ยังไม่เคย

ในห้องเล็กๆของหอพัก หมวยนั่งอยู่บนโซฟา ข้างๆมีขวดเหล้ากับมิกเซอร์วางเกลื่อนโต๊ะกระจก ตัวเธอเองก็แต่งตัวลำลองเหมือนอยู่บ้าน เสื้อสายเดี่ยวรัดรูปกับกางเกงขาสั้นที่ดูจะไม่ค่อยปิดอะไรเท่าไหร่ มือหนึ่งจับแก้วเหล้า อีกมือกำลังจิ้มโทรศัพท์เล่น

"เฮ้ย แมน! ถึงไหนแล้ววะ มึงมาช้าเดี๋ยวกูแดกหมดนะเว้ย!" หมวยตะโกนลั่นโทรศัพท์

“ใจเย็นดิ มึงจะรีบเมาทำไม เดี๋ยวกูถึงละ แม่งรถติดชิบ” เสียงแมนดังลอดสายมา ก่อนจะได้ยินเสียงวางสายตามมาติดๆ

ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก แมนเดินเข้ามาพร้อมถุงขนมและกับแกล้ม เขาสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ตามสไตล์ง่ายๆของเด็กวิศวะ แมนรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีชนิดที่สาวๆตามจีบตลอด แต่เจ้าตัวกลับไม่เคยจริงจังกับความสัมพันธ์ไหนเลย

"มาแล้วเหรอเพื่อนรัก” หมวยยิ้มเจ้าเล่ห์ “กูนึกว่ามึงจะไปแวะบ้านเมียก่อนมาหากูซะอีก”

"เมียเหี้ยไรล่ะ กูโสดเหมือนมึงนั่นแหละ" แมนวางถุงขนมลงบนโต๊ะก่อนนั่งลงข้างๆ

“ก็เออน่ะดิ! โสดนานเกิน ใกล้ขึ้นคานละมั้งกู” หมวยบ่นพลางกระดกเหล้าเข้าปาก

“มึงก็หาผัวดิ จะมาโอดครวญทำไม” แมนหัวเราะ ก่อนจะรินเหล้าของตัวเอง

“จะหาก็ไม่มีใครเอา! ผู้ชายแม่งชอบแต่พวกสาวเรียบร้อยหวานๆดูดิ กูอะเซ็กซี่ขนาดนี้ยังไม่มีใครเหลียว”

แมนหัวเราะพรืดจนสำลัก “เอ่อ กูไม่เถียงเรื่องเซ็กซี่ แต่มึงมันเซ็กซี่สายลุยเว้ย ไม่ได้หวานๆสไตล์สาวเรียบร้อย ผู้ชายแม่งเลยไม่กล้าจีบ”

“อ้าว เหี้ย แล้วจะให้กูเปลี่ยนเป็นหวานๆหรอวะ” หมวยทำหน้าบึ้งแล้วตบหัวแมนแบบเซ็งๆ “นี่กูอุตส่าห์ลดสเปกตัวเองแล้วนะ”

“ลดขนาดไหนวะ?” แมนยกคิ้วขึ้นถามเธอพลางลูบหัวที่โดนตบป้อยๆ

“ก็แค่ขอให้หน้าตาดูได้ นิสัยโอเค ที่เหลือค่อยว่ากัน” หมวยยักไหล่ “แต่แม่งยังไม่มีใครเข้ามาสักคน”

“เอาจริงๆกูว่ามึงต้องรุกบ้างแล้วละมั้ง” แมนแซว “ผู้ชายแม่งกลัวมึงหมด มึงแสบซ่าเกิน”

“แล้วมึงอะ โสดมาเป็นชาติทำไมวะ? หรือที่จริงมึงเป็นเกย์” หมวยยิ้มยั่ว แอบขำเมื่อเห็นแมนทำหน้าหมั่นไส้

“เกย์พ่อมึงดิ! กูแค่ไม่อยากปวดหัว มีเพื่อนแบบมึงก็ปวดหัวพอแล้ว”

“เหรอออ...” หมวยลากเสียงยาว พลางยื่นหน้าเข้าใกล้ “งั้นกูถามจริงๆมึงไม่คิดจะหาเมียสักคนจริงดิ”

แมนหัวเราะ “มึงนี่เหมือนแม่กูเข้าไปทุกทีละนะ”

“กูแค่ห่วงเพื่อน เข้าใจปะ” หมวยตีไหล่แมนไปป้าบนึง ก่อนจะยกแก้วเหล้าชน “เอ้า ชน! ขอให้กูเจอผัวทีเถอะ สาธุ”

“มึงนี่แม่งโคตรฮา” แมนหัวเราะพลางชนแก้วกับหมวย “เออ ขอให้เจอผัวเร็วๆ กูจะได้ไม่ต้องโดนมึงลากมานั่งแดกเหล้าแบบนี้บ่อยๆ”

เสียงหัวเราะดังขึ้นในห้อง พร้อมกับบรรยากาศสบายๆที่มีเพียงสองเพื่อนสนิทที่ดูเหมือนจะรู้ใจกันไปเสียทุกเรื่อง... หรือบางที อาจมีบางอย่างที่ทั้งคู่ยังไม่รู้ว่ากำลังซ่อนอยู่ในใจ?

