เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว แมนก็กลับมานั่งข้างๆเธออีกครั้ง เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาไถเล่นเงียบๆ แต่สายตาก็ยังคอยเหลือบมองหมวยเป็นระยะผ่านไปสักพัก หมวยเริ่มขยับตัวและส่งเสียงเบาๆ เหมือนกำลังจะตื่น แมนรีบวางโทรศัพท์แล้วขยับเข้าไปใกล้ “ตื่นแล้วเหรอหมวย?”หมวยลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ใบหน้าของเธอยังดูง่วงอยู่ เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อความปวดท้องกลับมาอีกครั้ง “อือ... กูยังปวดท้องอยู่เลย”“เดี๋ยวลุกมากินน้ำขิงก่อน กูไปซื้อมารอไว้แล้ว” แมนพูดพร้อมกับช่วยพยุงตัวเธอขึ้นอย่างระมัดระวังหมวยพิงหลังกับโซฟา ขณะที่แมนยื่นแก้วน้ำขิงอุ่นๆมาให้ เธอรับไปดื่มช้าๆก่อนจะยิ้มบางๆให้เขา “ขอบคุณนะมึง...ขอบคุณที่ใส่ใจขนาดนี้”“ก็เพราะกูเป็นแฟนมึงไง” แมนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นเขามองเธอกินน้ำขิงจนหมด แล้วช่วยจัดผ้าห่มคลุมให้เธออีกครั้ง “กินขิงเสร็จเดี๋ยวกูจะนวดท้องให้ต่อ เอาให้มึงหายปวดไปเลย”หมวยเงยหน้ามองเขา สายตาเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง “มึงแม่งดีเกินไป กูไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว”แมนยิ้มพลางเอามือวางบนหัวของเธอแล้วลูบไปมาอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องพูดอะไรหรอก แค่กูได้ดูแลมึง กูก็พอใจแล้ว”ในช
หลังจากปิดประตูห้อง แมนก็ทิ้งกระเป๋าไว้ที่มุมหนึ่งก่อนเดินเข้ามาหาหมวยที่ยืนหันหลังอยู่"มานี่ดิ" แมนไม่พูดเปล่า คว้าหมวยขึ้นทันที แม้เธอจะโวยวายแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนีจริงจัง"เฮ้ย! ไอ้แมน จะทำอะไรวะ ปล่อยกูลง!" หมวยพยายามดันไหล่เขา แต่ก็เหมือนจะไม่ใส่แรงเท่าที่ควร"ปล่อยทำไมล่ะ วันนี้วันวาเลนไทน์ กูมีของขวัญให้" แมนวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ดวงตาเจ้าเล่ห์จ้องเธออย่างไม่วาง"ของขวัญอะไรอีกวะ ซื้อกระเป๋าให้กูก็พอแล้วไง!" หมวยทำหน้าเหมือนไม่ไว้ใจคนตรงหน้า แมนล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบกล่องเล็กๆออกมาพร้อมกับยื่นให้"นี่ไง ไอ้นี่แหละของขวัญ" เขาว่าแล้วเปิดกล่องให้ดูหมวยมองของในกล่องแล้วหน้าแดงขึ้นมาทันที "มึงซื้ออะไรมาวะ ไข่สั่นเนี่ยนะ!? ไอ้ห่า!"แมนยิ้มกวนๆ "เออสิ กูตั้งใจเลือกเลยนะ ของดีรีวิวเพียบ อย่าดูถูก""เลือกเหี้ยอะไร! เอาของพรรค์นี้มาให้กูทำไม!?" หมวยมองเขาแบบจะฆ่าให้ตาย"ก็เห็นมึงชอบพูดว่าเบื่อๆ ชีวิตจำเจ กูก็เลยหาอะไรใหม่ๆมาให้ลองไง" แมนยักคิ้ว พร้อมควงสายไข่สั่นเล่นไปมาเหมือนอวด"ลองพ่อมึงดิ! แล้วนี่...ใช้งานยังไงวะ?" หมวยถามเสียงที่เบาลง และแอบเหลือบมองไอเท็มในมือเขาอย่างสนอกส
