ต้องทนเจ็บ

“ป้าแน่ใจนะครับว่าเห็นเขากินยาด้วยตาตัวเอง โอเคครับ งั้นฝากป้าช่วยดูด้วยแล้วกัน อย่าให้เขาก่อเรื่องที่ไหน ถ้ามีอะไรก็รีบโทรมารายงานผมด้วย”

ฉัตรินกดวางสายจากคุณแม่บ้านซึ่งโทรมารายงานเรื่องที่เขามอบหมายให้ทำเสร็จเรียบร้อย และเห็นกับตาว่าหญิงสาวกินยาคุมฉุกเฉินตามคำสั่งของเขาแล้ว

เขาไม่ต้องการมีลูกกับผู้หญิงอย่างปรียากร ลำพังแค่ต้องจำใจแต่งงานแบบมัดมือชกก็มากเกินพอแล้ว หากต้องมามีห่วงมาผูกคอเพิ่ม ชีวิตเขาคงวุ่นวาย แถมเด็กที่เกิดมาก็ต้องมาทนทุกข์กลายเป็นเด็กมีปัญหาเพราะพ่อกับแม่ไม่ได้รักกันอีก ดังนั้นควรตัดไฟเสียแต่ต้นลมดีกว่า

หากจะมีอะไรกันอีกคราวหน้า เขาจะต้องไม่พลาดเรื่องการป้องกันด้วยตัวเอง อย่างน้อยก็ง่ายกว่าการบังคับให้อีกฝ่ายต้องกินยาคุมฉุกเฉินแบบนี้ทุกครั้ง

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน รวมถึงสิ่งที่เขาสงสัยมาตลอดว่าคืนนั้นเขากับปรียากรมีอะไรกันจริงหรือไม่ หากอีกฝ่ายยังคงบริสุทธิ์จนถึงเมื่อคืนที่มีอะไรกัน งั้นก็แปลว่าเรื่องในคืนนั้นก็เป็นแผนที่เธอจัดฉากขึ้นมาเพื่อจับเขาน่ะสิ

“ยัยบ้าเอ๊ย!”

ชายหนุ่มสบถอย่างเจ็บใจ ที่ผ่านมาเขาเองไม่แน่ใจเพราะในวันนั้นเมาจนขาดสติจำอะไรไม่ได้เลยทำให้ต้องถูกบังคับมัดมือชกแต่งงานทั้งที่ไม่ได้รัก ไหนจะต้องแยกจากผู้หญิงที่รักและอยากแต่งงานด้วย จนอีกฝ่ายหนีหายไปแต่งงานกับคนอื่นเพื่อต้องการประชดนานเกือบสองปี มันเป็นสองปีที่เขาต้องอยู่กับความทุกข์ทรมานใจ

จนกระทั่งเธอกลับมาพร้อมกับลูกในท้องและขอร้องให้เขาพาไปฝากครรภ์ จนมาโดนปรียากรพบเข้าและทำให้อับอายเมื่อวาน

ทุกอย่างก็เพราะผู้หญิงแสนร้ายกาจคนนั้นคนเดียว

เขาควรจะทำอย่างไรถึงจะเขี่ยผู้หญิงคนนั้นออกไปจากชีวิตได้เสียที จะทำอย่างไรให้พ่อกับแม่ได้เห็นว่าลูกสะใภ้ที่พวกท่านชมนักชมหนาว่าแสนดีแสนวิเศษคนนั้น แท้จริงคือนางมารร้ายจอมวางแผน เขาต้องฉีกหน้ากากของเธอออกอย่างไรดี

ระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิดหนัก จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์เข้า พอเห็นชื่อที่ขึ้นหน้าจอก็รีบกดรับ

“ว่าไง ว่างเหรอ”

“ใครจะไปยุ่งเหมือนมึงล่ะไอ้ซี วันๆ ทำแต่งาน รวยจะตายห่า ไม่รู้จักหาความสุขใส่ตัวบ้างวะ” เสียงปลายสายแดกดันปนหัวเราะ

“โทรมามีอะไร ถ้าจะเทศนากู งั้นแค่นี้นะ”

“เฮ้ย! เดี๋ยวสิโว้ย อย่าเพิ่งวาง เย็นนี้ว่างปะ กินเหล้ากัน”

ฉัตรินส่ายหน้าให้กับเพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน

“น่า...เพื่อนๆ เขาคิดถึง มึงก็ออกมาเจอหน่อยเป็นไร ตั้งแต่แต่งงานกับน้องปูนไป มึงก็จำศีลยาวเลยนะ หรือว่ากลัวเมียที่บ้านวะ”

