แฟนเก่า

บรรยากาศคึกคักของผับหรูย่านใจกลางเมืองแห่งนั้นเหมือนจะหยุดไปชั่วขณะเมื่อมีชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวยก้าวเข้ามาใหม่ สายตาของสาวๆ จึงพุ่งตรงมาที่เขาโดยไม่ได้นัดหมาย หากแต่เจ้าตัวไม่ได้สนใจใคร จนกระทั่งได้ยินเสียงเรียก

“ไอ้ซี ทางนี้...”

ฉัตรินหันขวับไปตามเสียงเรียก เมื่อเห็นเพื่อนสนิทโบกมือให้ เขาจึงเดินตรงไปทางโต๊ะวีไอพีนั้นทันที หากแล้วร่างสูงก็ต้องชะงักปลายเท้า เมื่อเห็นใครคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่สุดปลายโต๊ะและมองตรงมาที่เขาด้วยแววตาลึกซึ้งที่ทำให้เขาต้องสะดุดอย่างจัง

“อ้าวๆ เห็นแฟนเก่าแล้วค้างเลยนะมึง” นราธิป หรือ นอต แซวเพื่อนสุดหล่อ ความที่รู้จักกันมานานทำให้รู้ไส้รู้พุงของกันและกันดี

“ยุ่งน่า!” ฉัตรินกระแทกกลับไม่ไว้หน้า พร้อมเก็บสายตากลับมา แต่สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายยังคงมองมาที่เขาอยู่

“ไม่พาเมียมาด้วยเหรอวะ น้องปูนคนสวยอยู่ไหนล่ะ”

ดวงตาคมกริบตวัดมองคนปากดีเขียวปั๊ด ใจกระหวัดไปถึงเมียที่บ้านก่อนจะรีบปัดออกจากหัวสมองอย่างไว

“จะไปรู้เหรอ ตัวไม่ได้ติดกัน”

“โอ๊ะโอ๋...เมียมีเมียพี่ต้องมา นี่เมียไม่มางั้นก็แปลว่าวันนี้โสดสินะไอ้เพื่อนรัก” ปราการ หรือ เป้ เพื่อนสนิทอีกคนแซวเป็นเพลง พร้อมกับให้สัญญาณเด็กชงเหล้าให้คนมาใหม่

“ว้า เสียดายอดเจอน้องปูนคนสวยเลย”

“เอาไหมล่ะ กูยกให้ น่ารำคาญชิบหาย” คนพูดคว้าแก้วเหล้ามากระดกเข้าปาก หางตาแอบเห็นสายตาที่มองเขาแอบไหวสั่นนิดๆ ก็อดรู้สึกผิดขึ้นมาไม่ได้

“มึงพูดแล้วนะ กลับคำเป็นหมานะเว้ย”

นราธิปแกล้งว่า ใครๆ ก็รู้ว่าภรรยาของฉัตรินนั้นออกจะสวยน่ารัก แถมยังรักสามียิ่งกว่าอะไร คงมีก็แต่เพื่อนตัวดีที่อยากจะโละเขาทิ้งใจจะขาด เพราะอะไรก็เห็นๆ กันอยู่

คนปากดีประจำกลุ่มปรายตามองเพื่อนสาวคนสวยที่จู่ๆ ก็โผล่มาโดยไม่ได้บอกกล่าว ตอนส่งคำชวนในกรุ๊ปแชทไปเธอกลับบอกไม่ว่างมาไม่ได้ แต่พอรู้ว่าฉัตรินจะมาเท่านั้น อีกฝ่ายก็เกิดว่างขึ้นมาทันที

ถ่านไฟเก่าที่ยังมีเชื้อ หากวันนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้นจนฉัตรินต้องแต่งงานกู้หน้าฝ่ายหญิง ไม่แน่ว่าตอนนี้เพื่อนทั้งสองคงลงเอยกันหรือไม่ก็มีลูกไปแล้ว แต่คนนอกอย่างเขาก็ได้แต่คิด ไม่อยากเข้าข้างใคร

“ไงรัญ เงียบเชียวนะ หวานใจเก่ามาทั้งทีไม่ทักมันหน่อยเหรอ”

“พูดมากน่านอต”

หญิงสาวตวัดค้อนใส่คนปากดีนิดๆ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มบางๆ ให้อดีตคนรักที่ตอนนี้ก็ยังรักอยู่ อันที่จริงเธอเพิ่งพบกับเขาเมื่อวานที่โรงพยาบาล แต่กลับโดนภรรยาของอีกฝ่ายเข้ามาขัดจังหวะและลากตัวเขาออกไปเสียก่อน จนทำให้เธอรู้สึกเสียหน้าและขุ่นเคืองใจไม่น้อย พอรู้ว่าฉัตรินจะมาสังสรรค์กับเพื่อนวันนี้ เธอจึงได้มาที่นี่เพื่อพบเขาโดยเฉพาะ

