ความเข้าใจ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...

ความสัมพันธ์ของเหม่ยหลินและถิงถิงเป็นไปในทางที่ดี หากต่างฝ่ายยังไม่พูดถึงสถานะหรือมีข้อตกลงระหว่างกัน เพียงแค่อยู่ด้วยกันห่วงใยกันก็เป็นความสุขที่ไม่ต้องเรียกร้องเอาจากใคร

วันนี้ทุกคนดูสุขุมและเตรียมพร้อม...เช่นเดียวกับเหม่ยหลิน โดยถิงถิงสังเกตเห็นว่าเธอเงียบขรึมผิดปกติ ซึ่งอาการนี้เป็นตั้งแต่อยู่บนห้อง จนกระทั่งตอนนี้ ที่ไม่ได้ถามเพราะคิดว่าอาจเป็นเวลาเร่งรีบ จนกระทั่งตอนนี้ก็อดใจไม่ไหวตัดสินใจถามไป

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ดูพี่ไม่มีความสุขเลย” เหม่ยหลินหันมองคนถามในขณะที่รอให้ถิงถิงขึ้นไปนั่งประจำที่ของเธอ

“วันนี้พี่ไม่ได้เข้าบริษัทกับถิงถิงนะ”

เหม่ยหลินบอกในขณะที่ถิงถิงเข้าไปนั่งภายในรถเรียบร้อยแล้ว ส่วนตัวเองยังยืนอยู่ที่เดิม

“อ้าว แล้วพี่ไปไหนคะ” มีอาการผิดหวังและแปลกใจ เพราะปกติจะเหมือนปาท่องโก๋ที่ไปไหนต้องไปคู่กัน

“พี่มีธุระนิดหน่อย เสร็จแล้วจะรีบกลับ”

ธุระสำคัญขนาดไหน ถึงเอาเธอไปด้วยไม่ได้...ถิงถิงคิด น้อยใจขึ้นมาครามครัน

“หนูไปด้วยไม่ได้หรือคะ”

“ไม่ได้” น้ำเสียงเด็ดขาด

คนถูกปฏิเสธหน้างอ แต