"เธอเข้าไปรอในห้องก่อนนะ เดี๋ยวฉันมาไปคุยธุระกับป๊าแป๊บนึง" เนมาร์เอ่ยบอกขณะที่เดินจูงมือเด็กสาวขึ้นมาถึงหน้าห้องนอนเมื่อตอนรับประทานอาหารกันอยู่ในห้องอาหารเห็นลูกน้องคนสนิทของผู้เป็นพ่อผลุนผลันเข้ามาเหมือนจะมีเรื่องสำคัญ ทำให้ผู้เป็นพ่อลุกออกไปก่อนคงจะเป็นเรื่องน้องสาวฝาแฝดเขาเลยจะเข้าไปถาม"ค่ะ" เธอพยักหน้ารับ แล้วเอื้อมมือดึงเปิดประตูเดินเข้าไปรอในห้องตามคำสั่ง"....." เนมาร์มองก๋วยเตี๋ยวเดินเข้าไปจนบานประตูปิดลง จากนั้นเขาก็รีบหันตัวเดินตรงเข้าไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อทันทีด้วยสีหน้าเรียบเฉย แกร๊ก|บานประตูถูกเปิดขึ้นด้วยฝีมือของเนมาร์อย่างถือวิสาสะ ก่อนเขาจะก้าวเดินผลุนผลันเข้าไปอย่างไร้มารยาท ทำเอาโน่ที่นั่งหลับตาพิงพนักเก้าอี้ตัวโปรดอยู่ปรือตามอง"ลุงดินมีเรื่องสำคัญอะไรทำไมป๊าถึงต้องรีบขึ้นมา ใช่เรื่องน้องรึเปล่า?" ระหว่างหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาที่วางเฉียงกับโต๊ะทำงานของผู้เป็นพ่อ เนมาร์ก็เอ่ยถามพร้อมไขว่ห้างเอนตัวพิงกับพนัก"เรื่องเนเน่อะแหละ คนแถวนั้นบอกเหมือนเห็นน้องชอบไปแถวสลัมที่ป๊าให้พวกไอ้เพลิงเอายาไปปล่อยอยู่บ่อยๆ.." โน่ตอบกลับลูกชายไปตามที่ดินรายงานมาเมื่อสักครู่ ครอ
"คุณก๋วยเตี๋ยวจะให้ผมโทรบอกนายให้ลงมารับไหมครับ" เด็กสาวก้มหน้าปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลอีกครั้งเมื่อการ์ดเอ่ยถามขึ้นขณะที่จอดรถอยู่หน้าคลับ เนื่องจากเธอได้อ้างว่าจะไปหาเนมาร์ เลยขอให้เขามาส่งที่นี่ไม่งั้นคงไม่ได้ออกมาง่ายๆเพราะการ์ดยืนเฝ้าเต็มไปหมด"ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูเดินขึ้นไปหาเขาเอง""ครับ" "ขอบคุณมากนะคะ" เธอประนมมือขอบคุณการ์ดที่จ้องมองมาผ่านกระจกหน้ารถ ทว่าการ์ดรีบรับไหว้ด้วยสีหน้างุนงงว่าทำไมคนของเจ้านายถึงมาไหว้ขี้ข้าอย่าตน แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปขาเรียวสวยทั้งสองข้างของก๋วยเตี๋ยวก้าวลงจากรถลีมูซีนคันหรูหลังจากประตูรถเลื่อนเปิดอัตโนมัติ แล้วค่อยๆเดินตรงไปยังประตูคลับอย่างช้าๆพร้อมกับก้มหน้าก้มตาไม่ให้การ์ดที่ยืนเฝ้าคลับอยู่เห็น แต่ยังไม่ทันจะเดินไปถึงเธอก็หยุดชะงักรีบหมุนตัวกลับเมื่อได้ยินเสียงรถที่มาส่งเธอขับออกไปเด็กสาวถอนหายใจหนักๆอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินออกไปริมฟุตบาทข้างถนน แล้วเดินตามทางไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย ท่ามกลางแสงไฟหลวงสลัวเป็นจุดๆและเสียงรถขับแล่นไปมาเต็มท้องถนน เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปตั้งหลักที่ไหนเพราะไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลยสักอย่างและไม่คิดที่จะเอ
