แชร์

ใส่ใจกัน

หลังจากที่ลงจากรถคันหรู เหม่ยหลินก็หันมามองถิงถิงสาวร่างบางที่สูงแค่ร้อยหกสิบ ในชุดผ้าพริ้วลายดอกที่ขับให้ร่างบางสวยสะดุดตา โดยกระโปรงที่สั้นขึ้นไปเหนือเข้าโชว์เรียวขาขาวจนเห็นเส้นเลือด

“เดินเล่นอยู่นั่นแหละ” เหม่ยหลินอดไม่ได้ที่ต้องทักไปเมื่ออีกฝ่ายเดินอ้อยอิ่งอยู่กลางแจ้ง จนกลัวว่าแดดเมืองไทยจะทำร้ายผิวบอบบางของเธอ จนอยากหาผ้ามาปิด

คนโดนทักจิกตาใส่ แล้วเปลี่ยนใจหันกลับมาเดินผ่านเธอไป

“กินอะไรก่อนไหม” เหม่ยหลินถามในขณะที่อีกคนก้าวฉับ ๆ ไปก่อนแล้ว

“กาแฟ ที่ห้องคุณกับขนมปังกรอบหรือบราวนี่สักชิ้นดีกว่าค่ะ”

เหม่ยหลินหยุดมอง พร้อมกับยิ้มเอ็นดูกับคำตอบ

“อ้าวไหนบอกว่ารีบ”

ถิงถิงหันกลับมา แล้วเห็นว่าคนเร่งยังยืนนิ่งอยู่

“ก็เนี่ยไง” เหม่ยหลินตอบแล้วรีบก้าวตามมา

ถิงถิงแอบยิ้มแล้วเดินนำไปก่อน ซึ่งตั้งแต่มาอยู่ไทย นิสัยคุณหนูที่ใช้ในแต่ล่ะวันหายไป เมื่อเหม่ยหลินกินง่ายอยู่ง่ายเธอเองก็ทำได้เช่นกัน เธอเรียนรู้การใช้ชีวิตของเหม่ยหลิน ผู้หญิงที่หลายคนมองแค่เผด็จการ เขาถึงอยาก จิตใจโหดร้าย หากถึงตอนนี้มันไม่ใช่ เพราะสถานการณ์มันบีบให้เราต้องเอาตัวรอด อ่อนแอก็แพ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status