แชร์

ตอนที่ 21

ผู้เขียน: หงสรถ วรัมพร
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-28 21:45:37

ตอนที่ 21

“ฮึ! น่าขำนัก อย่างเธอจะไปรู้อะไรเพราะเพิ่งกลับมาเมืองไทย แล้วเธอไม่เคยคิดสงสัยบ้างหรือไงว่ามันเพราะอะไร พ่อของเธอถึงได้รีบร้อนให้เธอแต่งงานกับไอ้หมอนั่นนัก ฮึ! โง่แล้วอวดฉลาด เธอคิดว่าคนในครอบครัวของเธอเป็นพวกพ่อพระไม่เคยทำบาปหรือไง ถึงได้กางปีกปกป้องนัก”

ถังเฟ่ยหลงเหยียดปากยิ้มเยาะ ก้าวพรวดเดียวก็เข้าไปคว้าต้นแขนเล็กไว้ได้ทันขณะที่ปิ่นมุกกำลังกระโจนไปยังประตู

“ปล่อยฉัน! ปล่อย! ช่วยด้วย! ไอ้โจรบ้า ปล่อยฉันนะ” เธอดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งพร้อมร้องขอความช่วยเหลือ ไม่นานผ้าที่ใช้ปิดบังร่างกายของหล่นลงไปกองอยู่บนพื้น

“ถ้าคิดว่าแหกปากร้องจนคอแตก แล้วจะมีคนเข้ามาช่วย ก็ร้องเข้าไปให้พอ!” พูดจบถังเฟ่ยหลงก็โยนเหยื่อสาวลงบนเตียงอีกครั้งอย่างไม่มีการทะนุถนอม

“โอ๊ย!…ฮึก...ฮือๆ อย่านะ ช่วยด้วย” ปิ่นมุกร้องห้ามด้วยท่าทีตื่นตระหนก หลังจากถูกเหวี่ยงลงไปอยู่บนเตียง พลางยันตัวแล้วรีบถอยหนี

ถังเฟ่ยหลงส่งเสียงหัวเราะเล็กน้อยเท่านั้น แล้วโน้มตัวไปคร่อมร่างเล็กเพื่อกักขังอิสรภาพหญิงสาวด้วยเรือนกายใหญ่โต ที่ต่อให้ปิ่นมุกออกแรงดิ้นให้ตายก็หนีไม่พ้น ดวงตาคู่สวยยิ่งตื่นตระหนกเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงต่ำ ลมหายใ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 22 

    ตอนที่ 22 ถังเฟ่ยหลงลากฝ่ามือบุกรุกผิวเนียนอย่างไร้ความอ่อนโยน เพราะไม่ว่าจะแตะต้องไปตรงไหน เขาก็ทิ้งรอยช้ำเอาไว้ ไม่ต่างจากกายเบื้องล่างที่ ถาโถมสาดซัดดั่งคลื่นพายุที่ท้องทะเลกำลังแปรปรวน ปิ่นมุกเจ็บร่างกายเจียนตายเพราะร่างกายถูกใช้งานอย่างหนัก เธอทำได้แค่นอนนิ่งพร้อมหยาดน้ำตาเพื่อเป็นที่รองรับอารมณ์ของคนชั่ว กลีบปากสวยที่บวมเจ่อเม้มแน่น เมื่อเขาผละริมฝีปากไปฝากฝังบนเนินไหล่ ฟันคมขาวสะอาดฝังลงบนเนินเนื้อละเอียนจนเป็นรอยช้ำ คนใต้ร่างก็แต่นอนกัดฟันอดทนกับความเจ็บ“เธอเป็นคนปรักปรำว่าฉันเป็นคนซาดิสม์ ฉันก็จะทำให้เธอรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง” เขากระซิบเสียงแตกพร่าพร้อมจับคนใต้ร่างพลิกตะแคงขณะที่ร่างกายยังประสานกัน ปิ่นมุกฝืนร่างกายไม่ยินยอมแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่เขา“ฮึก...ฮือ...เจ็บ ฉันเจ็บ หยุดสักทีเถอะ” เพราะแรงถาโถมจากเจ้าชายหนุ่มไม่แพ้พายุหลงฤดู ทำให้ปิ่นมุกอดทนไม่เอ่ยปากขอร้องไม่ไหวอีกต่อไป ทว่าเสียงร้องขอความเมตตาจึงดังออกมาแผ่วๆ“แล้วรู้หรือยังว่าซาดิสม์เป็นยังไงปิ่นมุก แล้วก็จำเอาไว้ ว่าฉันชอบใช้ความรุนแรงก็เฉพาะผู้หญิงอย่างเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น แล้วเธอรู้ไหมปิ่นมุก ว่าฉันร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 23