“อึก… หมวย… ตอดแน่นแบบนี้ ผัวจะแตกแล้ว… อืม…!” แมนกัดฟันกระแทกสุดแรงแล้วปลดลปล่อยในตัวของเธออย่างรุนแรง ก่อนก้มลงมากระซิบเสียงกระเส่าใกล้หูเธอ “ผัวรักเมียนะ…”ไม่รอให้เธอตอบ เขาประกบจูบแลกลิ้นกับเธออย่างดูดดื่มในขณะที่สะโพกยังขยับเข้าออกอีกสองสามครั้งเพื่อรีดน้ำสีขาวขุ่นให้ออกมาจนหมด ร่างของเขากระตุกอย่างแรง ฉีดน้ำอุ่นข้นเข้าไปในตัวของเธอ จนหมวยรู้สึกได้ถึงว่ามันล้นออกมาหมวยหอบหายใจอย่างหนัก ตัวกระตุกเล็กน้อยในอ้อมกอดของเขา ช่องทางรักยังคงตอดแก่นกายเขาแน่นราวกับจะรีดน้ำของเขาจนหมดตัว แมนถอนจูบออกแล้วกดหน้าผากชนเธอ ยิ้มมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เมื่อแมนถอนแก่นกายออกมา น้ำสีขาวข้นๆไหลออกมาพร้อมเสียงลมหายใจหอบหนักของทั้งคู่ แต่ไข่สั่นยังคาอยู่ในตัวหมวย แมนยิ้มขำกับตัวเองขณะมองร่องสวาทที่แดงฉ่ำไปด้วยน้ำของเขาและของเธอ“ไข่สั่นยังอยู่ข้างในมึงเลยหมวย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย้าแหย่ ก่อนจะใช้นิ้วลูบวนรอบช่องทางของเธออย่างหยอกเย้า หมวยสะดุ้งเฮือก “อื้อ… แมน เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งจับ มันเสียว!!”“ต้องเอาออกก่อนสิเมีย…” แมนยิ้มมุมปาก ก่อนใช้นิ้วกลางค่อยๆ สอดเข้าไปในช่องทางที่ฉ่ำน้ำของเธอ ล้วงลึกจนสัม
ในห้องเล็กๆของหอพัก หมวยนั่งอยู่บนโซฟา ข้างๆมีขวดเหล้ากับมิกเซอร์วางเกลื่อนโต๊ะกระจก ตัวเธอเองก็แต่งตัวลำลองเหมือนอยู่บ้าน เสื้อสายเดี่ยวรัดรูปกับกางเกงขาสั้นที่ดูจะไม่ค่อยปิดอะไรเท่าไหร่ มือหนึ่งจับแก้วเหล้า อีกมือกำลังจิ้มโทรศัพท์เล่น"เฮ้ย แมน! ถึงไหนแล้ววะ มึงมาช้าเดี๋ยวกูแดกหมดนะเว้ย!" หมวยตะโกนลั่นโทรศัพท์“ใจเย็นดิ มึงจะรีบเมาทำไม เดี๋ยวกูถึงละ แม่งรถติดชิบ” เสียงแมนดังลอดสายมา ก่อนจะได้ยินเสียงวางสายตามมาติดๆไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก แมนเดินเข้ามาพร้อมถุงขนมและกับแกล้ม เขาสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ตามสไตล์ง่ายๆของเด็กวิศวะ แมนรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีชนิดที่สาวๆตามจีบตลอด แต่เจ้าตัวกลับไม่เคยจริงจังกับความสัมพันธ์ไหนเลย"มาแล้วเหรอเพื่อนรัก” หมวยยิ้มเจ้าเล่ห์ “กูนึกว่ามึงจะไปแวะบ้านเมียก่อนมาหากูซะอีก”"เมียเหี้ยไรล่ะ กูโสดเหมือนมึงนั่นแหละ" แมนวางถุงขนมลงบนโต๊ะก่อนนั่งลงข้างๆ“ก็เออน่ะดิ! โสดนานเกิน ใกล้ขึ้นคานละมั้งกู” หมวยบ่นพลางกระดกเหล้าเข้าปาก“มึงก็หาผัวดิ จะมาโอดครวญทำไม” แมนหัวเราะ ก่อนจะรินเหล้าของตัวเอง“จะหาก็ไม่มีใครเอา! ผู้ชายแม่งชอบแต่พวกสาวเรียบร้อยหวานๆดูดิ กูอะ