ถึงจะไม่รู้จักแต่เธอก็ดีใจที่มีคนจอดช่วยอย่างน้อยก็ทำให้เธอรอดพ้นจากสองคนนี้ มือเล็กยกขึ้นปาดเลือดข้างมุมปากที่ไหลย้อยลงมาเปรอะเปื้อนปลายคาง ในขณะที่ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มมีดวงตาน้ำข้าวและหนวดเคราตามแบบฉบับชาวยุโรปคนนั้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้ารถมอเตอร์ไซค์ จ้องมองวัยรุ่นสองคนสลับกันไปมาเพื่อรอคำตอบ"แล้วมึงมายุ่งอะไรด้วยวะ เรื่องผัวเมีย" วัยรุ่นชายที่นั่งคร่อมอยู่บนรถย้อนถาม"ผัวเมีย?" ชายหนุ่มเลิกคิ้ว พร้อมตวัดสายตาคมกริบมองมาที่เธอราวกับไม่เชื่อคำพูดของวัยรุ่นชายตรงหน้า"ไม่ใช่นะคะ หนูไม่รู้จักคนพวกนี้" ก๋วยเตี๋ยวส่ายหน้า พลางหยัดกายลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล แล้วค่อยๆเดินหมายจะไปหาชายหนุ่มคนนั้นที่มาช่วยตนทว่าถูกดำคว้าแขนไว้ได้ทัน"จะไปไหน" "อึก! ปล่อยนะ" มือเล็กพยายามแกะมือสากออกจากเกาะกุม แต่แกะยังไงก็ไม่ออกเธอจึงตะโกนเรียกชายหนุ่มคนนั้นให้ช่วย "คุณคะ..ช่วยด้วย""ปล่อยผู้หญิงซะ.." ใบหน้าคมเข้มเหยียดยิ้มมุมปาก พร้อมกับหยิบปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมาควงเล่น โดยมีลูกน้องยืนคลุมอยู่ข้างหลัง "ถ้ายังอยากใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ต่อ"“…..” สิ้นสุดคำพูดของชายหนุ่มคนนั้นดำก็รีบคลายพันธนาออกจากแขนเร
"ถ้าอยู่กูจะมาถามพวกมึงไหม เธอจะไปทำไมไม่โทรบอกกู" หัวใจแกร่งกระตุกวูบอีกครั้งเมื่อลูกน้องพูดจบประโยค ขอให้เธออยู่ที่คลับอย่าให้เธอหนีจากเขาไปไหนเลย เนมาร์พูดคำนี้ในใจซ้ำๆกลัวว่าสิ่งที่เขาเคยคิดมันจะเป็นจริงซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ"ตอนไปถึงผมจะโทรให้นายลงมารับเธอแล้วครับ แต่คุณก๋วยเตี๋ยวบอกไม่ต้องเดี๋ยวเธอเดินขึ้นไปหานายเอง" "เหี้ยเอ้ย!" เนมาร์สบถคำหยาบอย่างหงุดหงิดพร้อมกับน้ำตาที่รื้นเอ่อออกมาคลอเบ้า ดวงตาแดงก่ำจ้องมองลูกน้องอย่างโกรธจัดที่พาเธอออกไปโดยไม่ได้ขออนุญาต ก่อนจะล้วงหยิบปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอวขึ้นมาควงเล่น ทำเอาลูกน้องสองคนต้องก้มหน้าไม่กล้ามองเพราะรู้ชะตาตัวเองว่าจะโดนอะไรหลังจากนี้ปึก! ปึก! เนมาร์เหวี่ยงด้ามปืนใส่ซีกแก้มของลูกน้องทั้งสองคนเต็มแรงหลังจากควงเล่นนานอยู่หลายนาที จนใบหน้าคมเข้มของทั้งสองคนหันตามแรงกระแทกพร้อมกับเซถลาไปข้างหลัง แม้ว่าอีกคนจะไม่ได้ไปส่งเธอด้วยแต่เขาก็ไม่สนใจในเมื่ออยู่ด้วยกันก็ต้องรับผิดชอบร่วมกัน ในขณะที่ผู้เป็นพ่อและแม่เดินลงบันไดมาเห็นสิ่งที่เขาได้กระทำพอดี"ทำอะไรของมึงไอ้เน" โน่เอ่ยถามลูกชายอย่างไม่เข้าใจว่าการ์ดสอ
@knคลับ"พวกมึงเห็นเมียกูมาที่นี่ไหม" เนมาร์เค้นเสียงถามการ์ดที่ยืนรักษาความปลอดภัยอยู่หน้าประตูคลับอย่างไม่อ้อมค้อม เมื่อเดินมาลงจากรถยนต์คันหรูพร้อมกับทิม"เมียนาย?" ทั้งสองคนหน้าเหวองุนงงกับคำถามของเจ้านาย ซึ่งเนมาร์ไม่เคยมาประกาศว่าใครคือเมียของเขามันก็ไม่แปลกที่ลูกน้องจะงุนงง เขาเองก็ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลยมัวแต่กังวลเป็นห่วงเด็กสาว"เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่มากับนายวันนั้น" เป็นทิมที่เอ่ยบอกขึ้นแทรกแทนผู้เป็นนาย"อ๋อไม่เห็นมาเลยนะครับ แต่ผมเหลือบเห็นรถที่บ้านของนายจอดอยู่ด้านหน้านานอยู่หลายนาที ไม่เห็นมีใครลงมาเลยหรือลงมาแล้วผมอาจจะไม่เห็น