คำพูดของเขาสร้างความตกใจให้ผู้เป็นพ่อและคนในงานไม่น้อยไม่เว้นแม้กระทั่งคนถูกถาม ถึงเรื่องแบบนี้จะเคยเกิดขึ้นไปครั้งหนึ่งแล้วในตอนที่เขาได้ป่าวประกาศจนทุกคนรับรู้ไปทั่วสลัม ครั้งนี้มันก็ไม่ต่างกันอาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำเพราะเล่นประจานกันซึ่งๆหน้าแน่อยู่แล้วว่าคนที่อับอายและเสียหายคือเธอไม่ใช่เขา เหมือนความรู้สึกของวันนั้นย้อนกลับมาอีกครั้งจนพูดอะไรไม่ออกมันจุกหน้าอกไปหมด ทุกคำที่เขาเคยสัญญาไว้เธอจำได้หมดสุดท้ายเขาก็ทำไม่ได้ยังพูดไม่นึกถึงใจเธอเหมือนเดิมที่ผ่านมา"ตอบกูดิว่ากูไม่ดีตรงไหนหรือค*ยกูมันไม่เร้าใจ" เนมาร์ถามย้ำพร้อมเขย่าตัวคนตรงหน้า ทว่าก๋วยเตี๋ยวก้มหน้าหลบสายของคนในงานที่จับจ้องมาใส่เธอเพียงผู้เดียว พร้อมกับหยาดน้ำตาในดวงตากลมโตเอ่อออกมาคลอเบ้า ก่อนจะกลิ้งไหลลงมาอาบแก้มอย่างสุดจะกลั้นในนาทีต่อมาโดยไม่สนใจคำถามบ้าๆของเขา ทำเอาฟรานเซสถึงกับทนไม่ไหวเดินไปดึงเด็กสาวให้มายืนด้านหลังตน แล้วเหวี่ยงมัดหนักๆใส่ใบหน้าคมคายของเนมาร์ในตอนที่อีกฝ่ายกำลังเอื้อมมือเข้าไปหวังจะกระชากเธอกลับผัวะ!"มึงมันเห็นตัว พูดจาเหี้ยๆไม่ให้เกียรติผู้หญิง" เขาเอ่ยตวาดเสียงเดือดดาล มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไม่
"ลุกขึ้นกลับบ้าน" เนมาร์โน้มตัวลงไปกระชากเด็กสาวที่นั่งคร่ำครวญฟุบหน้าลงกับพื้นให้ลุกขึ้นมา "เลิกร้องไห้ได้และทีกับผัวอยู่มานานไม่เคยร้องมิหนำซ้ำยังหนีไปอีก กับคนอื่นแค่ไม่ถึงเดือนร้องจะเป็นจะตาย""ฮึก..ปล่อยหนูอย่ามายุ่ง..ฮึก..คุณมันใจร้ายคุณมันเห็นแก่ตัว" มือเล็กสะบัดออกจากเกาะกุมแต่เรี่ยวแรงที่มีอยู่เพียงน้อยนิดเลยไม่สามารถทำให้หลุดจากพันธนาการของเขาได้ ทุกคืนเธอนอนร้องไห้คิดถึงเขาตลอดซึ่งเขาไม่รู้และก็ไม่มีใครรู้ด้วย ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะฟรานเซสดีกับเธอมากจะให้เธอเนรคุณลืมคนที่เคยช่วยเหลือไว้คงทำไม่ได้หรอก แล้วเธอก็ไม่เคยลืมที่เนมาร์เคยช่วยเหลือเธอไว้เหมือนกัน แต่จำใจต้องทำแบบนี้เพราะมันจำเป็นเพื่อให้ครอบครัวของเขาได้อยู่อย่างมีความสุข"เออกูมันเห็นตัวกูแม่งไม่เคยดีในสายตามึงเลย แต่อยากให้รู้ไว้ที่กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมึง" ว่าจบชายหนุ่มก็กระชากตัวเธอให้เดินตามหลังออกมาจากงาน ไม่วายส่งเสียงตะโกนกลับไปบอกผู้เป็นพ่อขณะที่ก๋วยเตี๋ยวดิ้นพล่านทั้งกรีดร้องและทุบตีเขาแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรแม้แต่น้อย "ฝากเคลียร์ทุกอย่างให้ด้วยนะป๊า"ถึงเธอจะขัดขืนให้ตายก็ไม่มีวันรอดพ้นจากเงื้อมมือของเ