“อย่าไปถือสาปากหมอนี่เลยนะรัญ” ฉัตรินว่าทรุดตัวลงนั่งที่ฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว “ว่าแต่รัญมาที่นี่ทำไม กำลังท้องกำลังไส้ ควรจะพักผ่อนให้มากๆ ไม่ควรมาดื่มมาเที่ยวกลางคืนนะ”

“อืม ไม่ดื่มหรอก นี่ไงรัญดื่มแค่น้ำเปล่า” เธอตอบยิ้มๆ พลางมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างดีใจที่เห็นเขาใส่ใจเป็นห่วงเธอเหมือนเมื่อครั้งยังคบหาเป็นคนรักกัน

“อ้าว นี่รัญท้องเหรอ ท้องกับใครล่ะ อย่าบอกนะว่า...” นราธิปหรี่ตามองไปทางฉัตริน จนเจ้าตัวทำหน้าหงิกใส่

“ไม่ใช่ของกู มึงอย่าซี้ซั้วพูด เดี๋ยวรัญจะเสียหายเปล่าๆ”

รัญชิสาทำหน้าเจื่อน รู้ดีว่าอีกฝ่ายอยากปกป้องตนจากคำครหา แต่การรีบออกตัวปฏิเสธแบบนี้มันก็ทำให้เธอแอบเสียเซลฟ์ไม่ได้

“งั้นก็แล้วไป ไม่งั้นมีบ้านแตกแน่มึง”

“แตกก็ดีสิ กูอยากหย่าจะตายห่าอยู่แล้ว” ประโยคนั้นทำให้ใบหน้าหมองเปลี่ยนสีทันพลัน

“ทำไมซีพูดแบบนั้น อย่าบอกนะว่าเพราะเรื่องเมื่อวาน”

มือที่กำลังยกแก้วจรดริมฝีปากชะงักนิดๆ

“คุณปูนไม่ได้ว่าอะไรใช่ไหม นี่รัญไม่ได้ทำให้ซีเดือดร้อนใช่หรือเปล่า” หญิงสาวหยั่งเชิงด้วยสีหน้ากังวลใจ “ไม่น่าเลย รู้แบบนี้เมื่อวานรัญไม่โทรขอให้ซีไปเป็นเพื่อนก็ดี แต่รัญเพิ่งเปลี่ยนเบอร์โทรไม่รู้จะโทรหาใคร จำได้แต่เบอร์ซีก็เลยลองโทรหาดู”

“อย่าคิดมากเลยรัญ ใครจะว่าอะไรก็ช่าง ถ้าเราบริสุทธิ์ใจต่อกัน ไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องกลัว” เขาตอบอย่างไม่ยี่หระ

“งั้นก็โล่งอกไปที รัญไม่อยากให้ซีมีปัญหา แล้วนี่ทำไมไม่ชวนเขามาด้วยล่ะ หรือว่า...ยังโกรธกันอยู่” คนถามรีบคว้าแก้วเหล้าที่อีกฝ่ายเพิ่งดื่มหมดและวางลงไปชงให้ใหม่อย่างเอาใจ

“อ้าว นี่เป็นอันว่าทะเลาะกับเมียมาอีกแล้วเหรอวะไอ้ซี มิน่าล่ะ น้องเขาถึงไม่มาด้วย” นราธิปที่เพิ่งผละจากสาวสวยที่เข้ามาทัก หันมาได้ยินเข้าพอดี

“เอาใจเขาหน่อยสิวะ ทิฐิน่ะลดๆ ลงเสียบ้าง ยังไงก็แต่งงานกันแล้ว เมียน่ะโอ๋บ้างตามใจเขาบ้าง น้องปูนเขาเครซี่แกจะตาย ขี้คร้านจะดีใจแย่”

“พูดเหมือนเคยมีนะมึง” คนมีเมียตอกกลับเสียงเข้ม สีหน้าหงุดหงิดบอกบุญไม่รับ

“ไม่เคยมี แต่ก็เคยเห็นมานักต่อนัก พวกพ่อบ้านหูเบา ใจคอไม่หนักแน่นเนี่ย เชื่อทุกคน เห็นทุกคนดีไปหมดยกเว้นเมียตัวเองนี่น่ะ ไหนจะปัญหาพวกมือที่สามอีก รายไหนรายนั้นพังมานักต่อนักแล้วนะโว้ย จริงไหมรัญ”