เพราะช่วงนั้นลูกค้ากำลังเข้าร้านเลยไม่ได้สังเกตต่อ" การ์ดคนหนึ่งตอบเขาไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านี้รีบเดินเข้าไปด้านในขึ้นไปยังห้องทำงาน โดยมีลูกน้องคนสนิทเดินตามหลังขึ้นมาไม่ห่างแกร๊ก|มือหนาผลักประตูออกแล้วเดินตรงเข้าไปยังโต๊ะทำงานของตน ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรด พลางเอื้อมนิ้วมือไปเปิดสวิตช์คอมพิวเตอร์ เขาค่อยๆเอนตัวพิงกับพนักเบาะเพื่อรอให้เครื่องติด ไม่วายเหลือบตามองลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาที่อยู่เยื้องกับโต๊ะทำงาน
วันต่อมา.."นายเรากลับไปพักผ่อนกันก่อนไหม ค่อยตามหาน้องต่อตอนนี้ผมขับต่อไม่ไหวแล้ว" ทิมหันหน้าไปเอ่ยถามผู้เป็นนายที่นั่งอยู่บนเบาะข้างๆ ภายในรถยนต์คันหรูที่เคลื่อนอยู่บนถนนด้วยความเร็วนานนับหลายชั่วโมงที่เขากับเจ้านายอยู่ในนี้ นี่ปาเข้าไปเจ็ดโมงเช้าแล้วก็ยังตามหาเด็กสาวไม่พบจนร่างกายของเขาอ่อนเพลียเนื่องจากไม่ได้พักผ่อนตั้งแต่เมื่อคืน ไม่ต่างจากคนข้างๆก็ไม่ได้พักผ่อนเช่นกันเพราะมัวแต่มองหาเด็กสาวตลอดทางเนมาร์ละสายตาจากบรรยากาศภายนอกในเมืองหลวงเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนจะเอนศีรษะพิงกับพนักเบาะ พลางยกมือขึ้นนวดขมับเบาๆ ทำเอาทิมหันมองเป็นระยะรอคำตอบจากเขาว่าจะเอายังไง"มึงจอดข้างหน้า เดี๋ยวกูขับต่อเอง""แต่นายมันเสี่ยงนะ อย่าฝืนเลยเรากลับไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ"ครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือของเนมาร์แผดเสียงร้องดังขึ้นขัดจังหวะในตอนที่เขากำลังจะตอบกลับไป มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงยีนขึ้นมากดรับสาย พร้อมยกแนบหูทันทีเมื่อเห็นชื่อที่โชว์อยู่บนหน้่าใสคือผู้เป็นพ่อ(มึงอยู่ไหนไอ้เน ทำไมยังไม่กลับบ้าน) ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้เอื้อนเอ่ยคำใดๆออกไป เสียงของคนปลายก็ดังขึ้นเสียก่อน"ตามห
หลายสัปดาห์ต่อมา..อึ้ก! อึ้ก!"ไอ้เนพอแล้ว มึงจะแดกให้ร้านเจ๊งเลยรึไง" เดย์แย่งขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ออกจากมือของเพื่อนรัก ในตอนที่เนมาร์กำลังกระดกมันเข้าปาก ส่งผลให้น้ำสีเหลืองอำพันหกไหลย้อยออกจากปากเปรอะเปื้อนปลายคางและเสื้อผ้า ท่ามกลางสายตาของต่อและทิมที่นั่งมองอยู่ในบนโซฟาตัวข้างๆภายในห้องทำงานคลับ"ฮือออออ เอาเหล้าของกูมาไอ้เดย์" เนมาร์สะอื้นไห้ พลางเอื้อมมือหนาไปคว้าหยิบขวดแอลกอฮอล์คืนมาจากเพื่อนรัก แต่ยังไม่ทันจะได้เอื้อมมือออกไปก็โก่งคออาเจียนออกมาเสียก่อนอุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~เขาอาเจียนออกมาแบบนี้ทุกครั้งแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้ เนื่องจากอัดแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะโดยไม่มีอะไรรองท้อง ซึ่งมันจะทำให้มึนและเมาไว้กว่าคนที่ดื่มปกติ"....." ใบหน้าคมเข้มของทิมถึงกับถอนหายใจออกมาพรือใหญ่อย่างเอือมระอาเมื่อเห็นอย่างนั้น ไม่ต่างจากต่อและเดย์ที่ยกฝ่ามือขึ้นมานวดขมับพร้อมกัน หนักใจกับอาการของเพื่อนรักหลายวันที่ผ่านมาร่างกายของเนมาร์แย่ลงเรื่อยๆซูบผอมไม่เป็นผู้เป็นคน เพราะพักผ่อนไม่เพียงพอมัวแต่ร้องห่มร้องไห้พร่ำเพ้อหาเด็กสาวอยู่อย่างนั้น มิหนำซ้ำข้าวปลาก็ไม่กินเอาแต่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หนักต
