Novels by naennarm

"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ

หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห

"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ

แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ​ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อ​สัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ​ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร​ จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ​ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม​ ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย​ มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา​ เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ

ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด​ ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น​ เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่​ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่​ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง​ หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่​"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน​ ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื

แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น​ รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่​ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ​ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ​ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ​ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของ​เจ้านาย​ ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค

ทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มเข้มดังขึ้นฟีฟายที่ยืนอยู่ข้างหลังหญิงสาวรีบเบี่ยงตัวมายืนข้างๆ ดวงตาคมกริบมองไปยังเจ้าของเสียงนั้นอย่างไม่รู้ว่าเป็นใคร ขณะโน้มตัวลงวางของ"นั่นใคร" ฟีฟายหันมาเอ่ยถามคนข้างๆด้วยความอยากรู้ว่าทำไมถึงมีผู้ชายเข้ามาอยู่ในห้องของเธอได้ แล้วยังมาพูดจาเหมือนเป็นอะไรกันกับเธออีก"มะ..มึงเข้ามาได้ยังไง" เนเน่ไม่ได้ตอบคำถามของฟีฟาย แต่กลับถามคนที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอไม่รู้ว่าเพลิงเข้ามาอยู่ในห้องได้ยังไง คอนโดนี้ไม่ได้ให้คนแปลกหน้าเข้ามาง่ายๆมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างเคร่งครัด แต่เขากลับเข้ามาง่ายๆ แล้วอีกอย่างเธอไม่ได้ผิดคำสัญญาใดๆเลยทำไมเขาถึงยังไม่เลิกยุ่งกับเธออีก ต้องการอะไรกันแน่"....." ไม่มีคำตอบใดๆออกจากปากของเพลิง เขาหยัดกายลุกขึ้นเดินไปหาเจ้าของห้องช้าๆ เนเน่ไม่รอให้อีกฝ่ายเดินมาถึง เธอรีบก้าวถอยหลัง ทว่ายังไม่ทันก้าวก็ถูกมือหนาของคนข้างๆดึงมาหลบด้านหลังเสียก่อน การกระทำของฟีฟายเรียกรอยยิ้มร้ายให้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคาย"บอกชู้ของมึงไปสิว่ากูเป็นใคร" ไม่ว่าเปล่าเพลิงหยุดฝีเท้ายืนประจันหน้ากับฟีฟาย"....." "ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพี่ไปกดปุ่มเ

ตึก ตึก ตึก..พอเดินออกมาจากลิฟต์สายตาก็เหลือบเห็นแคนดี้กับแคทนั่งรอกันอยู่ตรงระเบียง ก่อนทั้งสองคนจะเอี้ยวหน้ามามองเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้อง"เนเน่!!" แคนดี้กับแคทต่างเอ่ยเรียกเพื่อนรักขึ้นพร้อมกัน แล้วทั้งคู่ก็ดีดตัวลุกขึ้นวิ่งผลุนผลันเข้าโผกอด พร้อมกับปล่อยโฮออกมาด้วยความเป็นห่วง เพราะเมื่อหลายวันก่อนเห็นเพื่อนหายไปไม่มาเรียน โทรไปหาก็ไม่รับ ไปที่บ้านลูกน้องบอกอยู่บนห้องห้ามไม่ให้ใครขึ้นไปรบกวน ทำเอาพวกเธอเป็นห่วงไม่เป็นอันกินอันนอนเลยกลัวเพื่อนรักจะเป็นอะไรไปสภาพแบบนี้เนเน่คิดว่าแคทคงน่าจะรู้เรื่องทั้งหมดที่เธอเจอมาจากแคนดี้หมดแล้ว ดีเหมือนกันเธอเองจะได้ไม่ต้องบอกและอีกอย่างก็ไม่อยากจะพูดถึงมันด้วยแต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแคทรู้มาจากเพลิงไม่ใช่แคนดี้"เป็นอะไรของพวกแกเนี่ย ร้องไห้กันทำไม" ว่าแล้วเนเน่ก็ยกมือขึ้นมาลูบหลังเพื่อนรักทั้งสองคน ทำเอานักศึกษาที่เดินผ่านไปมาและเข้าห้องเรียนเอี้ยวหน้ามองกันเป็นแถว"ฮึก! แกหายไปไหนทำไมโทรไปหาไม่รับเลย" เป็นแคทที่พูดขึ้น พลางสะอื้นไห้อย่างหนัก ไม่ต่างจากแคนดี้ก็สะอื้นไห้จนตัวสั่นเอาแต่กอดเนเน่แน่น"แกนั่นแหละหายไปไ