"มะ..อื้อ!" คำพูดที่กำลังอยากจะเอื้อนเอ่ยกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อคนข้างบนกระแทกริมฝีปากลงมาอย่างแรงหลังพูดจบประโยคจนฟันของเขากระทบกับริมฝีปากบนของเธอ เรียวลิ้นสากสอดเข้ามาตวัดหยอกเย้าควานหาความหวานในโพรงปาก กลิ่นคาวเลือดแทบทำให้เธออยากจะอาเจียนและแสบในเวลาเดียวกัน"อื้อ!!" ก๋วยเตี๋ยวดิ้นพล่านฟาดกำปั้นเล็กๆลงบนไหล่แกร่งอย่างแรงหวังให้เขาหยุดกระทำ หยาดน้ำตาที่เพิ่งจะแห้งไปไม่นานรินไหลอาบสองแก้มอีกครั้งเปียกชุ่มไปถึงใบหูและเส้นผมชายหนุ่มยอมถอนจูบออกในนาทีต่อมา เขาใช้ฝ่ามือเท้ากับที่นอนแล้วยกนิ้วโป้งข้างซ้ายขึ้นมาเช็ดเลือดออกจากกลีบปากลวกๆ เหลือบมองอีกฝ่ายที่นอนสะอื้นไห้พร้อมคราบเลือดไหลเปรอะเปื้อนปลายคาง แต่ก็ไม่ทำให้เขาหยุดการกระทำนี้ได้เพราะตั้งใจจะลบทุกอย่างบนเรือนร่างของเธอออกเดี๋ยวนี้ เนื่องจากเขาไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร แต่นี่เป็นเธอจึงจำเป็นต้องยอมลบล้างทุกอย่างถ้ามันเกิดขึ้นจริงและพร้อมจะลืมเรื่องราวเหล่านั้น"ฮือออออ..คุณอย่าทำอย่าง..ฮึก..นี้เลยนะคะ" เด็กสาวประนมมือไหว้ขอความเห็นใจ นอกจากนี้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะขยับตัว หากแต่สายตาเย็นชาที่เนมาร์เหลือบมองมานั้นดูเหมือนไม่
เนมาร์โน้มริมฝีปากหยักได้รูปเข้าไปจุมพิตลงบนขมับบางฟอดหนึ่ง แล้วเลื่อนพรมจูบไปทั่วใบหน้าจิ้มลิ้มโดยที่อีกฝ่ายยังนอนนิ่งด้วยความเหนื่อยล้า"....." ก๋วยเตี๋ยวเหลือบมองชายหนุ่มด้วยหางตาเมื่อเขาดันตัวขึ้น แล้วถัดตัวออกจากเรือนร่างของเธอ ทำเอาเด็กสาวถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างโล่งอกที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะปล่อยภัย"อ๊ะ..คะ..คุณทำอะไรอีก..อ๊า..อึก" แต่ไม่ทันไรก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเขาเลื่อนใบหน้าลงไปใช้เรียวลิ้นสากตวัดหยอกเย้าเม็ดติ่งสีแดงระเรื่อเบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงไปตวัดดูดเลียสายธารน้ำหวานที่ไหลยืดหยดออกมาจากร่องสวาทอย่างไร้ความรังเกียจก๋วยเตี๋ยวหันมองการกระทำของเขาด้วยความเขินอายเจือเสียวซ่าน ทั้งเรียวลิ้นอุ่นแตะลงและลมหายใจอุ่นเป่ารดลงมาถี่ๆ สัมผัสนุ่มนวลนั้นทำเอาเธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ปรารถนาของตัวเองได้ เผลอยื่นมือเข้าไปขยุ้มผมเขาแน่น"อ๊า..." ร่างกายอ่อนระทวยไปกับสิ่งเล้าโลมของเขา ตอนนี้เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องกันมันเหมือนกันแต่ก็กลัวเจ็บ เพราะอาวุธร้ายของเขามันใหญ่โตเกินมาตรฐานเกินไป"อืม~" เสียงครางในลำคอหนาดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ เนมาร์เหลือบมองสีหน้าเสียวซ่านของเด็กสาวอย่างพอใจ
