ตอนที่ 17
“ฉะ...ฉัน ปละ...โอ๊ย! …” คำสั่งห้ามกลายเป็นครวญครางด้วยความเจ็บปวดแทน เมื่อถังเฟ่ยหลงละมือจากการเหนี่ยวรั้งสองมือเล็กเป็นกดฝ่ามือเคล้นคลึงทรวงอกคู่งามอย่างลงโทษ
“เจ็บเหรอ งั้นก็พูดมาว่าฉันมีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างเธอหรือเปล่า” ถังเฟ่ยหลงเค้นเสียงถาม ใบหน้าเครียดขึงอย่างน่ากลัว ปิ่นมุกพยายามปัดมือใหญ่ออกจากทรวงอกแต่เขาไม่ยอมปล่อย
“ไม่ๆๆ พวกแกไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่เคยทำอะไรให้เลยนะ ปล่อย...ปล่อยฉัน” น้ำตาของคนอ่อนแอไหลพราก ร่างกายรูดลงไปกับผนังทันทีเมื่อถังเฟ่ยหลงปล่อยมือ เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อเฝ้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่สำหรับคนอย่างถังเฟ่ยหลงไม่คิดสงสารใคร!
“หยุดคร่ำครวญได้แล้วปิ่นมุก แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ทำเนื้อตัวของเธอให้สะอาดเพื่อฉัน ฉันให้เวลาเธอแค่สิบนาทีเท่านั้น!”
เขาสั่งหลังจากเดินไปเปิดประตูหน้าห้องค้างเอาไว้เพื่อออกไปจากห้องนี้แล้วให้แม่บ้านเข้ามาจัดการปรับเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ดวงต
ตอนที่ 18“แกอย่าคิดมากเลยกิต เรามันคบกันมานาน เพื่อนเดือดร้อนขนาดนี้ แกจะไม่ให้ฉันดูดำดูดีเลยหรือไง แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อแกบอกเจ้าปัดหาเงินมาได้แล้วก็แล้วไป แต่ถ้าไม่พอ แกต้องคิดถึงฉันคนแรกแล้วกัน แม้มีไม่มากแต่มันก็พอช่วยได้สักระยะ ส่วนเรื่องหนูปิ่น คงต้องรอทางตำรวจหรือไม่ก็ต้องรอให้คนพวกนั้นมันติดต่อมา ส่วนแกไปหาหมอตรวจร่างกายบ้างเถอะเผื่ออาการจะกำเริบ แล้วเรื่องโรคหัวใจของแกล่ะ บอกคุณภาไปหรือยัง” คุณทะนงศักดิ์กล่าวจบก็ตบหลังมือเพื่อนรักเบาๆ“ยังหรอก แกก็รู้ว่าตั้งแต่มีเรื่องหนี้สิน คุณภาก็เอาแต่ต่อว่าฉัน แล้วนี้ขนาดยัยปิ่นหายไป คุณภายังไม่คิดถามถึงแม้แต่คำเดียว เอาแต่ต่อว่าว่ายัยปิ่นหาแต่เรื่อง” คุณกิตติเอ่ยด้วยสีหน้าทุกข์ใจเพราะตั้งแต่ตนกลับไปถึงบ้านเช้ามาก็เจอคู่ชีวิตบ่นว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นเพราะปิ่นมุกเป็นต้นเหตุ“เอาเถอะ ไม่บอกก็ไม่บอก ฉันว่าฉันไปส่งแกหาหมอดีกว่า หน้าตาแกดูอิดโรยมาก ขืนกลับไปบ้านตอนนี้ได้ล้มทั้งยืนแน่ หากไปแล้วเจอคุณภา” ทะนงศักดิ์แนะ จังหวะนั้นคนขับรถของคุณกิตติก็เดิน
