"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
"เฮ้อ!"เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของหนุ่มหล่อที่นั่งกุมขมับ พร้อมกับอีกมือจับแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ยกกระดกเข้าปากรัวๆอยู่ชั้นบนในห้องวีไอพีknคลับหรูกลางใจเมือง ที่นี่เคยเป็นผับมากก่อนแต่ถูกเปลี่ยนแปลงพัฒนาใหม่ทั้งหมดจนกลายเป็นคลับที่เพื่อนรักขึ้นมาเป็นเจ้าของต่อ ท่ามกลางแสงไฟสลัววิบวับผสมผสานกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มมาจากด้านล่างเบาๆ"เป็นอะไรของมึงวะไอ้เดย์ เห็นนั่งเงียบเอาแต่กระดกเหล้าไม่พักเลย" เนมาร์เอ่ยถามเพื่อนรักขึ้นด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไป ปกติเดย์จะเป็นคนเฮฮาปาร์ตี้ชอบนัวเนียหญิงทุกครั้งที่มาคลับตน แต่วันนี้ไม่เลยจนทำให้เขาสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น"นั่นดิกูกะจะถามอยู่พอดีเลย อกหักเหรอวะ" ต่อหนุ่มตี๋หน้าตาหล่อเหลาเอ่ยเสริมขึ้นเสียงเรียบ มือหนาโอบกอดแฟนสาวไว้แน่น ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียซุกไซ้อยู่ตรงซอกคอขาวเนียน"อกหักห่าไรล่ะ กิจการที่บ้านกูกำลังจะล้มละลายเนี่ยเครียดฉิบหาย" เดย์มีสีหน้าเคร่งเครียดเฉียบขาดขณะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเน้นหนัก ถ้าผู้เป็นพ่อไม่ไปติดการพนันจนเป็นหนีเป็นสิ้น ครอบครัวของเขาคงไม่ต้องตกที่นั่งลำบากแบบนี้จากคนที่มีทุกอย่างตอนนี้แทบจะไม่
"เฮ้ย! ก๋วยเตี๋ยว" เสียงของใครคนหนึ่งที่เพิ่งมาใหม่ตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวอย่างตกใจ ทำให้ก๋วยเตี๋ยวค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมอง พร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มออกทั้งสองข้าง"ฮึก! พะ..พี่ทิม""เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ ใครทำ" ทิมเอ่ยถามแม่บ้านเด็กสาว ก่อนจะหย่อนตัวลงไปนั่งยองๆข้างๆ มือหนาจับแขนเรียวพลิกไปมาเพื่อดูว่าเธอมีร่องรอยบาดแผลตรงไหนหรือเปล่า เขาเข้ามาสั่งงานและตรวจความเรียบแทนเจ้านายบ่อย เลยทำให้รู้จักกับเด็กในนี้เป็นอย่างดี"หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่หน้ามืดนิดหน่อยเลยล้มลง" ก๋วยเตี๋ยวบอกด้วยน้ำเสียงแหบแห้งราวกับคนป่วย เธอค่อยๆพยุงร่างตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล"ไม่หน่อยแล้วมั่งถึงกับร้องไห้เนี่ย""พอดีฝุ่นมันเข้าตาน่ะค่ะ""ไหวปะเนี่ย ลากลับบ้านไปนอนพักก็ได้นะเดี๋ยวพี่เคลียร์กับเจ้านายให้" เขาหยัดกายลุกตามขึ้นมา แล้วยกหลังมือเข้าไปแตะหน้าผากมนเบาๆ "ตัวอุ่นๆ เหมือนจะไม่สบาย""ไหวค่ะ หนูไม่อยากลาวันนี้ได้โอทีด้วยป้าแม่บ้านลาหยุด" ใบหน้าขาวอมชมพูค่อยๆเปลี่ยนเป็นซีดเซียว ถึงร่างกายจะไม่ไหวแต่เธอก็ต้องสู้ต่อไป ใจอยากจะหยุดเหมือนคนอื่นเขาก็หยุดไม่ได้ถ้าหยุดก็ไม่มีเงินจ่