วันต่อมา.. "อื้อ~" ก๋วยเตี๋ยวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ภายใต้อ้อมกอดของเนมาร์เพราะรู้สึกถึงไอความร้อนผ่าวบนตัวเขา เธอปรือตาเหลือบมองคนตรงหน้าที่หลับสนิทอยู่อย่างงัวเงีย แล้วค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดดันตัวขึ้นนั่ง ก่อนจะใช้หลังมือเอื้อมขึ้นไปอังหน้าผากวัดอุณหภูมิ"คุณเนมาร์ตื่น" เธอเขย่าตัวชายหนุ่มเบาๆเมื่อฝ่ามือสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ร้อนกว่าปกติของเขา หรือเขาจะเป็นไข้เป็นไปได้ไงตามจริงน่าจะเป็นเธอมากกว่าที่ต้องเป็นอย่างนั้น แต่กลับไม่เป็นอะไรเลยนอกจากแสบช่วงล่าง เด็กสาวพูดขึ้นในใจด้วยความไม่แน่ใจ นานนับหลายนาทีเมื่อไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ จึงลองเขย่าตัวเขาอีกครั้ง"คุณตื่น คุณตื่นค่ะ" ก็ยังไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบรับเหมือนเดิม ทำเอาเธอกังวลไม่น้อยกลัวเขาจะเป็นอะไรไปเธอรีบหยัดกายลุกขึ้นในสภาพเปลือยเปล่า เนื่องจากเขาไม่ให้ใส่เสื้อผ้าอ้างว่านอนเนื้อแนบเนื้อมันอบอุ่นดี ขาเรียวสวยก้าวลงจากเตียงเดินไปหน้าตู้เสื้อผ้าดึงเชิ้ตสีขาวที่ห้อยอยู่ขึ้นมาสวมใส่ แล้วเอื้อมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กบนราวข้างๆกันเข้าไปชุบน้ำให้ห้องน้ำ"ถ้าคุณไม่ตื่นงั้น..หนูขออนุญาตเช็ดตัวให้นะคะ" พอเดินกลับมา
".....""ถ้าเธอเงียบฉันถือว่าตกลงตามนี้ ฉันทำตามขั้นตอนครบหมดและเหลือแต่เป็นสามีภรรยา" เขาไม่ชอบทำอะไรข้ามขั้นแม้ว่ามันจะข้ามไปตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม เขายอมย้อนกลับมาขออีกครั้ง ซึ่งก็ได้ปล่อยให้เธอไปคิดมานานพอสมควร ถึงเธอจะยังไม่ได้ตอบตกลงแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเขาถือว่าความเงียบนั้นคือคำตอบ"ไม่ค่ะหนูไม่เป็นแฟนกับคุณ" "ทำไม? นี่ฉันอุตส่าห์ขอแล้วนะกล้าปฏิเสธได้ลงคอเลยเหรอ" เนมาร์บีบคางมนเบาๆให้หันมามองตนด้วยสีหน้าไม่พอใจ คำพูดไม่คิดของเธอทำเขาหงุดหงิดเป็นอย่างมากทั้งที่เธอเองก็รักเขาแต่กลับปฏิเสธซะงั้น"อึก! ปะ..ปล่อย หนูไม่อยากเป็นแฟนกับคนใจร้าย" มือเล็กพยายามแกะมือเขาออกจากพันธนาการเมื่อรู้สึกเจ็บ"ฉันใจร้ายตรงไหน""ตรงที่คุณไม่ให้..อึก..หนูกับคุณฟรานเซสเกี่ยวข้องกัน""เพราะเรื่องนี้? เธอถึงไม่เป็นแฟนกับฉัน" เธอพยักหน้าเป็นคำตอบทันทีหลังเขาพูดจบประโยคชายหนุ่มขบกรามแน่นเมื่อเห็นอย่างนั้น พยายามข่มอารมณ์พลุ่งพล่านของตัวเองไม่ให้ทำร้ายเธอ ในขณะที่อีกฝ่ายจ้องมองเขานิ่งเหมือนรู้ชะตากรรมตัวเองว่าจะโดนอะไรหลังจากนี้"ทำไมถึงอยากยุ่งเกี่ยวกับมันหนักหนา" ดวงตาคมกริบจ้องมองคนตรงหน้าไม่วางตา เขากัดฟั