    ตอนที่ 23 “จินเหลียง แกสั่งให้อาหย่งไปตามคนงานท้ายเกาะมา แล้วให้ไปที่ห้องใต้ดิน ส่วนเหยียนซ่าน แกไปรอหน้าห้องใต้ดินแล้วกัน ส่วนฉันจะไปดูคุณถัง”กู่ฉินสั่งงานเสียงเรียบแต่แววตาครุ่นคิดอย่างหนักแล้วเดินจากไปโดยเดินไปยังห้องครัวเพื่อให้แม่ครัวเตรียมน้ำชานำไปให้คุณถังบนห้องทำงาน เพราะตนรู้ดีว่าคุณถังไม่นิยมใช้กำลังขืนใจผู้หญิง ทว่าวันนี้ตนมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าคุณถังใช้กำลังปลุกปล้ำน้องสาวนายปฐวีแน่ๆ ถึงแม้จะเห็นใจหญิงสาวสักแค่ไหน ทว่าก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเหลือ หรือแม้แต่เฉียดกรายไปที่ห้องใต้ดินก็ไม่มีใครกล้า“แกคิดว่าคุณถังต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้จริงๆ หรือเปล่าอาซ่าน” จินเหลียงเอ่ยถามเพื่อนร่วมงาน สีหน้าหนักใจไม่น้อยกับคำสั่งที่ได้รับจากกู่ฉิน“ฉันรู้ว่าพี่ฉินคงมีวิธีจัดการแล้วละ ส่วนแกก็ไปหาอาหย่ง แล้วรีบจัดการทำตามคำสั่งคุณถังเถอะ ขืนชักช้า พวกเรานี่แหละจะโดนคุณถังประเคนลูกปืนใส่” เหยียนซ่านตบบ่าของเพื่อนร่วมงาน แล้วเดินลงไปที่ห้องใต้ดินพร้อมเสียงถอนใจดังครั้งแล้วครั้งเล่า และตนก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากู่ฉินจะให้ลงไปเฝ้าทำไม เพราะเขาไม่ได้อยากมาเห็นภาพทรมานของผู้หญิงตัวเล็กๆ สั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 24

    ตอนที่ 24 “จะหนีไปไหน” ถังเฟ่ยหลงถามเสียงเหี้ยม ตามไปคว้าแขนเล็กแล้วฉุดให้ออกมาจากห้องน้ำ แล้วจัดการเหวี่ยงลงบนเตียงก่อนที่คนเหวี่ยงจะเดินถอยห่างออกมา พลางเหลียวมองไปยังคนงานท้ายเกาะทั้งสองคน“ผู้หญิงคนนี้ ฉันยกให้พวกแกสองคน จะทำอะไรก็เชิญ” สิ้นคำประกาศกร้าวของคนป่าเถื่อน ที่เห็นเธอเป็นสิ่งของที่ยกให้ใครต่อใครก็ได้ ปิ่นมุกก็รีบถอยหนีอย่างลนลาน พลางคว้าเอาผ้าห่มตามไปด้วยและไปยืนซุกตัวชิดผนัง ใบหน้าสวยสั่นส่ายไปมาอย่างขอร้อง“ไม่นะ! คุณอย่าทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องให้คนของคุณมาทำร้ายฉันด้วย ฉันขอร้องอย่าทำกับฉันแบบนี้เลย” ปิ่นมุกเอ่ยขอร้องเสียงสั่นเครือ“ฮึ! ไม่ผิดงั้นเหรอ” ถังเฟ่ยหลงยอกย้อน พลางหรี่ตามองน้องสาวของศัตรู“ใช่ฉันไม่ผิด เพราะฉันไม่เคยทำอะไรให้พวกคุณมาก่อน แล้วฉันก็จำได้ว่าไม่เคยรู้จักพวกคุณด้วย” ปิ่นมุกก้าวถอยไปตามผนังห้องเก่าๆ เมื่อถังเฟ่ยหลงสาวเท้าเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าเย็นชา ดวงตาคมกริบจดจ้องที่ริมฝีปากสั่นระริกก่อนที่มุมปากจะเหยียดยิ้มเยาะ“เธอจะรู้จักฉันหรือไม่ มันก็ไม่สำคัญเลยสักนิดปิ่นมุก เพราะความผิดของเธอก็คือ เธอดันเกิดมาเป็นน้องไอ้ปฐวียังไงล่ะ” ม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • หลงไฟมาร    ตอนที่ 25

