เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที 14
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 20:40:15ตอนที 14
ราวครึ่งชั่วโมงถัดมา ปิ่นมุกก็ได้แต่เหลียวมองผู้คนในรถด้วยความหวาดกลัว หลังจากคนพวกนี้พาเธอย้ายจากรถตู้สีดำเป็นรถคันหรู อีกทั้งยังหวั่นวิตกไปหมดหลังจากเธอถามอะไรไป กลุ่มคนแปลกหน้าไม่มีใครตอบเธอแม้แต่คนเดียว หญิงสาวเลยได้แต่มองสำรวจลักษณะของชายฉกรรจ์ในรถคนอย่างพินิจ เพราะด้วยลักษณะท่าทางการพูดคุยของคนพวกเหล่านี้ ดูยังไงก็ไม่ใช่คนไทย
‘แล้วคนพวกนี้เป็นใคร? มาจากไหนกันแน่?’
“คุณ! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แล้วฉันไปทำอะไรให้ ถึงถูกจับตัวมาแบบนี้ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ได้โปรดเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เจ้าสาวคนสวยวิงวอนด้วยเสียงสั่นเครือ แม้เธอจะพออุ่นใจได้บ้างว่าคนพวกนี้ไม่ได้ลงมือทำร้ายเธอตอนนี้ ทว่าต่อจากนี้เธอไม่อยากคิดเลยด้วยซ้ำว่าต้องพบเจอกับอะไรบ้าง แล้วถนนหนทางที่ออกนอกเมืองเรื่อยๆ ก็ยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว
“นั่งเงียบๆไปเถอะ ถ้าคุณยังห่วงชีวิตตัวเองและชีวิตคนในครอบครัวของคุณอยู่” จินเหลียงเอ่ยเตือนเสียงเรียบ พลาง
บทที่เกี่ยวข้อง
หลงไฟมาร ตอนที่ 15
ตอนที่ 15 ซ่า!เช้าวันใหม่ภายในห้องใต้ดิน เสียงน้ำเย็นๆ กระเซ็นเข้าใส่ร่างเล็กในชุดเจ้าสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมด พร้อมร่างสูงใหญ่ยืนเหยียดปากยิ้มนิดๆ ส่วนปิ่นมุกพยายามพยุงตัวลุกขึ้นในอาการงัวเงียและยังงงไม่หาย ก่อนเหลียวมองหาคนสาดน้ำเย็นจัดใส่เธอ เสี้ยววินาทีก็รีบ ถอยร่นลงจากเตียงไปยืนแอบอยู่มุมห้อง ดวงตาคู่สวยสั่นระริก มือไม้ของเธอเย็นเฉียบ ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกินใจอีกระลอก และครั้งนี้ความกลัวมากกว่าครั้งไหนๆ เพราะหลังจากตอนใกล้รุ่งของวันใหม่ เธอถูกพามาอยู่ในห้องมืดๆ แห่งนี้ แล้วทุกคนก็ปล่อยให้เธออยู่เพียงลำพัง ทว่าเวลานี้ไม่ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ตามลำพัง มีชายหนุ่มแปลกหน้ายืนอยู่ด้วยปิ่นมุกมองอย่างระแวดระวังชายหนุ่มเจ้าของรูปสูงใหญ่ ใบหน้าก็หล่อเหลาเอาการ ผิวพรรณค่อนข้างขาว สำรวจจนเกือบถ้วนถี่จึงได้รู้ว่าชายคนนี้ไม่น่าจะเป็นคนไทย หรือไม่ก็น่าจะลูกครึ่งอะไรสักอย่างแต่ไม่ใช่ทางยุโรปแน่นอน ขณะมองคนตรงหน้าอย่างสำรวจ ป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26หลงไฟมาร ตอนที่ 16