หลายวันต่อมา.."สวยมาเลยค่ะลูกสาว" สาวประเภทสองวัยกลางคนซึ่งเป็นช่างแต่งหน้าและแต่งตัวเอ่ยชมเด็กสาวขึ้น หลังทำการแต่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว"หนูว่ามันโป๊ไปนะคะ แล้วรองเท้าก็สูงมากด้วย" ก๋วยเตี๋ยวยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่มองเรือนร่างของตัวเองที่ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางไม่เข้มจนเกินไป ผมยาวดำขลับถักเปียสองฝั่งรวบต่ำปล่อยหน้าม้าหน่อยๆพร้อมกับปอยผมดัดเป็นลอนจางๆ อยู่ในชุดเดรสยาวรัดรูปสีดำเปิดไหล่ ชายกระโปรงทรงเข้ารูปหางปลาข้างหนึ่งแหวกยาวขึ้นมาถึงขาอ่อน โชว์ขาเรียวสวยผุดผ่อง เท้าเล็กบนรองเท้าส้นสูงแบบหัวแหลมแต่งกลิตเตอร์สีทองรัดข้อด้วยมุก เธอไม่ชินกับการแต่งตัวแบบนี้มันดูโป๊ไปและรองเท้าส้นสูงก็ไม่เคยใส่มาก่อนมันทำให้ยากลำบากในการเดิน"ไม่โป๊เลยลูกสาว ออกงานต้องแต่งแบบนี้แหละค่ะสวยแล้ว""แต่ว่า..""ไม่ต้องแต่แล้วค่ะลูก รีบลงไปเถอะคุณฟรานเซสคงรอนานแล้ว" ก๋วยเตี๋ยวยังไม่ทันพูดจบสาวประเภทสองก็เอ่ยแทรกขึ้นเสียก่อน ทำเอาเธอถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างขัดไม่ได้ วันนี้เป็นวันงานรวมตัวมาเฟียเธอไม่ได้อยากไปเลยสักนิดในชีวิตไม่เคยออกงานเลยสักครั้งกลัวไปจะทำตัวไม่ถูก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะถูกฟรานเซสบังคั
"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห
"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ
แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ
ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื
แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของเจ้านาย ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค
วันต่อมา..อุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~ก๋วยเตี๋ยวกับคลีนที่เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนในช่วงสาย ขณะในมือของทั้งสอนคนอุ้มแมวของตัวเองอยู่หลังเพิ่งพาไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านมาด้วยกันตอนแรกคลีนไม่มีแมวหรอกหลังจากมาเล่นของก๋วยเตี๋ยว เธอก็อยากได้ขึ้นมาเลยให้สามีพาไปซื้อตัวเท่าๆกันเลยแถมยังตัวผู้เหมือนกันอีก ไม่อยากเอาตัวเมียมาเพราะเดี๋ยวมันเป็นเมนส์ขี้เกียจทำความสะอาด"หื้อ~ นั่นเสียงคนอ้วกหนิดังมาจากห้องก๋วยเตี๋ยวอะ อย่าบอกนะว่าเป็นนะ.." คลีนเอ่ยบอกอย่างสงสัย ทว่ายังพูดไม่ทันจบก๋วยเตี๋ยวก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันทีด้วยความเป็นห่วงสามีอึก~ แหวะ~"ฮันนี่!" ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำแล้วเห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนักไม่ต่างจากครั้งแรก เธอวางเนเตี๋ยวลงแล้วรีบเดินเข้าไปลูบหลังให้เบาๆ "ทำไมอ้วกอีกแล้ว" ก่อนหน้านี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้วเชียวแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นขึ้นมาอีก เพราะความดื้อรั้นของเขาแท้ๆ ถ้าไปหาหมออย่างที่เธอบอกคงไม่ต้องมาทรมานแบบนี้"อึก..ก็ป๊านั่นแหละจู่ๆเดินเข้ามากอดคอ""กอดคอ?" คิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้
