธอก็รู้สึกคล้ายคนจะจมน้ำ เพราะอากาศที่ใช้หายใจมันหดหายไปเสียดื้อๆ สองมือของเธอเข้ายึดบ่ากว้างเอาไว้ ขณะที่ปฐวีกำลังส่งมอบความสุขแสนหฤหรรษ์ให้กับหญิงสาวอ่อนประสบการณ์อย่างชายชำนาญเชิง‘ฮุ่ยจื่อและฮุ่ยหลันมีส่วนคล้ายคลึงกันมากที่ไม่รู้จักความต้องการของตัวเอง’ รอยยิ้มอย่างผู้ชนะระบายเต็มใบหน้าหล่อเหลาทันทีเมื่อหวนนึกถึงหญิงสาวทั้งสอง“คุณ...ปัดคะ ฉัน....
หลงไฟมาร ตอนที่ 12
ตอนที่ 12สองสัปดาห์ถัดมา...ในช่วงค่ำของวัน หลังจากเสร็จสิ้นพิธีหมั้นในช่วงเช้าไป สำหรับการแต่งงานของ ปิ่นมุก อิทธิเชษฐ์ และนักธุรกิจหนุ่มลูกชายเพื่อนรักของบิดา เจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่ใหม่ก็ออกมาต้อนรับแขกเหรื่อหน้างานที่ถูกจัดขึ้นกลางห้องบอลรูมของโรงแรมชื่อดัง “น้องปิ่นเหนื่อยไหมครับ” อธิป เจ้าบ่าวแสนดีและไม่เคยคิดขัดคำสั่งของบิดามารดาเอ่ยถามเจ้าสาวแสนสวยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม พลางยิ้มให้กับเจ้าสาวคนสวย เขายอมรับว่าตกหลุมรักว่าที่เจ้าสาวตัวเองนับตั้งแต่ผู้เป็นบิดาเข้าไปเจรจาทาบทามหญิงสาว แม้ก่อนหน้านั้นจะรู้จักเจ้าสาวมาบ้างแต่ก็แค่ผิวเผินจนเขาไม่คิดว่าจะหลงรักหญิงสาว“นิดหน่อยคะพี่อธิป แล้วพี่อธิปล่ะคะ เหนื่อยไหมคะ” เจ้าสาวคนสวยยิ้มเอียงอายแล้วย้อนถาม พลางยื่นมือซับเหงื่อให้เจ้าบ่าว อธิปยิ้มอย่างปลาบปลื้ม“ไม่หรอกจ้ะ พี่ไม่เหนื่อยเลย พี่ดีใจมากต่างหากที่ได้แต่งงานกับ น้องปิ่น ทั้งที่เราไม่ค่อยได้พบกัน” อธิปว่าพลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 13
ตอนที่ 13“อย่าเชียวนะยัยเปรม แกก็รู้แล้วนี่ว่าพี่ชายแกหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยได้แล้ว แล้วอีกหน่อยก็คงหมดแล้วละ เพราะฉะนั้นลูกเปรมห้ามหนีแม่ไปไหนเด็ดขาดนะคะ ลูกรัก” ความกรุ่นโกรธจางหายไปทันทีเมื่อบุตรสาวอ้างจะหนีไปอยู่ต่างประเทศคุณปภาดาเลยรีบโอ๋“ก็ได้ค่ะคุณแม่ เปรมรักคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่เราจะได้กลับบ้านกันสักทีล่ะคะคุณแม่ เปรมอยากออกไปเที่ยวมากกว่า เอ่อ...แล้วเปรมขอเงินเพิ่มด้วยนะคะคุณแม่” บุตรสาวคนโตอ้อนพลางแบมือรอเงิน“อะไรกันยัยเปรม แม่เพิ่งจะให้ไปเองนะ” คนเป็นแม่ว่าพลางทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจ“คุณแม่ขา เปรมรู้นะคะว่าพี่ปัดเอาเงินให้คุณแม่ตั้งหลายแสนคุณแม่ก็แบ่งให้เปรมบ้างสิคะ นะคะคุณแม่ขา แบ่งให้เปรมบ้าง อีกอย่างเดี๋ยวพี่ปัดก็เอาเงินมาให้คุณแม่อีกแหละค่ะ นะคะคุณแม่ขา” เพราะรู้วิธีประจบประแจงทำให้ปิ่นสุดาออดอ้อนคุณปภาดาแม้จะอ่อนอกอ่อนใจกับนิสัยของบุตรสาว ทว่าตัวท่านก็ไม่เคยตำหนิและให้เงินตามที่บุตรสาวขอไปในที่สุด จากนั้นสองแม่ลูกก็เดินกลับเข้าไปในงานที่แสนจ
หลงไฟมาร ตอนที 14
