วันต่อมา.."นายเรากลับไปพักผ่อนกันก่อนไหม ค่อยตามหาน้องต่อตอนนี้ผมขับต่อไม่ไหวแล้ว" ทิมหันหน้าไปเอ่ยถามผู้เป็นนายที่นั่งอยู่บนเบาะข้างๆ ภายในรถยนต์คันหรูที่เคลื่อนอยู่บนถนนด้วยความเร็วนานนับหลายชั่วโมงที่เขากับเจ้านายอยู่ในนี้ นี่ปาเข้าไปเจ็ดโมงเช้าแล้วก็ยังตามหาเด็กสาวไม่พบจนร่างกายของเขาอ่อนเพลียเนื่องจากไม่ได้พักผ่อนตั้งแต่เมื่อคืน ไม่ต่างจากคนข้างๆก็ไม่ได้พักผ่อนเช่นกันเพราะมัวแต่มองหาเด็กสาวตลอดทางเนมาร์ละสายตาจากบรรยากาศภายนอกในเมืองหลวงเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนจะเอนศีรษะพิงกับพนักเบาะ พลางยกมือขึ้นนวดขมับเบาๆ ทำเอาทิมหันมองเป็นระยะรอคำตอบจากเขาว่าจะเอายังไง"มึงจอดข้างหน้า เดี๋ยวกูขับต่อเอง""แต่นายมันเสี่ยงนะ อย่าฝืนเลยเรากลับไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ"ครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือของเนมาร์แผดเสียงร้องดังขึ้นขัดจังหวะในตอนที่เขากำลังจะตอบกลับไป มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงยีนขึ้นมากดรับสาย พร้อมยกแนบหูทันทีเมื่อเห็นชื่อที่โชว์อยู่บนหน้่าใสคือผู้เป็นพ่อ(มึงอยู่ไหนไอ้เน ทำไมยังไม่กลับบ้าน) ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้เอื้อนเอ่ยคำใดๆออกไป เสียงของคนปลายก็ดังขึ้นเสียก่อน"ตามห
หลายสัปดาห์ต่อมา..อึ้ก! อึ้ก!"ไอ้เนพอแล้ว มึงจะแดกให้ร้านเจ๊งเลยรึไง" เดย์แย่งขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ออกจากมือของเพื่อนรัก ในตอนที่เนมาร์กำลังกระดกมันเข้าปาก ส่งผลให้น้ำสีเหลืองอำพันหกไหลย้อยออกจากปากเปรอะเปื้อนปลายคางและเสื้อผ้า ท่ามกลางสายตาของต่อและทิมที่นั่งมองอยู่ในบนโซฟาตัวข้างๆภายในห้องทำงานคลับ"ฮือออออ เอาเหล้าของกูมาไอ้เดย์" เนมาร์สะอื้นไห้ พลางเอื้อมมือหนาไปคว้าหยิบขวดแอลกอฮอล์คืนมาจากเพื่อนรัก แต่ยังไม่ทันจะได้เอื้อมมือออกไปก็โก่งคออาเจียนออกมาเสียก่อนอุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~เขาอาเจียนออกมาแบบนี้ทุกครั้งแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้ เนื่องจากอัดแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะโดยไม่มีอะไรรองท้อง ซึ่งมันจะทำให้มึนและเมาไว้กว่าคนที่ดื่มปกติ"....." ใบหน้าคมเข้มของทิมถึงกับถอนหายใจออกมาพรือใหญ่อย่างเอือมระอาเมื่อเห็นอย่างนั้น ไม่ต่างจากต่อและเดย์ที่ยกฝ่ามือขึ้นมานวดขมับพร้อมกัน หนักใจกับอาการของเพื่อนรักหลายวันที่ผ่านมาร่างกายของเนมาร์แย่ลงเรื่อยๆซูบผอมไม่เป็นผู้เป็นคน เพราะพักผ่อนไม่เพียงพอมัวแต่ร้องห่มร้องไห้พร่ำเพ้อหาเด็กสาวอยู่อย่างนั้น มิหนำซ้ำข้าวปลาก็ไม่กินเอาแต่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หนักต
หลายวันต่อมา.."สวยมาเลยค่ะลูกสาว" สาวประเภทสองวัยกลางคนซึ่งเป็นช่างแต่งหน้าและแต่งตัวเอ่ยชมเด็กสาวขึ้น หลังทำการแต่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว"หนูว่ามันโป๊ไปนะคะ แล้วรองเท้าก็สูงมากด้วย" ก๋วยเตี๋ยวยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่มองเรือนร่างของตัวเองที่ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางไม่เข้มจนเกินไป ผมยาวดำขลับถักเปียสองฝั่งรวบต่ำปล่อยหน้าม้าหน่อยๆพร้อมกับปอยผมดัดเป็นลอนจางๆ อยู่ในชุดเดรสยาวรัดรูปสีดำเปิดไหล่ ชายกระโปรงทรงเข้ารูปหางปลาข้างหนึ่งแหวกยาวขึ้นมาถึงขาอ่อน โชว์ขาเรียวสวยผุดผ่อง เท้าเล็กบนรองเท้าส้นสูงแบบหัวแหลมแต่งกลิตเตอร์สีทองรัดข้อด้วยมุก เธอไม่ชินกับการแต่งตัวแบบนี้มันดูโป๊ไปและรองเท้าส้นสูงก็ไม่เคยใส่มาก่อนมันทำให้ยากลำบากในการเดิน"ไม่โป๊เลยลูกสาว ออกงานต้องแต่งแบบนี้แหละค่ะสวยแล้ว""แต่ว่า..""ไม่ต้องแต่แล้วค่ะลูก รีบลงไปเถอะคุณฟรานเซสคงรอนานแล้ว" ก๋วยเตี๋ยวยังไม่ทันพูดจบสาวประเภทสองก็เอ่ยแทรกขึ้นเสียก่อน ทำเอาเธอถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างขัดไม่ได้ วันนี้เป็นวันงานรวมตัวมาเฟียเธอไม่ได้อยากไปเลยสักนิดในชีวิตไม่เคยออกงานเลยสักครั้งกลัวไปจะทำตัวไม่ถูก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะถูกฟรานเซสบังคั
ดวงตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มไม่วางตา เขาดูเปลี่ยนไปมากเนื้อตัวผอมแห้งกว่าเดิมหนวดเครารุงรังดูไม่สดใสเหมือนก่อน ซึ่งเธอไม่เคยเห็นเขาในลุคนี้มันแปลกตาอย่างบอกไม่ถูก"เธอหนีฉันไปทำไม""....." ร่างกายแข็งทื่อราวกับโดนคาถาสะกดนิ่งไปเมื่อได้ยินน้ำเสียงดุดันของคนที่คุ้นเคยเปล่งคำถามนี้ออกมาจากปาก เช่นเดียวกับอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานานนับเกือบเดือน โดยไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปยังไง ขณะที่ฟรานเซสกำลังหยัดกายลุงขึ้นพร้อมกับลูกน้องคนสนิท ไม่ต่างจากคูลก็รีบหยัดการลุกขึ้นเช่นกันท่ามกลางงานที่ยังคงดำเนินการเปิดอยู่ต่ออย่างต่อเนื่อง มีแค่เพียงสายตาของคนบางกลุ่มที่เห็นเหตุการณ์มองมาเท่านั้น"ตอบ"ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบไปพร้อมกับเธอที่สะดุ้งตกใจกับเสียงตะคอกของคนตรงหน้า จะพูดความจริงออกไปก็ไม่กล้าไม่อยากให้เขามีปัญหากับครอบครัว เธอเม้มปากเข้าหากันแน่นพยายามครุ่นคิดหาข้ออ้างแต่ตอนนี้มันก็คิดอะไรไม่ออกทำได้อย่างเดียวคืนยืนนิ่งแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน"ปล่อยเธอ" น้ำเสียงเยือกเย็นของใครคนหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหน้าของเขาแต่ด้านหลังของเธอ ทำให้ดวงตาคู่คมละสายตาออกจากใบหน้าหวาน แล้วตวัดไปมองเจ้าของ
คำพูดของเขาสร้างความตกใจให้ผู้เป็นพ่อและคนในงานไม่น้อยไม่เว้นแม้กระทั่งคนถูกถาม ถึงเรื่องแบบนี้จะเคยเกิดขึ้นไปครั้งหนึ่งแล้วในตอนที่เขาได้ป่าวประกาศจนทุกคนรับรู้ไปทั่วสลัม ครั้งนี้มันก็ไม่ต่างกันอาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำเพราะเล่นประจานกันซึ่งๆหน้าแน่อยู่แล้วว่าคนที่อับอายและเสียหายคือเธอไม่ใช่เขา เหมือนความรู้สึกของวันนั้นย้อนกลับมาอีกครั้งจนพูดอะไรไม่ออกมันจุกหน้าอกไปหมด ทุกคำที่เขาเคยสัญญาไว้เธอจำได้หมดสุดท้ายเขาก็ทำไม่ได้ยังพูดไม่นึกถึงใจเธอเหมือนเดิมที่ผ่านมา"ตอบกูดิว่ากูไม่ดีตรงไหนหรือค*ยกูมันไม่เร้าใจ" เนมาร์ถามย้ำพร้อมเขย่าตัวคนตรงหน้า ทว่าก๋วยเตี๋ยวก้มหน้าหลบสายของคนในงานที่จับจ้องมาใส่เธอเพียงผู้เดียว พร้อมกับหยาดน้ำตาในดวงตากลมโตเอ่อออกมาคลอเบ้า ก่อนจะกลิ้งไหลลงมาอาบแก้มอย่างสุดจะกลั้นในนาทีต่อมาโดยไม่สนใจคำถามบ้าๆของเขา ทำเอาฟรานเซสถึงกับทนไม่ไหวเดินไปดึงเด็กสาวให้มายืนด้านหลังตน แล้วเหวี่ยงมัดหนักๆใส่ใบหน้าคมคายของเนมาร์ในตอนที่อีกฝ่ายกำลังเอื้อมมือเข้าไปหวังจะกระชากเธอกลับผัวะ!"