ปี้นนนนนนนนนน! เสียงบีบแตรของรถสปอร์ตคันหรูที่ขับแล่นมาแต่ไกลอย่างเร็วดังก้องไปทั่วท้องถนน ท่ามกลางฝุ่นควันมากมายที่ลอยคละคลุ้ง "กรี๊ดดดดดดด!" ในขณะที่หญิงสาวกำลังเดินข้ามถนนด้วยอาการอ่อนเพลีย ทำให้เธอตกใจกรีดร้องขึ้นสุดเสียง ก่อนจะล้มลงไปนอนราบนิ่งอยู่บนพื้นปูนกลางถนน ตุ้บ! เอี๊ยดดดดดดดดด! เนมาร์ซึ่งเป็นเจ้าของรถคันนั้นรีบเหยียบแบรกเต็มแรง เสียงล้อที่เสียดสีกับพื้นถนนสร้างความตกใจให้แก่ผู้คนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ลุ้นไปตามๆกัน เจ้าตัวเปิดประตูลงมาดูร่างที่นอนสลบอยู่หน้ารถห่างกันไม่กี่เซนติเมตร "เหี้ยเอ้ย วันซวยไรของกูวะเนี่ย" ชายหนุ่มสบถคำออกมาอย่างหงุดหงิดพลางยืนเกาศีรษะเบาๆ สายตาคู่คมเหลือบไปเห็นถุงยาที่ตกอยู่ข้างลำตัวของหญิงสาวคนนั้น "ถุงอะไร?" ว่าแล้วเขาก็หย่อนตัวลงไปนั่งยองๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบถุงยานั้นขึ้นมาเปิดดูจึงรู้ว่ามันคือยาลดไข้ คาดว่าน่าจะของเธอ เขาถือถุงยาไว้ ก่อนจะจับตัวเธอพลิกหงายขึ้นบนแขนแกร่ง แล้วใช้หลังมือแตะลงไปเบาๆบนหน้าผากมน ไม่วายจ้องมองชุดที่เธอสวมใส่มันคือชุดแม่บ้านสีขาวดำหน้าอกมีโลโก้ประจำซ่องของเขาติดอยู่ เขารู้ทันทีว่าตัวเองเป็นเจ้าน
เช้าวันรุ่งขึ้น.. แสงแดดสีทองอ่อนสาดส่องทะลุม่านหนาเข้ามาในห้องนอนหรูกระทบกับใบหน้าขาวเนียนของเด็กสาวที่นอนหลับตาพริ้มด้วยความเพลียอยู่บนเตียง ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศตกกระทบลงบนไหล่มนถี่ๆเล่นเอาเธอรู้สึกหนาวขยับตัวพลิกหนีเข้าไปกอดซุกอกแกร่งของคนที่นอนอยู่ข้างๆอย่างลืมตัว โดยที่มือข้างหนึ่งจับดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปิดหาไออุ่นไปด้วยทั้งที่ยังหลับตาอยู่การกระทำของเธอรบกวนจนทำให้เนมาร์รู้สึกตัวลืมตาตื่น แขนแกร่งกระชับกอดร่างเธอแน่น ความขี้อ้อนของเธอทำให้เขายิ้มกริ่มออกมาอีกครั้ง เขาอยากตื่นเช้ามาแล้วเจอเธอทำแบบนี้ใส่ทุกวันและอีกไม่นานทุกอย่างก็จะเป็นจริง เพราะเขาจะทำให้เธอมาอยู่ที่นี่ให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม"อื้อ~" ก๋วยเตี๋ยวครางในลำคอด้วยความเหนื่อยล้า หลายวันมานี้เธอยังไม่เคยได้นอนเต็มอิ่มเหมือนวันนี้สักวัน เพราะเอาแต่ทำงานได้โอทีติดๆกันจนร่างกายปรับตัวไม่ทันใบหน้าคมคายโน้มลงไปหอมศีรษะทุยหนักๆ ก่อนคนในอ้อมกอดจะรู้สึกตัวแล้วแหงนหน้าขึ้นไปมอง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าค้างด้วยความตกใจพลั่ก!ก๋วยเตี๋ยวรีบยกฝ่ามือเล็กขึ้นมาผลักอกเต็มแรงจนชายหนุ่มต้องคลายพันธนาการออกจากเ
