คงไม่ชอบสินะ

Ep.4

07.00 น.

ร่างสูงของหมอหนุ่มน้ำนิ่งเดินคู่มากับหมอหนุ่มหน้าหวานอย่างนีม ซึ่งก็เป็นประจำที่พยาบาลและคนไข้จะมองเขาสองคน เพราะสองคนนี้หล่อขั้นเทพติดเทรนในโซลเชี่ยวอยู่นานเป็นอาทิตย์ ก็ทั้งเก่งทั้งหล่อใครบ้างจะไม่ชอบ

“ วันนี้ไม่กินกาแฟเหรอวะ” นีมถามเพราะเห็นว่าเพื่อนเตรียมแยกตัวออกไป

“ ไม่ล่ะกูกินมาแล้ว เจอกันข้างบน” มือหนาตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไป ขายาวก้าวอย่างสง่าสองมือสอดเข้ากระเป๋ากางเกงตามสไตส์คุณหมอหนุ่มที่เดินมาถึงห้องทำงานตัวเองตามปกติ ที่ไม่ปกติก็คือวันนี้มีคนที่นั่งหลับพับอยู่

น้ำนิ่งยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา ไม่สายแต่มาหลับอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาแบบนี้คืออะไร เขาจ้องมองไปที่ถุงใบหนึ่งที่เธอกอดเอาไว้แน่น

ใบหน้าหล่อก้มลงไปใกล้ใกล้เพื่อมองใบหน้าสวยของคนที่นอนหลับ ก่อนจะจับเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าของเธอออกให้

พู่วว...

แรงลมจากปากหนาเป่าเข้าที่ดวงตากลมที่ยังหลับให้ตื่น ลูกโซ่กระพริบตาตามเมื่อรู้สึกเหมือนมีลมอะไรพัดผ่านใบหน้าเธอ ก่อนจะค่อยค่อยขยับตัวลุกขึ้นมานั่งดีดี

มือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตาก่อนจะค่อยๆลืมตา ใบหน้าหล่อของคนที่สั่งให้เธอมารอ นั่งกอดอกมองหน้าเธออยู่ที่โต๊ะทำงาน สายตานิ่งจนเธอรู้สึกขนลุก เพราะคิดว่าเขาจะต้องดุเธอแน่ ที่มาแอบหลับในเวลาทำงาน

“ หนูขอโทษค่ะ...พี่หมอ” สองมือรีบยกขึ้นขอโทษในทันที ก็เธอผิดจริงนี่นะ พี่เขามาตอนไหนก็ไม่รู้ แถมรอให้ตื่นเองด้วย ผิดเต็มประตู

“ อย่าทำแบบนี้อีก มาทำงานก็คือทำงาน ไม่ใช่มาหลับ และนั่นโต๊ะทำงานของเธอ เอกสารบนโต๊ะคือแฟ้มประวัติคนไข้ของฉันวันนี้ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยก่อนเก้าโมง”

“ อะไรนะคะ”

“ฉันขอกาแฟแก้วนึง ไม่ใช่น้ำตาล” เขาพูดต่อไม่สนใจว่าคนตัวเล็กจะทำหน้ายังไง ปกติเขาจะมีนู๋แหม่มดูแลเรื่องเอกสารให้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้นู่แหม่มโดนทำโทษเรื่องละเลยเรื่องตรวจเอกสารเด็กฝึกงานให้ไปช่วยทำงานประชาสัมพันธ์ด้านล่าง

ทุกอย่างที่เลขาคนเก่าทำ จะเป็นงานของลูกโซ่ทั้งหมดต่อจากนี้ แต่ทุกอย่างที่ต้องการจะบอกพูดไปหมดแล้ว แล้วยังจะยืนอยู่นี่คืออะไร เขาเงยหน้ามองเธออีกครั้ง ก็เจอกับกล่องสีสวยยื่นมาให้เขา

“ ทานกาแฟตอนเช้า มันไม่ดีไม่ไช่เหรอคะ นี่ค่ะหนูทำข้าวกล่องมาให้พี่ด้วย”

“.......” คิ้วหนาขมวดมองไปที่ของที่เธอยื่นมาให้ ก่อนจะถอนหายใจหนักใส่ เล่นเอาคนยื่นให้ถึงกับหน้าเสีย ก้มหน้าลง แต่ก็ไม่ยอมวางกล่องที่ว่าลง

พลึ่บ!!

