หลายวันผ่านไป..ครืด~ ครืด~"อื้อ~" เสียงรบกวนจากโทรศัพท์มือถือแผดเสียงร้องดังอยู่บนโต๊ะโคมไฟข้างเตียง ทำให้ชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนที่นอนรู้สึกตัวตื่นขึ้นในช่วงเช้าของวันใหม่ มือหนาเอื้อมไปควานหาโทรศัพท์มือถือของตนอย่างงัวเงีย พอเจอก็หยิบขึ้นมากดรับสายทันทีไม่ได้ลืมตาดูว่าเป็นเบอร์ใคร"โหล" เนมาร์วางโทรศัพท์แนบกับใบหู แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเจืองัวเงีย(นี่มึงยังไม่ตื่นอีกเหรอไอ้เน ไม่ไปเรียนรึไง) ฝ่ามือหนายกขึ้นมาลูบหน้าตัวเองเบาๆ พลางลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของผู้เป็นพ่อดังอยู่ในสาย"ป๊า"(เออป๊าเอง จะแหกปากเรียกเพื่อ?)"โทรมาหาผมมีอะไรหรือเปล่า?" ขณะที่พูดใบหน้าคมคายก็หันมองคนที่นอนอยู่ข้างๆแต่กลับไม่เจอ เขาหันหน้ากลับมาดังเดิมไม่ได้รู้สึกตกใจอะไร เพราะคิดว่าเธอน่าจะลุกขึ้นไปทำความสะอาดห้องและทำกับข้าวไว้ให้เขาอย่างเช่นทุกวัน(เอ้าไอ้เวรหนิ โทรหานี่ต้องมีอะไรด้วยรึไง ถ้าไม่มีโทรไม่ได้ว่างั้น)"เปล่าผมแค่สงสัย ก็ปกติป๊าไม่มีธุระก็ไม่โทรอยู่แล้วปะ"(ตอนเย็นมากินข้าวที่บ้านด้วยม๊าเขาคิดถึง จะพาเมียมาด้วยก็ได้นะป๊าจะได้สแกนดูว่ามาเกาะมึงรึเปล่า)"ครับ! เดี๋ยวผมเข้าไป" สิ้นสุด
@คฤหาสน์มาเฟีย"เป็นอะไร? ตื่นเต้นเหรอ" เนมาร์เอื้อมมือไปจับมือของก๋วยเตี๋ยวขึ้นมาวางประสานบนหน้าตักแกร่ง จนรู้ว่าเธอกำลังสั่นเกร็ง ขณะที่ขับรถสปอร์ตเลี้ยวเข้ามาในคฤหาสน์หรูของตนที่มีเนื้อที่กว้างหลายสิบไร่ เพียงแค่เหลือบตามองหน้าใบหน้าหวานก็รับรู้ได้ทันทีว่าอีกคนกำลังมีอาการประหม่าไม่เป็นตัวของตัวเอง"....." เธอเงียบไม่ได้สนใจคำถามของเขา ดวงตากลมโตภายใต้แพขนตางอนกวาดสายตามองไปรอบๆภายในคฤหาสน์หรูที่มีการ์ดยืนและเดินไปมาเป็นจำนวนมากอย่างรู้สึกกลัวเจือตื่นเต้นเล็กน้อย ไม่คิดว่าในชีวิตจะได้มาเหยียบมาเห็นบ้านใหญ่โตราวกับพระราชวังอย่างนี้ นึกว่ามีแต่ในละครซีรี่ส์"ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกเดี๋ยวเธอก็ได้มาเป็นนายหญิงที่นี่""ไม่ค่ะ หนูไม่เป็น" ทันทีที่คนข้างๆพูดจบประโยคใบหน้าหวานหันขวับ พลางส่ายไปมา เธอไม่ได้ต้องการอะไรที่ตัวเองไม่ได้สร้างขึ้นมาเอง มันดูเหมือนว่ากำลังมาเกาะเขาเพื่อดันตัวเองขึ้นสูงโดยไม่ได้พยายามอะไรเลย ชีวิตของเธอลำบากมาตั้งแต่เด็กแล้วจู่ๆจะมาอยู่อย่างสบายเลยมันก็ไม่ใช่เอี๊ยดดดดดด!ชายหนุ่มเหยียบเบรกอย่างแรงเมื่อได้ยินคำปฏิเสธของเด็กสาว สีหน้าที่กำลังมีความสุขอยู่แปรเปลี่ยนเป็นเ
"คุณอย่าเข้ามานะ หนูบอกว่าไม่ให้คือไม่ให้" ก๋วยเตี๋ยวเอ็ดเบาๆทันทีที่อีกฝ่ายหย่อนตัวคุกเข่าลงบนเตียง แล้วค่อยๆคลานเข้ามาหา "....." คำห้ามปรามของเด็กสาวไร้ความหมายไม่ได้ทำให้เนมาร์หยุดชะงักหรือฟังเลยสักนิด ก็ยังคลานเข้ามาเรื่อยๆ แถมยังตีหน้ามึนทำเป็นไม่ได้ยินหมับ!"