ตอนที่ 16“ไอ้ชั่ว! ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ช่วยด้วย!” คนถูกทารุณด้วยรสจุมพิตจาบจ้วง หวีดร้องสุดเสียง ร่างกายสั่นเทิ้มอย่างไม่รู้สาเหตุ ยามที่ฝ่ามือใหญ่กำลังบุกรุกมายังแผ่นหลังเปล่าเปลือยของตัวเอง เสียงซิปชุดแต่งงานของเธอถูกรูดลงอย่างรวดเร็ว ปิ่นมุกจึงพยายามตั้งสติแล้วขัดขืน“แก...แกจะทำอะไรฉัน” เธอร้องถามหน้าตาตื่น หวาดกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้นเสียให้ได้ ส่วนถังเฟ่ยหลงก็เหยียดปากยิ้มร้ายกาจมอบให้“ไม่นะ ไม่ ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย” ปิ่นมุกละล่ำละลักร้องขอความช่วยเหลือ มือเล็กปัดป้องร่างกายสุดฤทธิ์ แต่เธอแรงเท่ามดเท่านั้นจึงถูกอีกคนจับถอดเสื้อผ้าเผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่เกินตัวท้าทายสายตาคมกริบ“ฮึ! แหกปากร้องให้พอ ถ้าคิดว่าจะมีใครเข้ามาช่วยเธอได้” ถังเฟ่ยหลงงึมงำชิดเนินอก ก่อนจะผละห่างออกมาเพื่อจดจ้องความขาวเนียนและอวบอิ่ม รอยยิ้มร้ายลึกปรากฏบนมุมปากหยักหลังจากมองสำรวจจนพอใจ ร่างกายของเขาตื่นตัวเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ“ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ ป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หลงไฟมาร ตอนที่ 17
ตอนที่ 17“ฉะ...ฉัน ปละ...โอ๊ย! …” คำสั่งห้ามกลายเป็นครวญครางด้วยความเจ็บปวดแทน เมื่อถังเฟ่ยหลงละมือจากการเหนี่ยวรั้งสองมือเล็กเป็นกดฝ่ามือเคล้นคลึงทรวงอกคู่งามอย่างลงโทษ“เจ็บเหรอ งั้นก็พูดมาว่าฉันมีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างเธอหรือเปล่า” ถังเฟ่ยหลงเค้นเสียงถาม ใบหน้าเครียดขึงอย่างน่ากลัว ปิ่นมุกพยายามปัดมือใหญ่ออกจากทรวงอกแต่เขาไม่ยอมปล่อย“ไม่ๆๆ พวกแกไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่เคยทำอะไรให้เลยนะ ปล่อย...ปล่อยฉัน” น้ำตาของคนอ่อนแอไหลพราก ร่างกายรูดลงไปกับผนังทันทีเมื่อถังเฟ่ยหลงปล่อยมือ เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อเฝ้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่สำหรับคนอย่างถังเฟ่ยหลงไม่คิดสงสารใคร!“หยุดคร่ำครวญได้แล้วปิ่นมุก แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ทำเนื้อตัวของเธอให้สะอาดเพื่อฉัน ฉันให้เวลาเธอแค่สิบนาทีเท่านั้น!”เขาสั่งหลังจากเดินไปเปิดประตูหน้าห้องค้างเอาไว้เพื่อออกไปจากห้องนี้แล้วให้แม่บ้านเข้ามาจัดการปรับเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ดวงต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หลงไฟมาร ตอนที่ 18
ตอนที่ 18“แกอย่าคิดมากเลยกิต เรามันคบกันมานาน เพื่อนเดือดร้อนขนาดนี้ แกจะไม่ให้ฉันดูดำดูดีเลยหรือไง แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อแกบอกเจ้าปัดหาเงินมาได้แล้วก็แล้วไป แต่ถ้าไม่พอ แกต้องคิดถึงฉันคนแรกแล้วกัน แม้มีไม่มากแต่มันก็พอช่วยได้สักระยะ ส่วนเรื่องหนูปิ่น คงต้องรอทางตำรวจหรือไม่ก็ต้องรอให้คนพวกนั้นมันติดต่อมา ส่วนแกไปหาหมอตรวจร่างกายบ้างเถอะเผื่ออาการจะกำเริบ แล้วเรื่องโรคหัวใจของแกล่ะ บอกคุณภาไปหรือยัง” คุณทะนงศักดิ์กล่าวจบก็ตบหลังมือเพื่อนรักเบาๆ“ยังหรอก แกก็รู้ว่าตั้งแต่มีเรื่องหนี้สิน คุณภาก็เอาแต่ต่อว่าฉัน แล้วนี้ขนาดยัยปิ่นหายไป คุณภายังไม่คิดถามถึงแม้แต่คำเดียว เอาแต่ต่อว่าว่ายัยปิ่นหาแต่เรื่อง” คุณกิตติเอ่ยด้วยสีหน้าทุกข์ใจเพราะตั้งแต่ตนกลับไปถึงบ้านเช้ามาก็เจอคู่ชีวิตบ่นว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นเพราะปิ่นมุกเป็นต้นเหตุ“เอาเถอะ ไม่บอกก็ไม่บอก ฉันว่าฉันไปส่งแกหาหมอดีกว่า หน้าตาแกดูอิดโรยมาก ขืนกลับไปบ้านตอนนี้ได้ล้มทั้งยืนแน่ หากไปแล้วเจอคุณภา” ทะนงศักดิ์แนะ จังหวะนั้นคนขับรถของคุณกิตติก็เดิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28หลงไฟมาร ตอนที่ 19
ตอนที่ 19ปิ่นมุกพยายามเบี่ยงหน้าหนีอย่างเอาเป็นเอาตายกับความซาบซ่านที่ได้รับจากริมฝีปากหยัก เธอยกมือผลักไสร่างใหญ่โตที่ปล้นจูบจนลืมนึกไปว่าตอนนี้ผ้าเช็ดตัวได้หลุดจากร่างไปแล้ว ถังเฟ่ยหลงที่รู้เห็นก่อนเจ้าของ เริ่มลากมือสำรวจทุกซอกมุมของผิวเนียนนุ่มด้วยวัยสาว“ยะ...อย่า...อย่า...” เสียงหอบระโหยของปิ่นมุกดังขาดห้วงเมื่อริมฝีปากหยักผละห่างมาดูดเม้มซอกคอ ใบหูนุ่มนิ่ม แล้ววกกลับมาขบกัดดูดเม้มจนเกิดรอยบนลำคอขาวผ่องไร้ความอ่อนโยนเช่นเดิมถังเฟ่ยหลงบุกรุกผิวกายของเหยื่อสาวด้วยริมฝีปากจนพอใจ จึงได้ผละห่าง เขาก้าวถอยหลังสองสามเก้าเพื่อสำรวจร่างกายเปล่าเปลือยของเหยื่อสาว ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความกระหายอยากอย่างไม่คิดปิดบัง ปิ่นมุกหน้าร้อนผะผ่าวก้มมองสภาพตัวเองก็ยิ่งให้อับอาย ยกมือขึ้นมาปิดบังร่างกายด้วยมือสั่นเทา“คนสารเลว” แม้จะกลัวแทบขาดใจแต่เธอก็ยังเค้นเสียงด่าทอผู้ชายไร้มารยาทเสียงสั่น“ถึงฉันเลว แต่ก็ยังเลวน้อยกว่าคนในครอบครัวของเธอ จำใส่หัวเอาไว้ ปิ่นมุก” เจ้าของเรือนร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28หลงไฟมาร ตอนที่ 20
ตอนที่ 20 ครึ่งชั่วโมงถัดมา ถังเฟ่ยหลงได้ผละห่างจากเรือนกายสาวเมื่อจบสิ้นพายุสวาทที่เขาตักตวงจนไม่อยากนับครั้งเพื่อให้สิ่งที่เขาต้องการเกิดขึ้นในเร็ววัน ร่างสูงใหญ่ของหนุ่มฮ่องกง สาวเท้าตัวเปล่าเปลือยเข้าไปชำระคราบไคลในห้องน้ำขนาดเล็กภายในห้องใต้ดิน ขณะที่ปิ่นมุกแทบหมดแรงอยู่บนเตียง พร้อมเสียงสะอื้นไห้ที่เกิดจากความป่าเถื่อนของคนชั่วครั้งแล้วครั้งเล่า เธอรวดร้าวและเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย เขาทารุณต่อเธอนัก แม้จะร้องขอความเมตตาไม่รู้กี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยหยุดการกระทำการป่าเถื่อน มือเล็กๆ ควานหาผ้ามาห่อตัวเองไว้ แล้วไปซุกตัวอยู่มุมหนึ่งของห้อง ปิ่นมุกนั่งชันเข่าแล้วซบหน้าร้องไห้ เสียใจที่ปกป้องตัวเองไม่ได้ เสียใจที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วทำไมเธอต้องมารับเคราะห์กรรมโดยที่เธอไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ผู้ชายคนนั้นก็พูดจาแปลกๆ อยู่ตลอดเวลาขณะอยู่บนตัวเธอ เขาต้องการให้เธอชดใช้...