ตอนที่ 19ปิ่นมุกพยายามเบี่ยงหน้าหนีอย่างเอาเป็นเอาตายกับความซาบซ่านที่ได้รับจากริมฝีปากหยัก เธอยกมือผลักไสร่างใหญ่โตที่ปล้นจูบจนลืมนึกไปว่าตอนนี้ผ้าเช็ดตัวได้หลุดจากร่างไปแล้ว ถังเฟ่ยหลงที่รู้เห็นก่อนเจ้าของ เริ่มลากมือสำรวจทุกซอกมุมของผิวเนียนนุ่มด้วยวัยสาว“ยะ...อย่า...อย่า...” เสียงหอบระโหยของปิ่นมุกดังขาดห้วงเมื่อริมฝีปากหยักผละห่างมาดูดเม้มซอกคอ ใบหูนุ่มนิ่ม แล้ววกกลับมาขบกัดดูดเม้มจนเกิดรอยบนลำคอขาวผ่องไร้ความอ่อนโยนเช่นเดิมถังเฟ่ยหลงบุกรุกผิวกายของเหยื่อสาวด้วยริมฝีปากจนพอใจ จึงได้ผละห่าง เขาก้าวถอยหลังสองสามเก้าเพื่อสำรวจร่างกายเปล่าเปลือยของเหยื่อสาว ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความกระหายอยากอย่างไม่คิดปิดบัง ปิ่นมุกหน้าร้อนผะผ่าวก้มมองสภาพตัวเองก็ยิ่งให้อับอาย ยกมือขึ้นมาปิดบังร่างกายด้วยมือสั่นเทา“คนสารเลว” แม้จะกลัวแทบขาดใจแต่เธอก็ยังเค้นเสียงด่าทอผู้ชายไร้มารยาทเสียงสั่น“ถึงฉันเลว แต่ก็ยังเลวน้อยกว่าคนในครอบครัวของเธอ จำใส่หัวเอาไว้ ปิ่นมุก” เจ้าของเรือนร่
ตอนที่ 20 ครึ่งชั่วโมงถัดมา ถังเฟ่ยหลงได้ผละห่างจากเรือนกายสาวเมื่อจบสิ้นพายุสวาทที่เขาตักตวงจนไม่อยากนับครั้งเพื่อให้สิ่งที่เขาต้องการเกิดขึ้นในเร็ววัน ร่างสูงใหญ่ของหนุ่มฮ่องกง สาวเท้าตัวเปล่าเปลือยเข้าไปชำระคราบไคลในห้องน้ำขนาดเล็กภายในห้องใต้ดิน ขณะที่ปิ่นมุกแทบหมดแรงอยู่บนเตียง พร้อมเสียงสะอื้นไห้ที่เกิดจากความป่าเถื่อนของคนชั่วครั้งแล้วครั้งเล่า เธอรวดร้าวและเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย เขาทารุณต่อเธอนัก แม้จะร้องขอความเมตตาไม่รู้กี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยหยุดการกระทำการป่าเถื่อน มือเล็กๆ ควานหาผ้ามาห่อตัวเองไว้ แล้วไปซุกตัวอยู่มุมหนึ่งของห้อง ปิ่นมุกนั่งชันเข่าแล้วซบหน้าร้องไห้ เสียใจที่ปกป้องตัวเองไม่ได้ เสียใจที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วทำไมเธอต้องมารับเคราะห์กรรมโดยที่เธอไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ผู้ชายคนนั้นก็พูดจาแปลกๆ อยู่ตลอดเวลาขณะอยู่บนตัวเธอ เขาต้องการให้เธอชดใช้...ชดใช้อะไร ใครไปทำร้ายผู้ชายคนนี้ตอนไหนกัน คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจทว่าเธอก็ค้นหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้“อย่ามาทำท่าหวาดกลัวขนาดนั้น เพราะหน้าที่ของเธอไม่ได้มีแค่วันนี้” ถังเฟ่ยหลงพูดขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำด้วย
ตอนที่ 21“ฮึ! น่าขำนัก อย่างเธอจะไปรู้อะไรเพราะเพิ่งกลับมาเมืองไทย แล้วเธอไม่เคยคิดสงสัยบ้างหรือไงว่ามันเพราะอะไร พ่อของเธอถึงได้รีบร้อนให้เธอแต่งงานกับไอ้หมอนั่นนัก ฮึ! โง่แล้วอวดฉลาด เธอคิดว่าคนในครอบครัวของเธอเป็นพวกพ่อพระไม่เคยทำบาปหรือไง ถึงได้กางปีกปกป้องนัก”ถังเฟ่ยหลงเหยียดปากยิ้มเยาะ ก้าวพรวดเดียวก็เข้าไปคว้าต้นแขนเล็กไว้ได้ทันขณะที่ปิ่นมุกกำลังกระโจนไปยังประตู“ปล่อยฉัน! ปล่อย! ช่วยด้วย! ไอ้โจรบ้า