“ไปเอากาแฟมาให้ฉัน..แล้วก็ไปทำงานซะ พนิดา” เขาดึงกล่องข้าวมาถือไว้ก่อนจะบอกให้เธอไปทำตามคำสั่งด้วยใบหน้าที่บอกว่าตอนนี้เธอกำลังขัดใจเขา

ทำไมจะต้องให้สั่งเป็นครั้งที่สองทุกที ร่างบางรีบเดินเข้าไปจัดเตรียมให้ทันที เขาคงไม่ชอบให้เราทำอะไรแบบนั้นสินะ ก็แค่เป็นห่วงสุขภาพเขาแค่นั้นเองง่า..ทำไมต้องดุล่ะ

“หึ” รอยยิ้มที่ยากมากสำหรับคนอย่างเขาที่จะทำให้มันมีอาการแบบนั้นออกมา แต่ตอนนี้เขากลับมีรอยยิ้มนั้นออกมา มือหนาจับกล่องข้าวขึ้นมาอีกครั้งหลังจากอีกคนเดินเข้าไปชงกาแฟมาให้ เขาส่ายหัวแล้วเก็บไว้ในลิ้นชักของตนเอง ก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่กินแค่ยังไม่หิวก็เท่านั้น

.....................

เวลาผ่านไปเลยเกินเวลาพักเที่ยงแล้ว คนที่ตรงเวลาอย่างน้ำนิ่งก็ยังไม่ขยับไปไหน แต่อีกคนสิตอนนี้เริ่มจะไหว เมื่อเช้าเธอรีบตื่นมาทำกล่องให้คนตรงหน้า ส่วนตัวเองรองท้องมาแค่แซนวิสหนึ่งชิ้นเท่านั้นเองนะ..เหลือเวลาอีกแค่45 นาที ถ้าขออนุญาตออกไปเขาจะว่าไหมนะ

ก๊อก..ก๊อก..

“ตายแล้ว..คุณหมอ..พนิดา..นี่ยังไม่พักกันอีกเหรอคะ” น้ำนิ่งเงยหน้าตามเสียงนู๋แหม่มที่เดินเข้ามาบอกสายตาคมจ้องไปที่นาฬิกาดูเวลาถึงได้รู้ว่าตอนนี้มันเกินเวลาพักแล้ว ก่อนจะมองไปหาอีกคนที่นั่งเอามือกดท้องตัวเองอยู่ ก็คิดว่าไปกินแล้วซะอีก นี่ถ้านู๋แหม่มไม่เดินขึ้นมาจะไม่ต้องอดข้าวเที่ยงหรือไง ทำอะไรเป็นเด็กเด็ก

“หนูแหม่ม พาพนิดาไปกินข้าว แล้วช่วงบ่ายขึ้นมาสอนงานพนิดาด้วย ฉันจะเข้าประชุม เขาบอกทั้งๆที่นั่งทำงานต่อ

“ พะ..พี่หมอไม่กินข้าวเหรอคะ”

“........”

“ไปเถอะ..คนนี้หน่ะไม่ต้องห่วงหรอก..ตอนนี้ถ้าลงไปกินช้า..จะไม่ได้กินนะจ้ะ” นู๋แหม่มดึงมือของลูกโซ่ออกจากห้อง ช่วงนี้คุณหมอของเธอกำลังองษ์ลง อยู่ไกลที่สุดจะดีกว่า ตอนนี้ลูกโซ่ที่นู่แหม่มเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลเธอช่วงที่ยังไม่รู้งาน นู๋แหม่มเองรู้สึกถูกชะตากับลูกโซ่ จนทำให้สองคนเข้ากันได้รวดเร็ว