ชดใช้อะไร ใครไปทำร้ายผู้ชายคนนี้ตอนไหนกัน คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจทว่าเธอก็ค้นหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้“อย่ามาทำท่าหวาดกลัวขนาดนั้น เพราะหน้าที่ของเธอไม่ได้มีแค่วันนี้” ถังเฟ่ยหลงพูดขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำด้วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28หลงไฟมาร ตอนที่ 21
ตอนที่ 21“ฮึ! น่าขำนัก อย่างเธอจะไปรู้อะไรเพราะเพิ่งกลับมาเมืองไทย แล้วเธอไม่เคยคิดสงสัยบ้างหรือไงว่ามันเพราะอะไร พ่อของเธอถึงได้รีบร้อนให้เธอแต่งงานกับไอ้หมอนั่นนัก ฮึ! โง่แล้วอวดฉลาด เธอคิดว่าคนในครอบครัวของเธอเป็นพวกพ่อพระไม่เคยทำบาปหรือไง ถึงได้กางปีกปกป้องนัก”ถังเฟ่ยหลงเหยียดปากยิ้มเยาะ ก้าวพรวดเดียวก็เข้าไปคว้าต้นแขนเล็กไว้ได้ทันขณะที่ปิ่นมุกกำลังกระโจนไปยังประตู“ปล่อยฉัน! ปล่อย! ช่วยด้วย! ไอ้โจรบ้า ปล่อยฉันนะ” เธอดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งพร้อมร้องขอความช่วยเหลือ ไม่นานผ้าที่ใช้ปิดบังร่างกายของหล่นลงไปกองอยู่บนพื้น“ถ้าคิดว่าแหกปากร้องจนคอแตก แล้วจะมีคนเข้ามาช่วย ก็ร้องเข้าไปให้พอ!” พูดจบถังเฟ่ยหลงก็โยนเหยื่อสาวลงบนเตียงอีกครั้งอย่างไม่มีการทะนุถนอม“โอ๊ย!…ฮึก...ฮือๆ อย่านะ ช่วยด้วย” ปิ่นมุกร้องห้ามด้วยท่าทีตื่นตระหนก หลังจากถูกเหวี่ยงลงไปอยู่บนเตียง พลางยันตัวแล้วรีบถอยหนีถังเฟ่ยหลงส่งเสียงหัวเราะเล็กน้อยเท่านั้น แล้วโน้มตัวไปคร่อมร่างเล็กเพื่อกักขังอิสรภาพหญิงสาวด้วยเรือนกายใหญ่โต ที่ต่อให้ปิ่นมุกออกแรงดิ้นให้ตายก็หนีไม่พ้น ดวงตาคู่สวยยิ่งตื่นตระหนกเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงต่ำ ลมหายใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28หลงไฟมาร ตอนที่ 22
ตอนที่ 22 ถังเฟ่ยหลงลากฝ่ามือบุกรุกผิวเนียนอย่างไร้ความอ่อนโยน เพราะไม่ว่าจะแตะต้องไปตรงไหน เขาก็ทิ้งรอยช้ำเอาไว้ ไม่ต่างจากกายเบื้องล่างที่ ถาโถมสาดซัดดั่งคลื่นพายุที่ท้องทะเลกำลังแปรปรวน ปิ่นมุกเจ็บร่างกายเจียนตายเพราะร่างกายถูกใช้งานอย่างหนัก เธอทำได้แค่นอนนิ่งพร้อมหยาดน้ำตาเพื่อเป็นที่รองรับอารมณ์ของคนชั่ว กลีบปากสวยที่บวมเจ่อเม้มแน่น เมื่อเขาผละริมฝีปากไปฝากฝังบนเนินไหล่ ฟันคมขาวสะอาดฝังลงบนเนินเนื้อละเอียนจนเป็นรอยช้ำ คนใต้ร่างก็แต่นอนกัดฟันอดทนกับความเจ็บ“เธอเป็นคนปรักปรำว่าฉันเป็นคนซาดิสม์ ฉันก็จะทำให้เธอรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง” เขากระซิบเสียงแตกพร่าพร้อมจับคนใต้ร่างพลิกตะแคงขณะที่ร่างกายยังประสานกัน ปิ่นมุกฝืนร่างกายไม่ยินยอมแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่เขา“ฮึก...