“เมาตรงไหน? กูพูดจริงจังนะ กูปี 3 แล้ว แต่กูยังไม่เคยเลย” หมวยพูดช้าๆ สบตาเขาแน่วแน่แมนพยายามจะเบือนหน้าหนี แต่หมวยกลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม กลิ่นเหล้าผสมกับน้ำหอมจางๆทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงความร้อนของสถานการณ์“มึงนี่ตลกว่ะ” แมนหัวเราะออกมาขัดจังหวะ “ไม่เห็นจำเป็นเลยมั้ง มึงก็...แก้ขัดเอาเองดิ”หมวยเบะปาก ก่อนจะยกมือขึ้นแตะอย่างยั่วเย้าที่หน้าอกของเขา “แต่กูอยากรู้ว่าถ้าทำกับคนอื่นมันจะรู้สึกยังไง กูอยากลอง...”“แล้วมึงจะให้กูช่วย?” แมนถามเสียงเบา แต่หัวใจกลับเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้“ใช่ หรือมึงไม่กล้า?” หมวยตอบ พร้อมส่งสายตาท้าทายแมนรู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากจะควบคุม แต่เขาก็ยังลังเล ความสัมพันธ์ที่พวกเขามีมาตลอดหลายปีมันจะเปลี่ยนไปไหมถ้าก้าวข้ามเส้นนี้?“หมวย มึงแน่ใจเหรอ?” แมนถามเสียงแผ่ว น้ำเสียงเริ่มจริงจัง“แน่ใจ... หรือมึงไม่อยากช่วยกู?” หมวยถามกลับ ก่อนยื่นหน้ามาใกล้จนริมฝีปากแทบสัมผัสกันแมนได้ยินคำพูดของหมวยเขาก้ชะงัก เขาพยายามรวบรวมสติที่เหลืออยู่ แต่สายตาของหมวยที่จ้องเขาด้วยแววตาท้าทายแบบนั้นมันยิ่งทำให้เขาเกือบเสียการควบคุม“มึงแน่ใจนะหมวย... หาย
แมนยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือไปที่ขอบกางเกงยีนส์ขาสั้นของหมวย เขารูดซิปช้าๆอย่างจงใจ หมวยมองตาเขาเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับพูดไม่ออกเมื่อกางเกงยีนส์ถูกดึงออกจนพ้นตัว เหลือเพียงกางเกงในลายลูกไม้สีดำตัวจิ๋ว แมนหยุดมองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วแซวด้วยเสียงขี้เล่น “ชวนกูมากินเหล้า แต่ใส่กางเกงในแบบนี้... มึงอยากให้กูเย็*๑ตั้งแต่แรกแล้วป่ะเนี่ย?”คำพูดนั้นทำให้หมวยตาโต ก่อนจะเตะเขาเข้าเต็มแข้ง “ไอ้ห่า! ปากมึงนี่มัน!”แมนหัวเราะเสียงดัง แต่ก็ไม่ลืมเอามือมาจับขาเธอไว้กันไม่ให้เตะเขาอีก “โอ๊ยๆ กูพูดเล่น! แต่เอาจริงนะ หมวย… กางเกงในนี่มันโคตรเซ็กซี่เลยว่ะ”“เซ็กซี่พ่อง! มึงอย่าเสือกพูดมาก!” หมวยด่ากลบเกลื่อน แต่ใบหน้าของเธอยิ่งแดงเข้าไปใหญ่แมนยิ้มมุมปาก ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น “โอเคๆไม่พูดมาก แต่ถามจริง... มึงเตรียมตัวมาเพื่อกูใช่ป่ะ?”“เตรียมพ่องมึงสิ!” หมวยผลักหน้าของเขาออก แต่เธอกลับหัวเราะตามอย่างอดไม่ได้ “ก็…เออ กูใส่ของกูปกติ แต่ถ้ามึงจะมองว่ากูยั่ว ก็เรื่องของมึง!”แมนหัวเราะในลำคอพลางมองหน้าเธอด้วยสายตาขี้เล่น “ยอมรับแบบนี้เลยเหรอหมวย? งั้นกูหื่นก็ไม่ผิดดิ?”หมวยชะงักไ
แมนเงยหน้ามองเธอ ดวงตาของเขาเป็นประกายวาววับ ก่อนจะค่อยๆถอนนิ้วออกอย่างช้าๆ ก่อนจะขยับตัวขึ้นมานั่งที่หว่างขาของเธอ ท่อนเนื้อที่แข็งชูชันอยู่เบื้องหน้าทำให้หมวยเผลอตาโต ขนาดของมันทั้งยาวและหนาเกินกว่าที่เธอจินตนาการไว้“เชี่ย!! ไอ้แมน! มันจะเข้าได้จริงเหรอวะ?” หมวยอุทานออกมาแบบไม่ทันคิด เธอกัดปากแน่นอย่างกังวล แต่ก็ปนความตื่นเต้นแมนหัวเราะในลำคอพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏบนใบหน้า “มึงก็อย่ากลัวดิหมวย