เนมาร์เดินกลับเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง มือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดเครื่องแล้วต่อสายหาทิม(ฮัลโหลครับนาย)"อยู่ไหน มาหากูที่คอนโดหน่อย"(หน้าคอนโดครับ กำลังจะขึ้นไปหาอยู่พอดีเห็นนายปิดเครื่อง) สิ้นสุดคำพูดของคนปลายสายเนมาร์ก็ตัดสายทันที โดยไม่พูดอะไรต่อชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อผ้าของหญิงสาวพร้อมชุดชั้นในสีซีดเก่าๆที่พาดอยู่บนตะกร้าขึ้นมา แล้วออกไปนั่งรอลูกน้องคนสนิทบนโซฟานอกห้องก๊อก! ก๊อก!"เข้ามา" เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสองครั้งหลังวางสายจากทิมไม่กี่นาที เนมาร์ละสายตาจากชุดชั้นในในมือเหลือบไปมองคนที่เปิดประตูเดินเข้ามา ขณะที่ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำกำลังไหลผ่านเรือนร่างของคนที่ทำธุระส่วนตัวอยู่ "เอาไซส์เสื้อผ้านี้ทั้งหมดไปซื้อมาใหม่ กูให้เวลาครึ่งชั่วโมง" เขาออกคำสั่ง พลางโยนเสื้อผ้ารวมทั้งชุดชั้นในไปให้ลูกน้องคนสนิท ทว่าทิมรีบรับ ก่อนจะคลี่ขึ้นมาดูอย่างงุนงงเมื่อเห็นว่าเป็นชุดเมดแบบฟอร์มแม่บ้านของซ่อง แถมยังไซส์เอ็กเอสเล็กสุดอีกด้วย"ชุดแม่บ้านที่ซ่องหนินาย อย่าบอกนะว่าเป็นของก๋วยเตี๋ยว แล้วเสียงน้ำในห้องน้ำนั้น..น้องอยู่ในนั
"เด็กสมัยนี้คิดอยากจะทำอะไรที่ไหนก็ทำ ไม่รู้จักอายฟ้าอายดิน" "น่าเกลียดเป็นผู้หญิงอะไรไม่รักนวลสงวนตัว นั่งให้ผู้ชายกอดหอมอยู่ได้""คนเราก็แปลกเนอะอยู่ข้างนอกไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเอง เที่ยวมาทำบัดสีบัดเถลิงกลางห้างแบบนี้""หน้าตาก็ดีไม่น่าทำอะไรทุเรศแบบนี้เลย"เสียงซุบซิบนินทาของบรรดาคนที่มานั่งทานอาหารญี่ปุ่นอยู่ในร้านเมื่อเห็นการกระทำของชายหญิง สร้างความอับอายให้คนที่ถูกพูดถึงไม่น้อย ก๋วยเตี๋ยวซึ่งกำลังนั่งก้มหน้าจับแก้มตัวเองถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาที่ด่าทอตนเพราะเธอเริ่มชินกับคำดูถูกพวกนี้ไปแล้ว เธอดิ้นจนหลุดออกจากพันธนาการในอ้อมแขนแกร่ง แล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นหันกลับไปพูดว่าคนที่นั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้"ทีหลังอย่ามาทำแบบนี้กับหนูอีกนะคะ หนูไม่ชอบ" ว่าจบเด็กสาวก็หมุนตัวเดินออกไปจากร้านทันที โดยไม่รอให้เนมาร์ได้ตอบอะไร เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ พลางรีบหยัดกายลุกขึ้นล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์แบรนด์หรูจากกางเกงยีนราคาแพง ควักเงินออกมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะวิ่งตามเธอออกไปหมับ! "โอ๊ย!" เธอร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเมื่อโดนมือหนาคว้ากระตุกแขนเรียวจากด้านหลัง