ฮือ...เจ็บ ฉันเจ็บ หยุดสักทีเถอะ” เพราะแรงถาโถมจากเจ้าชายหนุ่มไม่แพ้พายุหลงฤดู ทำให้ปิ่นมุกอดทนไม่เอ่ยปากขอร้องไม่ไหวอีกต่อไป ทว่าเสียงร้องขอความเมตตาจึงดังออกมาแผ่วๆ“แล้วรู้หรือยังว่าซาดิสม์เป็นยังไงปิ่นมุก แล้วก็จำเอาไว้ ว่าฉันชอบใช้ความรุนแรงก็เฉพาะผู้หญิงอย่างเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น แล้วเธอรู้ไหมปิ่นมุก ว่าฉันร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
บทล่าสุด
หลงไฟมาร ตอนอวสาน
ตอนอวสาน“จินหลง เป็นอะไรไปคะ โอ๋ๆ เงียบนะคะ” ปิ่นมุกหันมาโอ๋ลูกน้อยด้วยสีหน้ากังวล ห่วงพ่อของลูกก็ห่วง ห่วงลูกก็ห่วง ส่วนจินหลงก็ไม่ยอมเงียบ ป้าช้อยอาสาอุ้มจินหลงแล้วสั่งให้ปิ่นมุกลงไปดูคนนั่งตากฝนอยู่หน้าบ้านพัก เธอลังเลเล็กน้อยแล้ววิ่งไปคว้าร่มอันใหญ่ออกไปหาคนหน้าบ้านพักที่นั่งตัวสั่นปากสั่นไปหมด“คุณถัง! ทำไมคุณถึงได้ดื้อแบบนี้ล่ะคะ ถ้าคุณเป็นอะไรไป ฉันกับลูกจะอยู่ยังไงล่ะคะ” ปิ่นมุกลืมเลือนทุกสิ่งไปหมดแล้วเพราะเป็นห่วงเขาจนเผลอพูดความในใจออกไป เธอกางร่มคันใหญ่เข้าบังเม็ดฝน ใช้ผ้าที่ถือติดมือมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนดื้อรั้นที่ดื้อยิ่งกว่าเด็กสามขวบ“ฉันยอมตายปิ่นมุก หากเธอไม่ยอมอภัยให้ ฉันรักเธอ ปิ่นมุก ฉันทำใจไม่ได้ถ้าไม่มีเธออยู่กับฉัน เธอรู้บ้างไหมว่าฉันทรมานแค่ไหนตลอดสองปีที่ผ่านมา ฉันคิดถึงเธอมาก แต่ฉันไม่กล้ากลับมาหาเธอ เพราะฉันคิดว่าสักวัน ฉันจะลืมเธอให้ได้ เหมือนที่เธอลืมฉัน แต่ฉันก็ทำไม่ได้ แล้ววันนี้ก่อนที่ฉันจะตายฉันอยากมาพบเธอ อยากกอดเธอสักครั้ง แล้วฉันจะยอมตาย...ตายอยู
หลงไฟมาร ก่อนอวสาน
ก่อนอวสานหนึ่งชั่วโมงถัดเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังรบกวน คุณแม่ลูกหนึ่งจึงชะเง้อคอมองผ่านหน้าต่างแต่เพราะเวลานี้มืดค่ำแล้วจึงมองเห็นไม่ถนัดนัก ปิ่นมุกหันมามองลูกชายที่ตอนหลับปุ๋ยไปแล้ว แล้วเดินลงไปดูคนมาที่กดกริ่งหน้าบ้านพักหลังจากคว้าเอาเสื้อคลุมมาสวมทับชุดนอน เจ้าของบ้านหยุดปลายเท้าทันทีเมื่อเห็นใครบางคนนั่งอยู่บนรถเข็น หน้าตาเขาซูบผอมจนน่าใจหาย ตอนรู้ว่าคุณถังประสบอุบัติเหตุ เธอไม่ได้คิดว่าเขาจะมีร่างกายผ่ายผอมมากถึงเพียงนี้ ใบหน้าหล่อเหลาบัดนี้ก็ซีดเซียวเหมือนคน ไร้ชีวิตชีวา ปิ่นมุกยืนอยู่ลานหน้าบ้านเพราะสับสน เธอสับสนจริงๆ มันอธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกแบบไหน“ปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงใช้มือดันล้อรถให้เข้ามาชิดรั้วบ้านมากขึ้น แววตาเศร้าหมองทอดมองร่างเล็กนิ่ง“คุณ...มาทำอะไรคะ” ไม่ได้อยากถามคำถามนี้เลยจริงๆ แต่เพราะไม่รู้จะถามอะไรทำให้ปิ่นมุกเอ่ยคำถามนี้ออกไปแล้วก็ได้แต่รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ“ฉันมาหาเธอ ฉันอยากเห็นหน้าเธอ อยากคุยกับเธอ อยากกอดเธอ ก่อนที่ฉัน...” เจ้าของคำพูดรู้สึก