เสียงหัวเราะเฮฮาและแก้วเหล้าที่กระทบกันเริ่มเงียบลงเมื่อเหล้าในขวดพร่องไปกว่าครึ่ง หมวยเริ่มหน้าขึ้นสี ตาก็เริ่มจะเยิ้มจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ แมนเองก็ดูกรึ่มๆ แต่ยังคงมีสติพอที่จะรับมือกับบทสนทนาของเพื่อนสาวสุดแสบได้

“แมน...” หมวยเรียกเสียงยาน ก่อนเอนตัวพิงโซฟา มือหนึ่งหมุนแก้วเล่น “มึงรู้ป่ะ กูแม่ง...ยังไม่เคยโดนเอาเลยว่ะ”

แมนที่กำลังหยิบขนมเข้าปากชะงักไปทันที เงยหน้าขึ้นมามองหมวยด้วยความงุนงง “ห๊ะ? มึงพูดจริงป่ะเนี่ย?”

“จริงดิ!” หมวยฟาดไหล่แมนอย่างเต็มแรงจนแมนร้องลั่นออกมา “กูปีสามแล้วนะมึง เพื่อนกูแม่งเปลี่ยนผัวเป็นว่าเล่น แต่มึงดูดิ กู...ยังซิงอยู่เลย”

แมนหัวเราะพรืดจนเกือบสำลัก “กูไม่อยากเชื่ออะ สาวแซ่บอย่างมึงเนี่ยนะยังซิง”

“เออ! แล้วมันก็โคตรน่าอายเลย!” หมวยโพล่งออกมา หน้าเริ่มแดงยิ่งกว่าเดิม “ใครจะไปคิดวะ สาวสายแซ่บอย่างกูยังไม่เคยโดนใครเปิดซิงเลยเนี่ย”

“มึงจะซีเรียสไปทำไมวะ ไม่เห็นจำเป็นต้องเอาเลยมึงก็ติ้วเอาสิ” แมนแซวขำๆยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มต่อ

“ไอ้เหี้ยแมน! กูพูดจริงจังอยู่มึงยังจะมาเล่นอีก” หมวยตีแขนแมนแรงๆเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้พลางทำหน้าไม่พอใจ

“เอ้า ก็กูพูดจริง ใครจะไปว่าอะไรล่ะมึง ถ้าติ้วแล้วมันช่วยได้ ก็ทำไปดิ”

“กูไม่ได้อยากติ้วไง!” หมวยสวนกลับ “กูอยากรู้ว่ามันจะเสียวแค่ไหนเวลาถูกเอา”

แมนเงียบไปชั่วครู่ จ้องหน้าหมวยที่ดูจริงจังผิดปกติ สายตาของเธอเริ่มเปลี่ยนไป มันไม่ได้มีแค่ความสนิทแบบเพื่อนอีกต่อไป

“เฮ้ย มึงเมาแล้วปะเนี่ย?” แมนพูดขึ้น พยายามเปลี่ยนบรรยากาศให้กลับมาเบาลง

“กูไม่ได้เมา!” หมวยสวนอีกครั้ง น้ำเสียงหนักแน่น “มึงไม่เคยสงสัยบ้างเหรอ ว่ามันจะรู้สึกยังไงเวลามีคนอยู่ข้างในตัวเรา”

แมนเริ่มรู้สึกถึงความร้อนระอุในบรรยากาศที่เปลี่ยนไป หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว “หมวย มึงกำลังพูดอะไรเนี่ย...”

“กูก็แค่อยากรู้ไง แมน...” หมวยเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ แววตาที่เคยดูขี้เล่นตอนนี้กลับจริงจังจนทำให้แมนรู้สึกแปลกๆ “มึงเคยคิดบ้างป่ะ ว่าถ้ามันเกิดขึ้นกับเรา มันจะเป็นยังไง...”

เสียงของหมวยเริ่มเบาลง ในขณะที่เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้แมนมากขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศในห้องที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ กลับเงียบจนได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองคน

แมนเอนตัวพิงพนักโซฟา สายตาเลื่อนมองหมวยที่คลานเข้ามาใกล้เรื่อยๆ หัวใจเริ่มเต้นแรงเพราะเสื้อสายเดี่ยวของหมวยที่หลุดลุ่ยเผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมตามจังหวะการขยับตัว เธอหยุดลงตรงหน้าเขา ยิ้มเจ้าเล่ห์พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้

“มองอะไรนักหนา? หรือมึงชอบ” หมวยพูดพลางหัวเราะ น้ำเสียงนั้นแฝงแววท้าทาย

“กูเปล่ามอง!” แมนรีบเบือนหน้าหนี แต่รู้ดีว่าโกหกไปก็ไม่มีประโยชน์ หมวยไล่สายตาตามอย่างไม่ลดละ

“แมน... กูพูดจริงๆนะ ช่วยกูหน่อยได้ป่ะ” หมวยพูดต่อ น้ำเสียงจริงจังขึ้น

“ช่วยอะไรของมึงวะ?” แมนถามกลับ พยายามคงความนิ่งไว้ แต่เสียงกลับสั่นเล็กน้อย

“ก็ช่วยให้กูรู้ว่ามันเป็นยังไงไง...” หมวยเลิกคิ้ว ยิ้มยั่ว ก่อนนั่งลงบนตักเขา

“มึงเมาแล้ว!” แมนบอกทันที แต่กลับไม่ได้ผลักหมวยออกอย่างที่ควรทำ