    ตอนที่ 25 เช้าวันถัดมาภายในห้องรับแขกของครอบครัวอิทธิเชษฐ์ได้ต้อนรับตัวแทนจากนักธุรกิจหนุ่มชาวฮ่องกงมาเจรจาขอซื้อคฤหาสน์หลังงาม เมื่อสืบทราบมาว่าลูกชายของบ้านนี้ไม่สามารถหาเงินไปชำระหนี้ให้กับธนาคารได้ ขณะที่ประมุขของบ้านก็นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล หลังจากเข้าไปตรวจร่างกายตามคำแนะนำของเพื่อนรักแล้วคุณหมอแนะนำให้นอนดูอาการ เพราะคนป่วยอยู่ในภาวะเครียดจัด ทำให้ภายในห้องรับแขกของครอบครัวอิทธิเชษฐ์เหลือเพียงคุณปภาดาคอยรับหน้าอยู่เพียงลำพังเพราะลูกสาวคนโตไม่อยากลงมาเสวนาด้วย“ผมหวังว่าคุณน่าจะพอใจกับข้อเสนอของเจ้านายผมนะครับ” หนุ่มสัญชาติฮ่องกงพูดขึ้นหลังจากอธิบายถึงข้อตกลงด้วยภาษาไทยแปร่งปร่า“ฉันขอเวลาสามวัน แล้วจะติดต่อกลับไป” คุณปภาดาตอบกลับเสียงเรียบ พร้อมครุ่นคิดถึงข้อเสนอที่หนุ่มวัยสามสิบห้ายื่นมาให้ตน แต่ที่ตนยังคิดลังเลเพราะชายหนุ่มคนดังกล่าวไม่มีภาพของชายหนุ่มที่ต้องการบุตรสาวของตนไปเป็นภรรยามาให้ดูจึงทำให้ตัดสินใจยากขึ้น“ได้ครับ นี่นามบัตรของผม ถ้าได้คำตอบ ติดต่อผมได้เลยโดยตรง”กล่าวจบก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนโค้งศีรษะเล็กน้อยแล้วเดินออกไปพร้อมคนติดตาม ส่วนคุณปภาดา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 26

    ตอนที่ 26 “ก็พี่ปัดน่ะสิ ชอบหาเรื่องเปรม” ปิ่นสุดาเถียงเสียงแหลม พลางสะบัดหน้าใส่พี่ชายและมารดา“พี่หาเรื่องแกตอนไหนยัยเปรม” ปฐวีโต้กลับน้องสาวเสียงเหนื่อยๆ“พอที!” คนเป็นแม่ตวาดลั่น ส่งสายตาดุตามไปด้วย“คุณแม่! ทำไมต้องตวาดเปรมด้วยคะ ก็พี่ปัดหาเรื่องก่อนนี่” ปิ่นสุดาลุกพรวดอย่างขัดใจ“นั่งลงยัยเปรม แม่มีเรื่องจะคุยกับแก” คุณปภาดาสั่งเสียงดุ ปิ่นสุดาเลยจำใจนั่งลงที่เดิมอย่างกระแทกกระทั้น พลางยกมือกอดอกเชิดหน้าใส่พี่ชาย“มีอะไรคะ แต่ถ้าเป็นเรื่องจับเปรมไปแต่งงาน เปรมไม่มีวันยอมแน่ๆ” ออกตัวเสียงดัง พานทำให้ปฐวีเลยเหลียวมองหน้ามารดาด้วยความสงสัย“แกจะฟังฉันให้จบก่อน แล้วค่อยเถียงค่อยค้านสักนิดไม่ได้หรือไงยัยเปรม หรือแกจะปล่อยให้แม่ของแกตกระกำลำบากเพราะหนี้สินที่พ่อแกไปสร้างเอาไว้กันล่ะ แล้วไหนตอนนี้พอแกยังมานอนป่วยอยู่โรงพยาบาลนั่นอีก”“คุณพ่อไม่สบาย คุณพ่อป่วยเป็นอะไรไปครับคุณแม่” ปฐวีถามด้วยสีหน้าตกใจ เพราะพ่อของเขาท่านก็ดูแข็งแรงดีมาตลอด ไม่น่าจะมาล้มป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้“ไม่รู้เหมือนกัน เห็นหมอแจ้งว่าอยากให้พ่อของแกมีเวลาพักผ่อนให้มากๆ เลยให้นอนพักที่โรงพยาบาล” น้ำเส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 27 