คำนั้นจี้จุดใจดำ แค่ได้ยินคนที่ขึ้นชื่อว่าเมีย ก็แสลงหูขึ้นมาทันที

“ใครกลัวยัยนั่น หึ เจอที่ไหน กี่โมง ส่งไลน์มาแล้วกัน”

“ให้มันได้อย่างนี้สิวะไอ้เพื่อนยาก พวกเรามันพ่อบ้านใจกล้า หรือมึงจะชวนเมียมาด้วยก็ได้นะโว้ย”

ชาติหน้าตอนบ่ายเหอะ เห็นหน้าก็อยากอ้วกแล้ว จะให้หิ้วไปเที่ยวด้วย มีหวังกินเหล้าไม่ลงน่ะสิ

“กลัวกับผีสิ อย่าพูดมาก กูต้องไปประชุมแล้ว แค่นี้นะ” ไม่รอให้ปลายสายตอบกลับก็ตัดสายทันที หากแล้วก็มีเสียงสัญญานเข้าอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงคว้าโทรศัพท์มากดรับโดยไม่ทันดูหน้าจอ

“มีอะไรอีกล่ะ หรือว่า...”

“พี่ซีคะ ปูนเอง” เกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเสียแล้ว เมื่อได้ยินเสียงแหบแห้งราวกับคนใกล้ตายดังมาจากปลายสาย มาแค่เสียงก็ทำเขาหงุดหงิดขึ้นมาทันที

“มีอะไร”

“ปูนรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยค่ะ ครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมด พี่ซีพาปูนไปหาหมอหน่อยได้ไหมคะ”

สำออยเรียกร้องความสนใจน่ะสิ จะอะไรอีก

“ฉันไม่ว่าง ต้องทำงาน เธอเรียกป้าอุ่น หรือไม่ก็ให้คนขับรถไปส่งแล้วกัน แค่นี้นะ”

“เดี๋ยวค่ะพี่ซี”

“มีอะไรอีกล่ะ”

“เย็นนี้พี่ซีจะกลับบ้านไหมคะ”

“ถามเพื่อ กลับไปก็เห็นเองแหละ ฉันต้องวางสายแล้วมีประชุม แค่นี้นะ” พอขาดคำก็รีบตัดสายทันที

เหอะ ไม่สบายงั้นเหรอ เมื่อคืนยังเถียงเขาฉอดๆ อยู่เลย มารยาสาไถยไม่มีใครเกิน แต่ขอโทษที่เขากินข้าว ไม่ได้กินหญ้าเลยรู้ทัน หญ้าน่ะกินแค่ครั้งเดียวแค่ตอนโดนจับมัดมือชกรับผิดชอบในสิ่งที่ไม่ได้ทำก็พอแล้วไหม

ว่าแล้วชายหนุ่มก็โยนเรื่องรกสมองทิ้ง แล้วทำงานต่อโดยไม่สนใจใครบางคนอีก

ฝ่ายคนที่โดนตัดสายอย่างไม่ไยดีถึงกับอึ้ง ได้แต่มองโทรศัพท์ในมือ น้ำตาพานจะไหลเมื่อได้ยินน้ำคำตัดรอนจากคนใจร้ายที่เป็นต้นเหตุให้เธอต้องนอนซมจับไข้จนลุกไม่ขึ้น ไม่ห่วงไม่ว่า ถ้าเธอตายไปเขาคงจะจุดพลุฉลองที่ได้เป็นอิสระจากเมียคนนี้เสียที คิดแล้วมันน่าน้อยใจเหลือเกิน

หากเปลี่ยนจากเธอเป็นผู้หญิงคนนั้นที่เขารัก ฉัตรินคงไม่รอช้าที่จะรีบกลับมาดูอาการของเจ้าหล่อนทันทีทันใด เป็นคนที่เขาไม่รัก มันก็ต้องทนเจ็บแบบนี้สินะ

ก็ดี เจ็บให้มากๆ เผื่อว่าจะทำให้ตัวเองรักเขาน้อยลง แล้วหันกลับมารักตัวเองบ้าง เธอก็อยากรู้ว่าขีดความอดทนของตัวเองจะไปสิ้นสุดลงที่ตรงไหนเหมือนกัน

จะมีวันที่เขาหันกลับมารักเธอบ้างไหมนะ หรือต้องรอให้ถึงชาติหน้าเสียก่อนถึงจะมีวันนั้น

ความเจ็บปวดที่กำลังกัดกร่อนในหัวใจ บวกกับร่างกายที่อ่อนล้าเพราะถูกเคี่ยวกรำมาอย่างหนักตลอดทั้งคืนจนร้าวระบมไปทั้งตัว ทำให้หญิงสาวผล็อยหลับไปเพราะพิษไข้โดยที่ไม่มีใครรู้...