หลายวันต่อมา..ก๊อก! ก๊อก!"เนเน่ลูกเปิดประตูให้ม๊าหน่อย" เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามด้วยเสียงของคนข้างนอกตะโกนเข้ามา ทำให้เนเน่ที่กำลังผล็อยหลับอยู่สะดุ้งลืมตาตื่น"อื้อ~" มือเล็กยกขึ้นมานวดขมับตัวเองเบาๆเมื่อรู้สึกมึนตื้อๆ เธอค่อยๆดันตัวลุกแตะเท้าลงบนพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบ ก้าวเดินช้าๆไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงียแกร๊ก|ทันทีที่เธอปลดล็อกกลอนคนข้างนอกก็ดันบานประตูเปิดกว้าง เนเน่ยกหลังมือขึ้นมาขยี้เปลืองตาตัวเองเบาๆ พร้อมกับหมุนตัวเดินกลับไปหย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียง โดยมีผู้เป็นแม่เดินตามหลังเข้ามา"เพิ่งตื่นเหรอลูก" แนทเอ่ยถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงติดจะกังวล สามีบอกหลายวันมานี้ลูกสาวเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง พอถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบ เธอจึงอดที่จะขึ้นมาดูไม่ได้เพราะไม่เคยเห็นลูกเป็นแบบนี้มาก่อน เผื่อมีเรื่องทุกข์ใจอะไรจะได้ระบายมันออกมา"ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้า แล้วขยับตัวไปเอนพิงกับพนักหัวเตียง ขณะที่ผู้เป็นแม่หย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ"หนูเป็นอะไรหรือเปล่าลูก ไม่สบายเหรอ ทำไมหน้าตาดูโทรมๆจัง" จากหน้าตาดูสดใสตอนนี้ดูโทรมมากเป็นอย่างที่สามีบอกแป๊ะ ปากซีดเผือดไม่เหมือนลูกสาวคนเก่าของเธอเลย"ปวดหัวน

@บ่อนโจรโจรหนุ่มนั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์มือถืออยู่บนเก้าอี้โต๊ะทำงานของตัวเองในห้องทำงาน มุมปากหนาประดับด้วยรอยยิ้มร้ายกาจหลังเห็นอีกคนกดอ่านข้อความที่ตนได้ส่งไป แต่ก็ไม่มีข้อความใดๆตอบกลับมาป่านนี้คงคลั่งตายไปแล้วมั่งถ้าถามว่าเขาเอาเบอร์เนเน่มาจากที่ไหนก็เอามาจากเพื่อนรักของเธอนั่นแหละ ไม่มีอะไรที่คนอย่างเพลิงอยากได้แล้วไม่ได้ แค่เบอร์โทรศัพท์หาง่ายๆ"ได้เบอร์ไปแล้ว พี่เพลิงจะไม่ปล่อยคลิปเพื่อนแคทแล้วใช่ไหมคะ" และนั่นคือเสียงแคทเพื่อนรักของเธอที่เขาสั่งลูกน้องไปลากตัวมาจากบ้านเก่าๆแทบจะผุพังหลังหนึ่ง ห่างจากบ่อนไม่มากนัก ขณะที่เจ้าตัวกำลังนอนโทรมเพราะพิษไข้เล่นงานเพื่อเค้นเอาเบอร์โทรศัพท์ กว่าจะได้มาก็นานอยู่เหมือนกันทำไมเขาถึงรู้ว่าแคทคือเพื่อนของเธอน่ะเหรอ ก็เคยเดินผ่านเห็นใส่ชุดมหาลัยเดียวกันบวกกับสืบหาเอานิดหน่อย"....." มือหนาวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะ หยิบบุหรี่ยี่ห้อหนึ่งขึ้นมาสูบต่อด้วยท่าทางอารมณ์ดี ไม่ได้สนใจอีกคนที่กำลังร้องถามเขาอยู่"ใช่ไหมคะพี่เพลิง" แคทย้ำถามอีกครั้งเมื่อเพลิงเอาแต่นิ่งพ่นควันบุหรี่ขาวคละคลุ้งไปทั่วห้องสี่เหลี่ยม ทำเอาเธอแทบอยากจะอาเจียน ไม่มีใครในสลั