"เดี๋ยวหนูขออนุญาตไปดูฮันนี่ก่อนนะคะ" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยขออนุญาตผู้ใหญ่ตามมารยาท แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจับชายกระโปรงวิ่งพรวดพราดออกไปทันทีไม่รอให้ทุกคนได้ตอบอะไร เห็นอาการแฟนหนุ่มแปลกไปอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้"อุ๊บ...โอ๊กกกกกก" ทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นมากนักก็เห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนัก สองมือกำขอบชักโครกแน่น เธอจึงรีบเดินเข้าไปลูบหลังช่วย"อึก..แหวะ""ฮันนี่ไหวเปล่าไปหาหมอไหม" เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง"....." เขายกมือขึ้นทำนิ้วโอเคบ่งบอกว่ายังไหว ก่อนจะก้มลงอาเจียนต่อพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานมากเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยหนักกว่าตอนป่วยอีก"แต่หนูว่าอาการฮันนี่แปลกๆนะ ไปหาหน่อยเถอะ""อึก" มือหนากดชักโครกหลังจากไม่มีอะไรออกมาแล้ว ก่อนจะยกมันมาลูบหน้าตัวเองเบาๆพร้อมเบี่ยงตัวก้าวไปยังอ่างล้างหน้าที่อยู่ใกล้กัน"ถ้าฮันนี่ไม่ไหวเรายกเลิกงานไปก่อนก็ได้นะ" ว่าแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ก้าวตามไปยืนข้างหลัง พลางเอื้อมมือไปดึงทิชชูตรงหน้าเขามายื่นให้ ขณะที่เนมาร์กำลังบ้วนปากอย
"....." สายตาคู่คมมองเจ้าของเสียงเรียกค้างด้วยความตะลึงก้อนเนื้อในอกแกร่งข้างซ้ายเต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เธอสวยมากอย่างไม่เคยเห็นใครสวยได้เท่านี้มาก่อน ขนาดผู้เป็นแม่ที่ยืนรออยู่ข้างล่างว่าสวยแล้วแต่สู้แฟนสาวของเขาไม่ได้เลยไม่ทันไรก็ต้องละสายตามามองลูกน้องคนสนิทเขม็ง ซึ่งเขาใช้ให้มาดูว่าที่เจ้าสาวว่าแต่งตัวเสร็จหรือยังจะได้ขึ้นมารับแต่กลับหายไปนานหลายนาทีซะงั้น แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นไปถึงข้างล่าง จนเขาต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวแม้เสียงที่ได้ยินนั้นจะไม่ใช่เสียงเธอก็ตาม"กูใช้ให้ขึ้นมาดูเมียกูแต่มึงกลับมาตีกับเพื่อนเมียกู คือไรไอ้ทิม" เนมาร์เอ่ยถามด้วยท่าทางเอือมระอาเมื่อเหลือบเห็นสภาพผมซามิยุ่งเหยิงประกอบกับเสียงกรีดร้องมันเดาไม่อยาก ทิมก้มศีรษะรับผิดทุกอย่างเนื่องจากทำเกินคำสั่ง ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวยกมือขึ้นเกาะแขนแฟนหนุ่มและซามิยืนทำหน้าตาสะใจ"ก็มันมาหาเรื่องผมก่อนนี่ครับ""ใครใช้ให้มาปากหมาใส่ก่อนล่ะวะ" ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ถามอะไรต่อ ซามิก็โพล่งขึ้นแทรกเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ฟ้องคนเดียวหรอก จะโดนก็ต้องโดนด้วยกันเนี่ยแหละ"ฉันปากหมาใส่ตอนไหน? พอเปิดประตูเข้ามาก็ม