ของแบบนี้มันต้องลอง” เขาพูดพลางใช้มือลูบไล้ส่วนปลายของตัวเองไปตามรอยสัมผัสที่ชุ่มฉ่ำด้านล่าง“มึงนี่มัน!!!” หมวยด่าเขาไม่ออก ได้แต่หน้าแดงซ่านไปหมด เธอกำมือแน่นอยู่ข้างตัวเหมือนพยายามตั้งสติแมนขยับเข้าใกล้ขึ้น เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่สัมผัสกับผิวกายของเธอ เขาถูไถท่อนเนื้อไปตามแนวที่เปียกชื้น เสียงครางของเธอดังขึ้นเล็กน้อยแบบไม่ตั้งใจ“เออ ใจเย็นก่อน กูถามอีกรอบ… มึงมั่นใจนะ? เพราะถ้ามึงอยากถอยตอนนี้ กูยังหยุดทัน” แมนเอ่ยเสียงนุ่มผิดจากปกติ“มั่นใจดิ! กูบอกแล้วไงว่ากูพร้อม มึงอย่ามาทำตัวน่ารำคาญได้ป่ะ” หมวยตอบกลับเสียงหงุดหงิดปนเขินแมนหยุดนิ่งก่อนถอนหายใจแรงๆ "เชี่ย ลืมไปเลย
“พูดมาก! มึงก็ทำของมึงไปสิวะ” หมวยหมั่นไส้ แต่หน้าของเธอแดงก่ำ ขณะที่เริ่มรู้สึกถึงความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ความเจ็บแล้วแมนยิ้มขำเล็กน้อย ก่อนจะเพิ่มจังหวะและแรงเข้าอีก “เออๆ กูทำอยู่แล้ว แต่อดแซวไม่ได้ น้ำมึงเยอะมาก!”หมวยกัดปากแน่นอย่างข่มอารมณ์ แต่ก็ยังหมั่นไส้เพื่อนตัวดีอยู่ เธอจึงแกล้งขมิบแรงๆทันทีจนแมนหยุดขยับไปชั่วขณะ พร้อมกับเสียงครางต่ำที่หลุดจากปากเขา“อึก!! ไอ้หมวย! มึงเล่นอะไรของมึงวะ!” แมนพูดเสียงพร่า ดวงตาจับจ้องเธออย่างตื่นเต้น“ก็กูแค่ลองดูว่ามึงจะทนได้แค่ไหน” หมวยตอบกลับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปนท้าทาย“เล่นแบบนี้เหรอ? ได้ เดี๋ยวกูเอาคืน” แมนตอบกลับเสียงจริงจัง ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นอีกจนหมวยเผลอครางออกมาเสียงดังเสียงเนื้อกระทบกันดังสะท้อนในห้องเมื่อแมนเริ่มเร่งจังหวะ หนักแน่นและต่อเนื่องจนหมวยเผลอหลุดเสียงครางออกมา เธอรีบยกมือขึ้นตีแขนแมนแรงๆ “ไอ้แมน! มึงเบาๆ หน่อยสิวะ!”แมนชะงักเล็กน้อย แต่กลับหัวเราะในลำคอด้วยความขำ “เฮ้ย กูไม่ได้ใช้แรงมากขนาดนั้นปะ มึงแหละที่อ้าขากว้างกว่าเดิมอีก”หมวยชะงักไปเพราะคำพูดนั้น เธอรู้ตัวว่าร่างกายตอบสนองไปเองโดยไม่ทันตั้งใจ และตอนนี้ขาของ
“อึก… หมวย… ตอดแน่นแบบนี้ ผัวจะแตกแล้ว… อืม…!” แมนกัดฟันกระแทกสุดแรงแล้วปลดลปล่อยในตัวของเธออย่างรุนแรง ก่อนก้มลงมากระซิบเสียงกระเส่าใกล้หูเธอ “ผัวรักเมียนะ…”ไม่รอให้เธอตอบ เขาประกบจูบแลกลิ้นกับเธออย่างดูดดื่มในขณะที่สะโพกยังขยับเข้าออกอีกสองสามครั้งเพื่อรีดน้ำสีขาวขุ่นให้ออกมาจนหมด ร่างของเขากระตุกอย่างแรง ฉีดน้ำอุ่นข้นเข้าไปในตัวของเธอ จนหมวยรู้สึกได้ถึงว่ามันล้นออกมาหมวยหอบหายใจอย่างหนัก ตัวกระตุกเล็กน้อยในอ้อมกอดของเขา ช่องทางรักยังคงตอดแก่นกายเขาแน่นราวกับจะรีดน้ำของเขาจนหมดตัว แมนถอนจูบออกแล้วกดหน้าผากชนเธอ ยิ้มมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เมื่อแมนถอนแก่นกายออกมา น้ำสีขาวข้นๆไหลออกมาพร้อมเสียงลมหายใจหอบหนักของทั้งคู่ แต่ไข่สั่นยังคาอยู่ในตัวหมวย แมนยิ้มขำกับตัวเองขณะมองร่องสวาทที่แดงฉ่ำไปด้วยน้ำของเขาและของเธอ“ไข่สั่นยังอยู่ข้างในมึงเลยหมวย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย้าแหย่ ก่อนจะใช้นิ้วลูบวนรอบช่องทางของเธออย่างหยอกเย้า หมวยสะดุ้งเฮือก “อื้อ… แมน เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งจับ มันเสียว!!”