เนเน่สลัดขาเรียวสั่นเทาออกจากรองเท้าส้นสูงทันทีที่เปิดประตูเดินเข้ามาในห้องพัก มือเล็กค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น แล้วกำเสื้อเชิ้ตของเพลิงแน่นพยุงร่างเปลือยเปล่าที่เริ่มหมดเรี่ยวแรงเดินไปยังห้องน้ำซ่า!!น้ำจากฝักบัวไหลผ่านลงมากระทบร่างกายชำระล้างคราบสกปรกที่เพลิงได้กระทำอย่างโหดเหี้ยมให้หลุดออกไปจากตัว เธอหลับตาลงช้าๆปล่อยน้ำตาพลันไหลออกมาอีกครั้ง พร้อมกับใช้มือถูไปตามร่องรอยที่เขาได้ทิ้งไว้บนเนื้อตัวด้วยความรังเกียจและขยะแขยงมันเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเกลียดร่างกายของตัวเอง จนแทบไม่อยากเห็นไม่อยากแตะต้องมัน"กรี๊ดดดดดดดด! ฮือออออ" เสียงแหบพร่ากรีดร้องลั่นเหมือนคนสติแตก หญิงสาวสะอื้นไห้ส่ายหน้าไปมา พลางยกมือทั้งสองข้างขึ้นสอดเข้าไปจิกผมตัวเองแรงๆ โดยที่ร่างกายค่อยๆทรุดตัวลงนั่งบนพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบอย่างหมดแรง มันเป็นเวรกรรมอะไรของเธอทำไมถึงต้องกำหนดให้เธอมาเจอกับความทรมานแบบนี้ดวงตากลมโตพร่ามัวจ้องมองเสื้อเชิ้ตที่เปียกชุ่มตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง เนเน่กรีดร้องขึ้นอีกครั้งอย่างสุดเสียงไปพร้อมกับใช้เท้าบดขยี้มันเพื่อระบายความแค้น สักวันเพลิงจะได้รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดที่ได้ส