ปล่อยฉันนะ” เธอดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งพร้อมร้องขอความช่วยเหลือ ไม่นานผ้าที่ใช้ปิดบังร่างกายของหล่นลงไปกองอยู่บนพื้น“ถ้าคิดว่าแหกปากร้องจนคอแตก แล้วจะมีคนเข้ามาช่วย ก็ร้องเข้าไปให้พอ!” พูดจบถังเฟ่ยหลงก็โยนเหยื่อสาวลงบนเตียงอีกครั้งอย่างไม่มีการทะนุถนอม“โอ๊ย!…ฮึก...ฮือๆ อย่านะ ช่วยด้วย” ปิ่นมุกร้องห้ามด้วยท่าทีตื่นตระหนก หลังจากถูกเหวี่ยงลงไปอยู่บนเตียง พลางยันตัวแล้วรีบถอยหนีถังเฟ่ยหลงส่งเสียงหัวเราะเล็กน้อยเท่านั้น แล้วโน้มตัวไปคร่อมร่างเล็กเพื่อกักขังอิสรภาพหญิงสาวด้วยเรือนกายใหญ่โต ที่ต่อให้ปิ่นมุกออกแรงดิ้นให้ตายก็หนีไม่พ้น ดวงตาคู่สวยยิ่งตื่นตระหนกเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงต่ำ ลมหายใ
ตอนที่ 22 ถังเฟ่ยหลงลากฝ่ามือบุกรุกผิวเนียนอย่างไร้ความอ่อนโยน เพราะไม่ว่าจะแตะต้องไปตรงไหน เขาก็ทิ้งรอยช้ำเอาไว้ ไม่ต่างจากกายเบื้องล่างที่ ถาโถมสาดซัดดั่งคลื่นพายุที่ท้องทะเลกำลังแปรปรวน ปิ่นมุกเจ็บร่างกายเจียนตายเพราะร่างกายถูกใช้งานอย่างหนัก เธอทำได้แค่นอนนิ่งพร้อมหยาดน้ำตาเพื่อเป็นที่รองรับอารมณ์ของคนชั่ว กลีบปากสวยที่บวมเจ่อเม้มแน่น เมื่อเขาผละริมฝีปากไปฝากฝังบนเนินไหล่ ฟันคมขาวสะอาดฝังลงบนเนินเนื้อละเอียนจนเป็นรอยช้ำ คนใต้ร่างก็แต่นอนกัดฟันอดทนกับความเจ็บ“เธอเป็นคนปรักปรำว่าฉันเป็นคนซาดิสม์ ฉันก็จะทำให้เธอรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง” เขากระซิบเสียงแตกพร่าพร้อมจับคนใต้ร่างพลิกตะแคงขณะที่ร่างกายยังประสานกัน ปิ่นมุกฝืนร่างกายไม่ยินยอมแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่เขา“ฮึก...ฮือ...เจ็บ ฉันเจ็บ หยุดสักทีเถอะ” เพราะแรงถาโถมจากเจ้าชายหนุ่มไม่แพ้พายุหลงฤดู ทำให้ปิ่นมุกอดทนไม่เอ่ยปากขอร้องไม่ไหวอีกต่อไป ทว่าเสียงร้องขอความเมตตาจึงดังออกมาแผ่วๆ“แล้วรู้หรือยังว่าซาดิสม์เป็นยังไงปิ่นมุก แล้วก็จำเอาไว้ ว่าฉันชอบใช้ความรุนแรงก็เฉพาะผู้หญิงอย่างเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น แล้วเธอรู้ไหมปิ่นมุก ว่าฉันร
ตอนที่ 23 “จินเหลียง แกสั่งให้อาหย่งไปตามคนงานท้ายเกาะมา แล้วให้ไปที่ห้องใต้ดิน ส่วนเหยียนซ่าน แกไปรอหน้าห้องใต้ดินแล้วกัน ส่วนฉันจะไปดูคุณถัง”กู่ฉินสั่งงานเสียงเรียบแต่แววตาครุ่นคิดอย่างหนักแล้วเดินจากไปโดยเดินไปยังห้องครัวเพื่อให้แม่ครัวเตรียมน้ำชานำไปให้คุณถังบนห้องทำงาน เพราะตนรู้ดีว่าคุณถังไม่นิยมใช้กำลังขืนใจผู้หญิง ทว่าวันนี้ตนมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าคุณถังใช้กำลังปลุกปล้ำน้องสาวนายปฐวีแน่ๆ ถึงแม้จะเห็นใจหญิงสาวสักแค่ไหน ทว่าก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเหลือ หรือแม้แต่เฉียดกรายไปที่ห้องใต้ดินก็ไม่มีใครกล้า“แกคิดว่าคุณถังต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้จริงๆ หรือเปล่าอาซ่าน” จินเหลียงเอ่ยถามเพื่อนร่วมงาน สีหน้าหนักใจไม่น้อยกับคำสั่งที่ได้รับจากกู่ฉิน“ฉันรู้ว่าพี่ฉินคงมีวิธีจัดการแล้วละ ส่วนแกก็ไปหาอาหย่ง แล้วรีบจัดการทำตามคำสั่งคุณถังเถอะ ขืนชักช้า พวกเรานี่แหละจะโดนคุณถังประเคนลูกปืนใส่” เหยียนซ่านตบบ่าของเพื่อนร่วมงาน แล้วเดินลงไปที่ห้องใต้ดินพร้อมเสียงถอนใจดังครั้งแล้วครั้งเล่า และตนก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากู่ฉินจะให้ลงไปเฝ้าทำไม เพราะเขาไม่ได้อยากมาเห็นภาพทรมานของผู้หญิงตัวเล็กๆ สั
ตอนที่ 24 “จะหนีไปไหน” ถังเฟ่ยหลงถามเสียงเหี้ยม ตามไปคว้าแขนเล็กแล้วฉุดให้ออกมาจากห้องน้ำ แล้วจัดการเหวี่ยงลงบนเตียงก่อนที่คนเหวี่ยงจะเดินถอยห่างออกมา พลางเหลียวมองไปยังคนงานท้ายเกาะทั้งสองคน“ผู้หญิงคนนี้ ฉันยกให้พวกแกสองคน จะทำอะไรก็เชิญ” สิ้นคำประกาศกร้าวของคนป่าเถื่อน ที่เห็นเธอเป็นสิ่งของที่ยกให้ใครต่อใครก็ได้ ปิ่นมุกก็รีบถอยหนีอย่างลนลาน พลางคว้าเอาผ้าห่มตามไปด้วยและไปยืนซุกตัวชิดผนัง ใบหน้าสวยสั่นส่ายไปมาอย่างขอร้อง“ไม่นะ! คุณอย่าทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องให้คนของคุณมาทำร้ายฉันด้วย ฉันขอร้องอย่าทำกับฉันแบบนี้เลย” ปิ่นมุกเอ่ยขอร้องเสียงสั่นเครือ“ฮึ! ไม่ผิดงั้นเหรอ” ถังเฟ่ยหลงยอกย้อน พลางหรี่ตามองน้องสาวของศัตรู“ใช่ฉันไม่ผิด เพราะฉันไม่เคยทำอะไรให้พวกคุณมาก่อน แล้วฉันก็จำได้ว่าไม่เคยรู้จักพวกคุณด้วย” ปิ่นมุกก้าวถอยไปตามผนังห้องเก่าๆ เมื่อถังเฟ่ยหลงสาวเท้าเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าเย็นชา ดวงตาคมกริบจดจ้องที่ริมฝีปากสั่นระริกก่อนที่มุมปากจะเหยียดยิ้มเยาะ“เธอจะรู้จักฉันหรือไม่ มันก็ไม่สำคัญเลยสักนิดปิ่นมุก เพราะความผิดของเธอก็คือ เธอดันเกิดมาเป็นน้องไอ้ปฐวียังไงล่ะ” ม
ตอนที่ 25 เช้าวันถัดมาภายในห้องรับแขกของครอบครัวอิทธิเชษฐ์ได้ต้อนรับตัวแทนจากนักธุรกิจหนุ่มชาวฮ่องกงมาเจรจาขอซื้อคฤหาสน์หลังงาม เมื่อสืบทราบมาว่าลูกชายของบ้านนี้ไม่สามารถหาเงินไปชำระหนี้ให้กับธนาคารได้ ขณะที่ประมุขของบ้านก็นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล หลังจากเข้าไปตรวจร่างกายตามคำแนะนำของเพื่อนรักแล้วคุณหมอแนะนำให้นอนดูอาการ เพราะคนป่วยอยู่ในภาวะเครียดจัด