แฟนหมอ

“เธอรู้เรื่องนี้ยัง..ฉ้านตกใจม้ากกก..หมอนิ่งของเรามีแฟน”

“โอ๊ย..เขาก็มีอยู่แล้วปะ..ใครก็รู้..หมอส้มนางเฝ้าของนางอยู่ขนาดนั้น”

“ ผิดจ่ะ..ไม่ใช่หมอส้ม..แต่เป็นเด็กฝึกงานคนใหม่”

“อ่ะ..แคร่กก..แคร่กก..เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ” หมอนีมถึงกลับสำลักน้ำ กะว่าจะมาจีบน้องพยายาบาลซะหน่อยกลับมาเจอกับพวกขาเหมาประจำวันพูดถึงเรื่องแฟนของเพื่อน

“ หมอ!!...”

“ผมถามตอบมา ไม่อย่างนั้นผมจะให้ใบเตือนพวกคุณ” เขาขู่ทันที เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างน่าสนใจ แล้วที่สำลักน้ำที่ถือมาด้วยนั้น ก็เพราะได้ยินว่ามันมีแฟนแล้ว ตอนแรกก็แค่ขำขำเพราะเรื่องยัยหมอส้มน่ะไม่ไช่แต่ที่พยายาบาลพูดกันเมื่อกี้คือเด็กฝึกงานคนนั้นเหรอ

สองสาวขาเม้าหันซ้ายหันขวาก่อนจะกระซิบบอกเขาทันที หมอนีมถึงกับส่ายหัว ไอ้ที่พูดเมื่อกี้ไม่เห็นจะต้องกระซิบขนาดเขาเดินมาเขายังได้ยิน

“ รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะคะหมอ..ไม่อย่างนั่นพวกอิ๋วโดนทำโทษแน่แน่ เมื่อกลางวันหน่ะ คนในโรงอาหารเค้าเล่าให้ฟังว่า หมอส้มกับเด็กฝึกงานคนใหม่มีเรื่องกัน เหตุก็คือหมอส้มไปสั่งห้ามไม่ให้เด็กฝึกงานคนชื้อข้าวให้หมอนิ่ง แต่กลับโดนเด็กฝึกงานคนนั้นตอกใส่หน้าว่าเธอเป็นแฟนกับหมอ เล่นเอาหมอส้มช๊อกไปเลย” พยาบาลนางหนึ่งเล่าให้หมอนีมฟังเป็นฉากๆปานว่าอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

แต่นั้นหมอนีมถึงกับยักยิ้ม เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ที่ไอ้เพื่อนตัวดีมันไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้เธอคนนั้น ที่แท้ก็เป็นแฟนของมันนี่เอง ว่าแต่มันไปคบกันตอนไหนวะ ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องนี้ ไอ้นี่เห็นนิ่งๆ ไวไฟเหมือนกันนี่หว่า มือหนากดส่งข้อมูลเข้าไลน์กลุ่มเพื่อนเพื่อถามข้อมูลทันที

นีม : พวกมึงมีรู้เรื่องไอ้นิ่งมีเมียบ้างวะ

กาย : ห้ะ..ไอ้นิ่งนี่นะ..เหี้ย..ใครวะ

ดรีม : นั่นดิ..กูรู้จากมึงเนี่ย

น้ำนิ่ง : ว่างหรือไง

นีม : ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยมึง..มีเมียทั้งทีแม่งเงียบนะสัส

ดรีม : นั่นดิ ไม่พามารู้จักหน่อยบ้างวะ

กาย : คืนนี้เลยมึง ที่เดิม ถ้ามึงเบี้ยวเหมือนเมื่อคืนอีกพวกกูจะไปบุกโรงพยาบาลมึง

ติ้ดด!!

มือหนากดปิดหน้าจอที่เปิดอ่านไลน์กลุ่มเพื่อน อะไรของพวกมันนักหนา แค่ไม่ไปสนามสองวันถึงกลับหาเรื่องให้ขนาดนี้หรือไง ไร้สาระ นี่คงจะมีใครไปแท็กรูปเขากับสาวๆอีกล่ะสิ หรือไม่ก็หมอส้มลูกเพื่อนของพ่อไปโพท์ตัดพร้อเขาในเฟสบุ้ค เขากับหมอส้มรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ สองครอบครับก็เลยอยากให้หมั้นกันไว้ คิดว่าเขาจะยอมหรือไง ไม่มีวัน

แกร่กก!!

“นิ่งทำแบบนี้กับส้มได้ยังไง” พูดถึงยังไม่ทันขาดคำ เจ้าตัวก็มาโวยวายใส่ อะไรอีกล่ะ ประชุมก็เครียดจะตายอยู่แล้ว ต้องมาเจอคนประสาทแบบนี้อีก

“ พูดอะไร..ดูสถานที่ด้วย” มือหนาดึงมือของส้มออกก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ส้มเดินตามไปทันที

“ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง..ส้มรู้หมดแล้วนะคะ..ว่านิ่งทำอะไรไว้”

“.......”

“ นิ่งเป็นแฟนกับยัย......”