อ๊ะ! อื้อ~" ฝ่ามือเล็กขยุ้มเส้นผมดำขลับบนศีรษะของเขาอัตโนมัติเมื่อถูกริมฝีปากหนาจู่โจมเข้ามาประกบจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอรีบใช้มืออีกข้างดันใบหน้าคมคายให้ออกห่าง แต่ไม่ทันการเรียวลิ้นสากก็สอดใส่เข้ามาตวัดหยอกเย้าในโพรงปากบางไว้ได้ทัน ไม่วายยังเลื่อนมือหนามาบีบเคล้นเต้าอวบราวกับคนหื่นกระหาย หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อรู้ว่าต้องเจ็บตัวอีกหลังจากนี้"อืม~" เสียงครางในลำคอหนาดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ขณะที่มือทั้งสองข้างเลื่อนลงไปจับปลายกระโปรงชุดเดรสของก๋วยเตี๋ยวดึงขึ้นมาคาไว้ตรงไหล่มนเพื่อรอปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอออกเนมาร์ถอนจูบออกดึงชุดของก๋วยเตี๋ยวออก พร้อมกับชุดชั้นในอย่างถือวิสาสะ ทว่ามือเล็กยกมาปิดเรือนร่างของตนด้วยความเขินอายบวกกับความกลัวท่อนลำสีชมพูระเรื่อโอบล้อมไปด้วยเส้นเลือดมากมาย ความใหญ่โตของมันทำเอาเธอไม่กล้าที่จะมอง
ไม่ว่าเปล่าชายหนุ่มก็ขยับขึ้นคร่อมเด็กสาวที่นอนแผ่อยู่ข้างๆโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว มือหนาจับตรึงข้อมือเรียวขึ้นวางแนบระหว่างศีรษะของเจ้าของทำให้น้ำรักที่กุมอยู่หกเปรอะเปื้อนเต็มผ้าปูที่นอน แล้วโน้มตัวลงมาซุกใบหน้าเข้าไปคลอเคลียซอกคอขาวเนียน พร้อมกับขยับสะโพกถูไถท่อนเอ็นบนกลีบเนื้ออวบอูมจนมันแข็งตั้งชันอีกครั้งอย่างเอาแต่ใจ "คุณไม่เอาแล้วหนูเวียนหัว อึก! จะ..เจ็บ" คนใต้ร่างสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกริมฝีปากหนาขบเม้มลำคอระหงทับรอยเก่า และอีกหลายจุด มันสร้างความเจ็บแปลบให้แก่เธอเพราะฟันคมเสียดสีกับเนื้ออ่อนก๋วยเตี๋ยวเอียงศีรษะเบียดเข้าหาใบหน้าคมคายหมายให้เนมาร์หยุดกระทำสิ่งนั้น แต่กลับถูกเขาเบียดกลับเต็มแรงส่งผลให้กระดูกส่วนคอล็อกไปชั่วขณะ "เธอแค่นอนเฉยๆ ไม่ได้ให้ทำเดี๋ยวก็หาย" ริมฝีปากหยักเลื่อนขึ้นไปขบใบหู ก่อนจะเปล่งเสียงแหบพร่าดังขึ้นข้างกกหูทำเอาคนได้ยินขนลุกซู่ ก๋วยเตี๋ยวค่อยๆหันหน้าตรงตามเดิมหลังจากกระดูกหายล็อก พลางกัดปากตัวเองแน่น ในตอนที่เนมาร์เลื่อนริมฝีปากลงไปหยุดอยู่ตรงยอดปทุมถันชมพูระเรื่อจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมาถี่ๆ"มะ..ไม่นะ..ยะ..อย่า..อ๊า" เธอร้องครางเสียงหลง ร
"เป็นอะไร? สั่นทำไม" เนมาร์เอ่ยถามเด็กสาวเสียงเรียบ ขณะที่จูงมือเดินลงบันไดมาเพื่อจะไปหาผู้เป็นแม่ที่รออยู่ในห้องนั่งเล่น อาการของเธอเหมือนกลัวไม่กล้าที่จะเข้าไปหาครอบครัวของเขา"....." ก๋วยเตี๋ยวเงียบไม่ตอบแต่กลับหยุดชะงักแล้วใช้มืออีกข้างกระตุกแขนแกร่ง ทำเอาคนโดนกระทำหยุดชะงักตามพร้อมหันหน้ามองคนข้างๆ"กลัวเหรอ?" ฝ่ามือหนาอีกข้างตวัดขึ้นไปลูบศีรษะทุยเบาๆ พลางโน้มใบหน้าคมคายลงจูบขมับบางฟอดหนึ่ง "ไม่ต้องกลัวนะ ม๊าฉันใจดี""ค่ะ" ก๋วยเตี๋ยวพยักหน้ารับเจือรอยยิ้มจางๆพอได้ยินคำพูดของเขามันทำให้เธอได้อุ่นใจขึ้นมาหน่อย ก่อนเนมาร์จะสอดจับมือเธอมาสอดประสานกันอีกครั้งเดินต่อไปยังห้องนั่งเล่นฐานะเธอกับเขาต่างกันเกินไปกลัวว่าครอบครัวของเขาจะรับเด็กสลัมจนๆไม่ได้เท่านั้นเอง ไม่ได้กลัวอะไรมากกว่านี้เพราะเธอไม่ได้หวังอะไรจากเขาอยู่แล้ว รู้ดีมาตลอดว่าไม่คู่ควรกับคนอย่างเขาแกร๊ก|มือหนาดึงบานประตูให้เปิดออกไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศลอยมากระทบกับใบหน้าและเรือนร่างของทั้งคู่ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นจังหวะด้วยอาการตื่นเต้น เธอหายใจเข้าออกช้าๆพร้อมกระชับมือหนา ก่อนเขาจะพาเดินเข้าไปข้างใน ระหว่างทาง