    ตอนที่ 27“ถ้าเป็นอย่างที่ลูกเปรมว่าจริงๆ แม่นี่แหละจะไปพาลูกเปรมกลับมา” คนเป็นแม่ยังคงหว่านล้อมไม่เลิก“คุณแม่ทำได้จริงเหรอคะ แล้วถ้าคนพวกนั้นเป็นพวกมาเฟียล่ะคะ คุณแม่จะไปช่วยเปรมได้ยังไง ว่าแต่เมื่อกี้คุณแม่บอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเจ้าของเกาะเหอฮวาจริงเหรอคะ”ปิ่นสุดากำลังวาดภาพรูปร่างหน้าตาเจ้าของเกาะเหอฮวาตามที่เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีมากๆ แล้วยังมีธุรกิจอยู่ที่ฮ่องกงและเมืองไทย“จริงสิ แล้วลูกเปรมสงสัยอะไร” คุณปภาดาย้อนถามพลางทำคิ้วขมวด“ถ้างั้น คุณแม่รีบตกลงเลยค่ะ ว่าเปรมยินดีไปเป็นภรรยาให้เจ้าของเกาะเหอฮวา” ปิ่นสุดาตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หน้าตาก็ยิ้มพรายจนมารดาสงสัย“ลูกเปรม ลูกรู้จักเจ้าของเกาะหรือไง” คุณปภาดาถามบุตรสาวด้วยสีหน้าประหลาดใจไม่น้อย“ไม่รู้จักหรอกค่ะคุณแม่ แต่เพื่อนๆ ของเปรมที่ทำงานอยู่บนเกาะใกล้เกาะเหอฮวา เคยเห็นหน้าตาเจ้าของเกาะเหอฮวามาแล้ว แถมผู้ชาย คนนี้ยังมีธุรกิจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01
  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 28

    ตอนที่ 28“คุณยังเข้าไปเยี่ยมไม่ได้” พิธานเอ่ยบอกเมื่ออีกคนจะเปิดประตูเข้าไป ปฐวีเหลียวมองพลางละมือห่างจากประตู“แกเป็นใครวะ แล้วมาทำอะไรที่นี่” ปฐวีถามเสียงห้วน มองคนชอบแส่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนเหยียดปากยิ้ม“ผมมาเยี่ยมคุณลุง” พิธานบอกเสียงเรียบและไม่คิดใส่ใจกับท่าทีของอีกฝ่าย“เยี่ยมแล้วก็กลับไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับพ่อฉันอีก เพราะฉันไม่ชอบหน้าแกว่ะ” ปฐวีออกปากไล่ สบตากับอีกฝ่ายอย่างท้าทาย พิธานทำเพียงถอนใจเบาๆ เขาก็อยากไปเหมือนกัน แต่อาการของคุณลุงยังไม่ปลอดภัย เลยทำให้เจ้าของโรงแรมชื่อดังของเกาะกูดยืนนิ่งเฉย“เฮ้ย! ฉันบอกให้แกกลับไปไง” ปฐวียื่นมือกระชากเสื้อแล้วผลักอกของพิธานจนอีกคนเสียหลักเซชนผนัง“ผมไปแน่ แต่ต้องรู้ว่าอาการคุณลุงปลอดภัยเสียก่อน” ยืนตั้งหลักได้แล้วก็โต้กลับเสียงเข้ม จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางหลังจากถูกปฐวีกระชาก“ก็กูบอกแล้วไงว่านั้นน่ะพ่อกู กูดูแลเองได้ ส่วนมึง รีบๆ ไปซะ ก่อนจะถูกกระทืบ&r

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02
  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 29

    ตอนที่ 29 ช่วงบ่ายของวัน หลังจากที่เจ้านายหนุ่มเดินทางออกจากเกาะไปแล้ว จินเหลียงจึงได้เดินลงไปดูหญิงสาวที่ถูกขังอยู่ภายในห้องใต้ดิน โดยไล่ให้เจ้าวายุและสายลมกลับเข้าไปอยู่ในกรง ขณะที่ปิ่นมุกกำลังพยุงตัวลุกจากที่นอนโดยมีหญิงชราวัยห้าสิบคอยดูแลอยู่เนื่องจากคนบนเตียงนอนซมด้วยพิษไข้“คุณเป็นยังไงบ้าง” จินเหลียงเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาถึงห้องใต้ดิน ปิ่นมุกเงยหน้ามองคนพูดด้วยดวงตาแดงก่ำเพราะพิษไข้ เนื้อตัวของเธอ ร้อนจี๋ราวกับไฟร้อนๆ ลนไปทั่วตัว“คุณเป็นไข้น่ะอาเหลียง เป็นตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ป้าไม่กล้าไปเรียน คุณถัง เลยแต่ได้เช็ดตัวให้” หญิงชราวัยห้าสิบบอกเสียงเนิบนาบ นึกสงสารหญิงสาวรุ่นลูกจับใจทั้งเป็นไข้ตัวร้อน ตามเนื้อตัวก็มีแต่รอยฟกช้ำ หนำซ้ำพวกคนงานท้ายเกาะก็ลือกันให้แซดว่าคุณถังขืนใจหญิงสาวคนนี้แล้วส่งต่อให้ลูกน้องท้ายเกาะอีกสองคน คนชราเลยได้แต่ส่ายหน้ากับพวกปากหอยปากปูที่ไม่รู้ไม่เห็นจริง แล้วก็เอาไปพูดกันจนดังกระฉ่อนไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03

