@ลูกโซ่
อึกก..!!
หล่อจัง ทันทีที่ฉันลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่ฉันคิดก็คือคำว่าหล่อ เพราะตอนนี้เทพบุตรมายืนอยู่ตรงหน้า ทำไมโชคดีขนาดนี้ล่ะ โครงหน้าอันหล่อเหลาของเขา ร่างสูงได้มาตรฐานที่ทำใจของฉันเต้นแรงเป็นบ้า หมอน้ำนิ่ง เจ้าของไข้ของเพื่อนรักของฉันเอง ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน มันต้องเป็นโชคชะตาของเราสองคนแน่แน่เลย
“ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมา..เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
อึกก! ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของเขา ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมานั่งตามที่เขาบอก สายตาของเขาถึงจะดูดุดันแต่ก็ยังน่าหลงใหล งื้อ..พี่หมอขา..หนูอยากจะป่วยให้พี่รักษาไปตลอดชีวิตซะจริงจริง ทำไมดูดีไปหมดทุกการกระทำแบบนี้ล่ะ ว่าแล้วก็มือไม้ไม่มีแรงซะอย่างนั้น
อ้ะ..
พลึ่บ!!
แขนแกร่งคว้าเอวของฉันเอาไว้ทันที ที่ขาของฉันอ่อนแรงและกำลังจะล้มตอนที่จะลงจากเตียงไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเขา ดีที่เขาคว้าตัวของฉันไว้ทันไม่อย่างก็คงจะล่วงจริงจริง ใจของฉันเต้นแรงอีกครั้งเมื่อร่างกายของเราใกล้ชิดกัน แค่อยู่ในห้องสองต่อสองก็ว่าโชคดีสุดสุดแล้ว แต่นี่อยู่ใกล้แบบที่ใบหน้าของเราห่างกันแค่นิดเดียวแบบนี้ จะเป็นลมรอบสองแล้วสิเรา เขาจะรู้สึกเหมือนที่เราเป็นตอนนี้บ้างไหมนะ
อึ้บ!!
“เดินไม่ไหว..ก็นั่งตรงนี้ก่อน” เสียงทุ้มโคตรทำลายบรรยากาศอันแสนหวานสุดเลยค่ะ ขออยู่แบบนี้อีกนิดก็ไม่ได้
“ข..ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบเขาทันทีที่เขาอุ้มตัวของฉันขึ้นมานั่งที่เดิมอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปเอาน้ำมาให้ฉันดื่ม หล่อแล้วแถมยังใจดีอีกต่างหาก ใครได้หัวใจของเขาไปหรือยังนะ ถ้าโสดฉันจะจีบจริงจริงด้วย
“พี่หมอมีแฟนหรือยังคะ” ช้าอยู่ใยล่ะ ถามไปตรงตรงนี่แหละ เอาให้รู้ไปเลย ลูกโซ่คนจริงไม่ได้อ้อยเล่นเล่นนะ
“ จรรยาบรรณของหมอที่เรียนมา คิดไม่เป็นเหรอว่าไม่ควรถามอะไรที่มันไม่เกี่ยวกับการแพทย์” หมอหนุ่มหยิบเอกสารของคนที่นั่งท้าวคางมองหน้าเขามานานสองนาน ถ้าพูดเล่นได้ขนาดนี้ก็คงหายดีแล้วล่ะ
“หนูก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง” ใบหน้าหวานหน้าเศร้าในทันทีที่โดนดุ ก็แค่อยากรู้ทำไมจะต้องโหดใส่ด้วยล่ะ
“ ในเอกสารของเธอ เขียนไว้ว่าเธอกลัวเลือด”
“ไช่ค่ะ..หนูกลัวเลือดมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เมื่อเช้ามันตื่นเต้นไปหน่อยมันก็เลย..”