ทำให้ภายในห้องรับแขกของครอบครัวอิทธิเชษฐ์เหลือเพียงคุณปภาดาคอยรับหน้าอยู่เพียงลำพังเพราะลูกสาวคนโตไม่อยากลงมาเสวนาด้วย“ผมหวังว่าคุณน่าจะพอใจกับข้อเสนอของเจ้านายผมนะครับ” หนุ่มสัญชาติฮ่องกงพูดขึ้นหลังจากอธิบายถึงข้อตกลงด้วยภาษาไทยแปร่งปร่า“ฉันขอเวลาสามวัน แล้วจะติดต่อกลับไป” คุณปภาดาตอบกลับเสียงเรียบ พร้อมครุ่นคิดถึงข้อเสนอที่หนุ่มวัยสามสิบห้ายื่นมาให้ตน แต่ที่ตนยังคิดลังเลเพราะชายหนุ่มคนดังกล่าวไม่มีภาพของชายหนุ่มที่ต้องการบุตรสาวของตนไปเป็นภรรยามาให้ดูจึงทำให้ตัดสินใจยากขึ้น“ได้ครับ นี่นามบัตรของผม ถ้าได้คำตอบ ติดต่อผมได้เลยโดยตรง”กล่าวจบก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนโค้งศีรษะเล็กน้อยแล้วเดินออกไปพร้อมคนติดตาม ส่วนคุณปภาดา
ตอนที่ 62เมื่อโอกาสมาถึงริมฝีปากร้อนรุ่มจึงโน้มต่ำลงหวังประกบจูบริมฝีปากคู่สวยที่เบี่ยงหนีสุดชีวิต แต่ถังเฟ่ยหลงก็ตามติดจนใกล้จะได้ลิ้มชิมรสหวานนุ่มจากริมฝีปากสวยอยู่รอมร่อ เสียงฟ้าร้องดังเปรี้ยงก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ปิ่นมุกจึงผวากอดรัดร่างใหญ่แน่นด้วยความหวาดกลัว คนถูกกอดผ่อนลมหายใจหนักหน่วงออกมาแล้วกอดหญิงสาวแนบแน่น ผิวเนื้อเต็มแน่นสมชายชาตรีแนบสนิทกับผิวเนื้อเนียนนุ่มผ่านเนื้อผ้าบางเบาและเปียกชื้น พานทำให้ลมหายใจของถังเฟ่ยหลงติดขัด เขาก้มลงแนบจูบกลางศีรษะเล็กอย่างเผลอไผล จูบย้ำจูบซ้ำเนิ่นนานกว่าจะตัดใจห่าง“กลับเข้าบ้านได้แล้ว” เขาคว้ามือเล็กให้เดินตามแต่ปิ่นมุกสับขาเดินแทบไม่ทันจนต้องวิ่งเหยาะๆ ตาม คนเดินเร็วเห็นแล้วก็หยุด ก่อนหันมาตวัดอุ้มคนเดินช้าเขาสู่วงแขนเดินลิ่วๆ เข้าบ้านท่ามกลางสายฝนและเสียงฟ้าร้อง“ฉันเดินเองได้” มาถึงหน้าบ้านพัก ปิ่นมุกก็ท้วงเสียงสั่นๆ“อย่าเรื่องมาก ไม่งั้นฉันเอาเธอไปโยนลงทะเล ทะเลตอนนี้แหละดี มีทั้งคลื่นทั้งลม เธอลอยไปติดอยู่กลางทะเลแน่ๆ” เขา
ตอนที่ 61“ปิ่นมุก! ปิ่นมุก!” ถังเฟ่ยหลงตะโกนเรียกหาเชลยสาวดังลั่นแข่งกับสายฝน หลังจากวิ่งมาถึงกรงเสือแล้วก็ให้รู้ว่าคงเป็นเธอแน่ๆ ที่หาผ้ามาคลุมกรงเสือเอาไว้ ร่างสูงวิ่งวนรอบกรงเสือด้วยใจร้อนรนอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่ทันจะสังเกตตัวเองเช่นกัน หัวใจของพยัคฆ์หนุ่มสั่นวูบเมื่อตามหาหญิงสาวจากหนึ่งนาทีเป็นสอง สาม สี่ ห้า หก...และเรื่อยๆ จนสิบนาทีผ่านไปก็ยังหาหญิงสาวไม่พบ ก่อนจะเดินไปยังทางเดินที่เคยพาหญิงสาวไปปีนหน้าผา เขาสอดส่ายสายตาฝ่าความมืดมองหาร่างเล็กตามซอกหิน เสียงฟ้าแลบ ฟ้าผ่าเป็นแสงสว่างพอให้มองเห็นได้บ้าง“ปิ่นมุก! เธอมาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่” เจ้าของเสียงถลาเข้าไปหาคนที่นั่งชันเข่า มุดอยู่ในซอกหิน มือใหญ่ยื่นไปเขย่าตัวหญิงสาวแล้วก็ให้ตกใจเพราะเธอสั่นไปทั้งตัว“คุณ! คุณช่วยฉันด้วยนะ ฉันกลัว” ปิ่นมุกโผเข้ากอดคนตรงหน้าอย่างรวดเร็วตอนนี้เธอลืมไปหมดแล้วว่าเขาทำอะไรไว้กับเธอบ้าง ถังเฟ่ยหลงผงะไปไม่กล้ายกมือโอบกอดเธอเลยด้วยซ้ำ หากแต่สองแขนเล็กกลับกอดรัดแนบแน่นอย่างต้องการที่พึ่งพิง