บทล่าสุด

  • หลงไฟมาร   ตอนอวสาน

    ตอนอวสาน“จินหลง เป็นอะไรไปคะ โอ๋ๆ เงียบนะคะ” ปิ่นมุกหันมาโอ๋ลูกน้อยด้วยสีหน้ากังวล ห่วงพ่อของลูกก็ห่วง ห่วงลูกก็ห่วง ส่วนจินหลงก็ไม่ยอมเงียบ ป้าช้อยอาสาอุ้มจินหลงแล้วสั่งให้ปิ่นมุกลงไปดูคนนั่งตากฝนอยู่หน้าบ้านพัก เธอลังเลเล็กน้อยแล้ววิ่งไปคว้าร่มอันใหญ่ออกไปหาคนหน้าบ้านพักที่นั่งตัวสั่นปากสั่นไปหมด“คุณถัง! ทำไมคุณถึงได้ดื้อแบบนี้ล่ะคะ ถ้าคุณเป็นอะไรไป ฉันกับลูกจะอยู่ยังไงล่ะคะ” ปิ่นมุกลืมเลือนทุกสิ่งไปหมดแล้วเพราะเป็นห่วงเขาจนเผลอพูดความในใจออกไป เธอกางร่มคันใหญ่เข้าบังเม็ดฝน ใช้ผ้าที่ถือติดมือมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนดื้อรั้นที่ดื้อยิ่งกว่าเด็กสามขวบ“ฉันยอมตายปิ่นมุก หากเธอไม่ยอมอภัยให้ ฉันรักเธอ ปิ่นมุก ฉันทำใจไม่ได้ถ้าไม่มีเธออยู่กับฉัน เธอรู้บ้างไหมว่าฉันทรมานแค่ไหนตลอดสองปีที่ผ่านมา ฉันคิดถึงเธอมาก แต่ฉันไม่กล้ากลับมาหาเธอ เพราะฉันคิดว่าสักวัน ฉันจะลืมเธอให้ได้ เหมือนที่เธอลืมฉัน แต่ฉันก็ทำไม่ได้ แล้ววันนี้ก่อนที่ฉันจะตายฉันอยากมาพบเธอ อยากกอดเธอสักครั้ง แล้วฉันจะยอมตาย...ตายอยู

  • หลงไฟมาร   ก่อนอวสาน

    ก่อนอวสานหนึ่งชั่วโมงถัดเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังรบกวน คุณแม่ลูกหนึ่งจึงชะเง้อคอมองผ่านหน้าต่างแต่เพราะเวลานี้มืดค่ำแล้วจึงมองเห็นไม่ถนัดนัก ปิ่นมุกหันมามองลูกชายที่ตอนหลับปุ๋ยไปแล้ว แล้วเดินลงไปดูคนมาที่กดกริ่งหน้าบ้านพักหลังจากคว้าเอาเสื้อคลุมมาสวมทับชุดนอน เจ้าของบ้านหยุดปลายเท้าทันทีเมื่อเห็นใครบางคนนั่งอยู่บนรถเข็น หน้าตาเขาซูบผอมจนน่าใจหาย ตอนรู้ว่าคุณถังประสบอุบัติเหตุ เธอไม่ได้คิดว่าเขาจะมีร่างกายผ่ายผอมมากถึงเพียงนี้ ใบหน้าหล่อเหลาบัดนี้ก็ซีดเซียวเหมือนคน ไร้ชีวิตชีวา ปิ่นมุกยืนอยู่ลานหน้าบ้านเพราะสับสน เธอสับสนจริงๆ มันอธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกแบบไหน“ปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงใช้มือดันล้อรถให้เข้ามาชิดรั้วบ้านมากขึ้น แววตาเศร้าหมองทอดมองร่างเล็กนิ่ง“คุณ...มาทำอะไรคะ” ไม่ได้อยากถามคำถามนี้เลยจริงๆ แต่เพราะไม่รู้จะถามอะไรทำให้ปิ่นมุกเอ่ยคำถามนี้ออกไปแล้วก็ได้แต่รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ“ฉันมาหาเธอ ฉันอยากเห็นหน้าเธอ อยากคุยกับเธอ อยากกอดเธอ ก่อนที่ฉัน...” เจ้าของคำพูดรู้สึก