ตอนที 14ราวครึ่งชั่วโมงถัดมา ปิ่นมุกก็ได้แต่เหลียวมองผู้คนในรถด้วยความหวาดกลัว หลังจากคนพวกนี้พาเธอย้ายจากรถตู้สีดำเป็นรถคันหรู อีกทั้งยังหวั่นวิตกไปหมดหลังจากเธอถามอะไรไป กลุ่มคนแปลกหน้าไม่มีใครตอบเธอแม้แต่คนเดียว หญิงสาวเลยได้แต่มองสำรวจลักษณะของชายฉกรรจ์ในรถคนอย่างพินิจ เพราะด้วยลักษณะท่าทางการพูดคุยของคนพวกเหล่านี้ ดูยังไงก็ไม่ใช่คนไทย‘แล้วคนพวกนี้เป็นใคร? มาจากไหนกันแน่?’“คุณ! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แล้วฉันไปทำอะไรให้ ถึงถูกจับตัวมาแบบนี้ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ได้โปรดเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เจ้าสาวคนสวยวิงวอนด้วยเสียงสั่นเครือ แม้เธอจะพออุ่นใจได้บ้างว่าคนพวกนี้ไม่ได้ลงมือทำร้ายเธอตอนนี้ ทว่าต่อจากนี้เธอไม่อยากคิดเลยด้วยซ้ำว่าต้องพบเจอกับอะไรบ้าง แล้วถนนหนทางที่ออกนอกเมืองเรื่อยๆ ก็ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว“นั่งเงียบๆไปเถอะ ถ้าคุณยังห่วงชีวิตตัวเองและชีวิตคนในครอบครัวของคุณอยู่” จินเหลียงเอ่ยเตือนเสียงเรียบ พลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 15
ตอนที่ 15 ซ่า!เช้าวันใหม่ภายในห้องใต้ดิน เสียงน้ำเย็นๆ กระเซ็นเข้าใส่ร่างเล็กในชุดเจ้าสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมด พร้อมร่างสูงใหญ่ยืนเหยียดปากยิ้มนิดๆ ส่วนปิ่นมุกพยายามพยุงตัวลุกขึ้นในอาการงัวเงียและยังงงไม่หาย ก่อนเหลียวมองหาคนสาดน้ำเย็นจัดใส่เธอ เสี้ยววินาทีก็รีบ ถอยร่นลงจากเตียงไปยืนแอบอยู่มุมห้อง ดวงตาคู่สวยสั่นระริก มือไม้ของเธอเย็นเฉียบ ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกินใจอีกระลอก และครั้งนี้ความกลัวมากกว่าครั้งไหนๆ เพราะหลังจากตอนใกล้รุ่งของวันใหม่ เธอถูกพามาอยู่ในห้องมืดๆ แห่งนี้ แล้วทุกคนก็ปล่อยให้เธออยู่เพียงลำพัง ทว่าเวลานี้ไม่ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ตามลำพัง มีชายหนุ่มแปลกหน้ายืนอยู่ด้วยปิ่นมุกมองอย่างระแวดระวังชายหนุ่มเจ้าของรูปสูงใหญ่ ใบหน้าก็หล่อเหลาเอาการ ผิวพรรณค่อนข้างขาว สำรวจจนเกือบถ้วนถี่จึงได้รู้ว่าชายคนนี้ไม่น่าจะเป็นคนไทย หรือไม่ก็น่าจะลูกครึ่งอะไรสักอย่างแต่ไม่ใช่ทางยุโรปแน่นอน ขณะมองคนตรงหน้าอย่างสำรวจ ป
หลงไฟมาร ตอนที่ 16
ตอนที่ 16“ไอ้ชั่ว! ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ช่วยด้วย!” คนถูกทารุณด้วยรสจุมพิตจาบจ้วง หวีดร้องสุดเสียง ร่างกายสั่นเทิ้มอย่างไม่รู้สาเหตุ ยามที่ฝ่ามือใหญ่กำลังบุกรุกมายังแผ่นหลังเปล่าเปลือยของตัวเอง เสียงซิปชุดแต่งงานของเธอถูกรูดลงอย่างรวดเร็ว ปิ่นมุกจึงพยายามตั้งสติแล้วขัดขืน“แก...