ตอนที่ 60“แต่พายุกำลังมานะครับคุณถัง ออกไปตอนนี้ไม่ทันแน่” จินเหลียงพูดขึ้นด้วยเสียงร้อนรนเพราะเป็นห่วงเจ้านายหนุ่ม แม้ตนจะนึกห่วงคนบนเกาะโน้นก็ตามที แต่จะให้คุณถังออกเรือตอนนี้มันก็เสี่ยงเกินไป“ใช่ครับคุณถัง อย่าเอาเรือออกตอนนี้เลยครับ มันเสี่ยงเกินไป” กู่ฉินเตือนอีกคน พลางทำหน้ายุ่งยากใจเพราะรู้จักนิสัยเจ้านายหนุ่มดี“ฉันต้องไปถึงก่อนพายุมาแน่” ถังเฟ่ยหลงตอบก่อนวิ่งตรงไปยังเรือ สองหนุ่มพากันส่ายหน้ากับนิสัยเอาแต่ใจและดื้อรั้นของเจ้านายหนุ่ม สองหนุ่มคิดเหมือนกันว่าถ้าห่วงเสือจริงคงไม่รีบร้อนขนานนี้หรอก จากนั้นจึงได้วิ่งตามไปติดๆ เมื่อมาถึงเรือจินเหลียงอาสาจะขับเรือให้แต่ถังเฟ่ยหลงปฏิเสธพร้อมสั่งให้อยู่ดูแลทางนี้แทน“คุณถังให้ผมขับเรือให้เถอะครับ” จินเหลียงอาสาอีกครั้งเพราะไปสองคนดีกว่าไปคนเดียวแน่“ไม่ต้อง! แกสองคนรีบกลับไปได้แล้ว แล้วก็ดูแลทางนี้ให้ดี จนกว่าฉันจะกลับ แล้วห้ามใครไปรบกวนฉันที่นั่นเด็ดขาด แล้วอย่าลืมไปดูเหยียนซ่านด้วย” ถังเฟ่ยหลงสั่งเสียงเข้มก่อนจะขับเ
ตอนที่ 59 “คุณถังครับ แล้วที่เกาะฝั่งโน้นล่ะครับ น่าเป็นห่วงนะครับ หากพายุเข้าจริงๆ” กู่ฉินยืนรายงานสภาพดินฟ้าอากาศแปรปรวนภายนอกให้เจ้านายหนุ่มรับฟัง โดยมีจินเหลียงยืนรอคำสั่งอยู่ไม่ห่าง เพราะเป็นห่วง สาวน้อยบนเกาะแทบขาดใจ สาบานได้หากคุณถังไม่คิดจะไปดูดำดีจริงๆ เขาจะไปเอง แม้จะต้องถูกลงโทษแต่ตนก็ยอม “ถ้าหล่อนดูแลตัวเองไม่ได้ ก็ให้ถูกพายุพัดลงทะเลไปซะก็ดี” ถังเฟ่ยหลงตอบเสียงเรียบ ทั้งที่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดในตอนนี้เลยสักนิด เมื่อใจของเขากำลังห่วงแสนห่วงคนบนเกาะ แต่เพราะปิ่นมุกคือน้องสาวไอ้ปฐวี เขาจึงไม่อยากสนใจ จะเป็นตายร้ายดียังไงทำไมเขาต้องสน! “แล้วเจ้าวายุกับเจ้าสายลมล่ะครับคุณถัง” วูบหนึ่งกู่ฉินยอมรับว่าได้เห็นแววตาห่วงใยจากเจ้านายหนุ่มส่งไปถึงคนบนเกาะฝั่งโน้น แต่ก็ทำนิ่ง ไม่อยากพูดให้เจ้านายหนุ่มออกอาการเก้อเข
ตอนที่ 58ขณะที่คนปลายสายก็ออกอาการบ่นคู่ขาคนสวยไม่ได้ ที่หนีไปต่างจังหวัดโดยไม่บอกไม่กล่าวตนแม้แต่คำเดียว ไอรินจึงไถ่โทษด้วยการชวนให้ปฐวีมาเที่ยวเกาะกูด ที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะส่วนตัวของคุณถังมากนักและเธอจะหาโอกาสไปพบเพื่อให้ชายหนุ่มช่วยกำจัดผู้หญิงที่เข้ามาเสนอตัวให้คุณถังถึงบ้าน ส่วนสาวสวยที่ถูกคิดกำจัดกำลังเข้าไปนัวเนียเจ้าของเกาะเหอฮวาหลังจากเธอดื่มเข้าไปถึงหลายแก้วจนเริ่มมึน