“ต้องเอาออกก่อนสิเมีย…” แมนยิ้มมุมปาก ก่อนใช้นิ้วกลางค่อยๆ สอดเข้าไปในช่องทางที่ฉ่ำน้ำของเธอ ล้วงลึกจนสัม
หลังจากปิดประตูห้อง แมนก็ทิ้งกระเป๋าไว้ที่มุมหนึ่งก่อนเดินเข้ามาหาหมวยที่ยืนหันหลังอยู่"มานี่ดิ" แมนไม่พูดเปล่า คว้าหมวยขึ้นทันที แม้เธอจะโวยวายแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนีจริงจัง"เฮ้ย! ไอ้แมน จะทำอะไรวะ ปล่อยกูลง!" หมวยพยายามดันไหล่เขา แต่ก็เหมือนจะไม่ใส่แรงเท่าที่ควร"ปล่อยทำไมล่ะ วันนี้วันวาเลนไทน์ กูมีของขวัญให้" แมนวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ดวงตาเจ้าเล่ห์จ้องเธออย่างไม่วาง"ของขวัญอะไรอีกวะ ซื้อกระเป๋าให้กูก็พอแล้วไง!" หมวยทำหน้าเหมือนไม่ไว้ใจคนตรงหน้า แมนล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบกล่องเล็กๆออกมาพร้อมกับยื่นให้"นี่ไง ไอ้นี่แหละของขวัญ" เขาว่าแล้วเปิดกล่องให้ดูหมวยมองของในกล่องแล้วหน้าแดงขึ้นมาทันที "มึงซื้ออะไรมาวะ ไข่สั่นเนี่ยนะ!? ไอ้ห่า!"แมนยิ้มกวนๆ "เออสิ กูตั้งใจเลือกเลยนะ ของดีรีวิวเพียบ อย่าดูถูก""เลือกเหี้ยอะไร! เอาของพรรค์นี้มาให้กูทำไม!?" หมวยมองเขาแบบจะฆ่าให้ตาย"ก็เห็นมึงชอบพูดว่าเบื่อๆ ชีวิตจำเจ กูก็เลยหาอะไรใหม่ๆมาให้ลองไง" แมนยักคิ้ว พร้อมควงสายไข่สั่นเล่นไปมาเหมือนอวด"ลองพ่อมึงดิ! แล้วนี่...ใช้งานยังไงวะ?" หมวยถามเสียงที่เบาลง และแอบเหลือบมองไอเท็มในมือเขาอย่างสนอกส
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว แมนก็กลับมานั่งข้างๆเธออีกครั้ง เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาไถเล่นเงียบๆ แต่สายตาก็ยังคอยเหลือบมองหมวยเป็นระยะผ่านไปสักพัก หมวยเริ่มขยับตัวและส่งเสียงเบาๆ เหมือนกำลังจะตื่น แมนรีบวางโทรศัพท์แล้วขยับเข้าไปใกล้ “ตื่นแล้วเหรอหมวย?”หมวยลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ใบหน้าของเธอยังดูง่วงอยู่ เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อความปวดท้องกลับมาอีกครั้ง “อือ... กูยังปวดท้องอยู่เลย”“เดี๋ยวลุกมากินน้ำขิงก่อน กูไปซื้อมารอไว้แล้ว” แมนพูดพร้อมกับช่วยพยุงตัวเธอขึ้นอย่างระมัดระวังหมวยพิงหลังกับโซฟา ขณะที่แมนยื่นแก้วน้ำขิงอุ่นๆมาให้ เธอรับไปดื่มช้าๆก่อนจะยิ้มบางๆให้เขา “ขอบคุณนะมึง...ขอบคุณที่ใส่ใจขนาดนี้”“ก็เพราะกูเป็นแฟนมึงไง” แมนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นเขามองเธอกินน้ำขิงจนหมด แล้วช่วยจัดผ้าห่มคลุมให้เธออีกครั้ง “กินขิงเสร็จเดี๋ยวกูจะนวดท้องให้ต่อ เอาให้มึงหายปวดไปเลย”หมวยเงยหน้ามองเขา สายตาเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง “มึงแม่งดีเกินไป กูไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว”แมนยิ้มพลางเอามือวางบนหัวของเธอแล้วลูบไปมาอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องพูดอะไรหรอก แค่กูได้ดูแลมึง กูก็พอใจแล้ว”ในช