แกจะทำอะไรฉัน” เธอร้องถามหน้าตาตื่น หวาดกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้นเสียให้ได้ ส่วนถังเฟ่ยหลงก็เหยียดปากยิ้มร้ายกาจมอบให้“ไม่นะ ไม่ ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย” ปิ่นมุกละล่ำละลักร้องขอความช่วยเหลือ มือเล็กปัดป้องร่างกายสุดฤทธิ์ แต่เธอแรงเท่ามดเท่านั้นจึงถูกอีกคนจับถอดเสื้อผ้าเผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่เกินตัวท้าทายสายตาคมกริบ“ฮึ! แหกปากร้องให้พอ ถ้าคิดว่าจะมีใครเข้ามาช่วยเธอได้” ถังเฟ่ยหลงงึมงำชิดเนินอก ก่อนจะผละห่างออกมาเพื่อจดจ้องความขาวเนียนและอวบอิ่ม รอยยิ้มร้ายลึกปรากฏบนมุมปากหยักหลังจากมองสำรวจจนพอใจ ร่างกายของเขาตื่นตัวเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ“ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ ป
หลงไฟมาร ตอนที่ 17
ตอนที่ 17“ฉะ...ฉัน ปละ...โอ๊ย! …” คำสั่งห้ามกลายเป็นครวญครางด้วยความเจ็บปวดแทน เมื่อถังเฟ่ยหลงละมือจากการเหนี่ยวรั้งสองมือเล็กเป็นกดฝ่ามือเคล้นคลึงทรวงอกคู่งามอย่างลงโทษ“เจ็บเหรอ งั้นก็พูดมาว่าฉันมีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างเธอหรือเปล่า” ถังเฟ่ยหลงเค้นเสียงถาม ใบหน้าเครียดขึงอย่างน่ากลัว ปิ่นมุกพยายามปัดมือใหญ่ออกจากทรวงอกแต่เขาไม่ยอมปล่อย“ไม่ๆๆ พวกแกไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่เคยทำอะไรให้เลยนะ ปล่อย...ปล่อยฉัน” น้ำตาของคนอ่อนแอไหลพราก ร่างกายรูดลงไปกับผนังทันทีเมื่อถังเฟ่ยหลงปล่อยมือ เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อเฝ้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่สำหรับคนอย่างถังเฟ่ยหลงไม่คิดสงสารใคร!“หยุดคร่ำครวญได้แล้วปิ่นมุก แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ทำเนื้อตัวของเธอให้สะอาดเพื่อฉัน ฉันให้เวลาเธอแค่สิบนาทีเท่านั้น!”เขาสั่งหลังจากเดินไปเปิดประตูหน้าห้องค้างเอาไว้เพื่อออกไปจากห้องนี้แล้วให้แม่บ้านเข้ามาจัดการปรับเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ดวงต
หลงไฟมาร ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 ห้องรับแขกภายในคฤหาสน์ของนักธุรกิจรุ่นใหญ่กำลังอยู่ในภาวะตึงเครียด เมื่อครอบครัวกำลังประสบภาวะหนี้สินท่วมหัวแบบไม่ทันได้รู้ตัว เนื่องจากคุณกิตติ อิทธิเชษฐ์ ผู้เป็นประมุขของบ้านเกิดหลงมัวเมากับการเล่นพนันกอปรกับกำลังประสบปัญหาเรื่องธุรกิจจนใกล้ถูกฟ้องล้มละลาย ไปกับคำชักจูงของเพื่อนจนถลำลึกสูญเสียเงินทองแทบหมดตัวยังไม่พอ ยังมีหนี้สินก้อนใหญ่ติดตัวมาด้วย ยิ่งทำให้ประมุขของบ้านตกอยู่ในภาวะเครียดอย่างหนักและกำลังถกเถียงกับคู่ชีวิต รวมถึงบุตรสาวและบุตรชายเรื่องหนี้สินก้อนใหญ่ที่ทางเจ้าหนี้ตามทวงไม่หยุดหย่อน อีกทั้งเจ้าหนี้รายใหญ่ก็ได้ยื่นข้อเสนอมาแบบที่คนเป็นพ่อไม่คิดจะทำตามอย่างเด็ดขาด “คุณกิต คุณทำแบบนี้กับฉันกับลูกได้ยังไง แล้วนี่ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน มีหนี้สินท่วมหัวไม่พอ ยังจะถูกฟ้องล้มละลายอีก ฉันขอถามหน่อยเถอะ ว่าคุณจะหาเงินจากไหนตั้งแปดสิบล้านไปใช้หนี้เขา แล้วทั้งที่คุณก็รู้ว่าไอ้ธุรกิจโรงแรมของเรากำลังจะล้มละลายอยู่แล้ว แล้วทำไมคุณยังไปเล่นพนันให้มีหนี้สินเพิ่มขึ้นมาอีกทำไม ตอบฉันสิว่าทำไม!” คุณปภาดากล่าวออกมาอย่างคนโกรธเคืองผู้เป็นสามี หยาดน้ำตาหยดลงอ
Latest chapter
หลงไฟมาร ตอนที่ 17
ตอนที่ 17“ฉะ...ฉัน ปละ...โอ๊ย! …” คำสั่งห้ามกลายเป็นครวญครางด้วยความเจ็บปวดแทน เมื่อถังเฟ่ยหลงละมือจากการเหนี่ยวรั้งสองมือเล็กเป็นกดฝ่ามือเคล้นคลึงทรวงอกคู่งามอย่างลงโทษ“เจ็บเหรอ งั้นก็พูดมาว่าฉันมีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างเธอหรือเปล่า” ถังเฟ่ยหลงเค้นเสียงถาม ใบหน้าเครียดขึงอย่างน่ากลัว ปิ่นมุกพยายามปัดมือใหญ่ออกจากทรวงอกแต่เขาไม่ยอมปล่อย“ไม่ๆๆ พวกแกไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่เคยทำอะไรให้เลยนะ ปล่อย...ปล่อยฉัน” น้ำตาของคนอ่อนแอไหลพราก ร่างกายรูดลงไปกับผนังทันทีเมื่อถังเฟ่ยหลงปล่อยมือ เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อเฝ้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่สำหรับคนอย่างถังเฟ่ยหลงไม่คิดสงสารใคร!“หยุดคร่ำครวญได้แล้วปิ่นมุก แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ทำเนื้อตัวของเธอให้สะอาดเพื่อฉัน ฉันให้เวลาเธอแค่สิบนาทีเท่านั้น!”เขาสั่งหลังจากเดินไปเปิดประตูหน้าห้องค้างเอาไว้เพื่อออกไปจากห้องนี้แล้วให้แม่บ้านเข้ามาจัดการปรับเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ดวงต
หลงไฟมาร ตอนที่ 16
ตอนที่ 16“ไอ้ชั่ว! ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ช่วยด้วย!” คนถูกทารุณด้วยรสจุมพิตจาบจ้วง หวีดร้องสุดเสียง ร่างกายสั่นเทิ้มอย่างไม่รู้สาเหตุ ยามที่ฝ่ามือใหญ่กำลังบุกรุกมายังแผ่นหลังเปล่าเปลือยของตัวเอง เสียงซิปชุดแต่งงานของเธอถูกรูดลงอย่างรวดเร็ว ปิ่นมุกจึงพยายามตั้งสติแล้วขัดขืน“แก...แกจะทำอะไรฉัน” เธอร้องถามหน้าตาตื่น หวาดกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้นเสียให้ได้ ส่วนถังเฟ่ยหลงก็เหยียดปากยิ้มร้ายกาจมอบให้“ไม่นะ ไม่ ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย” ปิ่นมุกละล่ำละลักร้องขอความช่วยเหลือ มือเล็กปัดป้องร่างกายสุดฤทธิ์ แต่เธอแรงเท่ามดเท่านั้นจึงถูกอีกคนจับถอดเสื้อผ้าเผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่เกินตัวท้าทายสายตาคมกริบ“ฮึ! แหกปากร้องให้พอ ถ้าคิดว่าจะมีใครเข้ามาช่วยเธอได้” ถังเฟ่ยหลงงึมงำชิดเนินอก ก่อนจะผละห่างออกมาเพื่อจดจ้องความขาวเนียนและอวบอิ่ม รอยยิ้มร้ายลึกปรากฏบนมุมปากหยักหลังจากมองสำรวจจนพอใจ ร่างกายของเขาตื่นตัวเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ“ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ ป
หลงไฟมาร ตอนที่ 15