เนื้อตัวของปิ่นสุดา แดงก่ำเพราะฤทธิ์น้ำเมาและฤทธิ์ยาบางอย่างเข้าไปกระตุ้น ถังเฟ่ยหลงวางแก้วในมือลงบนโต๊ะใกล้ตัว เมื่อถูกปิ่นสุดาโถมเข้ามาหาเขา“ใจเย็นก่อนสิครับ คุณเปรม” ถังเฟ่ยหลงกล่าวเตือนเสียงเย็นแต่เวลานี้ปิ่นสุดา ไม่เวลามานั่งจับผิดน้ำเสียงของเขาเพราะร่างกายกำลังถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ยากระตุ้น ทำให้เธอต้องการการปลดปล่อยและต้องเป็นคุณถังคนคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้“คุณถังขา ไปที่เตียงกันนะคะ เปรมต้องการคุณ” เสียงหวานสั่นพร่า ชวนพร้อมโถมตัวเข้ากอดรัดปล้ำจูบคนที่เข้าประคองตัวเธออยู่ปิ่นสุดาหลงมัวเมาจนเป็นฝ่ายปล้ำจูบออกจะหงุดหงิ
ตอนที่ 57“เปรมยินดีให้คุณถังทำความรู้จักกับเปรมนะคะ รู้จักแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น เปรมเต็มใจ” ขาดคำเจ้าของคำพูดก็ขยับตัวเข้าไปนั่งบนตักแข็งแกร่ง ปิ่นสุดาผิวหน้าร้อนผ่าวและก่อนยิ้มได้ความพอใจเมื่อสะโพกสัมผัสกับบางอย่าง หัวใจของสาวสวยสั่นอย่างหวามไหวเมื่อร่างกายของว่าที่สามีมีปฏิกิริยาตอบรับร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว แบบนี้เขาไม่มีทางรอดพ้นไปจากเธอแน่ๆ คืนนี้เขาต้องเป็นของเธอ! ทว่าสิ่งที่ปิ่นสุดาเข้าใจมันผิดถนัด! เพราะเวลานี้ถังเฟ่ยหลงกำลังนึกภาพที่มีปิ่นมุกอยู่บนตัวเขาต่างหาก“คุณถังขา...จูบเปรมสิคะ” เธอยื่นหน้าเข้าไปชิดใบหน้าหล่อเหลา ถังเฟ่ยหลงขยับปากยิ้มเล็กน้อย หวนคิดถึงแฝดน้อง ที่รายนั้นไม่กล้าทำขนาดนี้หรอก หากไม่ถูกเขาข่มขู่ แต่แฝดพี่กล้าซะยิ่งกว่ากล้าทว่าเขาไม่ชอบเลยสักนิด“นะคะคุณถัง” เมื่อยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ปิ่นสุดาก็สอดฝ่ามือเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ของผิวกระด้าง ขยับใบหน้าเข้าแนบสนิทกับใบหน้าหล่อเหลา ในขณะที่ถังเฟ่ยหลงได้แต่นั่งเอนแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้นวมตัวใหญ่ วางมือไว้บนพนักพักมือโดยไม่คิดจะใช้มั
ตอนที่ 56“แม่บ้านของคุณถังฝีมือดีจังเลยนะคะ ไอรินคงอ้วนขึ้นแน่ๆ เลยค่ะ แบบนี้ไอรินคงต้องโทษคุณถังนะคะ ที่เชิญไอรินมาพักผ่อนที่บ้านของคุณ” ไอรินจีบปากจีบพูดแทรกพลางหันไปส่งยิ้มเยาะเย้ยปิ่นสุดา สองสาวส่งสายตาฟาดฟัดกัน“หล่อนจะอ้วนจะผอม มันมาเกี่ยวอะไรกับคุณถังของฉันยะ” ปิ่นสุดาที่ติดนิสัยเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็กพูดขัดขึ้น“อย่าแส่” สิ้นคำของไอริน สองสาวก็เอาแต่ส่งสายตาฟาดฟันอย่างไม่มีใครยอมใคร ส่วนเจ้าของบ้านก็รวบช้อนแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่มก่อนวางลงจนได้ยินเสียงกระแทกกับพื้นโต๊ะทานอาหาร