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 115

    ตอนที่ 115แต่ใครเลยจะรู้ว่าปิ่นมุกที่ทำทีไม่สนใจพ่อของจินหลงอยู่ทุกวันนั่น เธอคิดถึงพ่อของจินหลงอยู่ทุกวัน แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเรื่องระหว่างเธอและคุณถัง มันเหมือนมีเส้นใยบางเบามาขวางกั้นเอาไว้ มันบางเบาแต่ก็จริงแต่เธอยังทำลายมันจากใจไม่ได้หมดเสียที เธอจำได้ไม่เคยลืมถึงสิ่งที่ คุณถังฝากความเจ็บช้ำไว้ให้เธอ แม้ความเจ็บช้ำมันจะน้อยลงทุกวันแต่เธอไม่เคยลืมเลือนได้“แล้วตกลงวันนี้ เราจะทำอะไรกันบ้างคะพี่มะลิ” ปิ่นมุกเปลี่ยนเรื่องก่อนฉวยเอาตะกร้าผักไปล้าง“คุณปิ่นคะ ผักนั่นน่ะพี่ล้างหมดแล้วละค่ะ” มะลิบอกอย่างเอ็นดูรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเพราะอย่างน้อยคุณปิ่นมุกก็ยังคงอาลัยอาวรณ์คนที่หายหน้าหายตาไปอยู่เหมือนกัน แล้วยิ่งคุณหนูจินหลงหน้าตาเหมือนพ่อขนาดนั้น สักวันเถอะกำแพงในใจของคุณปิ่นมุกต้องพังทลายลงสักวัน“ล้างแล้วก็ล้างอีกได้นี่คะพี่มะลิ” บอกเสียงอ้อมแอ้ม แล้วก็ลงมือล้างผักอย่างตั้งใจ แต่จิตใจกระหวัดถึงใบหน้าหล่อเหลาของคนบางคนที่เหมือนลูกชายของเธอ“ก็ได้ค่า ล้างให

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 114

    ตอนที่ 114 ตอนที่ 1142 ปีต่อมา... นับจากวันที่ได้จากกันในวันนั้น ปิ่นมุกไม่เคยได้ข่าวคราวของคนป่าเถื่อนอีกเลย เขาทำตัวหายไปจริงๆ พร้อมกับเรื่องราวในอดีตก็ค่อยๆ ลบเลือนไปจากใจของเธอเช่นกัน บิดามักพูดเสมอว่าให้ลืมไปเสียแม้จะยากแต่ก็ต้องลืมเพื่อให้มีแรงเดินต่อไป หลังจากเธอบอกกับบิดาว่าเธอท้อง เมื่อรู้ว่าท้อง เธออยากบอกเขาเหลือเกิน แต่เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นจึงไม่คิดหวนกลับไปและบอกตัวเองว่าให้ลืมคนป่าเถื่อนคนนั้นซะ แต่ยิ่งพยายามลืมเขา ใจกลับก็ยิ่งจดจำและโหยหาเขา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่จำใจจากหญิงที่รักไปนั้น ได้ประสบอุบัติเหตุจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดและตอนนี้อาการของถังเฟ่ยหลงก็น่าเป็นห่วงมากเพราะเจ้าตัวไม่ยอมรับการทำกายภาพบำบัดเพื่อให้กลับมาเดินได้เป็นคนปกติอีกครั้ง ถังเฟ่ยหลงท้อแท้หมดกำลังใจ หมดพลังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ทั้งที่พยายามตัดใจแต่เขาไม่เคยลืมปิ่นมุก อยากกลับไปหาเธอแทบขาดใจ แต่ไม่กล้าไปส