“เธอฝึกงานแผนกนี้ไม่ได้” ยังไม่ทันพูดจบ เสียงทุ้มก็ตัดบททันที กลัวเลือดแล้วจะมาทำงานโรงพยาบาลได้ยังไง ไม่ใช่แค่ที่นี่หรอกที่อื่นก็ไม่มีใครรับเธอเข้าทำงานด้วย ลูกโซ่ถึงกับลุกขึ้นมาหาคนที่นั่งอยู่ทันที สองมือเกาะแขนแกร่งเขาเพื่อถามว่าทำไม วันนี้มันเป็นวันเริ่มวันแรกนะ ไม่ใช่วันที่เธอมาสมัคร อีกอย่างเธอผ่านการสมัครพร้อมกับสัมภาษณ์มาจนถึงที่จะต้องเข้าทำงานแล้ว แล้วทำไมบอกว่าเธอทำงานที่นี่ไม่ได้ล่ะ
“ทะ..ทำไมล่ะคะ..หนูผ่านการสัมภาษณ์ครั้งแรกมาแล้วนะคะ...พี่หมอ”
“…………..” เขาใช้สายตาดุไปที่มือเล็กเขย่าแขนของเขาเพื่อเอาคำตอบ ไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้ หน้าของเขาเหมือนคนพูดเล่นหรือไง ลูกโซ่เริ่มน้ำตาคลอค่อยๆปล่อยมือออกห่าง เธอรู้ว่าการที่เกิดมาแล้วกลัวเลือดมันจะทำงานแบบนี้ไม่ได้ เธอดีใจมากที่โรงพยาบาลนี้ตอบรับเธอเข้าทำงานในวันนั้น แต่วันนี้เธอกับต้องมาโดนปฏิเสธไม่ให้ทำงานเพียงเพราะการกลัวเลือดของเธอ เขากำลังดับฝันของเธอเลยนะ แล้วมันจะไม่ให้ร้องไห้ได้ยังไง
“ การเป็นหมอ มันคือความฝันของหนู หนูอยากช่วยคนที่นอนช่วยตัวเองไม่ได้ ทุกครั้งที่หนูเห็นพวกเขาร้องให้ช่วยตอนที่เขาบาดเจ็บ ใจของหนูมักจะวิ่งเข้าไปช่วยเขาทั้งๆที่ขาของหนูมันก้าวไม่ออก มือของหนูนึกถึงอุปกรณ์และเครื่องมือแพทย์ที่จะช่วยพวกเขา แต่กับสั่นไหวเพราะเห็นเลือด มันคงเป็นแค่ความฝันของหนูเท่านั้น เพราะเหตุผลของพี่คือ คนที่กลัวเลือดไม่สามารถช่วยคนได้สินะคะ”
“………….”
“ฮึกก..ไม่เป็นไรค่ะ..หนูคงคิดว่าที่นี่จะให้โอกาสคนที่อยากจะทำความฝันให้เป็นจริง หนูคงคิดผิดไป ขอโทษที่รบกวนนะคะ..ขอเอกสารคืนด้วยค่ะ”
ติดตามตอนต่อไปนะคะ
ไม่เม้นท์..งอน
“แล้วฉันพูดหรือไง..ว่าไม่ให้ฝึกงานต่อ..การจะเป็นหมอ จะต้องรู้จักสังเกต และทำความเข้าใจกับคำพูดของคน ถ้าจับใจความผิดจะทำให้วินิจฉัยโรคผิดไปด้วย”“ ก็พี่บอกเองว่า..หนูฝึกงานที่นี่ไม่ได้”พลึ่บ!!