"ม๊า" พอเดินมาถึงโต๊ะรับประทานอาหารในห้องอาหาร เสียงของเนมาร์ที่เดินตามหลังมาเอ่ยเรียกผู้เป็นแม่ขึ้น ทำให้แนทที่กำลังหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆลูกสะใภ้ตรงข้ามกับสามีหยุดชะงักแล้วหันหน้าไปมองเจ้าของเสียง เช่นเดียวกับโน่และก๋วยเตี๋ยวก็หันไปมองตามๆกัน"อะไรของลูก เรียกซะดังเลยตกใจหมด""ทำไมไม่ไปนั่งข้างป๊า? ตรงนั้นที่ผม" แนททำหน้าเฉยแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ทำเอาเนมาร์รีบเดินผลุนผลันเข้าไปดึงเก้าอี้ออกในตอนที่ผู้เป็นแม่กำลังหย่อนตัวนั่งลงก้นใกล้จะถึงเบาะ ส่งผลให้อีกฝ่ายหงายหลังไม่เป็นท่าบั้นท้ายกระแทกพื้นเต็มแรงตามน้ำหนักที่ทิ้งลงไปตุ้บ!"โอ๊ยยยย! อึก.." เสียงแนทกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บจากการกระทำของลูกชาย"คุณม๊า/อ้วน" ก๋วยเตี๋ยวกับโน่เอ่ยเรียกแนทขึ้นพร้อมกันด้วยสีหน้าตกใจ ก่อนพวกเขาจะรีบหยัดกายลุกขึ้น แล้วเดินเข้าไปพยุงคนล้มให้ลุกขึ้นมา การกระทำอย่างไม่คาดคิดของเนมาร์สร้างความตกใจให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่น้อย"แม่งเอ้ย! ไอ้ลูกบ้าเดี๋ยวมึงโดน เด็กอะไรเอาแต่ใจชะมัด สันดานเสียไม่น่าให้ป๊ามึงเลี้ยงเลย" เป็นแนทที่สบถคำหยาบขึ้น พลางชี้หน้าคาดโทษลูกชายที่ยืนทำหน้าเมินเฉยไม่มีความสำนึกผิดใดๆ
"เธอเข้าไปรอในห้องก่อนนะ เดี๋ยวฉันมาไปคุยธุระกับป๊าแป๊บนึง" เนมาร์เอ่ยบอกขณะที่เดินจูงมือเด็กสาวขึ้นมาถึงหน้าห้องนอนเมื่อตอนรับประทานอาหารกันอยู่ในห้องอาหารเห็นลูกน้องคนสนิทของผู้เป็นพ่อผลุนผลันเข้ามาเหมือนจะมีเรื่องสำคัญ ทำให้ผู้เป็นพ่อลุกออกไปก่อนคงจะเป็นเรื่องน้องสาวฝาแฝดเขาเลยจะเข้าไปถาม"ค่ะ" เธอพยักหน้ารับ แล้วเอื้อมมือดึงเปิดประตูเดินเข้าไปรอในห้องตามคำสั่ง"....." เนมาร์มองก๋วยเตี๋ยวเดินเข้าไปจนบานประตูปิดลง จากนั้นเขาก็รีบหันตัวเดินตรงเข้าไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อทันทีด้วยสีหน้าเรียบเฉย แกร๊ก|บานประตูถูกเปิดขึ้นด้วยฝีมือของเนมาร์อย่างถือวิสาสะ ก่อนเขาจะก้าวเดินผลุนผลันเข้าไปอย่างไร้มารยาท ทำเอาโน่ที่นั่งหลับตาพิงพนักเก้าอี้ตัวโปรดอยู่ปรือตามอง"ลุงดินมีเรื่องสำคัญอะไรทำไมป๊าถึงต้องรีบขึ้นมา ใช่เรื่องน้องรึเปล่า?" ระหว่างหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาที่วางเฉียงกับโต๊ะทำงานของผู้เป็นพ่อ เนมาร์ก็เอ่ยถามพร้อมไขว่ห้างเอนตัวพิงกับพนัก"เรื่องเนเน่อะแหละ คนแถวนั้นบอกเหมือนเห็นน้องชอบไปแถวสลัมที่ป๊าให้พวกไอ้เพลิงเอายาไปปล่อยอยู่บ่อยๆ.." โน่ตอบกลับลูกชายไปตามที่ดินรายงานมาเมื่อสักครู่ ครอ