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 113

    ตอนที่ 113“ไม่ไป ฉันไม่ยอมห่างจากเธออีกแล้วนะปิ่นมุก เพราะอะไรปิ่นมุก ตั้งแต่เธอได้กลับไปอยู่บ้าน เธอก็เอาแต่หลบหน้าหลบตาฉัน เธอคิดจะทรมานฉันหรือไง ฉันรู้ว่าฉันผิด...ผิดมาก ผิดจนเธอคงไม่ให้อภัยฉัน แต่ฉันอยากขอโทษ ขอให้คนเลวๆ อย่างฉันได้แก้ตัวบ้างไม่ได้เชียวเหรอ เธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสฉันไปไหน ได้ไหมปิ่นมุก ฉันรักเธอ ได้ยินไหมว่าฉันรักเธอ” น้ำเสียงของถังเฟ่ยหลงดูเศร้าหมอง แววตาคม แดงก่ำเพราะหวาดกลัวว่าจะต้องสูญเสียเธอไป ใบหน้าหล่อเหลาเบียดเข้าใกล้อีกครั้ง“ฉันเหม็นคุณ” ปิ่นมุกยกมือดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง แล้วเอ่ยเสียงสั่นเครือยามได้เห็นแววตาคมแดงก่ำ“นะปิ่นมุก ให้ฉันได้มีโอกาสชดเชยสิ่งที่เคยทำร้ายเธอ เธอคือดวงใจของฉันนะปิ่นมุก ฉันมันเลว ใจร้าย ป่าเถื่อน อย่างที่เธอประณามฉัน แต่ฉันอยากขอโอกาสบ้างสักครั้ง นะปิ่นมุกขอโอกาสให้ฉันบ้างได้ไหม” ฝ่ามืออุ่นกุมสองมือเล็กขึ้นจุมพิตซ้ำๆ กันอยู่อย่างนั้น นาทีนี้ถังเฟ่ยหลงไม่คิดอายใครอีกแล้วที่จะต้องหลั่งน้ำตาเพื่อวอนขอโอกาสจากหญิ

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 112

    ตอนที่ 112ดวงตาคู่สวยเริ่มรื้นด้วยหยาดน้ำตาเมื่อหวนนึกถึงเรื่องในอดีต เพราะหากเธอยอมอยู่เป็นครอบครัวกับคุณถังก็เหมือนคนอกตัญญูที่ไปรักกับคนที่ทำให้คนในครอบครัวของเธอเสียชีวิต แต่หากเธอเลือกที่จะเดินคนละเส้นทางกับคุณถังหัวใจของเธอก็เจ็บปวดมากเช่นกัน แต่สักวันเธอก็หวังว่าความเจ็บปวดจะจางหายไปในที่สุด เมื่อไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกัน ไม่ต้องมาเห็นหน้ากัน เวลา...เวลาอาจช่วยเยียวยารักษาหัวใจบอบช้ำของเธอ ‘เพราะเราสองคนรักกันไม่ได้’“ลูกปิ่น” คุณกิตติขานเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“เราสองคนรักกันไม่ได้ค่ะ” ปิ่นมุกเงยหน้าตอบบิดาเสียงแผ่วๆ ยกนิ้วปาดน้ำตาที่ไหลนองสองแก้ม คุณกิตติจึงรั้งบุตรสาวคนเล็กเข้ามาปลอบประโลมขณะที่ด้านหน้าของศาลาริมน้ำ ถังเฟ่ยหลงและลูกน้องรวมถึงคุณตวงรัตน์และบุตรชายก็จับกลุ่มยืนพูดคุยกันและมองมายังสองพ่อลูกด้วยความเป็นห่วง ส่วนปิ่นมุกหลังได้รับอ้อมกอดอบอุ่นจากบิดานานหลายนาที เธอจึงเอ่ยชวนให้บิดากลับบ้านพักเพื่อจบปัญหาเรื่องระหว่างเธอและคุณถัง คุณกิตติก็ไม่คิดซ

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 111

    ตอนที่ 111“ไอ้ปฐวี! แกจะทำบ้าอะไรของแก” ถังเฟ่ยหลงตะโกนถามแล้ววิ่งเข้าไปใกล้แต่พอใกล้ถึงปฐวีก็ขับรถหนีไป ส่วนคนในรถก็ฉุดกระชากกันอยู่ เมื่อปฐวีจะผลักน้องสาวตัวเองลงจากรถให้ได้“ฉันขอโทษนะยัยปิ่น แต่ฉันต้องเลือกชีวิตตัวเองมากกว่า” ขาดคำนั้นปฐวีก็ผลักน้องสาวออกจากรถแล้วขับรถหนีไปด้วยความเร็ว ร่างของปิ่นมุกกลิ้งตามพื้นลาดชันขณะที่ถังเฟ่ยหลงวิ่งเข้าไปประคองไว้ได้ก่อนที่ร่างเล็กๆ จะกลิ้งเข้าไปกระแทกหินก้อนใหญ่ ดวงตาแดงก่ำเฝ้ามองใบหน้าเปื้อนเลือดด้วยหัวใจแทบหยุดเต้น เขาก้มมองสำรวจทั่วร่างกายของคนในอ้อมแขนไม่พบบาดแผลใดนอกเสียจากเลือดบนศีรษะ“ปิ่นมุก! ฉันขอร้อง ลืมตามองฉันสักนิดนะปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงขานเรียกหญิงสาวในอ้อมแขนเหมือนคนหัวใจจะขาดรอนๆ ยอมรับเลยว่าครั้งนี้เขาหวาดกลัวสุดหัวใจ กลัวเธอจะจากเขาไปฝ่ามือใหญ่ลูบไล้แผ่วเบาบนแก้มนวล ริมฝีปากร้อนกดจูบกลางหน้าผากเกลี้ยงเกลาอย่างแสนรักและแสนห่วง ก่อนจะมีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวอยู่ไม่ไกล ถังเฟ่ยหลงเงยหน้าขึ้นมองเห็นรถที่ปฐวีขับไปชนเข้ากับขอบถนนเพรา