ร่างสูงลุกขึ้นมาพร้อมขยับเข้าใกล้ลูกโซ่ที่ยื่นมือขอเอกสารอยู่ ก่อนจะเอาดินสอวงกลมช่องที่ลูกโซ่กรอกของฝึกงานในแผนกฉุกเฉิน ที่นี่รับนักฝึกษาฝึกงานทุกคนนั้นแหละ แต่ก็ควรเลือกให้เหมาะกับตัวเองด้วย กลัวเลือดแต่จะไปอยู่แผนกฉุกเฉินจะบ้าหรือไง“ ฉันบอกว่า เธอฝึกแผนกนี้ไม่ได้” เขาพูดเสียงนิ่ง วันนี้เขาพูดมากจริงจริง โดยเฉพาะกับคนตรงหน้าที่เหมือนจะรู้เรื่องแต่ไม่เคยรู้อะไรเลย ลูกโซ่เหมือนถูกแช่แข็งทันทีที่เขาจ้องเธอแบบนั้น ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากัน ใจเต้นแรงอีกแล้วล่ะ ทำไมจะต้องทำให้ใจเธอเต้นแรงแบบนี้ล่ะ พลังที่ติดลบเมื่อกี้ตอนนี้มันเป็นบวกจนสูงสุด“ ฉันจะย้ายเธอขึ้นมาทำงานที่นี่”“ อ้ะ..ไรนะคะ”“ ทำไมต้องให้พูดอะไรซ้ำซ้ำ..พนิดา..พรุ่งนี้เจ็ดโมงขึ้นมารอฉันที่นี่ ถ้าสายฉันจะหักคะแนนเธอ” เขาเรียกชื้อจริงของเธอเพราะเรียกตามเอกสารที่เธอกรอกมา เล่นเอาอีกคนฟังดีใจเพิ่มขึ้นที่เขาเรียกชื่อทั้งๆที่ยังไม่ได้แนะนำตั
Ep.407.00 น.ร่างสูงของหมอหนุ่มน้ำนิ่งเดินคู่มากับหมอหนุ่มหน้าหวานอย่างนีม ซึ่งก็เป็นประจำที่พยาบาลและคนไข้จะมองเขาสองคน เพราะสองคนนี้หล่อขั้นเทพติดเทรนในโซลเชี่ยวอยู่นานเป็นอาทิตย์ ก็ทั้งเก่งทั้งหล่อใครบ้างจะไม่ชอบ“ วันนี้ไม่กินกาแฟเหรอวะ” นีมถามเพราะเห็นว่าเพื่อนเตรียมแยกตัวออกไป“ ไม่ล่ะกูกินมาแล้ว เจอกันข้างบน” มือหนาตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไป ขายาวก้าวอย่างสง่าสองมือสอดเข้ากระเป๋ากางเกงตามสไตส์คุณหมอหนุ่มที่เดินมาถึงห้องทำงานตัวเองตามปกติ ที่ไม่ปกติก็คือวันนี้มีคนที่นั่งหลับพับอยู่น้ำนิ่งยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา ไม่สายแต่มาหลับอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาแบบนี้คืออะไร เขาจ้องมองไปที่ถุงใบหนึ่งที่เธอกอดเอาไว้แน่นใบหน้าหล่อก้มลงไปใกล้ใกล้เพื่อมองใบหน้าสวยของคนที่นอนหลับ ก่อนจะจับเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าของเธอออกให้พู่วว...แรงลมจากปากหนาเป่าเข้าที่ดวงตากลมที่ยังหลับให้ตื่น ลูกโซ่กระพริบตาตามเมื่อรู้สึกเหมือนมีลมอะไรพัดผ่านใบหน้าเธอ ก่อนจะค่อยค่อยขยับตัวลุกขึ้นมานั่งดีดีมือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตาก่อนจะค่อยๆลืมตา ใบหน้าหล่อของคนที่สั่งให้เธอมารอ นั่งกอดอกมองหน้าเธออยู่ที่โต๊ะทำงาน สายตานิ่งจนเ