“ ข้าวมาแล้วค่ะ..พี่หมอ....ขอโทษค่ะช้าไปหน่อย” คำถามของส้มหายไปทันที เมื่อเจอกับคนที่บอกว่าเป็นแฟนหมอนิ่งที่โรงอาหาร แล้วตอนนี้ในมือของเธอถือกล่องข้าวมาวางที่โต๊ะของเขา ดูจากการพูดคุยที่สนิทสนมเล่นเอาหมอส้มถึงกับนิ่ง

เช่นเดียวกับลูกโซ่ก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน ก็เรื่องที่ตัวเองสร้างไว้ที่โรงอาหารตอนนี้มันกำลังจะถูกเปิดเผย และแน่นนอนว่า คนอย่างหมอนิ่งจะต้องฆ่าเธอแน่ ถ้าเกิดรู้เรื่องนี้ ทำยังไงดีล่ะ จะถอยก็ไม่ทันแล้วสิ

“ เป็นอะไรหรือเปล่า” มือหนาของชายหนุ่มรับข้าวกล่องมาวาง เพราะกลัวว่าจะอดกินซะก่อน เมื่อเห็นมือของลูกโซ่สั่นจนแทบจะวางไม่ได้ ส้มที่เห็นทั้งคู่ก็ยิ่งตกใจนี่เป็นห่วงกันด้วยเหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะ

“ นี่นิ่งกับยัยเป็นแฟนกันจริงจริงเหรอคะ..นิ่งทำแบบนี้ได้ยังไง..ส้มไม่ยอมจริงจริงด้วย..แกอย่าอยู่เลย...

หมอส้มที่เห็นภาพบาดตา ถึงกับรับไม่ได้ คนที่เขาจะต้องสนใจจะต้องเป็นฉันสิ ไม่ใช้ยัยเด็กฝึกงานนี่นะ ด้วยความโมโหถึงกับห้ามตัวเองไม่ได้หยิบกรอบรูปจะปาใส่คนที่หมอหนุ่มสนใจ

พลึ่บ!!

น้ำนิ่งคว้าตัวของข้างข้างให้หลบในความเกรี้ยวกราดของอีกคนที่จะขว้างของใส่ ด้วยความที่มีไหวพริ้บและสติที่ดีกว่าคว้ากรอบรูปเอาไว้ได้ทัน แต่ด้วยกรอบรูปนั้นเป็นกระจกทั้งสี่มุม จึงทำให้เขาได้รับบาดเจ็บเป็นรอยบาดลึกที่กลางฝ่ามือ เลือดสีแดงสดไหลหยดลงพื้น สร้างความตกใจของคนที่ยืนอยู่และคนที่ทำอย่างมาก

"อ้ะ,,พะ..พี่หมอ!!." ลูกโซ่ยืนตัวสั่นเมื่อเห็นสิ่งที่กลัวตรงหน้า เรื่องที่เธอสร้างไว้ทำให้พี่หมอของเธอบาดเจ็บ นำ้ใสใสเริ่มออกมาคลอให้เห็นเพราะรู้สึกผิด

"หนะ..นิ่ง" หมอส้มที่เริ่มมีสติ เธอเป็นคนอารมณ์ร้อน เพราะถูกตามใจมาตลอด ในสมองถูกฝังว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเธอมาตลอด จึงรับไม่ได้ที่จะเขาจะปันใจไปหาคนอื่น ท่าที่ของหมอนิ่งไม่เคยดูเป็นห่วงใครแบบนี้ อย่างมากก็มองเท่านั้น สายตาที่เขามองเด็กนั้นจึงทำให้เธอรับไม่ได้เผลอทำอะไรไม่คิด แต่ตอนนี้กลับทำให้เขาโกรธมากกว่าเดิม เธอจะเข้ามาหาร่างสูงที่ยังกำกรอบรูปนั้นจนแน่น ด้วยความโมโห กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้ในที่ของเขา

" ออกไปก่อนที่ฉันจะไล่เธอออกจากที่นี่" เสียงนิ่งนิ่งบวกกับสีหน้าที่บอกเลยตอนนี้เขาฆ่าคนได้เลยล่ะ เขาเกลียดคนที่ใช้แต่อารมณ์แบบนี้ที่สุด และหมอส้มนี่แหละที่ทำเขาอารมณ์เสียที่สุดตั้งแต่รู้จักกัน โดยเฉพาะวันนี้

"หนะ..นิ่ง..ส้มขอดู..." หมอส้มขยับเข้าหาอีกครั้ง เพราะจะขอดูบาดแผลที่มือของเขา จะเข้าจับมือของเขาแต่ต้องเปลี่ยนใจ เมื่อเขาขยับแขนหนี สายตาคมส่งมาบอกว่าเธอควรจะออกไปจากห้องนี้ซะ ส้มน้ำตาคลอร้องไห้วิ่งออกจากห้องด้วยคามเสียใจและรู้สึกผิด

"หึ้มม" เสียงถอนหายใจหนักพุ่นออกมาอย่างหงุดหงิด หลังจากที่ส้มออกไป วันนี้วุ่นวายชะมัดมีแต่เรื่องน่าปวดหัว ทั้งงาน ทั้งเรื่องส่วนตัว ยังจะมีเรื่องนี้เข้ามาอีก มือหนายกมือตัวเองขึ้นดูบาดแผลกลางฝ่ามือข้างขวา มันไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอก แผลแค่นี้มันไม่ได้จะทำอะไรเขาได้หรอก แค่ต้องหยุดใช้งานไปสักพัก เขากำลังมองหน้าผ้ามาซับเลือดที่ไหลออกไม่หยุด แต่ยังได้ทำอะไร ก็มีมือเรียวของอีกคนที่อยู่ในห้อง จับมือของเขาพร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากแผลเอาไว้ให้

"ฮึก..ฮือ...เจ็บไหมคะ..พี่เจ็บไหม"

"................."

ติดตามตามตอนต่อไปนะคะ

ชอบกันไหม...บอกกันหน่อยนะคะ...