มึงมันเห็นตัว พูดจาเหี้ยๆไม่ให้เกียรติผู้หญิง" เขาเอ่ยตวาดเสียงเดือดดาล มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไม่
"ลุกขึ้นกลับบ้าน" เนมาร์โน้มตัวลงไปกระชากเด็กสาวที่นั่งคร่ำครวญฟุบหน้าลงกับพื้นให้ลุกขึ้นมา "เลิกร้องไห้ได้และทีกับผัวอยู่มานานไม่เคยร้องมิหนำซ้ำยังหนีไปอีก กับคนอื่นแค่ไม่ถึงเดือนร้องจะเป็นจะตาย""ฮึก..ปล่อยหนูอย่ามายุ่ง..ฮึก..คุณมันใจร้ายคุณมันเห็นแก่ตัว" มือเล็กสะบัดออกจากเกาะกุมแต่เรี่ยวแรงที่มีอยู่เพียงน้อยนิดเลยไม่สามารถทำให้หลุดจากพันธนาการของเขาได้ ทุกคืนเธอนอนร้องไห้คิดถึงเขาตลอดซึ่งเขาไม่รู้และก็ไม่มีใครรู้ด้วย ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะฟรานเซสดีกับเธอมากจะให้เธอเนรคุณลืมคนที่เคยช่วยเหลือไว้คงทำไม่ได้หรอก แล้วเธอก็ไม่เคยลืมที่เนมาร์เคยช่วยเหลือเธอไว้เหมือนกัน แต่จำใจต้องทำแบบนี้เพราะมันจำเป็นเพื่อให้ครอบครัวของเขาได้อยู่อย่างมีความสุข"เออกูมันเห็นตัวกูแม่งไม่เคยดีในสายตามึงเลย แต่อยากให้รู้ไว้ที่กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมึง" ว่าจบชายหนุ่มก็กระชากตัวเธอให้เดินตามหลังออกมาจากงาน ไม่วายส่งเสียงตะโกนกลับไปบอกผู้เป็นพ่อขณะที่ก๋วยเตี๋ยวดิ้นพล่านทั้งกรีดร้องและทุบตีเขาแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรแม้แต่น้อย "ฝากเคลียร์ทุกอย่างให้ด้วยนะป๊า"ถึงเธอจะขัดขืนให้ตายก็ไม่มีวันรอดพ้นจากเงื้อมมือของเ
"มะ..อื้อ!" คำพูดที่กำลังอยากจะเอื้อนเอ่ยกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อคนข้างบนกระแทกริมฝีปากลงมาอย่างแรงหลังพูดจบประโยคจนฟันของเขากระทบกับริมฝีปากบนของเธอ เรียวลิ้นสากสอดเข้ามาตวัดหยอกเย้าควานหาความหวานในโพรงปาก กลิ่นคาวเลือดแทบทำให้เธออยากจะอาเจียนและแสบในเวลาเดียวกัน"อื้อ!!" ก๋วยเตี๋ยวดิ้นพล่านฟาดกำปั้นเล็กๆลงบนไหล่แกร่งอย่างแรงหวังให้เขาหยุดกระทำ หยาดน้ำตาที่เพิ่งจะแห้งไปไม่นานรินไหลอาบสองแก้มอีกครั้งเปียกชุ่มไปถึงใบหูและเส้นผมชายหนุ่มยอมถอนจูบออกในนาทีต่อมา เขาใช้ฝ่ามือเท้ากับที่นอนแล้วยกนิ้วโป้งข้างซ้ายขึ้นมาเช็ดเลือดออกจากกลีบปากลวกๆ เหลือบมองอีกฝ่ายที่นอนสะอื้นไห้พร้อมคราบเลือดไหลเปรอะเปื้อนปลายคาง แต่ก็ไม่ทำให้เขาหยุดการกระทำนี้ได้เพราะตั้งใจจะลบทุกอย่างบนเรือนร่างของเธอออกเดี๋ยวนี้ เนื่องจากเขาไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร แต่นี่เป็นเธอจึงจำเป็นต้องยอมลบล้างทุกอย่างถ้ามันเกิดขึ้นจริงและพร้อมจะลืมเรื่องราวเหล่านั้น"ฮือออออ..คุณอย่าทำอย่าง..ฮึก..นี้เลยนะคะ" เด็กสาวประนมมือไหว้ขอความเห็นใจ นอกจากนี้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะขยับตัว หากแต่สายตาเย็นชาที่เนมาร์เหลือบมองมานั้นดูเหมือนไม่