วันต่อมา.."เชี้ย! ไอ้เพลิงยังเอาไม่เสร็จอีกเหรอวะ นี่หกโมงเช้าแล้วนะเว้ย" เล้งเอ่ย ขณะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องทำงานพร้อมกับเสือ โดยที่สายตาจ้องมองกล้องวงจรปิดผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้านหน้าที่ฉายบทรักเร่าร้อนของเพื่อนรักทุกมุมของบ้านพวกเขาจะติดกล้องวงจรปิดหมดยกเว้นห้องน้ำ เนื่องจากเปิดบ่อนเล็กๆซึ่งมีผู้คนและเด็กเฝ้าตามจุดเดินพลุกพล่าน กลัวจะมาขโมยของ แล้วอีกอย่างเวลาฉุดผู้หญิงมาข่มขืนก็ได้เอาคลิปวิดีโอไปลงขาย"แม่งอดอยากมาจากไหนวะ แล้วพวกเราจะได้แดกต่อไหมเนี่ย" เสือว่า"ดูจากสภาพผู้หญิงแล้วไม่น่าได้แดก กูว่าไปบอกให้มันพอเหอะก่อนผู้หญิงคนนั้นจะตาย" เล้งส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ก่อนหยัดกายลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป โดยมีเสือเดินตามหลังออกมาปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!เรือนร่างเล็กที่โดนเขาทารุณมาตลอดทั้งคืนติดกันถี่ๆไม่มีเวลาให้เจ้าของได้พักหายใจเลย จนร่างกายบอบช้ำหมดเรี่ยวแรงที่จะแบกรับความรุนแรงนี้ "อื้อ! อึก..พะ..พอแล้ว..ฉะ..ฉันไม่ไหวแล้ว ฮืออออ" หน้าเนเน่เหยเกหอบหายใจรัวรินร้องท้วงบอกเสียงแหบพร่าเจือกระท่อนกระแท่น จนฟังไม่ได้ศัพท์อยู่อย่างงั้น แม้จะรู้ว่าอีกคนไม่ได้สนใจ แต่เธอแค่อย

นัยน์ตาสีนิลฉายแววปรารถนามองเหยื่อไม่ละ ระหว่างที่เล้งเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดฝีเท้า หันขวับมามองเจ้าของคำพูด พลางเลิกคิ้วแปลกใจ พร้อมกับตี๋รีบสาวเท้าตามมาเกาะไหล่เสือหันมองไปยังสาวผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นด้วย“เชี้ย! สวยว่ะ” ความสวยเพอร์เฟคของหญิงสาวทำเอาตี๋อดที่จะเอ่ยชมออกมาไม่ได้ แทบไม่มีครั้งไหนเลยที่พวกเขาจะบังเอิญเจอเหยื่อสวยราวกับนางฟ้าขนาดนี้ ส่วนใหญ่มีแต่หน้าตาบ้านๆ หุ่นก็ไม่ต้องพูดถึง“…..” เสือยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่ตัวเองเป็นคนเจอผู้หญิงคนนั้นก่อนเพื่อน ไม่รอช้าเขาทิ้งบุหรี่ลงพื้นเดินมุ่งหน้าเข้าไปหาเป้าหมายในทันทีคนถูกหมายปองยังคงร้องตามเพลงทั้งก้มหน้าเลือกเพลงจากโทรศัพท์มือถือไปด้วยอย่างอารมณ์ดีกลบความกลัว โดยไม่รู้เลยว่าภัยใกล้จะมาถึงตัว นิ้วโป้งเรียวกดเข้าไปที่เพลงที่เลือกใหม่หลังอันเก่าจบลง ก่อนจะกดเข้ามาในแมสเซนเจอร์เมื่อมีแชทเพื่อนรักอย่างเนเน่ทักเด้งขึ้นมาถามปึก“อ๊ะ!” แคทร้องอุทานขึ้นด้วยความตกใจขณะที่กำลังพิมพ์แชทตอบเพื่อนแต่ดันชนเข้ากับใครบางคนเสียก่อนเต็มแรง จนหูฟังหลุดออกจากหูล่วงลงไปห้อย ความไม่ทันระวังและไม่ได้ตั้งตัวทำให้เธอล้มอยู่ในอ้อมกอดของใครคนนั