"คุณอย่าทำป้าแจง ปล่อยค่ะ" ก๋วยเตี๋ยววางของลงและรีบวิ่งตามออกไปห้ามปรามเนมาร์หน้าบ้าน มือเล็กจับแขนแกร่งหวังให้เขาคลายพันธนาการออกจากลำคอระหงของสาววัยกลางคน"....." ชายหนุ่มไม่ฟังคำห้ามปรามของเด็กสาวเขายิ่งบีบรัดคออีกฝ่ายแน่นกว่าเดิม ทำเอาผู้คนที่ยืนมองอยู่ต่างคนต่างรีบกลับเข้าบ้านทันที เพราะกลัวจะโดนลูกหลงไปด้วย"อึก! อ่อยนะ ฉะ..ฉันขอโทษ" เสียงร้องขอและท่าทางเจ็บปวดของคนตรงหน้าไม่ได้ทำให้เนมาร์สงสารเลยสักนิด ใครที่มันคิดเข้ามายุ่งกับคนของเขามันต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสมก๋วยเตี๋ยวถอนหายใจเบาๆกับการกระทำของเนมาร์ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ สีหน้าและท่าทางของเขาตอนนี้ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ มือเล็กยังคงจับดึงแขนแกร่งอยู่อย่างนั้น แม้รู้ว่าสู้แรงเขาไม่ไหวแต่ก็ยังดีกว่าอยู่เฉยๆ อย่างน้อยก็ได้ช่วยเพราะเธอไม่อยากให้เขาทำบาป"คุณปล่อยป้าแจงเถอะนะคะ อย่าทำแบบนี้""เฮือก!" แจงพยายามตะเกียกตะกายแกะมือหนาออกจากลำคอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มหายใจติดขัด ลูกกะตาดำค่อยๆเหลือกมองขึ้นไปข้างบนเหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ ขณะที่ก๋วยเตี๋ยวเหลือบมองสีหน้าของคนที่ถูกกระทำอย่างนึกสงสาร ก่อนจะพูดอ้อนวอนชายหนุ่มขึ
"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห
"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ
แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ
ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื
แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของเจ้านาย ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค
วันต่อมา..อุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~ก๋วยเตี๋ยวกับคลีนที่เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนในช่วงสาย ขณะในมือของทั้งสอนคนอุ้มแมวของตัวเองอยู่หลังเพิ่งพาไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านมาด้วยกันตอนแรกคลีนไม่มีแมวหรอกหลังจากมาเล่นของก๋วยเตี๋ยว เธอก็อยากได้ขึ้นมาเลยให้สามีพาไปซื้อตัวเท่าๆกันเลยแถมยังตัวผู้เหมือนกันอีก ไม่อยากเอาตัวเมียมาเพราะเดี๋ยวมันเป็นเมนส์ขี้เกียจทำความสะอาด"หื้อ~ นั่นเสียงคนอ้วกหนิดังมาจากห้องก๋วยเตี๋ยวอะ อย่าบอกนะว่าเป็นนะ.." คลีนเอ่ยบอกอย่างสงสัย ทว่ายังพูดไม่ทันจบก๋วยเตี๋ยวก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันทีด้วยความเป็นห่วงสามีอึก~ แหวะ~"ฮันนี่!" ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำแล้วเห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนักไม่ต่างจากครั้งแรก เธอวางเนเตี๋ยวลงแล้วรีบเดินเข้าไปลูบหลังให้เบาๆ "ทำไมอ้วกอีกแล้ว" ก่อนหน้านี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้วเชียวแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นขึ้นมาอีก เพราะความดื้อรั้นของเขาแท้ๆ ถ้าไปหาหมออย่างที่เธอบอกคงไม่ต้องมาทรมานแบบนี้"อึก..ก็ป๊านั่นแหละจู่ๆเดินเข้ามากอดคอ""กอดคอ?" คิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้