ตอนที่ 15 ซ่า!เช้าวันใหม่ภายในห้องใต้ดิน เสียงน้ำเย็นๆ กระเซ็นเข้าใส่ร่างเล็กในชุดเจ้าสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมด พร้อมร่างสูงใหญ่ยืนเหยียดปากยิ้มนิดๆ ส่วนปิ่นมุกพยายามพยุงตัวลุกขึ้นในอาการงัวเงียและยังงงไม่หาย ก่อนเหลียวมองหาคนสาดน้ำเย็นจัดใส่เธอ เสี้ยววินาทีก็รีบ ถอยร่นลงจากเตียงไปยืนแอบอยู่มุมห้อง ดวงตาคู่สวยสั่นระริก มือไม้ของเธอเย็นเฉียบ ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกินใจอีกระลอก และครั้งนี้ความกลัวมากกว่าครั้งไหนๆ เพราะหลังจากตอนใกล้รุ่งของวันใหม่ เธอถูกพามาอยู่ในห้องมืดๆ แห่งนี้ แล้วทุกคนก็ปล่อยให้เธออยู่เพียงลำพัง ทว่าเวลานี้ไม่ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ตามลำพัง มีชายหนุ่มแปลกหน้ายืนอยู่ด้วยปิ่นมุกมองอย่างระแวดระวังชายหนุ่มเจ้าของรูปสูงใหญ่ ใบหน้าก็หล่อเหลาเอาการ ผิวพรรณค่อนข้างขาว สำรวจจนเกือบถ้วนถี่จึงได้รู้ว่าชายคนนี้ไม่น่าจะเป็นคนไทย หรือไม่ก็น่าจะลูกครึ่งอะไรสักอย่างแต่ไม่ใช่ทางยุโรปแน่นอน ขณะมองคนตรงหน้าอย่างสำรวจ ป
หลงไฟมาร ตอนที 14
ตอนที 14ราวครึ่งชั่วโมงถัดมา ปิ่นมุกก็ได้แต่เหลียวมองผู้คนในรถด้วยความหวาดกลัว หลังจากคนพวกนี้พาเธอย้ายจากรถตู้สีดำเป็นรถคันหรู อีกทั้งยังหวั่นวิตกไปหมดหลังจากเธอถามอะไรไป กลุ่มคนแปลกหน้าไม่มีใครตอบเธอแม้แต่คนเดียว หญิงสาวเลยได้แต่มองสำรวจลักษณะของชายฉกรรจ์ในรถคนอย่างพินิจ เพราะด้วยลักษณะท่าทางการพูดคุยของคนพวกเหล่านี้ ดูยังไงก็ไม่ใช่คนไทย‘แล้วคนพวกนี้เป็นใคร? มาจากไหนกันแน่?’“คุณ! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แล้วฉันไปทำอะไรให้ ถึงถูกจับตัวมาแบบนี้ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ได้โปรดเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เจ้าสาวคนสวยวิงวอนด้วยเสียงสั่นเครือ แม้เธอจะพออุ่นใจได้บ้างว่าคนพวกนี้ไม่ได้ลงมือทำร้ายเธอตอนนี้ ทว่าต่อจากนี้เธอไม่อยากคิดเลยด้วยซ้ำว่าต้องพบเจอกับอะไรบ้าง แล้วถนนหนทางที่ออกนอกเมืองเรื่อยๆ ก็ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว“นั่งเงียบๆไปเถอะ ถ้าคุณยังห่วงชีวิตตัวเองและชีวิตคนในครอบครัวของคุณอยู่” จินเหลียงเอ่ยเตือนเสียงเรียบ พลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 13
ตอนที่ 13“อย่าเชียวนะยัยเปรม แกก็รู้แล้วนี่ว่าพี่ชายแกหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยได้แล้ว แล้วอีกหน่อยก็คงหมดแล้วละ เพราะฉะนั้นลูกเปรมห้ามหนีแม่ไปไหนเด็ดขาดนะคะ ลูกรัก” ความกรุ่นโกรธจางหายไปทันทีเมื่อบุตรสาวอ้างจะหนีไปอยู่ต่างประเทศคุณปภาดาเลยรีบโอ๋“ก็ได้ค่ะคุณแม่ เปรมรักคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่เราจะได้กลับบ้านกันสักทีล่ะคะคุณแม่ เปรมอยากออกไปเที่ยวมากกว่า เอ่อ...