เจียนขาดใจ

“ใช่ หากเธอกลับไปตอนนี้ฉันจะให้คนไปส่งที่สนามบิน แต่หากไม่กลับ เธอก็เตรียมเป็นปุ๋ยอยู่ที่นี่”

ถิงถิงกระตุกยิ้ม ชายที่เป็นนักเลงปลายแถวทั้งสาม หน้าถอดสี เหงื่อตกตกใจกลัว หากแต่สาวสวยกลับไม่มีทีท่าแสดงถึงความหวาดหวั่นหรือเกรงกลัวแต่อย่างใด ทั้งที่มีอาวุธร้ายแรงจี้อยู่ตรงหน้า

“สะ เสี่ย พวกเราทำงานเสร็จแล้ว พวกเราขอตัวนะครับ” คนไม่อยากเอี่ยวด้วยรีบพูดขัดขึ้น

“ไม่เอาค่าจ้างแล้วหรือ”

“อะ เอาครับ แต่หากเสี่ยยุ่งอยู่พวกผมค่อยเอางานหน้าก็ได้ครับ”

“จะมีไหมล่ะงานหน้า ถ้าจะเอาก็รอทำงานนี้ให้เสร็จก่อนสิ”

“ก็บอกแค่เอาผู้หญิงมา พวกผมก็พามาให้แล้ว ส่วนเสี่ยจะทำอะไร พวกผมไม่อยากรู้ครับ”

“ไม่อยากรู้เหรอ...” แล้วจ่อปืนไปที่คนทั้งสาม ส่ายกระบอกปืนไปมา

“พะพวกผมไม่เอาแล้วก็ได้ครับ” หนึ่งในนั้นรีบบอก ยกมือขึ้นท่วมหัวแล้วลนลานวิ่งออกไป แต่ชายฉกรรจ์ที่ยืนขวางอยู่หน้าประตูลั่นไกรครั้งเดียวชายหนึ่งนั้นก็ล้มฟุบชักกระตุกสองสามครั้งแล้วแน่นิ่งไป อีกสองคนเมื่อเห็นเพื่อนถูกยิงไปต่อหน้าต่อตา ก็เข่าอ่อนทรุดตัวลงไปบนพื้น ยกมือขึ้นพนมชายสูงวัยอย่างคนกลัวตาย

ในขณะที่ถิงถิงทำใจดีสู้เสือ ทั้งที่เธอกลัวจนทรงตัวไม่อยู่ ส่วนห