ก๊อก! ก๊อก!"อื้อ~" เสียงรบกวนดังเล็ดลอดเข้ามาทำให้เนมาร์ที่ผล็อยหลับไปเพราะพิษไข้สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงสายๆ เขาปรือตาก้มมองคนในอ้อมกอดที่ยังหลับสนิทอยู่อย่างอ่อนโยน ปลายจมูกโด่งคมสันกดหอมลงบนศีรษะทุยที่ซุกอยู่ตรงแผงอกแกร่งเบาๆเวลามีก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างๆมันทำให้เขากินอิ่มนอนหลับราวกับว่าเธอเป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งถ้าไม่มีก็ลงแดง เนมาร์เกลี่ยปอยผมดำขลับออกจากกรอบหน้าหวาน แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ก๋วยเตี๋ยวใช้หนุนออกมาจับศีรษะทุยไว้มืออีกข้างเอื้อมหยิบหมอนใบใหญ่เลื่อนมาวางให้เธอหนุนแทน จากนั้นก็ดันตัวลุกขึ้นอย่างระมัดระวังเดินตรงไปหยิบผ้าขนหนูบนราวมาพันรอบเอวสอบ ก่อนจะออกจากห้องนอนไปเปิดประตูแกร๊ก|"ม๊า" เขาเรียกผู้เป็นแม่ดังลั่นเมื่อเปิดประตูออกมาแล้วเห็นท่านยืนรออยู่หน้าห้อง พร้อมในมือถือถุงอาหารและถุงยา นิ้วเรียวยาวขยี้ตาตัวเองเบาๆ"เรียกซะดังเลย กลัวลืมชื่อเหรอ" แนทตวัดสายตามองลูกชายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เธอถอนหายใจพรืดใหญ่พร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างระอา เมื่อเห็นสภาพหัวยุ่งๆหน้าแดงก่ำเรือนร่างเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูปิดไว้ แถมท่อนแขนยังมีรอยเล็บจิกจนเหวอะหวะ "ไม่ต้องบอก
"คืนนั้นลูกสาวหนีลูกชายแม่ไปทำไมเหรอ ทะเลาะอะไรกัน" เด็กสาวที่กำลังตักข้าวเข้าปากหยุดชะงักเมื่อจู่ๆแนทก็เอ่ยถามถึงเรื่องนั้น ขณะที่นั่งรับประทานอาหารมื้อบ่ายอยู่ในครัว ภายใต้บรรยากาศแสนอบอุ่นที่เธอสัมผัสได้ แต่ตอนนี้เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความกดดันเข้ามาแทนซึ่งเธอไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไง "เอ่อ..คือ.." เธอวางช้อนลงบนจาน พลางนั่งเงียบในนาทีต่อมาครุ่นคิดว่าจะแก้ตัวออกไปยังดีไง พร้อมกับหางตาเหลือบมองเนมาร์ที่นั่งกินข้าวเงียบๆอยู่ข้างๆ "เราไม่ได้ทะเลาะกัน คืนนั้นป๊าได้ว่าอะไรเมียผมหรือเปล่า" ทันทีที่เห็นท่าทางอ้ำอึ้งของเธอทำให้เนมาร์หงุดหงิดและรอไม่ไหว จึงเอ่ยตอบผู้เป็นแม่ออกไปแทนตามด้วยถามกลับ มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้เธอหนีไป เปอร์เซ็นต์ครึ่งๆที่เขาคิดว่าเป็นเรื่องระหว่างเราแต่ในใจตงิดๆว่าผู้เป็นพ่อต้องทำอะไรแฟนสาวของตนแน่ๆ "ไม่ได้ว่าอะไรนะ มีแค่ช่วงค่ำๆม๊าดูซีรี่ส์จบก็เดินเข้าไปหาป๊าในห้องทำงาน แล้วก็นั่งคุยกันม๊าถามป๊าว่าก๋วยเตี๋ยวน่ารักไหมป๊าก็บอก......แค่เนี่ย หรือว่า" แนทก็เล่าให้ลูกชายฟังจนจบ ก่อนจะเบนสายตาไปหาเด็กสาว พร้อมกับเนมาร์แล้วพูดต่อ "ลูกสาวจะเดินผ่านมาได้ยิน" "เอ่อ..
