เข้าสู่ระบบแชร์
หยกก็คือหยก
บทที่เกี่ยวข้อง
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง กลัวหัวใจ
หลังจากที่ส่งเหม่ยหลินขึ้นนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว ทีมซ่งก็ตรวจดูความเรียบร้อยโดยรอบอีกครั้งเมื่อเห็นว่าทุกอย่างไม่มีอะไรผิดปกติ จึงส่งสัญญาณไปยังรถอีกคันที่จอดรอเตรียมพร้อม จากนั้นตัวเองก็กะโดดขึ้นนั่งคู่กับคนขับ“ขับออกไปเลย” เสียงทุ้มสั่งเด็ดขาดรถกันกระสุนราคาหลายล้านก็เคลื่อนตัวออกไปทันทีขับออกไปได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็พบความผิดปกติ เมื่อมีรถตีคู่ขึ้นมาโดยไม่ชะลอความเร็วและไม่แซงไปข้างหน้าทั้งที่ถนนว่างและโล่ง“เร่งไปข้างหน้าอย่าหยุด” ทีมซ่งสั่ง แล้วหันไปมองเหม่ยหลินที่ตอนนี้เธอก็รู้ตัวแล้วเช่นกัน“มันเล่นกัดไม่ปล่อย” เธอพูดขึ้นสีหน้าระอาเบื่อที่จะเล่นบทโหด แต่ก็ยังมีคนตามมากระตุ้นให้ตื่นได้เสมอ...“ปลอดคนข้างหน้าปล่อยให้มันเล่นมา” เหม่ยหลินสั่ง เพราะเธออยากรู้ว่าคนพวกนั้นจะเล่นกับเธอหนักแค่ไหน คนขับทำตามอย่างดี โดยการปลดคันเร่ง จากนั้นรถก็สั่นสะเทือนด้วยแรงกระแทกมาจากด้านข้าง จนรถแกว่ง แต่คนขับมีประสบกาณ์และชำนาญจึงบังคับพวงมาลัยและประคองรถไม่ให้แฉลบออกนอกเส้นไว้ได้เพราะรถกันกระสุนพวกนั้นจึงเปลี่ยนการเล่น “เอาไงดีครับ” ทีมซงหันไปถาม เพราะในมือกระชับสิ่งที่มีอานุภาพ ตัดเหล็ก
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง บททดสอบ
โรงแรมหยางหลงในโรงแรมตรงหน้าล็อบบี้ซึ่งมุมหนึ่ง มีโซฟาวางไว้เพื่อรองรับแขก ถิงถิงยังไม่อยากขึ้นไปบนห้อง จึงขอนั่งรอเหม่ยหลินอยู่ด้านล่าง โดยมีหนานซิงยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่าง“ปานนี้น่าจะกลับแล้วไม่ใช่เหรอ” เธอเปรยขึ้น สีหน้ายุ่ง ทั้งห่วงทั้งกังวล เพราะหนานซิงติดต่อไป เหม่ยหลินก็ไม่รับสายไม่รู้ยุ่งอะไรนักหนา... ถิงถิง คิดแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้ หน้างอนคว้ำจนหนานซิงก้มหน้าไม่กล้าสบตาด้วย “หนานซิง...” “ครับ...” “โทรไปอีกทีสิ”หนานซิงอึกอัก เพราะหากสองครั้งไม่รับ คือต้องรอให้เหม่ยหลินโทรกลับมาเท่านั้นสีหน้าลำบากของหนานซิง ทำให้ถิงถิงหน้าคว่ำแล้วลุกขึ้นเดินไปยังลิฟต์ หนานซิงรีบสาวเท้าตามไปในตอนนั้นมือถือของหนานซิงก็ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู แล้วรีบกดรับสาย‘ครับคุณหนูใหญ่ คุณถิงถิงกำลังขึ้นห้องครับ... ครับ’ แล้วสายก็ตัดไป หนานซิงเก็บมือถือ แล้วหันมองนายอีกคน แต่เธอสะบัดหน้าหนี หนานซิงยิ้มเจื่อน “คุณหนูใหญ่ใกล้ถึงโรงแรมแล้วครับ”ถิงถิงไม่หือไม่อือ จากนั้นเธอเข้าห้องจัดการเรื่องส่วนตัวของตัวเองแล้วรีบขึ้นเตียงนอน โดยหนานซิงยืนอยู่ในห้องรับแขกด้านนอกเพื่อรอเหม่ยหลินกลั
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง บทรัก