“เธอรู้เรื่องนี้ยัง..ฉ้านตกใจม้ากกก..หมอนิ่งของเรามีแฟน”“โอ๊ย..เขาก็มีอยู่แล้วปะ..ใครก็รู้..หมอส้มนางเฝ้าของนางอยู่ขนาดนั้น”“ ผิดจ่ะ..ไม่ใช่หมอส้ม..แต่เป็นเด็กฝึกงานคนใหม่”“อ่ะ..แคร่กก..แคร่กก..เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ” หมอนีมถึงกลับสำลักน้ำ กะว่าจะมาจีบน้องพยายาบาลซะหน่อยกลับมาเจอกับพวกขาเหมาประจำวันพูดถึงเรื่องแฟนของเพื่อน“ หมอ!!...”“ผมถามตอบมา ไม่อย่างนั้นผมจะให้ใบเตือนพวกคุณ” เขาขู่ทันที เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างน่าสนใจ แล้วที่สำลักน้ำที่ถือมาด้วยนั้น ก็เพราะได้ยินว่ามันมีแฟนแล้ว ตอนแรกก็แค่ขำขำเพราะเรื่องยัยหมอส้มน่ะไม่ไช่แต่ที่พยายาบาลพูดกันเมื่อกี้คือเด็กฝึกงานคนนั้นเหรอสองสาวขาเม้าหันซ้ายหันขวาก่อนจะกระซิบบอกเขาทันที หมอนีมถึงกับส่ายหัว ไอ้ที่พูดเมื่อกี้ไม่เห็นจะต้องกระซิบขนาดเขาเดินมาเขายังได้ยิน“ รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะคะหมอ..ไม่อย่างนั่นพวกอิ๋วโดนทำโทษแน่แน่ เมื่อกลางวันหน่ะ คนในโรงอาหารเค้าเล่าให้ฟังว่า หมอส้มกับเด็กฝึกงานคนใหม่มีเรื่องกัน เหตุก็คือหมอส้มไปสั่งห้ามไม่ให้เด็กฝึกงานคนชื้อข้าวให้หมอนิ่ง แต่กลับโดนเด็กฝึกงานคนนั้นตอกใส่หน้าว่าเธอเป็นแฟนกับหมอ เล่นเอาหมอส้มช๊อกไป
EP. 1 (ฝึกงานวันแรกก็…)“สวัสดีค่ะ..หนูชื่อลูกโซ่นะคะ..นี่เอกสารฝึกงานค่ะ” ฉัน ลูกโซ่ อายุ 21 ปี เป็นนักศึกษาแพทย์ที่จะมาฝึกงานที่โรงพยาบาลที่ดังที่สุดในเมืองไทยวันนี้เป็นวันแรกของฉันเลยนะ ตื่นเต้นที่สุดเลยล่ะ พี่พี่พยาบาลที่นี่ก็น่ารักทุกคนเลยล่ะ ฉันยื่นใบเอกสารเพื่อแนะนำไพตัวให้กับพี่พยาบาลคนหนึ่ง ก่อนจะบอกให้ไปอีกห้องเพื่อสัมภาษณ์“ งั้นเดี๋ยวน้องเดินไปตรงทางซ้ายสุดทางเดินเลี้ยวขาวเดินตรงไปอีกสองห้องแล้วเลี้ยวขาว เดินตรงไปจนสุด แล้วเลี้ยวซ้าย แล้วก็เลี้ยวขวาอีกทีจะเจอห้องสัมภาษณ์ค่ะ..เชิญค่ะ”“เออ..เดี๋ยวค่ะ”“มีอะไรคะ..ถ้าไม่มีก็รีบไปค่ะ..เชิญคนต่อไป”อึกก!! พี่เขาดันฉันออกจากห้องเพื่อให้คนใหม่เข้ามา ฉันเดินออกมาจากห้องอย่าง งง งง ก็ที่พี่เขาบอกเมื่อกี้ เอาจริงจริงนะจำไม่ได้ ตรงทางซ้ายสุดทางเดินเลี้ยวขาวเดินตรงไปอีกสองห้องแล้วเลี้ยวขาวแล้วอะไรต่อล่ะ..งื้อ..ถามใครดีล่ะ..ที่นี่เงียบชะมัดไม่คิดจะมีคนผ่านมาบ้างหรือไงล่ะจะได้ถาม ฉันเดินไปตามทางที่พี่คนนั้นบอก ในมือก็ดูแผนที่ไปด้วยพลึ่บ!!“น้องมีเคสด่วน วัยรุ่นตีกันบาดเจ็บสาหัส ทีมงานไปไหนหมด เรียกมาช่วยเร็ว”“เออ..เดี๋ยวพี่คะ..หนูไม่