เนมาร์โน้มริมฝีปากหยักได้รูปเข้าไปจุมพิตลงบนขมับบางฟอดหนึ่ง แล้วเลื่อนพรมจูบไปทั่วใบหน้าจิ้มลิ้มโดยที่อีกฝ่ายยังนอนนิ่งด้วยความเหนื่อยล้า"....." ก๋วยเตี๋ยวเหลือบมองชายหนุ่มด้วยหางตาเมื่อเขาดันตัวขึ้น แล้วถัดตัวออกจากเรือนร่างของเธอ ทำเอาเด็กสาวถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างโล่งอกที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะปล่อยภัย"อ๊ะ..คะ..คุณทำอะไรอีก..อ๊า..อึก" แต่ไม่ทันไรก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเขาเลื่อนใบหน้าลงไปใช้เรียวลิ้นสากตวัดหยอกเย้าเม็ดติ่งสีแดงระเรื่อเบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงไปตวัดดูดเลียสายธารน้ำหวานที่ไหลยืดหยดออกมาจากร่องสวาทอย่างไร้ความรังเกียจก๋วยเตี๋ยวหันมองการกระทำของเขาด้วยความเขินอายเจือเสียวซ่าน ทั้งเรียวลิ้นอุ่นแตะลงและลมหายใจอุ่นเป่ารดลงมาถี่ๆ สัมผัสนุ่มนวลนั้นทำเอาเธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ปรารถนาของตัวเองได้ เผลอยื่นมือเข้าไปขยุ้มผมเขาแน่น"อ๊า..." ร่างกายอ่อนระทวยไปกับสิ่งเล้าโลมของเขา ตอนนี้เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องกันมันเหมือนกันแต่ก็กลัวเจ็บ เพราะอาวุธร้ายของเขามันใหญ่โตเกินมาตรฐานเกินไป"อืม~" เสียงครางในลำคอหนาดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ เนมาร์เหลือบมองสีหน้าเสียวซ่านของเด็กสาวอย่างพอใจ
"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห
"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ
แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ
ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื
แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของเจ้านาย ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค
วันต่อมา..อุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~ก๋วยเตี๋ยวกับคลีนที่เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนในช่วงสาย ขณะในมือของทั้งสอนคนอุ้มแมวของตัวเองอยู่หลังเพิ่งพาไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านมาด้วยกันตอนแรกคลีนไม่มีแมวหรอกหลังจากมาเล่นของก๋วยเตี๋ยว เธอก็อยากได้ขึ้นมาเลยให้สามีพาไปซื้อตัวเท่าๆกันเลยแถมยังตัวผู้เหมือนกันอีก ไม่อยากเอาตัวเมียมาเพราะเดี๋ยวมันเป็นเมนส์ขี้เกียจทำความสะอาด"หื้อ~ นั่นเสียงคนอ้วกหนิดังมาจากห้องก๋วยเตี๋ยวอะ อย่าบอกนะว่าเป็นนะ.." คลีนเอ่ยบอกอย่างสงสัย ทว่ายังพูดไม่ทันจบก๋วยเตี๋ยวก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันทีด้วยความเป็นห่วงสามีอึก~ แหวะ~"ฮันนี่!" ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำแล้วเห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนักไม่ต่างจากครั้งแรก เธอวางเนเตี๋ยวลงแล้วรีบเดินเข้าไปลูบหลังให้เบาๆ "ทำไมอ้วกอีกแล้ว" ก่อนหน้านี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้วเชียวแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นขึ้นมาอีก เพราะความดื้อรั้นของเขาแท้ๆ ถ้าไปหาหมออย่างที่เธอบอกคงไม่ต้องมาทรมานแบบนี้"อึก..ก็ป๊านั่นแหละจู่ๆเดินเข้ามากอดคอ""กอดคอ?" คิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้