"คุณก๋วยเตี๋ยวจะให้ผมโทรบอกนายให้ลงมารับไหมครับ" เด็กสาวก้มหน้าปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลอีกครั้งเมื่อการ์ดเอ่ยถามขึ้นขณะที่จอดรถอยู่หน้าคลับ เนื่องจากเธอได้อ้างว่าจะไปหาเนมาร์ เลยขอให้เขามาส่งที่นี่ไม่งั้นคงไม่ได้ออกมาง่ายๆเพราะการ์ดยืนเฝ้าเต็มไปหมด"ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูเดินขึ้นไปหาเขาเอง""ครับ" "ขอบคุณมากนะคะ" เธอประนมมือขอบคุณการ์ดที่จ้องมองมาผ่านกระจกหน้ารถ ทว่าการ์ดรีบรับไหว้ด้วยสีหน้างุนงงว่าทำไมคนของเจ้านายถึงมาไหว้ขี้ข้าอย่าตน แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปขาเรียวสวยทั้งสองข้างของก๋วยเตี๋ยวก้าวลงจากรถลีมูซีนคันหรูหลังจากประตูรถเลื่อนเปิดอัตโนมัติ แล้วค่อยๆเดินตรงไปยังประตูคลับอย่างช้าๆพร้อมกับก้มหน้าก้มตาไม่ให้การ์ดที่ยืนเฝ้าคลับอยู่เห็น แต่ยังไม่ทันจะเดินไปถึงเธอก็หยุดชะงักรีบหมุนตัวกลับเมื่อได้ยินเสียงรถที่มาส่งเธอขับออกไปเด็กสาวถอนหายใจหนักๆอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินออกไปริมฟุตบาทข้างถนน แล้วเดินตามทางไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย ท่ามกลางแสงไฟหลวงสลัวเป็นจุดๆและเสียงรถขับแล่นไปมาเต็มท้องถนน เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปตั้งหลักที่ไหนเพราะไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลยสักอย่างและไม่คิดที่จะเอ
"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห
"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ
แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ
ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื
แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของเจ้านาย ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค
วันต่อมา..อุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~ก๋วยเตี๋ยวกับคลีนที่เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนในช่วงสาย ขณะในมือของทั้งสอนคนอุ้มแมวของตัวเองอยู่หลังเพิ่งพาไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านมาด้วยกันตอนแรกคลีนไม่มีแมวหรอกหลังจากมาเล่นของก๋วยเตี๋ยว เธอก็อยากได้ขึ้นมาเลยให้สามีพาไปซื้อตัวเท่าๆกันเลยแถมยังตัวผู้เหมือนกันอีก ไม่อยากเอาตัวเมียมาเพราะเดี๋ยวมันเป็นเมนส์ขี้เกียจทำความสะอาด"หื้อ~ นั่นเสียงคนอ้วกหนิดังมาจากห้องก๋วยเตี๋ยวอะ อย่าบอกนะว่าเป็นนะ.." คลีนเอ่ยบอกอย่างสงสัย ทว่ายังพูดไม่ทันจบก๋วยเตี๋ยวก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันทีด้วยความเป็นห่วงสามีอึก~ แหวะ~"ฮันนี่!" ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำแล้วเห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนักไม่ต่างจากครั้งแรก เธอวางเนเตี๋ยวลงแล้วรีบเดินเข้าไปลูบหลังให้เบาๆ "ทำไมอ้วกอีกแล้ว" ก่อนหน้านี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้วเชียวแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นขึ้นมาอีก เพราะความดื้อรั้นของเขาแท้ๆ ถ้าไปหาหมออย่างที่เธอบอกคงไม่ต้องมาทรมานแบบนี้"อึก..ก็ป๊านั่นแหละจู่ๆเดินเข้ามากอดคอ""กอดคอ?" คิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้