แล้วเปรมขอเงินเพิ่มด้วยนะคะคุณแม่” บุตรสาวคนโตอ้อนพลางแบมือรอเงิน“อะไรกันยัยเปรม แม่เพิ่งจะให้ไปเองนะ” คนเป็นแม่ว่าพลางทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจ“คุณแม่ขา เปรมรู้นะคะว่าพี่ปัดเอาเงินให้คุณแม่ตั้งหลายแสนคุณแม่ก็แบ่งให้เปรมบ้างสิคะ นะคะคุณแม่ขา แบ่งให้เปรมบ้าง อีกอย่างเดี๋ยวพี่ปัดก็เอาเงินมาให้คุณแม่อีกแหละค่ะ นะคะคุณแม่ขา” เพราะรู้วิธีประจบประแจงทำให้ปิ่นสุดาออดอ้อนคุณปภาดาแม้จะอ่อนอกอ่อนใจกับนิสัยของบุตรสาว ทว่าตัวท่านก็ไม่เคยตำหนิและให้เงินตามที่บุตรสาวขอไปในที่สุด จากนั้นสองแม่ลูกก็เดินกลับเข้าไปในงานที่แสนจ
หลงไฟมาร ตอนที่ 12
ตอนที่ 12สองสัปดาห์ถัดมา...ในช่วงค่ำของวัน หลังจากเสร็จสิ้นพิธีหมั้นในช่วงเช้าไป สำหรับการแต่งงานของ ปิ่นมุก อิทธิเชษฐ์ และนักธุรกิจหนุ่มลูกชายเพื่อนรักของบิดา เจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่ใหม่ก็ออกมาต้อนรับแขกเหรื่อหน้างานที่ถูกจัดขึ้นกลางห้องบอลรูมของโรงแรมชื่อดัง “น้องปิ่นเหนื่อยไหมครับ” อธิป เจ้าบ่าวแสนดีและไม่เคยคิดขัดคำสั่งของบิดามารดาเอ่ยถามเจ้าสาวแสนสวยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม พลางยิ้มให้กับเจ้าสาวคนสวย เขายอมรับว่าตกหลุมรักว่าที่เจ้าสาวตัวเองนับตั้งแต่ผู้เป็นบิดาเข้าไปเจรจาทาบทามหญิงสาว แม้ก่อนหน้านั้นจะรู้จักเจ้าสาวมาบ้างแต่ก็แค่ผิวเผินจนเขาไม่คิดว่าจะหลงรักหญิงสาว“นิดหน่อยคะพี่อธิป แล้วพี่อธิปล่ะคะ เหนื่อยไหมคะ” เจ้าสาวคนสวยยิ้มเอียงอายแล้วย้อนถาม พลางยื่นมือซับเหงื่อให้เจ้าบ่าว อธิปยิ้มอย่างปลาบปลื้ม“ไม่หรอกจ้ะ พี่ไม่เหนื่อยเลย พี่ดีใจมากต่างหากที่ได้แต่งงานกับ น้องปิ่น ทั้งที่เราไม่ค่อยได้พบกัน” อธิปว่าพลาง
หลงไฟมาร ตอนที่ 11
ตอนที่ 11แผนการต่างๆ ของปฐวีหรืออีกชื่อคือ ‘ปกรณ์’ เริ่มดำเนินอย่างเชื่องช้า พร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลายามก้มมองเหยื่อสาว ส่วนฮุ่ยหลัน...เธอค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองชายหนุ่มหลังจากต้องผวาเฮือกเมื่อถูกฝ่ามือของชายหนุ่มรุกรานร่างกายที่มันเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว ทว่าเวลานี้กับถูกชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาบุกสำรวจอย่างจาบจ้วงทว่ามันไม่ได้เจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความหวามไหว ความซาบซ่าน ความอยากรู้ ความอยากเห็น เธอไม่เคยรู้เลยว่าเพียงแค่มือของเขาจะทำให้เธอร้อนผ่าวทั่วร่างได้มากขนาดนี้ ทว่าเมื่อถูกฝ่ามือร้อนของเขาลูบไล้นานๆ เข้า เธอก็รู้สึกคล้ายคนจะจมน้ำ เพราะอากาศที่ใช้หายใจมันหดหายไปเสียดื้อๆ สองมือของเธอเข้ายึดบ่ากว้างเอาไว้ ขณะที่ปฐวีกำลังส่งมอบความสุขแสนหฤหรรษ์ให้กับหญิงสาวอ่อนประสบการณ์อย่างชายชำนาญเชิง‘ฮุ่ยจื่อและฮุ่ยหลันมีส่วนคล้ายคลึงกันมากที่ไม่รู้จักความต้องการของตัวเอง’ รอยยิ้มอย่างผู้ชนะระบายเต็มใบหน้าหล่อเหลาทันทีเมื่อหวนนึกถึงหญิงสาวทั้งสอง“คุณ...ปัดคะ ฉัน....