"เดี๋ยวหนูขออนุญาตไปดูฮันนี่ก่อนนะคะ" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยขออนุญาตผู้ใหญ่ตามมารยาท แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจับชายกระโปรงวิ่งพรวดพราดออกไปทันทีไม่รอให้ทุกคนได้ตอบอะไร เห็นอาการแฟนหนุ่มแปลกไปอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้"อุ๊บ...โอ๊กกกกกก" ทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นมากนักก็เห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนัก สองมือกำขอบชักโครกแน่น เธอจึงรีบเดินเข้าไปลูบหลังช่วย"อึก..แหวะ""ฮันนี่ไหวเปล่าไปหาหมอไหม" เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง"....." เขายกมือขึ้นทำนิ้วโอเคบ่งบอกว่ายังไหว ก่อนจะก้มลงอาเจียนต่อพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานมากเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยหนักกว่าตอนป่วยอีก"แต่หนูว่าอาการฮันนี่แปลกๆนะ ไปหาหน่อยเถอะ""อึก" มือหนากดชักโครกหลังจากไม่มีอะไรออกมาแล้ว ก่อนจะยกมันมาลูบหน้าตัวเองเบาๆพร้อมเบี่ยงตัวก้าวไปยังอ่างล้างหน้าที่อยู่ใกล้กัน"ถ้าฮันนี่ไม่ไหวเรายกเลิกงานไปก่อนก็ได้นะ" ว่าแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ก้าวตามไปยืนข้างหลัง พลางเอื้อมมือไปดึงทิชชูตรงหน้าเขามายื่นให้ ขณะที่เนมาร์กำลังบ้วนปากอย
"....." สายตาคู่คมมองเจ้าของเสียงเรียกค้างด้วยความตะลึงก้อนเนื้อในอกแกร่งข้างซ้ายเต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เธอสวยมากอย่างไม่เคยเห็นใครสวยได้เท่านี้มาก่อน ขนาดผู้เป็นแม่ที่ยืนรออยู่ข้างล่างว่าสวยแล้วแต่สู้แฟนสาวของเขาไม่ได้เลยไม่ทันไรก็ต้องละสายตามามองลูกน้องคนสนิทเขม็ง ซึ่งเขาใช้ให้มาดูว่าที่เจ้าสาวว่าแต่งตัวเสร็จหรือยังจะได้ขึ้นมารับแต่กลับหายไปนานหลายนาทีซะงั้น แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นไปถึงข้างล่าง จนเขาต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวแม้เสียงที่ได้ยินนั้นจะไม่ใช่เสียงเธอก็ตาม"กูใช้ให้ขึ้นมาดูเมียกูแต่มึงกลับมาตีกับเพื่อนเมียกู คือไรไอ้ทิม" เนมาร์เอ่ยถามด้วยท่าทางเอือมระอาเมื่อเหลือบเห็นสภาพผมซามิยุ่งเหยิงประกอบกับเสียงกรีดร้องมันเดาไม่อยาก ทิมก้มศีรษะรับผิดทุกอย่างเนื่องจากทำเกินคำสั่ง ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวยกมือขึ้นเกาะแขนแฟนหนุ่มและซามิยืนทำหน้าตาสะใจ"ก็มันมาหาเรื่องผมก่อนนี่ครับ""ใครใช้ให้มาปากหมาใส่ก่อนล่ะวะ" ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ถามอะไรต่อ ซามิก็โพล่งขึ้นแทรกเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ฟ้องคนเดียวหรอก จะโดนก็ต้องโดนด้วยกันเนี่ยแหละ"ฉันปากหมาใส่ตอนไหน? พอเปิดประตูเข้ามาก็ม