“เป็นยังไงบ้าง ทำงานกับคุณหมอดุไหมล่ะ”

“ ก็มีบ้างค่ะ..เวลาหนูไม่เข้าใจงาน..ว่าแต่ตอนนี้มันจะเลยว่าเที่ยงแล้วพี่เขาไม่กินข้าวเหรอคะ..หนูว่าหนูชื้อข้าวไปให้ดีกว่า”

“อะไรเนี่ย..เป็นห่วงเป็นใยจังเลย..แอบคิดอะไรกับหมอนิ่งหรือเปล่าจ้ะ”

“อะ..อะไรล่ะคะ..ไปดีกว่า...”

“ นี่หน่ะเหรอ..เด็กฝึกงานที่อยู่กับหมอนิ่ง” ลูกโซ่ที่กำลังจะลุกไปสั่งข้าวให้คนที่ไม่ได้ลงมากิน ชะงักเมื่อจู่ๆก็มีหมอหญิงสุดเซ็กซี่ยืนดักหน้าของเธอเอาไว้”

“ หมอส้ม” นู๋แหม่มดึงตัวลูกโซ่ให้นั่งลง ก็นี่หน่ะว่าที่คู่หมั่นหมอนิ่งเลยนะ ส้มมองหน้านู่แหม่มทันที เพราะรู้สึกไม่ชอบใจกับสิ่งพูดกันเมื่อกี้ ก็คนที่พูดถึงหน่ะของฉัน

“ จะพูดอะไรก็ให้ดูสถานที่ด้วย เป็นห่วงได้อย่างเดียวนะจ้ะ..เพราะนั่นฉันว่าที่คู่หมั้นของฉัน” เสียงแหลมบาดหูจนลูกโซ่ต้องเบี่ยงหลบ

ไม่ได้กลัวเลยสักนิดกับพวกหวงกว้าง ก็ถ้าจำไม่ผิดเมื่อวานเขาบอกเอง ว่าเขายังไม่มีแฟน นั่นก็คือเขาโสดอยู่ แล้วทำไมเธอจะต้องกลัวล่ะ เธอขยับลุกขึ้นก่อนจะเดินเผชิญหน้ากับหมอสาวอย่างท้าทาย ลองกันสักตั้งหน่อยเป็นไงล่ะ

“ขอโทษนะคะ..แค่ว่าที่แต่ก็นี่แฟนค่ะ..คิดเอานะคะว่าใครสำคัญกว่ากัน..อ้อ..ถ้าจะกรี้ดร้องโวยวายก็ช่วยดูสถานที่ด้วยนะคะ..ไปเถอะค่ะพี่นู๋แหม่ม..อยู่ตรงนี้นานนานมันเลี่ยน”

ลูกโซ่ดึงมือของนู๋แหม่ม ตอนนี้เธอตะลึงไปชั่วขณะ เพราะเธอได้ยินลูกโซ่พูดกับหมอส้มเต็มสองหู แถมยังพาเดินผ่านหน้าของว่าที่คู่หมั้นที่ชอบมาพูดเป็นเจ้าข้าวเจ้าของหมอนิ่งจนน่าหมั่นไส้ อย่างไม่เกรงกลัว ลูกโซ่เป็นแฟนหมอนิ่งงั้นเหรอ เรื่องแบบนี้งานขาเม้ารอแถลง

“ฝากไว้ก่อนเถอะ” หมอส้มกำมือแน่นที่ทำอะไรเด็กปากดีคนนี้ไม่ได้ ชุดกาวที่เธอสั่งสมบารมีมาจะหายไปถ้าเธอกระชากยัยเด็กนี่ที่โรงอาหารแบบนี้ของคนที่เธอจะขอคุณพ่อให้บังคับหมั้น คืนทำอะไรผิดทีผิดทาง เธอเละแน่ แต่อย่าให้เจอข้างนอกนะแม่จะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดู

ติดตามตอนต่อไป

ไม่เม้นท์...งอนนนน..

คิดว่าใครจะงานเข้า ระหว่างหมอนิ่ง กับ พนิดา