หลงไฟมาร ตอนที่ 10
ตอนที่ 10ช่วงค่ำของวัน ปฐวีได้เดินทางมายังห้องพักของฮุ่ยหลัน โดยที่สาวสวยสั่งให้ชายหนุ่มคอยระวังตัวเวลามาหาตน ปฐวีแม้สงสัยแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของหญิงสาว ที่บอกเหตุผลเพียงว่าไม่อยากให้คนของพี่ชายรู้ว่าเธอนัดผู้ชายมาหาที่ห้องพัก และทันทีที่ส่งสัญญาณเจ้าของห้องก็เปิดประตูออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ากระดายอาย“คืนนี้คุณจินนี่สวยมากเลยนะครับ” หนุ่มคารมเอ่ยชมเปราะ เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องและนั่งพักบนโฟซาบุผ้าลายหลุยส์อย่างประณีตและสวยงาม“คุณปัดปากหวานกับผู้หญิงทุกคนเลยหรือเปล่าคะ” ฮุ่ยหลันเอ่ยถามขณะนำแก้วน้ำเย็นๆ วางบนโต๊ะใกล้แขกหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา“ไม่...ไม่เลยครับ ผมไม่ชอบชมใครพร่ำเพื่อ แต่วันนี้คุณสวยมาก สวยมากจริงๆ นะครับ” หนุ่มหล่อออกตัว พลางขยับเข้าไปใกล้เจ้าของห้องพัก ฮุ่ยหลันมีสีหน้าเก้อเขินปนตกใจ ก่อนจะก้มหน้าต่ำเมื่อแขกหนุ่มยื่นมือมากุมมือของเธอและยกขึ้นจุมพิต โดยที่สายตาของปฐวีจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยไม่วางตา“เอ่อ...ปล่อยมือฉันเถอะค่ะคุณปัด เราจะได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน” ฮุ่ยหลันเอ่ยขอร้องเสียงแผ่วพลิ้ว รู้สึกหัวใจเต้นแ
หลงไฟมาร ตอนที่ 9
ตอนที่ 9 เกาะเหอฮวาเกาะส่วนตัวของ ถังเฟ่ยหลง นักธุรกิจหนุ่มลูกเสี้ยวไทย-ฮ่องกง วัยสามสิบห้าปี ที่ได้ซื้อเกาะแห่งนี้ไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อนจากเจ้าของเกาะคนเก่าที่ประกาศขายเกาะในจังหวัดตราด ถังเฟ่ยหลงจึงได้ตัดสินใจซื้อพร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเกาะเป็นชื่อของดอกไม้ที่มารดาโปรดปรานมากที่สุดคือดอกบัว เกาะเหอฮวาหรือเกาะดอกบัว จึงเป็นสถานที่พักผ่อนส่วนตัวของถังเฟ่ยหลงนับตั้งแต่บิดามารดาและน้องสาวคนโตเสียชีวิต“ตอนนี้ไอ้ปฐวี มันมุดหัวอยู่ที่ไหน” เอ่ยถามเสียงเข้ม ก่อนยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่มหลังทานอาหารเช้าเสร็จสิ้น“นายปฐวีอยู่ที่เชียงใหม่ครับคุณถัง เห็นว่าไปหาเพื่อน” กู่ฉินเอ่ยตอบตามที่ได้รับรายงานจากลูกน้องที่ให้ติดตาม แต่ลูกน้องคนดังกล่าวกลับพลาดโอกาสที่จะได้เห็นปฐวีพูดคุยอยู่กับฮุ่ยหลัน เพราะเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำเสียก่อนและกว่าจะเดินออกมา ฮุ่ยหลันก็ขอตัวกลับบ้านพักไปแล้ว“หาเพื่อน” เจ้านายหนุ่มทวนคำ คิ้วเข้มพาดโค้ง