“พะ พี่... อือ อึก...” เสียงเรียกประหนึ่งคนโดนทรมาน หากเป็นการทรมานที่ถิงถิงต้องการจากคนพี่มากที่สุดเหม่ยหลินช้อนตาหวานซึ้งแล้วกระหยิ่ม ล่าแต้มเพื่อจบเกมครูอริ ไม่ระทึกใจ เท่าทำให้คนใต้ร่างได้สุขสม! อีกทั้งเสียงครางกระเส่าดังเป็นระยะ นั้นยิ่งทำให้ฮึกเหิมเร่งเดินหน้าเพื่อเก็บแต้ม...ในขณะที่สองมือจับมั่นไปบนหนั่นเนื้อบีบเค้นกดขย้ำจนฝากรอยไว้ไปทั่วทุกที่ที่สัมผัสลงไปมือทั้งสองสลับกันทำหน้าที่ลูบไล้ไปตามสัดส่วนเนียนลออ พาดผ่านส่วนเว้าส่วนโค้ง และไปหยุดอยู่ตรงบัวตูมคู่งามนุ่ม กดคลึงสลับกันไป พาให้คนใต้ร่างบิดเกร็งเป็นการสนองตอบกลับมา เนิ่นนานกับการสัมผัสที่หวามไหว ไปตามเนื้อแท้และผิวกายเนียน เนื้อแนบเนื้อ เหม่ยหลินกดกลางลำตัวส่วนกลางให้ทักทายเสียดสี ความกระสันเริ่มทวีคูณ เข่ามนแยกเรียวขาเสลาของถิงถิงให้ห่างออกจากกัน แล้วกดส่วนกลาง ที่เป็นเนินอวบอูมเบียดชิด จนรู้สึกถึงความสากของเส้นขนอ่อนบางของกันและกัน“ซีดส์...” ต่างกัดริมฝีปากร้องซี้ดออกมา“โอ้ว มะ มะไหวแล้ว...” ถิงถิงส่งเสียงแผ่วหวานฟังไม่เป็นประโยค “อือ...”ประหนึ่งคนเมา ที่ไม่ได้เมาแอลกอฮอล์... หากทำให้คนโยกขยับอยู่ด้านบ
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ความสุขที่โดนแทรกกลาง
เวลาต่อมาในห้องทำงานผู้บริหาร“พี่ปล่อยหนูออกไปได้แล้ว...เดี๋ยวคุณแคทก็สงสัยหรอก ว่ามาส่งเอกสารอะไรนานขนาดนั้น” คนถูกจิกตามองค้อนกลับยักไหล่ ไม่แคร์“บอกให้ปล่อย!” ครานี้คนตัวเล็กที่ถูกรั้งให้นั่งอยู่บนหน้าตักขึ้นเสียง อีกฝ่ายสะบัดหน้าไม่ฟังมาดขรึม ๆ หน้าเก็ก ๆ หายไปไหนหมดเนี่ย... ถิงถิงถามหาคำตอบกับตัวเอง“ไม่ปล่อย หนูจะแผลงฤทธิ์ใส่แล้วนะ” ถิงถิงบอกเสียงเข้ม เมื่อแขนเรียว แต่แรงเยอะ รัดรั้งให้เธอนั่งอยู่บนตักไม่ยอมปล่อย “ก็นั่งให้นิ่งสักสิบนาทีไม่ได้หรือไง” เสียงอ้อนอ่อนหวาน ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดหรืออารมณ์เสียกับท่าทางบ่ายเบี่ยงของคนตัวเล็กแต่อย่างใด ซ้ำยังวางจมูกบนไหล่เนียนแล้วสูดความหอมเอาไว้จนเต็มปอด“ไม่เบื่อหรือไง” ถิงถิงถามเสียงเกร็งเครียด“ไม่เบื่อ แล้วไม่มีวันเบื่อด้วย” เหม่ยหลินตอบเต็มเสียง แล้วจรดปลายจมูกวกไปวนมาไปทั่วแผ่นหลังที่มีผ้าบาง ๆ กัน ในขณะไหล่มนมีเพียงสายเดี่ยวพาดขวาง แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคที่เธอจะสูดกลิ่นหอมคุ้นเคยเข้าไปจนเต็มอิ่ม โดยถิงถิงเองเริ่มอ่อนระทวยในขณะที่ด้านนอกกำลังจะเข้ามาเซอร์ไพรส์“ขอโทษนะคะ... คุณเหม่ยหลินยังไม่อนุญาต ก็เข้าไม่ได้นะคะ”เลขาแคทม
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ของที่หวง