"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห
"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ
แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ
ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื
แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของเจ้านาย ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค
วันต่อมา..อุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~ก๋วยเตี๋ยวกับคลีนที่เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนในช่วงสาย ขณะในมือของทั้งสอนคนอุ้มแมวของตัวเองอยู่หลังเพิ่งพาไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านมาด้วยกันตอนแรกคลีนไม่มีแมวหรอกหลังจากมาเล่นของก๋วยเตี๋ยว เธอก็อยากได้ขึ้นมาเลยให้สามีพาไปซื้อตัวเท่าๆกันเลยแถมยังตัวผู้เหมือนกันอีก ไม่อยากเอาตัวเมียมาเพราะเดี๋ยวมันเป็นเมนส์ขี้เกียจทำความสะอาด"หื้อ~ นั่นเสียงคนอ้วกหนิดังมาจากห้องก๋วยเตี๋ยวอะ อย่าบอกนะว่าเป็นนะ.." คลีนเอ่ยบอกอย่างสงสัย ทว่ายังพูดไม่ทันจบก๋วยเตี๋ยวก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันทีด้วยความเป็นห่วงสามีอึก~ แหวะ~"ฮันนี่!" ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำแล้วเห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนักไม่ต่างจากครั้งแรก เธอวางเนเตี๋ยวลงแล้วรีบเดินเข้าไปลูบหลังให้เบาๆ "ทำไมอ้วกอีกแล้ว" ก่อนหน้านี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้วเชียวแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นขึ้นมาอีก เพราะความดื้อรั้นของเขาแท้ๆ ถ้าไปหาหมออย่างที่เธอบอกคงไม่ต้องมาทรมานแบบนี้"อึก..ก็ป๊านั่นแหละจู่ๆเดินเข้ามากอดคอ""กอดคอ?" คิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้
"เดี๋ยวหนูขออนุญาตไปดูฮันนี่ก่อนนะคะ" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยขออนุญาตผู้ใหญ่ตามมารยาท แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจับชายกระโปรงวิ่งพรวดพราดออกไปทันทีไม่รอให้ทุกคนได้ตอบอะไร เห็นอาการแฟนหนุ่มแปลกไปอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้"อุ๊บ...โอ๊กกกกกก" ทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นมากนักก็เห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนัก สองมือกำขอบชักโครกแน่น เธอจึงรีบเดินเข้าไปลูบหลังช่วย"อึก..แหวะ""ฮันนี่ไหวเปล่าไปหาหมอไหม" เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง"....." เขายกมือขึ้นทำนิ้วโอเคบ่งบอกว่ายังไหว ก่อนจะก้มลงอาเจียนต่อพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานมากเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยหนักกว่าตอนป่วยอีก"แต่หนูว่าอาการฮันนี่แปลกๆนะ ไปหาหน่อยเถอะ""อึก" มือหนากดชักโครกหลังจากไม่มีอะไรออกมาแล้ว ก่อนจะยกมันมาลูบหน้าตัวเองเบาๆพร้อมเบี่ยงตัวก้าวไปยังอ่างล้างหน้าที่อยู่ใกล้กัน"ถ้าฮันนี่ไม่ไหวเรายกเลิกงานไปก่อนก็ได้นะ" ว่าแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ก้าวตามไปยืนข้างหลัง พลางเอื้อมมือไปดึงทิชชูตรงหน้าเขามายื่นให้ ขณะที่เนมาร์กำลังบ้วนปากอย
"....." สายตาคู่คมมองเจ้าของเสียงเรียกค้างด้วยความตะลึงก้อนเนื้อในอกแกร่งข้างซ้ายเต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เธอสวยมากอย่างไม่เคยเห็นใครสวยได้เท่านี้มาก่อน ขนาดผู้เป็นแม่ที่ยืนรออยู่ข้างล่างว่าสวยแล้วแต่สู้แฟนสาวของเขาไม่ได้เลยไม่ทันไรก็ต้องละสายตามามองลูกน้องคนสนิทเขม็ง ซึ่งเขาใช้ให้มาดูว่าที่เจ้าสาวว่าแต่งตัวเสร็จหรือยังจะได้ขึ้นมารับแต่กลับหายไปนานหลายนาทีซะงั้น แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นไปถึงข้างล่าง จนเขาต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวแม้เสียงที่ได้ยินนั้นจะไม่ใช่เสียงเธอก็ตาม"กูใช้ให้ขึ้นมาดูเมียกูแต่มึงกลับมาตีกับเพื่อนเมียกู คือไรไอ้ทิม" เนมาร์เอ่ยถามด้วยท่าทางเอือมระอาเมื่อเหลือบเห็นสภาพผมซามิยุ่งเหยิงประกอบกับเสียงกรีดร้องมันเดาไม่อยาก ทิมก้มศีรษะรับผิดทุกอย่างเนื่องจากทำเกินคำสั่ง ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวยกมือขึ้นเกาะแขนแฟนหนุ่มและซามิยืนทำหน้าตาสะใจ"ก็มันมาหาเรื่องผมก่อนนี่ครับ""ใครใช้ให้มาปากหมาใส่ก่อนล่ะวะ" ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ถามอะไรต่อ ซามิก็โพล่งขึ้นแทรกเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ฟ้องคนเดียวหรอก จะโดนก็ต้องโดนด้วยกันเนี่ยแหละ"ฉันปากหมาใส่ตอนไหน? พอเปิดประตูเข้ามาก็ม