ในเช้าวันเสาร์ที่ควรจะเป็นวันสบายๆ แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด หมวยนอนคุดคู้บนโซฟาในห้องนั่งเล่น มือของเธอกุมท้องตัวเองอยู่ สีหน้าซีดเผือด น้ำตาซึมเล็กน้อยเพราะความปวดที่จู่โจมไม่หยุดแมนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมแก้วน้ำในมือ เห็นสภาพเธอแล้วก็รีบวางของในมือลงทันที เขาก้าวมาหาหมวยอย่างรวดเร็ว สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล "มึงเป็นอะไรเนี่ย?"หมวยเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่สบาย "ประจำเดือนมา ปวดท้องมากเลยอะ..."แมนทรุดตัวนั่งลงข้างเธอทันที มือของเขาแตะไปที่หน้าผากเธอเพื่อเช็กว่าเธอมีไข้หรือเปล่า ก่อนจะเลื่อนมาจับที่มือของเธอ "แล้วกินยาแก้ปวดหรือยัง?""ยังอะ...ไม่อยากลุกไปหยิบ" เธอพูดด้วยเสียงที่อ่อนแรงแมนถอนหายใจเล็กน้อย ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความห่วงใย "โอเค เดี๋ยวกูไปหยิบมาให้ มึงนอนเฉยๆนี่แหละ อย่าขยับตัวเยอะ เดี๋ยวปวดหนักกว่าเดิม" เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ตู้ยา ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับยาแก้ปวดและแก้วน้ำ "นี่ กินซะ"หมวยมองเขาด้วยสายตาซึ้งใจเล็กๆก่อนจะรับยากับน้ำมา "ขอบใจนะ""มึงไม่ต้องขอบใจกูหรอก" แมนพูดพลางดึงผ้าห่มจากโซฟามาคลุมตัวให้เธอ "อยากให้กูช
‘มีกูอยู่ทั้งคน แต่ทำไมมึงมองไม่เห็นบ้างเลยวะ...’คำพูดนั้นดังก้องในหัวผมซ้ำไปซ้ำมาเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง ทุกครั้งที่เธอยิ้ม ทุกครั้งที่เธอเผลอแสดงความสดใสออกมา ผมก็รู้สึกเจ็บลึกในใจที่ต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้ลำพัง ผมทำได้แค่มองเธอ มองเธอใช้ชีวิตไปตามทางที่เธอเลือก มองเธอฝันถึงอนาคตที่ไม่มีผมอยู่ในนั้นหมวยนั่งก้มๆเงยๆ สำรวจสิ่งรอบตัวเหมือนเด็กน้อยที่ตื่นเต้นกับทุกสิ่งที่พบเจอ ใบหน้าของเธอเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความสดใสแบบที่เธอเป็น ผมมองแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ แสงแดดลอดผ่านใบไม้ตกกระทบใบหน้าของเธอจนดูเหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด ความสวยของเธอไม่ได้หวือหวา แต่มันก็ทำให้ผมหยุดมองเธอไม่ได้ไม่ทันได้คิดอะไร มือผมก็หยิบมือถือขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว นิ้วผมกดถ่ายภาพเธออย่างเงียบๆแต่ดันลืมปิดเสียงชัตเตอร์ จนมันทำให้เธอรู้ตัว“เฮ้ย! มึงถ่ายกูทำไม!” เธอหันมามองผมทันทีด้วยสีหน้าตกใจปนขำเสียงหัวเราะแห้งๆหลุดออกมาจากปากผมก่อนที่ผมจะรีบเก็บมือถือไว้ข้างตัว พยายามปกปิดความเขินอายด้วยท่าทีสบายๆ “ก็หน้ามึงตลกดี เลยถ่ายเก็บไว้”“ตลกบ้าอะไรของมึงล่ะ! เอามานี่เลย!” เธอโวยวายเสียงดังพลางพุ่งเข้ามาแย่งมือถือจากมือผมผม