“เธอรู้เรื่องนี้ยัง..ฉ้านตกใจม้ากกก..หมอนิ่งของเรามีแฟน”“โอ๊ย..เขาก็มีอยู่แล้วปะ..ใครก็รู้..หมอส้มนางเฝ้าของนางอยู่ขนาดนั้น”“ ผิดจ่ะ..ไม่ใช่หมอส้ม..แต่เป็นเด็กฝึกงานคนใหม่”“อ่ะ..แคร่กก..แคร่กก..เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ” หมอนีมถึงกลับสำลักน้ำ กะว่าจะมาจีบน้องพยายาบาลซะหน่อยกลับมาเจอกับพวกขาเหมาประจำวันพูดถึงเรื่องแฟนของเพื่อน“ หมอ!!...”“ผมถามตอบมา ไม่อย่างนั้นผมจะให้ใบเตือนพวกคุณ” เขาขู่ทันที เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างน่าสนใจ แล้วที่สำลักน้ำที่ถือมาด้วยนั้น ก็เพราะได้ยินว่ามันมีแฟนแล้ว ตอนแรกก็แค่ขำขำเพราะเรื่องยัยหมอส้มน่ะไม่ไช่แต่ที่พยายาบาลพูดกันเมื่อกี้คือเด็กฝึกงานคนนั้นเหรอสองสาวขาเม้าหันซ้ายหันขวาก่อนจะกระซิบบอกเขาทันที หมอนีมถึงกับส่ายหัว ไอ้ที่พูดเมื่อกี้ไม่เห็นจะต้องกระซิบขนาดเขาเดินมาเขายังได้ยิน“ รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะคะหมอ..ไม่อย่างนั่นพวกอิ๋วโดนทำโทษแน่แน่ เมื่อกลางวันหน่ะ คนในโรงอาหารเค้าเล่าให้ฟังว่า หมอส้มกับเด็กฝึกงานคนใหม่มีเรื่องกัน เหตุก็คือหมอส้มไปสั่งห้ามไม่ให้เด็กฝึกงานคนชื้อข้าวให้หมอนิ่ง แต่กลับโดนเด็กฝึกงานคนนั้นตอกใส่หน้าว่าเธอเป็นแฟนกับหมอ เล่นเอาหมอส้มช๊อกไป
Ep.407.00 น.ร่างสูงของหมอหนุ่มน้ำนิ่งเดินคู่มากับหมอหนุ่มหน้าหวานอย่างนีม ซึ่งก็เป็นประจำที่พยาบาลและคนไข้จะมองเขาสองคน เพราะสองคนนี้หล่อขั้นเทพติดเทรนในโซลเชี่ยวอยู่นานเป็นอาทิตย์ ก็ทั้งเก่งทั้งหล่อใครบ้างจะไม่ชอบ“ วันนี้ไม่กินกาแฟเหรอวะ” นีมถามเพราะเห็นว่าเพื่อนเตรียมแยกตัวออกไป“ ไม่ล่ะกูกินมาแล้ว เจอกันข้างบน” มือหนาตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไป ขายาวก้าวอย่างสง่าสองมือสอดเข้ากระเป๋ากางเกงตามสไตส์คุณหมอหนุ่มที่เดินมาถึงห้องทำงานตัวเองตามปกติ ที่ไม่ปกติก็คือวันนี้มีคนที่นั่งหลับพับอยู่น้ำนิ่งยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา ไม่สายแต่มาหลับอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาแบบนี้คืออะไร เขาจ้องมองไปที่ถุงใบหนึ่งที่เธอกอดเอาไว้แน่นใบหน้าหล่อก้มลงไปใกล้ใกล้เพื่อมองใบหน้าสวยของคนที่นอนหลับ ก่อนจะจับเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าของเธอออกให้พู่วว...