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 110

    ตอนที่ 110“ไอ้ปฐวี! นั่นน้องสาวแท้ๆ ของแก แกคิดจะฆ่าแม้กระทั่งน้องสาวตัวเองหรือไง ปล่อยปิ่นมุกซะ แล้วแกไปกราบขอขมาน้องสาวของฉัน แล้วไสหัวไปไกลๆ” ถังเฟ่ยหลงต่อรองทั้งที่ความเป็นจริงอยากให้ปฐวีได้ชดใช้กรรมด้วยความตายเสียมากกว่า แต่เวลานี้เขาเป็นห่วงปิ่นมุกและหวังให้ ฮุ่ยจื่อเข้าใจในสิ่งที่เขาเลือกเพราะเขาเคยสัญญาต่อหน้าหลุมศพฮุ่ยจื่อไว้ว่าจะให้นายปฐวีชดใช้ด้วยชีวิตถังเฟ่ยหลงไม่รู้ว่าตัวเองอุปทานไปหรือเปล่าเพราะมีสายลมเย็นๆ พัดผ่านใบหน้าของเขา ‘ฮุ่ยจื่อ...ฮุ่ยจื่อเข้าใจพี่ใช่ไหม’ เขาเหลียวมองตามสายลมพัดผ่านหายไป รอยยิ้มเล็กๆ ประดับบนใบหน้าหล่อเหลาแต่เคร่งเครียด“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงอย่ามาหลอกกูเลยไอ้ชั่ว” ปฐวีว่าพลางลากตัวปิ่นมุกไปยังเนินเขาสูง ยิ่งทำให้ผู้คนที่เฝ้ามองอยู่ต่างมองลุ้นทะลึกตามไปด้วยเพราะกลัวสองพี่น้องจะกลิ้งตกลงไป“พี่ปัด พี่ระวังนะตรงนั้นเป็นเนินเขา” ปิ่นมุกก้มมองปลายเท้าของตนแล้วให้ใจหายเพราะบริเวณนั้นเป็นเนินเขาสูงและมีก้อนหินน้อยใหญ่เรียงรายเต็มไปหมด หากพลาดพลั้งตกลงไปเธอก็ไม่ร

  • หลงไฟมาร   ตอนที่ 109

    ตอนที่ 109“พี่ปัด! คุณถังพอเถอะค่ะ อย่าทำร้ายพี่ปัดอีกเลยนะคะ ฉันขอร้อง” ปิ่นมุกถลาเข้าไปหาพี่ชายตัวเอง สองมือของเธอเข้าโอบกอดพี่ชายไว้แน่น น้ำตาไหลพรากเพราะสงสารพี่ชายที่เนื้อตัวมีแต่เลือด“ปล่อยมัน! แล้วถอยออกมาปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงสั่งเสียงห้วน ดวงตาคมกริบจดจ้องไปยังใบหน้าหวานอย่างขู่บังคับ ทว่าเวลานี้ปิ่นมุกไม่สนใจ เธอไม่อยากให้เขาฆ่าใครอีกแล้ว โดยเฉพาะพี่ปัด เพราะหากพี่ชายเธอเป็นอะไรไป คุณแม่ของเธอ...ท่านคงไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ช่างแตกต่างจากเธอนักที่จะอยู่หรือตายท่านก็ไม่สนใจปิ่นมุกร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะนึกสงสารพี่ชายไม่พอ เธอยังเวทนาชีวิตตัวเองเข้าให้อีก มารดาไม่เคยรักเธอแม้กระทั่งตอนนี้ก็ไม่เคยรัก ทว่าน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนุ่มยิ่งทำให้ถังเฟ่ยหลงโกรธมากขึ้นที่หญิงสาวใช้น้ำตามาต่อรองเพื่อให้เขาปล่อยพี่ชายเธอ!“ปิ่นมุก! ฉันสั่งให้เธอถอยออกมา ไม่ได้ยินหรือไง” น้ำเสียงดุดันหยุดเสียงสะอื้นไห้ของปิ่นมุก ก่อนที่เจ้าตัวจะเงยหน้ามองคนพู

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status