เขาหงุดหงิดมากแต่ก็ยอมทนเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผน จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตน สองสาวรีบผละลุกตามและเข้าประกบซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว“คุณถังจะไปไหนเหรอคะ” ขาดคำปิ่นสุดาก็ยื่นมือไปปัดมือคนบางคนออกห่าง พลางถลึงตาใส่คู่อริ“ผมอยากพักผ่อน แล้วคุณสองคนล่ะ มีใครอยากพักผ่อนแล้วบ้าง” ถังเฟ่ยหลงเอ่ยถามหญิงสาวข้างกายด้วยเสียงทุ้มลึก เขาหมายตาไว้แล้ว หนึ่งคนสำหรับค่ำ
ตอนที่ 55“นายปฐวีย้ายมาอยู่คอนโดแล้วครับ และตอนนี้คนในครอบครัวอิทธิเชษฐ์ก็เริ่มออกงานสังคมบ้างแล้ว แต่ที่บ้านของคุณถังเกิดสงครามบ่อยมากครับ เพราะคุณไอรินและคุณปิ่นสุดาหาเรื่องกันได้ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน แล้วก็ถามหาแต่คุณถัง เอ่อ...ผมว่า คุณถังน่าจะเรียกใช้พวกเธอบ้างนะครับ” จินเหลียงรายงาน ตามด้วยคำแนะนำก่อนจะนึกเสียวสันหลังวาบๆ เพราะตอนนี้ดูท่าคุณถังจะไม่สนใจสาวๆ คนไหนนอกจากคุณปิ่นมุก“คืนนี้แหละ” คำตอบจากเจ้านายหนุ่มทำให้จินเหลียงเหลียวมองราวกับไม่เชื่อที่ได้ยิน ก่อนจะหันไปทำหน้าที่ขับเรือต่อไปเมื่อคุณถังหันไปให้ความสนใจกับทัศนียภาพของท้องทะเลแทนทั้งที่ก็ผ่านออกบ่อย ตามองภาพผืนน้ำและสิ่งรอบตัวทว่าหัวใจของเขากลับกระหวัดนึกถึงแต่ใบหน้าของปิ่นมุก ที่เขาพยายามสลัดมันออกไปและไม่มีวันกลับไปหาเธอ เพราะจากนี้ไปจะมีแต่การเอาคืนครอบครัวอิทธิเชษฐ์เท่านั้นทางด้านเจ้าของใบหน้าสวยที่ทำให้ใครบางคนหวนนึกถึงกำลังเดินลงจากบ้านพักด้วยความเหงาหงอยยามต้องอยู
ตอนที่ 54“ฉันกลับแน่ เธอไม่ต้องห่วงฉันหรอกปิ่นมุก” น้ำเสียงกระเส่าดังชิดซอกหูนุ่ม ก่อนตวัดลิ้นอุ่นชิมรสนุ่มนิ่มของใบหูเล็ก ถังเฟ่ยหลงรู้วิธีทำให้ปิ่นมุกระทวยมากๆ ยิ่งขึ้นและก็เป็นจริงดังคาดเพราะร่างกายของเธอสั่นเทิ้มสองมือเล็กยึดที่ท่อนแขนใหญ่แน่น บางเวลาเธอก็กดจิกเพื่อระบายความซาบซ่านที่เกิดกับร่างกาย ชุดที่เธอสวมถูกถอดออกอย่างเบามือจนตอนนี้แม้แต่เจ้าตัวก็ไม่รู้ ก่อนที่ถังเฟ่ยหลงจะหันมาจัดการเสื้อผ้าบนร่างกายตนก่อนนำพาความร้อนผ่าวกลางร่างเข้าแนบสนิทกายสาว“อย่านะ” ขานเรียกหวังให้ดังเพื่อหยุดยั้งเขาแต่เสียงกลับแผ่วพลิ้วจนฟังแทบไม่ได้ยิน ทว่าถังเฟ่ยหลงกลับได้ยินชัดทุกถ้อยคำ“อย่าห้ามฉัน เพราะเธอเกิดมาสนองฉัน” ถังเฟ่ยหลงกระซิบเสียงพร่า เคลื่อนใบหน้ามาเสมอกรอบหน้าสวยพลางจดจ้องเธอนิ่งนาน“แต่ฉันเหนื่อย” เธอค้านเสียงเสียงอ้อมแอ้ม ผิวหน้าแดงระเรื่ออย่างน่ามองมากในสายตาของถังเฟ่ยหลง“เธอไม่เหนื่อยหรอกปิ่นมุก เพราะฉันเป็นคนออกแรงมากกว่า” ขาดคำเพลิงสวาทแสนหวามไหวก็เริ่ม