หลงไฟมาร ตอนที่ 115
ตอนที่ 115แต่ใครเลยจะรู้ว่าปิ่นมุกที่ทำทีไม่สนใจพ่อของจินหลงอยู่ทุกวันนั่น เธอคิดถึงพ่อของจินหลงอยู่ทุกวัน แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเรื่องระหว่างเธอและคุณถัง มันเหมือนมีเส้นใยบางเบามาขวางกั้นเอาไว้ มันบางเบาแต่ก็จริงแต่เธอยังทำลายมันจากใจไม่ได้หมดเสียที เธอจำได้ไม่เคยลืมถึงสิ่งที่ คุณถังฝากความเจ็บช้ำไว้ให้เธอ แม้ความเจ็บช้ำมันจะน้อยลงทุกวันแต่เธอไม่เคยลืมเลือนได้“แล้วตกลงวันนี้ เราจะทำอะไรกันบ้างคะพี่มะลิ” ปิ่นมุกเปลี่ยนเรื่องก่อนฉวยเอาตะกร้าผักไปล้าง“คุณปิ่นคะ ผักนั่นน่ะพี่ล้างหมดแล้วละค่ะ” มะลิบอกอย่างเอ็นดูรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเพราะอย่างน้อยคุณปิ่นมุกก็ยังคงอาลัยอาวรณ์คนที่หายหน้าหายตาไปอยู่เหมือนกัน แล้วยิ่งคุณหนูจินหลงหน้าตาเหมือนพ่อขนาดนั้น สักวันเถอะกำแพงในใจของคุณปิ่นมุกต้องพังทลายลงสักวัน“ล้างแล้วก็ล้างอีกได้นี่คะพี่มะลิ” บอกเสียงอ้อมแอ้ม แล้วก็ลงมือล้างผักอย่างตั้งใจ แต่จิตใจกระหวัดถึงใบหน้าหล่อเหลาของคนบางคนที่เหมือนลูกชายของเธอ“ก็ได้ค่า ล้างให
หลงไฟมาร ตอนที่ 114
ตอนที่ 114 ตอนที่ 1142 ปีต่อมา... นับจากวันที่ได้จากกันในวันนั้น ปิ่นมุกไม่เคยได้ข่าวคราวของคนป่าเถื่อนอีกเลย เขาทำตัวหายไปจริงๆ พร้อมกับเรื่องราวในอดีตก็ค่อยๆ ลบเลือนไปจากใจของเธอเช่นกัน บิดามักพูดเสมอว่าให้ลืมไปเสียแม้จะยากแต่ก็ต้องลืมเพื่อให้มีแรงเดินต่อไป หลังจากเธอบอกกับบิดาว่าเธอท้อง เมื่อรู้ว่าท้อง เธออยากบอกเขาเหลือเกิน แต่เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นจึงไม่คิดหวนกลับไปและบอกตัวเองว่าให้ลืมคนป่าเถื่อนคนนั้นซะ แต่ยิ่งพยายามลืมเขา ใจกลับก็ยิ่งจดจำและโหยหาเขา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่จำใจจากหญิงที่รักไปนั้น ได้ประสบอุบัติเหตุจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดและตอนนี้อาการของถังเฟ่ยหลงก็น่าเป็นห่วงมากเพราะเจ้าตัวไม่ยอมรับการทำกายภาพบำบัดเพื่อให้กลับมาเดินได้เป็นคนปกติอีกครั้ง ถังเฟ่ยหลงท้อแท้หมดกำลังใจ หมดพลังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ทั้งที่พยายามตัดใจแต่เขาไม่เคยลืมปิ่นมุก อยากกลับไปหาเธอแทบขาดใจ แต่ไม่กล้าไปส
หลงไฟมาร ตอนที่ 113