"เดี๋ยวหนูขออนุญาตไปดูฮันนี่ก่อนนะคะ" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยขออนุญาตผู้ใหญ่ตามมารยาท แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจับชายกระโปรงวิ่งพรวดพราดออกไปทันทีไม่รอให้ทุกคนได้ตอบอะไร เห็นอาการแฟนหนุ่มแปลกไปอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้"อุ๊บ...โอ๊กกกกกก" ทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นมากนักก็เห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนัก สองมือกำขอบชักโครกแน่น เธอจึงรีบเดินเข้าไปลูบหลังช่วย"อึก..แหวะ""ฮันนี่ไหวเปล่าไปหาหมอไหม" เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง"....." เขายกมือขึ้นทำนิ้วโอเคบ่งบอกว่ายังไหว ก่อนจะก้มลงอาเจียนต่อพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานมากเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยหนักกว่าตอนป่วยอีก"แต่หนูว่าอาการฮันนี่แปลกๆนะ ไปหาหน่อยเถอะ""อึก" มือหนากดชักโครกหลังจากไม่มีอะไรออกมาแล้ว ก่อนจะยกมันมาลูบหน้าตัวเองเบาๆพร้อมเบี่ยงตัวก้าวไปยังอ่างล้างหน้าที่อยู่ใกล้กัน"ถ้าฮันนี่ไม่ไหวเรายกเลิกงานไปก่อนก็ได้นะ" ว่าแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ก้าวตามไปยืนข้างหลัง พลางเอื้อมมือไปดึงทิชชูตรงหน้าเขามายื่นให้ ขณะที่เนมาร์กำลังบ้วนปากอย
"....." สายตาคู่คมมองเจ้าของเสียงเรียกค้างด้วยความตะลึงก้อนเนื้อในอกแกร่งข้างซ้ายเต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เธอสวยมากอย่างไม่เคยเห็นใครสวยได้เท่านี้มาก่อน ขนาดผู้เป็นแม่ที่ยืนรออยู่ข้างล่างว่าสวยแล้วแต่สู้แฟนสาวของเขาไม่ได้เลยไม่ทันไรก็ต้องละสายตามามองลูกน้องคนสนิทเขม็ง ซึ่งเขาใช้ให้มาดูว่าที่เจ้าสาวว่าแต่งตัวเสร็จหรือยังจะได้ขึ้นมารับแต่กลับหายไปนานหลายนาทีซะงั้น แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นไปถึงข้างล่าง จนเขาต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวแม้เสียงที่ได้ยินนั้นจะไม่ใช่เสียงเธอก็ตาม"กูใช้ให้ขึ้นมาดูเมียกูแต่มึงกลับมาตีกับเพื่อนเมียกู คือไรไอ้ทิม" เนมาร์เอ่ยถามด้วยท่าทางเอือมระอาเมื่อเหลือบเห็นสภาพผมซามิยุ่งเหยิงประกอบกับเสียงกรีดร้องมันเดาไม่อยาก ทิมก้มศีรษะรับผิดทุกอย่างเนื่องจากทำเกินคำสั่ง ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวยกมือขึ้นเกาะแขนแฟนหนุ่มและซามิยืนทำหน้าตาสะใจ"ก็มันมาหาเรื่องผมก่อนนี่ครับ""ใครใช้ให้มาปากหมาใส่ก่อนล่ะวะ" ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ถามอะไรต่อ ซามิก็โพล่งขึ้นแทรกเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ฟ้องคนเดียวหรอก จะโดนก็ต้องโดนด้วยกันเนี่ยแหละ"ฉันปากหมาใส่ตอนไหน? พอเปิดประตูเข้ามาก็ม