ในขณะที่เหม่ยหลินคุยอยู่กับนลินสีหน้าเคร่งเครียด ถิงถิงก็เดินออกมาจากห้อง เพราะดูแล้วว่าตัวเองไม่ได้มีส่วนร่วมในสนทนาด้วย อีกทั้งเหมือนเธอเป็นเพียงส่วนเกินเหม่ยหลินเห็นจะทักท้วงถิงถิงไว้ แต่ก็ไม่ทันได้เรียกเมื่อนลินเรียกเธอเสียก่อน“คุณหยกคะ นลินกลับไปหาพ่อ แต่พบว่าบ้านพ่อปิดเงียบเลยค่ะ แถมประตูรั้วก็คล้องกุญแจไว้ คุณหยกพอจะทราบไหมคะว่าพ่อไปไหน”คำถามที่หลุดออกมาจากปากหญิงสาวตรงหน้า ที่เหม่ยหลินคิดว่าไว้ ไม่วันใดก็วันหนึ่งคงได้ตอบคำถาม หากพอถึงวันเข้าจริง เหม่ยหลินก็จุกในอกเหม่ยหลินผันหน้าไปมองหน้าต่างเหมือนไม่อยากได้ยินหรือพูดถึงนลินในหายวาบ “มีอะไรเกิดขึ้นกับพ่อหรือเปล่าคะ”เมื่อเธอเกือบปางตาย แล้วพ่อเธอล่ะ จะโดนเหมือนเธอไหม และตลอดเวลาที่เธออยู่รักษาตัว หน้าที่ถูกพันไว้ ดวงตาที่ต้องรอคนมาบริจาคในเวลานั้นเธอเหมือนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมมืดและแคบ ๆ ไร้ญาติขาดมิตร แม้แต่จะพูดก็ยังขยับไม่ได้ พ่อเธอทางนี้จะเป็นเช่นไร รอการกลับมา หรือถามข่าวคราวของเธอบ้างไหม...“ขอโทษนะ...” เหม่ยหลินเปรยขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดนลินใจคอไม่ดี “ขอโทษนลินทำไมคะ”“ที่ทำให้หนูกับพ่อต้องมาเจอสิ่งเลวร้
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง หัวใจแห้งแล้ง
เช้าวันเสาร์ถิงถิงมักตื่นสาย โดยที่เหม่ยหลินลุกจากที่นอนตั้งแต่เช้ามืดเพื่อไปออกกำลังกายในห้องไพรเวทในขณะกำลังหลับตาพริ้มเสียงดังมาจากด้านนอก ทำให้เธอสะดุ้ง ด้วยความรำคาญและไม่อยากลุกจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโป่ง ไม่นานเสียงดังคลิกเหมือนคนเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ส่งสัญญาณใด ๆ จึงโผล่หน้างัวเงียเพื่อดูว่าเป็นใคร โดยใจหมายมาดเอาไว้ จะต่อว่าเสียหน่อย โทษฐานที่รบกวนการนอนของเธอวันหยุด แทนที่จะได้พัก!แต่เมื่อปรื้อตาดู… เป็นนลิน ซึ่งเธอไม่คาดคิดว่าจะเป็นหล่อน!“อ้าวคุณถิงถิง...” สายตาแปลกใจมองคนบนเตียง “นี่นลินนึกว่าคุณไม่ได้อยู่ในห้อง กะว่าจะเข้ามาทำความสะอาดเสียหน่อย” ก้มมองอุปกรณ์ในมือสีหน้าผิดหวัง และพูดต่อ “ยังไงนลินไม่ได้เคาะประตู ต้องขอโทษด้วยนะคะ” เธอบอกพร้อมกับก้มศีรษะให้น้อย ๆ เป็นมารยาทถิงถิงแอบชักสีหน้า เพราะปกติมีแม่บ้านประจำทำอยู่แล้ว และรู้ว่าหากเวลานี้จะไม่เข้ามาในห้องนอนส่วนตัวจนกว่าจะเห็นเธอนั่งอยู่ด้านนอก หรือเดินออกมาแล้วเท่านั้น“แม่บ้านทำอยู่แล้ว อีกอย่างพี่เหม่ยหลินเขาให้เธออยู่เฉย ๆ ไม่ใช่เหรอ”“ไม่ได้หรอกค่ะ นลินชินกับการทำโน่นนี่นั้นให้คุณหยกอยู่แล้ว... ยังไงนลินออกไป
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ไม่ยอมงอ