ตอนที่ 113“ไม่ไป ฉันไม่ยอมห่างจากเธออีกแล้วนะปิ่นมุก เพราะอะไรปิ่นมุก ตั้งแต่เธอได้กลับไปอยู่บ้าน เธอก็เอาแต่หลบหน้าหลบตาฉัน เธอคิดจะทรมานฉันหรือไง ฉันรู้ว่าฉันผิด...ผิดมาก ผิดจนเธอคงไม่ให้อภัยฉัน แต่ฉันอยากขอโทษ ขอให้คนเลวๆ อย่างฉันได้แก้ตัวบ้างไม่ได้เชียวเหรอ เธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสฉันไปไหน ได้ไหมปิ่นมุก ฉันรักเธอ ได้ยินไหมว่าฉันรักเธอ” น้ำเสียงของถังเฟ่ยหลงดูเศร้าหมอง แววตาคม แดงก่ำเพราะหวาดกลัวว่าจะต้องสูญเสียเธอไป ใบหน้าหล่อเหลาเบียดเข้าใกล้อีกครั้ง“ฉันเหม็นคุณ” ปิ่นมุกยกมือดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง แล้วเอ่ยเสียงสั่นเครือยามได้เห็นแววตาคมแดงก่ำ“นะปิ่นมุก ให้ฉันได้มีโอกาสชดเชยสิ่งที่เคยทำร้ายเธอ เธอคือดวงใจของฉันนะปิ่นมุก ฉันมันเลว ใจร้าย ป่าเถื่อน อย่างที่เธอประณามฉัน แต่ฉันอยากขอโอกาสบ้างสักครั้ง นะปิ่นมุกขอโอกาสให้ฉันบ้างได้ไหม” ฝ่ามืออุ่นกุมสองมือเล็กขึ้นจุมพิตซ้ำๆ กันอยู่อย่างนั้น นาทีนี้ถังเฟ่ยหลงไม่คิดอายใครอีกแล้วที่จะต้องหลั่งน้ำตาเพื่อวอนขอโอกาสจากหญิ
หลงไฟมาร ตอนที่ 112
ตอนที่ 112ดวงตาคู่สวยเริ่มรื้นด้วยหยาดน้ำตาเมื่อหวนนึกถึงเรื่องในอดีต เพราะหากเธอยอมอยู่เป็นครอบครัวกับคุณถังก็เหมือนคนอกตัญญูที่ไปรักกับคนที่ทำให้คนในครอบครัวของเธอเสียชีวิต แต่หากเธอเลือกที่จะเดินคนละเส้นทางกับคุณถังหัวใจของเธอก็เจ็บปวดมากเช่นกัน แต่สักวันเธอก็หวังว่าความเจ็บปวดจะจางหายไปในที่สุด เมื่อไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกัน ไม่ต้องมาเห็นหน้ากัน เวลา...เวลาอาจช่วยเยียวยารักษาหัวใจบอบช้ำของเธอ ‘เพราะเราสองคนรักกันไม่ได้’“ลูกปิ่น” คุณกิตติขานเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“เราสองคนรักกันไม่ได้ค่ะ” ปิ่นมุกเงยหน้าตอบบิดาเสียงแผ่วๆ ยกนิ้วปาดน้ำตาที่ไหลนองสองแก้ม คุณกิตติจึงรั้งบุตรสาวคนเล็กเข้ามาปลอบประโลมขณะที่ด้านหน้าของศาลาริมน้ำ ถังเฟ่ยหลงและลูกน้องรวมถึงคุณตวงรัตน์และบุตรชายก็จับกลุ่มยืนพูดคุยกันและมองมายังสองพ่อลูกด้วยความเป็นห่วง ส่วนปิ่นมุกหลังได้รับอ้อมกอดอบอุ่นจากบิดานานหลายนาที เธอจึงเอ่ยชวนให้บิดากลับบ้านพักเพื่อจบปัญหาเรื่องระหว่างเธอและคุณถัง คุณกิตติก็ไม่คิดซ
หลงไฟมาร ตอนที่ 111
ตอนที่ 111“ไอ้ปฐวี! แกจะทำบ้าอะไรของแก” ถังเฟ่ยหลงตะโกนถามแล้ววิ่งเข้าไปใกล้แต่พอใกล้ถึงปฐวีก็ขับรถหนีไป ส่วนคนในรถก็ฉุดกระชากกันอยู่ เมื่อปฐวีจะผลักน้องสาวตัวเองลงจากรถให้ได้“ฉันขอโทษนะยัยปิ่น แต่ฉันต้องเลือกชีวิตตัวเองมากกว่า” ขาดคำนั้นปฐวีก็ผลักน้องสาวออกจากรถแล้วขับรถหนีไปด้วยความเร็ว ร่างของปิ่นมุกกลิ้งตามพื้นลาดชันขณะที่ถังเฟ่ยหลงวิ่งเข้าไปประคองไว้ได้ก่อนที่ร่างเล็กๆ จะกลิ้งเข้าไปกระแทกหินก้อนใหญ่ ดวงตาแดงก่ำเฝ้ามองใบหน้าเปื้อนเลือดด้วยหัวใจแทบหยุดเต้น เขาก้มมองสำรวจทั่วร่างกายของคนในอ้อมแขนไม่พบบาดแผลใดนอกเสียจากเลือดบนศีรษะ“ปิ่นมุก! ฉันขอร้อง ลืมตามองฉันสักนิดนะปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงขานเรียกหญิงสาวในอ้อมแขนเหมือนคนหัวใจจะขาดรอนๆ ยอมรับเลยว่าครั้งนี้เขาหวาดกลัวสุดหัวใจ กลัวเธอจะจากเขาไปฝ่ามือใหญ่ลูบไล้แผ่วเบาบนแก้มนวล ริมฝีปากร้อนกดจูบกลางหน้าผากเกลี้ยงเกลาอย่างแสนรักและแสนห่วง ก่อนจะมีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวอยู่ไม่ไกล ถังเฟ่ยหลงเงยหน้าขึ้นมองเห็นรถที่ปฐวีขับไปชนเข้ากับขอบถนนเพรา
หลงไฟมาร ตอนที่ 110
ตอนที่ 110“ไอ้ปฐวี! นั่นน้องสาวแท้ๆ ของแก แกคิดจะฆ่าแม้กระทั่งน้องสาวตัวเองหรือไง ปล่อยปิ่นมุกซะ แล้วแกไปกราบขอขมาน้องสาวของฉัน แล้วไสหัวไปไกลๆ” ถังเฟ่ยหลงต่อรองทั้งที่ความเป็นจริงอยากให้ปฐวีได้ชดใช้กรรมด้วยความตายเสียมากกว่า แต่เวลานี้เขาเป็นห่วงปิ่นมุกและหวังให้ ฮุ่ยจื่อเข้าใจในสิ่งที่เขาเลือกเพราะเขาเคยสัญญาต่อหน้าหลุมศพฮุ่ยจื่อไว้ว่าจะให้นายปฐวีชดใช้ด้วยชีวิตถังเฟ่ยหลงไม่รู้ว่าตัวเองอุปทานไปหรือเปล่าเพราะมีสายลมเย็นๆ พัดผ่านใบหน้าของเขา ‘ฮุ่ยจื่อ...ฮุ่ยจื่อเข้าใจพี่ใช่ไหม’ เขาเหลียวมองตามสายลมพัดผ่านหายไป รอยยิ้มเล็กๆ ประดับบนใบหน้าหล่อเหลาแต่เคร่งเครียด“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงอย่ามาหลอกกูเลยไอ้ชั่ว” ปฐวีว่าพลางลากตัวปิ่นมุกไปยังเนินเขาสูง ยิ่งทำให้ผู้คนที่เฝ้ามองอยู่ต่างมองลุ้นทะลึกตามไปด้วยเพราะกลัวสองพี่น้องจะกลิ้งตกลงไป“พี่ปัด พี่ระวังนะตรงนั้นเป็นเนินเขา” ปิ่นมุกก้มมองปลายเท้าของตนแล้วให้ใจหายเพราะบริเวณนั้นเป็นเนินเขาสูงและมีก้อนหินน้อยใหญ่เรียงรายเต็มไปหมด หากพลาดพลั้งตกลงไปเธอก็ไม่ร
หลงไฟมาร ตอนที่ 109
ตอนที่ 109“พี่ปัด! คุณถังพอเถอะค่ะ อย่าทำร้ายพี่ปัดอีกเลยนะคะ ฉันขอร้อง” ปิ่นมุกถลาเข้าไปหาพี่ชายตัวเอง สองมือของเธอเข้าโอบกอดพี่ชายไว้แน่น น้ำตาไหลพรากเพราะสงสารพี่ชายที่เนื้อตัวมีแต่เลือด“ปล่อยมัน! แล้วถอยออกมาปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงสั่งเสียงห้วน ดวงตาคมกริบจดจ้องไปยังใบหน้าหวานอย่างขู่บังคับ ทว่าเวลานี้ปิ่นมุกไม่สนใจ เธอไม่อยากให้เขาฆ่าใครอีกแล้ว โดยเฉพาะพี่ปัด เพราะหากพี่ชายเธอเป็นอะไรไป คุณแม่ของเธอ...ท่านคงไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ช่างแตกต่างจากเธอนักที่จะอยู่หรือตายท่านก็ไม่สนใจปิ่นมุกร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะนึกสงสารพี่ชายไม่พอ เธอยังเวทนาชีวิตตัวเองเข้าให้อีก มารดาไม่เคยรักเธอแม้กระทั่งตอนนี้ก็ไม่เคยรัก ทว่าน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนุ่มยิ่งทำให้ถังเฟ่ยหลงโกรธมากขึ้นที่หญิงสาวใช้น้ำตามาต่อรองเพื่อให้เขาปล่อยพี่ชายเธอ!“ปิ่นมุก! ฉันสั่งให้เธอถอยออกมา ไม่ได้ยินหรือไง” น้ำเสียงดุดันหยุดเสียงสะอื้นไห้ของปิ่นมุก ก่อนที่เจ้าตัวจะเงยหน้ามองคนพู