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเริ่มชอบหมวยตั้งแต่เมื่อไหร่ บางทีอาจจะเป็นตอนเด็กๆที่เราวิ่งไล่จับกันในซอยบ้าน หรืออาจจะเป็นตอนที่เธอยื่นขนมแบ่งให้ผมแม้ว่าตัวเองจะมีอยู่แค่นิดเดียว หมวยเป็นคนที่ไม่เคยเปลี่ยน เธอยังคงเป็นคนพูดเสียงดัง หัวเราะง่าย และมักจะมองโลกในแบบที่ไม่เหมือนใครเธอไม่เคยรู้เลยว่าผมมองเธอต่างจากที่เธอมองผม สำหรับหมวย ผมเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนที่เธอไว้ใจที่สุด เป็นคนที่เธอพูดคำหยาบใส่ได้โดยไม่ต้องเกรงใจ หรือเป็นคนที่เธอฝากซื้อของได้ตลอดเวลาแต่สำหรับผม...หมวยไม่ใช่แค่เพื่อน ผมไม่เคยกล้าบอกเธอ เพราะกลัวว่าอะไรที่เรามีอยู่มันจะพัง ผมแค่เก็บมันไว้ในใจ แล้วแอบรักเธอไปอย่างเงียบๆตลอดมาตอนเข้ามหาวิทยาลัย ผมเลือกที่เดียวกับหมวย ทั้งที่จริงๆผมสอบติดคณะอื่นในที่ที่ดีกว่า แต่ผมอยากอยู่ใกล้เธอ อยากได้ยินเสียงเธอบ่นทุกวัน แม้บางครั้งมันจะดูน่ารำคาญ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันทำให้วันของผมสมบูรณ์แบบในเวลาว่าง ผมมักจะไปหาเธอ ไม่ว่าเธอจะนั่งทำการบ้านในห้องสมุด หรือกำลังหัวเราะกับเพื่อนๆที่โต๊ะกินข้าว ผมชอบแอบมองเธอในจังหวะที่เธอเผลอ เธอไม่เคยรู้ตัวเลยว่าตอนที่เธอยิ้ม หรือก้มหน้าจดเลคเชอร์อย่
แมนไม่ตอบอะไร เขาเพียงจูบแผ่วเบาลงที่ข้างแก้มของเธอ ความอบอุ่นจากริมฝีปากเขาเหมือนจะซึมลึกเข้าไปถึงหัวใจ "กูรู้ตัวดี... กูจะไม่มีวันทำให้มึงเสียใจอีก"หมวยพยักหน้าช้าก่อนจะหันกลับไปมองจอทีวีต่อ ดวงตาเริ่มแฝงแววสบายใจมากขึ้น เธอซุกตัวในอ้อมกอดของแมน ปล่อยให้ช่วงเวลาอันสงบเงียบเข้ามาโอบล้อมทั้งสองคนไว้หมวยเอนตัวพิงอกแกร่งของแมนอย่างช้าๆราวกับกลัวว่าการขยับตัวมากเกินไปจะทำลายบรรยากาศเงียบสงบนี้ แม้เธอจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่สัมผัสอุ่นๆจากแผ่นอกของเขาที่ซึมซับเข้ามายังตัวเธอ ทำให้หัวใจที่เคยว้าวุ่นเริ่มสงบลง เธอรู้สึกได้ถึงความมั่นคงและปลอดภัยที่หาไม่ได้จากใครที่ไหนอีกแมนใช้มือข้างหนึ่งลูบศีรษะเธออย่างอ่อนโยน อย่างคนที่กลัวจะเผลอทำร้ายสิ่งที่เปราะบางที่สุดในชีวิต แม้สายตาจะจ้องมองหน้าจอทีวีตรงหน้า แต่ใจเขากลับพุ่งไปอยู่ที่คนตัวเล็กในอ้อมแขน ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามา ทั้งความรักที่ยากจะบรรยาย ความโล่งใจที่เธอเริ่มเปิดใจ และความกลัวลึกๆว่าเขาจะทำพลาดอีกครั้งในจังหวะที่หนังใกล้จบ หมวยขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองหน้าเขา เธอขยับตัวขึ้นนั่งคร่อมตักของเขา การเคลื่อนไหวกะทันหันนั้นทำให้แม