ทว่าสายตาที่มองมาของเหม่ยหลิน ทำให้ถิงถิงร้อนตัว “แค่ไปหาอะไรกินแก้เซ็ง ไม่ได้ไปคนเดียว หนานซิงก็ไปด้วย ใช่ไหม...” แล้วหันไปขอแรงเสริมจากหนานซิงที่ยืนสำรวมอยู่ แต่หนานซิงคิดว่าสายตานั้นไม่ใช่ เพราะเขากับถิงถิงลงไปด้านล่างแน่นอน“หนานซิง ช่วยเอาของพวกนี้ไปทิ้งให้ไกลตาเลยนะ” ตามองสิ่งที่วางอยู่เหมือนของพวกนั้นเป็นของเสียทั้งสามอึ้งตกใจ ถิงถิงที่สงสัยก็อดถามไม่ได้“ทิ้ง? ทิ้งเลยหรือคะ ของพวกนี้ยังใหม่อยู่เลย ทำไมต้องทิ้งค่ะ”แล้วเดินไปมองเพื่อให้แน่ใจ ในสภาพที่ยังใช้งานไม่คุ้ม โดยเฉพาะเครื่องดูฝุ่นที่ยังมีสภาพใหม่เอี่ยมเหม่ยหลินไม่ตอบ แต่หันไปเร่งหนานซิงทางสายตาจะไม่ทำตามก็ไม่ได้ เมื่อสายตาพิฆาตเร่งมา จากนั้นหนานซิงรีบทำตามคำสั่งทันที“หือ...” ถิงถิงมองตามด้วยความเสียดายในขณะที่นลินช่วยหยิบของที่ตัวเองเอามา ช่วยหนานซิงอีกแรงหลังจากทั้งคู่เดินออกมาจากห้อง หนานซิงมองไปที่นลิน ซึ่งนลินก็รู้ตัว“ทำไม มองนลินอย่างนั้นคะ”“ผมว่าคุณรู้อยู่แก่ใจ” จากประสบกาณ์และอายุที่มากกว่าก็พอเดาเกมหญิงสาวที่เห็นกันมาหลายปีออกได้ไม่ยากนลินจิกตามอง “ยุ่ง ไม่ใช่เรื่องของคุณ”หยางซิงถอนหายใจ แค่นี้กับการแส
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ใจร้าว
ถิงถิงเดินหน้างอออกมาจากห้อง ซึ่งเลขาแคทก็พอเข้าใจได้ ก็ไม่ทักถาม ครู่ต่อมาเหม่ยหลินก็เดินตามออกมา เลขาแคทรีบก้มหน้าทำงาน ทำทีว่าไม่รู้ไม่เห็นเหม่ยหลินเดินมาทันระหว่างนั้นก็คว้าข้อมือเรียวของถิงถิงไว้ แล้วดันเข้าไปในห้องที่ปลอดสายตาคนนอก“พี่จะทำอะไร...” เสียงนั้นเย็นชา จนเหม่ยหลินใจหาย“ถิงถิง คุยกันก่อนได้ไหม” เสียงอ่อนเอ่ยขอร้องเจ้าของนัยน์ตาที่เคยเปล่งประกาย หากตอนนี้เรียบเฉยอย่างคนไร้อารมณ์มองหน้าผู้เป็นพี่ “มีอะไรจะคุยอีกหรือคะ” น้ำเสียงชืดชาประหนึ่งคนไร้ความรู้สึกเหม่ยหลินห่อเหี่ยว ใจไม่ดี เธอไม่ชอบอาการเช่นนี้ หากอยากให้คนตรงหน้าโวยวายยังดีเสียกว่า เพราะจะได้รู้ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน... “คุยกันดี ๆ เถอะนะ มันไม่มีอะไรจริง ๆ ”ถิงถิงมองคนพูด “หากไม่มีอะไรพี่จะเดือดร้อนทำไมคะ” “แล้วเดินออกมาทำไม”“จะให้ไปอยู่เป็นส่วนเกินหรือไงคะ” น้ำเสียงเริ่มตึงขึ้นใช่ว่าเธอไม่พยายาม แต่ก็อดคิด อดน้อยใจไม่ได้ คนมันหึง! เหม่ยหลินเข้าใจทันที “เป็นไปไม่ได้ ที่ถิงถิงจะเป็นส่วนเกินในชีวิตพี่” “เถอะ... หากช้าอีกนิดคงไม่ใช่แค่ป้อนขนม” “หึงเหรอ”
บทล่าสุด
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ความสุขความรัก ที่ใครก็ต้องร่วมยินดี...
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง พร้อมกว่ารัก คือคนในครอบครัว
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ไฟปรารถนา
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ยิ่งใกล้ยิ่งรัก
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง เมื่อเรามีเรา
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ในวันดี ๆ ที่พร้อมจูงมือไปด้วยกัน
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง กายพร้อมใจพร้อม
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง สมบูรณ์แบบ
หยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง ไม่มีข้อห้ามเรื่องความรัก