ไม่รู้ว่าเป็นมวนที่เท่าไหร่แล้วที่เสือเต๊าะบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ปากหนาซี้ดพ่นควันขาวคลุ้งไปทั่วบริเวณขณะที่มือหนาแง้มเปิดไพ่โยนหงายขึ้น ก่อนจะกวาดชิบมารวมไว้หน้าตักเหมือนอย่างเคย ท่ามกลางเสียงบ่นหงุดหงิดของคนในโต๊ะ เขาทำอยู่อย่างนั้นสลับเต๊าะบุหรี่มวนใหม่มาจุดสูบไปด้วยเป็นบางช่วงจนเวลาล่วงเลยไป.. “ไอ้เสือได้เวลาและ มึงจะไปไหมเนี่ย” “…..” ใบหน้าคมคายหันขวับไปปรายตามองเมื่อจู่ๆก็มีเพื่อนรักคนใดคนหนึ่งเดินเข้ามาแตะไหล่ จากทางด้านหลัง โจรหนุ่มหันกลับมายกมือขึ้นคีบบุหรี่ออกจากปากหลังสูดมันเข้าปอดเป็นครั้งสุดท้าย จิ้มดับลงในถ้วยเขี่ยบุหรี่ แล้วกวักมือเรียกพนักงานแจกไพ่ที่ยืนรออยู่ไม่ไกลกัน จังหวะนั้นตี๋ซึ่งเป็นคนมาเรียกหมุนตัวเดินออกไปรอด้านนอก “จัดการต่อด้วย”“ครับคุณเสือ” สิ้นสุดการรับคำของพนักงานหนุ่ม เสือก็หันตัวเดินตามเพื่อนรักออกไปทั้งยกโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลา ก่อนจะเห็นว่ามันเลยมาสิบห้านาทีกว่าแล้ว @คอนโดเนเน่“อื้ออออออ~ เมื่อยจัง” แคทวางของลงประสานมือเข้าหากันยกขึ้นพลิกบิดตัวไปมาขณะกำลังนั่งแพ็คของไว้เพื่อนำไปส่งให้ลูกค้าอยู่ตรงห้องนั่งเล่น พร้อมกับเพื่อนรักสองคน ดวงตากลมโตเหลือบ

“ตัวนี้จะเป็นแบรนด์แท้ของคารอส ไซส์ความกว้างจะอยู่ที่สิบนิ้วนะคะส่วนความยาวจะสิบสองนิ้วมีสามช่อง โล่งๆกว้างๆมาพร้อมสายสะพายยาวหนาเรียบหรูปรับระดับได้ ใส่ของได้เยอะมาก หนังดีสวยแน่นอนรับประกัน ขอบอกงานสีพาสเทลด้วยนะแม่”“อะใครที่เข้ามาใหม่ยังไม่เปิดระบบรีบเปิดระบบพร้อมกดไลค์กดแชร์ให้กันหน่อย วันนี้แคทจะไปเร็วหน่อยนะ กติการ้านค่าส่งเหมาๆเหมือนเดิม สำหรับลูกค้าใหม่ที่ยังไม่รู้ว่าร้านแคทขายอะไรบ้างยังไง ดูข้อมูลตรงปักหมุดได้ที่หน้าไลฟ์เลยค่ะแคทโพสต์แจ้งบอกไว้เรียบร้อยแล้ว” หญิงสาวหน้าหวานออกหมวยๆในชุดนักศึกษายืนถือกระเป๋าถือสะพายข้างไลฟ์สดผ่านเพจของตัวเองอยู่กลางห้องคอนโดหรูของเพื่อนรักอย่างเนเน่เหมือนเช่นเคย หลังเลิกเรียนเธอก็จะมาขายของออนไลน์และแพ็คของแบบนี้ทุกวัน โดยที่แคนดี้เพื่อนรักอีกคนของเธอจะขับรถมาส่งเพราะเป็นทางผ่านกลับบ้านพอดีทำไมเธอถึงมาไลฟ์สดที่นี่น่ะเหรอ ก็ของที่รับมามันจำนวนค่อนข้างจะเยอะซึ่งบ้านหลังที่เธออาศัยอยู่นั้นเป็นไม้มันแคบไม่มีที่ไว้ แถมใกล้จะผุพังลงทุกทีเพื่อนเลยให้มาเก็บของไว้ที่นี่ทั้งไลฟ์ขาย จริงๆให้ย้ายมาอยู่เลยแต่เธอไม่เอา ขอแค่ชั่วคราวพอร้านของเธอจะเป็นการ