หลังจากพยายามสงบสติอารมณ์ หมวยก็เล่าทุกอย่างออกมา ตั้งแต่ภาพถ่ายที่ได้รับในไลน์จนถึงความรู้สึกของเธอที่เหมือนถูกหักหลัง แม้เธอจะเข้าใจว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นก่อนที่เธอกับแมนจะคบกัน แต่มันก็ยังคงทิ้งร่องรอยแห่งความเจ็บปวดไว้ในหัวใจของเธอเพื่อนๆฟังเงียบๆ ไม่พูดแทรก ปล่อยให้เธอได้ระบายออกมาจนหมดเมื่อเธอเล่าจบ เมย์ที่นั่งข้างๆเอื้อมมือไปกุมมือเธอแน่น “หมวย... พวกเราเข้าใจมึงนะ แต่ฟังพวกเราก่อน นั่นมันเป็นเรื่องก่อนหน้านี้... ก่อนที่พวกมึงจะคบกัน”“ใช่ หมวย” ส้มเสริม “แมนอาจเคยพลาด แต่สิ่งที่มันทำอยู่ตอนนี้ มันชัดเจนว่ามันรักมึงแค่ไหน มันดูแลมึงขนาดนี้ มึงอย่าปล่อยให้เรื่องเก่าๆ มาทำลายสิ่งที่ดีในตอนนี้เลย”หมวยมองหน้าเพื่อนๆ น้ำตายังคงไหลริน แต่ความโล่งใจเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ การได้พูดออกมาทำให้เธอรู้สึกเบาขึ้น และคำพูดของเพื่อนๆก็ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น“ขอบคุณนะพวกมึง...” หมวยพูดพลางสะอื้นเบาๆเพื่อนๆต่างพากันกอดเธอ ปลอบประโลมด้วยความหวังดี ทุกคนรู้ว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิด และสิ่งสำคัญที่สุดคือให้หมวยและแมนผ่านพ้นมันไปด้วยกัน...เย็นวันนั้น หมวยกลับห้องหลังจากวันที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายท
แมนเม้มปากแน่นเหมือนพยายามกลั้นความรู้สึกบางอย่างไว้ เขาไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน มือที่เคยมั่นคงตอนนี้สั่นเล็กน้อย "หมวย... มันเกิดขึ้นก่อนที่เราจะคบกัน"หมวยมองเขานิ่ง น้ำตายังไหลไม่หยุด แต่เธอเงียบ รอให้เขาพูดต่อ"กูเคยมีอะไรกับเกล..." แมนพูดออกมาในที่สุด น้ำเสียงของเขาเหมือนคนที่กำลังแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า "เกล... เกลเสนอตัวให้กู แล้วกูก็..."หมวยเบิกตากว้าง เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่ก็ไม่สำเร็จ "มึงใช้เกลแทนกูเหรอ?"แมนหลบสายตา ดวงตาแดงก่ำ "เกลรู้... ว่ากูชอบมึง เขายอมรับข้อตกลง กูบอกเขาว่ามันจะเป็นแค่เรื่องทางกาย ไม่มีความรู้สึกอื่นอะไรทั้งนั้น แล้วกูก็คิดว่ามันจะไม่มีอะไรตามมา..."เสียงหัวเราะสั้นๆ ของหมวยแทรกขึ้นมา แต่มันเต็มไปด้วยความขมขื่น "มึงคิดเหรอ ว่ามันจะง่ายขนาดนั้น คนเราไม่ใช่สิ่งของนะ แมน แล้วนี่มึงจะบอกอะไรกู? ว่ามึงไม่ได้ผิดอะไร? เพราะมันเกิดก่อนที่เราจะคบกัน?"แมนเงียบไป เขาสบตาเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตาและความเจ็บปวด "กูไม่ได้อยากแก้ตัว... กูแค่... กูแค่ไม่รู้ว่าควรทำยังไง กูไม่อยากเสียมึงไป"หมวยปาดน้ำตาออกแรงๆ แม้จะไม่ช่วยอะไร "กูรู้ มันไม่ใช่ความผิดของมึง กูรู้ว่ามัน