"เดี๋ยวหนูขออนุญาตไปดูฮันนี่ก่อนนะคะ" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยขออนุญาตผู้ใหญ่ตามมารยาท แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจับชายกระโปรงวิ่งพรวดพราดออกไปทันทีไม่รอให้ทุกคนได้ตอบอะไร เห็นอาการแฟนหนุ่มแปลกไปอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้"อุ๊บ...โอ๊กกกกกก" ทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นมากนักก็เห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนัก สองมือกำขอบชักโครกแน่น เธอจึงรีบเดินเข้าไปลูบหลังช่วย"อึก..แหวะ""ฮันนี่ไหวเปล่าไปหาหมอไหม" เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง"....." เขายกมือขึ้นทำนิ้วโอเคบ่งบอกว่ายังไหว ก่อนจะก้มลงอาเจียนต่อพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานมากเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยหนักกว่าตอนป่วยอีก"แต่หนูว่าอาการฮันนี่แปลกๆนะ ไปหาหน่อยเถอะ""อึก" มือหนากดชักโครกหลังจากไม่มีอะไรออกมาแล้ว ก่อนจะยกมันมาลูบหน้าตัวเองเบาๆพร้อมเบี่ยงตัวก้าวไปยังอ่างล้างหน้าที่อยู่ใกล้กัน"ถ้าฮันนี่ไม่ไหวเรายกเลิกงานไปก่อนก็ได้นะ" ว่าแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ก้าวตามไปยืนข้างหลัง พลางเอื้อมมือไปดึงทิชชูตรงหน้าเขามายื่นให้ ขณะที่เนมาร์กำลังบ้วนปากอย
"....." สายตาคู่คมมองเจ้าของเสียงเรียกค้างด้วยความตะลึงก้อนเนื้อในอกแกร่งข้างซ้ายเต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เธอสวยมากอย่างไม่เคยเห็นใครสวยได้เท่านี้มาก่อน ขนาดผู้เป็นแม่ที่ยืนรออยู่ข้างล่างว่าสวยแล้วแต่สู้แฟนสาวของเขาไม่ได้เลยไม่ทันไรก็ต้องละสายตามามองลูกน้องคนสนิทเขม็ง ซึ่งเขาใช้ให้มาดูว่าที่เจ้าสาวว่าแต่งตัวเสร็จหรือยังจะได้ขึ้นมารับแต่กลับหายไปนานหลายนาทีซะงั้น แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นไปถึงข้างล่าง จนเขาต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวแม้เสียงที่ได้ยินนั้นจะไม่ใช่เสียงเธอก็ตาม"กูใช้ให้ขึ้นมาดูเมียกูแต่มึงกลับมาตีกับเพื่อนเมียกู คือไรไอ้ทิม" เนมาร์เอ่ยถามด้วยท่าทางเอือมระอาเมื่อเหลือบเห็นสภาพผมซามิยุ่งเหยิงประกอบกับเสียงกรีดร้องมันเดาไม่อยาก ทิมก้มศีรษะรับผิดทุกอย่างเนื่องจากทำเกินคำสั่ง ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวยกมือขึ้นเกาะแขนแฟนหนุ่มและซามิยืนทำหน้าตาสะใจ"ก็มันมาหาเรื่องผมก่อนนี่ครับ""ใครใช้ให้มาปากหมาใส่ก่อนล่ะวะ" ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ถามอะไรต่อ ซามิก็โพล่งขึ้นแทรกเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ฟ้องคนเดียวหรอก จะโดนก็ต้องโดนด้วยกันเนี่ยแหละ"ฉันปากหมาใส่ตอนไหน? พอเปิดประตูเข้ามาก็ม