แรงลมจากปากหนาเป่าเข้าที่ดวงตากลมที่ยังหลับให้ตื่น ลูกโซ่กระพริบตาตามเมื่อรู้สึกเหมือนมีลมอะไรพัดผ่านใบหน้าเธอ ก่อนจะค่อยค่อยขยับตัวลุกขึ้นมานั่งดีดีมือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตาก่อนจะค่อยๆลืมตา ใบหน้าหล่อของคนที่สั่งให้เธอมารอ นั่งกอดอกมองหน้าเธออยู่ที่โต๊ะทำงาน สายตานิ่งจนเ
“แล้วฉันพูดหรือไง..ว่าไม่ให้ฝึกงานต่อ..การจะเป็นหมอ จะต้องรู้จักสังเกต และทำความเข้าใจกับคำพูดของคน ถ้าจับใจความผิดจะทำให้วินิจฉัยโรคผิดไปด้วย”“ ก็พี่บอกเองว่า..หนูฝึกงานที่นี่ไม่ได้”พลึ่บ!!ร่างสูงลุกขึ้นมาพร้อมขยับเข้าใกล้ลูกโซ่ที่ยื่นมือขอเอกสารอยู่ ก่อนจะเอาดินสอวงกลมช่องที่ลูกโซ่กรอกของฝึกงานในแผนกฉุกเฉิน ที่นี่รับนักฝึกษาฝึกงานทุกคนนั้นแหละ แต่ก็ควรเลือกให้เหมาะกับตัวเองด้วย กลัวเลือดแต่จะไปอยู่แผนกฉุกเฉินจะบ้าหรือไง“ ฉันบอกว่า เธอฝึกแผนกนี้ไม่ได้” เขาพูดเสียงนิ่ง วันนี้เขาพูดมากจริงจริง โดยเฉพาะกับคนตรงหน้าที่เหมือนจะรู้เรื่องแต่ไม่เคยรู้อะไรเลย ลูกโซ่เหมือนถูกแช่แข็งทันทีที่เขาจ้องเธอแบบนั้น ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากัน ใจเต้นแรงอีกแล้วล่ะ ทำไมจะต้องทำให้ใจเธอเต้นแรงแบบนี้ล่ะ พลังที่ติดลบเมื่อกี้ตอนนี้มันเป็นบวกจนสูงสุด“ ฉันจะย้ายเธอขึ้นมาทำงานที่นี่”“ อ้ะ..ไรนะคะ”“ ทำไมต้องให้พูดอะไรซ้ำซ้ำ..พนิดา..พรุ่งนี้เจ็ดโมงขึ้นมารอฉันที่นี่ ถ้าสายฉันจะหักคะแนนเธอ” เขาเรียกชื้อจริงของเธอเพราะเรียกตามเอกสารที่เธอกรอกมา เล่นเอาอีกคนฟังดีใจเพิ่มขึ้นที่เขาเรียกชื่อทั้งๆที่ยังไม่ได้แนะนำตั
@ลูกโซ่อึกก..!!หล่อจัง ทันทีที่ฉันลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่ฉันคิดก็คือคำว่าหล่อ เพราะตอนนี้เทพบุตรมายืนอยู่ตรงหน้า ทำไมโชคดีขนาดนี้ล่ะ โครงหน้าอันหล่อเหลาของเขา ร่างสูงได้มาตรฐานที่ทำใจของฉันเต้นแรงเป็นบ้า หมอน้ำนิ่ง เจ้าของไข้ของเพื่อนรักของฉันเอง ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน มันต้องเป็นโชคชะตาของเราสองคนแน่แน่เลย“ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมา..เรามีเรื่องต้องคุยกัน”อึกก! ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของเขา ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมานั่งตามที่เขาบอก สายตาของเขาถึงจะดูดุดันแต่ก็ยังน่าหลงใหล งื้อ..พี่หมอขา..หนูอยากจะป่วยให้พี่รักษาไปตลอดชีวิตซะจริงจริง ทำไมดูดีไปหมดทุกการกระทำแบบนี้ล่ะ ว่าแล้วก็มือไม้ไม่มีแรงซะอย่างนั้นอ้ะ..พลึ่บ!!แขนแกร่งคว้าเอวของฉันเอาไว้ทันที ที่ขาของฉันอ่อนแรงและกำลังจะล้มตอนที่จะลงจากเตียงไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเขา ดีที่เขาคว้าตัวของฉันไว้ทันไม่อย่างก็คงจะล่วงจริงจริง ใจของฉันเต้นแรงอีกครั้งเมื่อร่างกายของเราใกล้ชิดกัน แค่อยู่ในห้องสองต่อสองก็ว่าโชคดีสุดสุดแล้ว แต่นี่อยู่ใกล้แบบที่ใบหน้าของเราห่างกันแค่นิดเดียวแบบนี้ จะเป็นลมรอบสองแล้วสิเรา เขาจะรู้สึกเหมือนที่เราเป็นตอนนี้บ้างไหมนะอึ้
EP. 1 (ฝึกงานวันแรกก็…)“สวัสดีค่ะ..หนูชื่อลูกโซ่นะคะ..นี่เอกสารฝึกงานค่ะ” ฉัน ลูกโซ่ อายุ 21 ปี เป็นนักศึกษาแพทย์ที่จะมาฝึกงานที่โรงพยาบาลที่ดังที่สุดในเมืองไทยวันนี้เป็นวันแรกของฉันเลยนะ ตื่นเต้นที่สุดเลยล่ะ พี่พี่พยาบาลที่นี่ก็น่ารักทุกคนเลยล่ะ ฉันยื่นใบเอกสารเพื่อแนะนำไพตัวให้กับพี่พยาบาลคนหนึ่ง ก่อนจะบอกให้ไปอีกห้องเพื่อสัมภาษณ์“ งั้นเดี๋ยวน้องเดินไปตรงทางซ้ายสุดทางเดินเลี้ยวขาวเดินตรงไปอีกสองห้องแล้วเลี้ยวขาว เดินตรงไปจนสุด แล้วเลี้ยวซ้าย แล้วก็เลี้ยวขวาอีกทีจะเจอห้องสัมภาษณ์ค่ะ..เชิญค่ะ”“เออ..เดี๋ยวค่ะ”“มีอะไรคะ..ถ้าไม่มีก็รีบไปค่ะ..เชิญคนต่อไป”อึกก!! พี่เขาดันฉันออกจากห้องเพื่อให้คนใหม่เข้ามา ฉันเดินออกมาจากห้องอย่าง งง งง ก็ที่พี่เขาบอกเมื่อกี้ เอาจริงจริงนะจำไม่ได้ ตรงทางซ้ายสุดทางเดินเลี้ยวขาวเดินตรงไปอีกสองห้องแล้วเลี้ยวขาวแล้วอะไรต่อล่ะ..งื้อ..ถามใครดีล่ะ..ที่นี่เงียบชะมัดไม่คิดจะมีคนผ่านมาบ้างหรือไงล่ะจะได้ถาม ฉันเดินไปตามทางที่พี่คนนั้นบอก ในมือก็ดูแผนที่ไปด้วยพลึ่บ!!“น้องมีเคสด่วน วัยรุ่นตีกันบาดเจ็บสาหัส ทีมงานไปไหนหมด เรียกมาช่วยเร็ว”“เออ..เดี๋ยวพี่คะ..หนูไม่