ตอนที่ 3

หมวย...อย่าดื้อ!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 3

"แสนดีที่ 1.2 เลย"

"อื้อออ อิ่มจังเลยอ่า"

เมื่อกลับถึงห้องหมวยเล็กก็วางสัมภาระทุกอย่างลงบนโต๊ะรวมทั้งดอกไม้ช่อโตที่พี่รหัสซื้อให้ ก่อนทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาหยิบน้องชินจังมากอดและเอาโทรศัพท์มาเล่นด้วยความเกียจคร้าน กะว่าจะเล่นรออาหารย่อยแล้วค่อยไปอาบน้ำนอน

ช่วงเวลาหัวค่ำแบบนี้มีแจ้งเตือนจาก DM ในไอจีเด้งขึ้นมาเรื่อยๆ เมื่อเข้าไปไล่ดูก็จับใจความได้ว่าทุกคนที่ทักเข้ามาอยากให้หมวยไลฟ์ไอจีเหมือนวันนั้นอีก บ้างก็อ้างเหตุผลว่าเป็นคนโสดที่ต้องอยู่อย่างเหงาๆ เพราะไม่มีแฟนพาไปฉลองวาเลนไทน์เหมือนคนอื่นๆ หมวยเองก็รู้สึกเห็นใจ แม้ไม่มีแฟนเหมือนกันแต่เธอก็ยังมีพี่รหัสพาไปเลี้ยงข้าว อีกอย่างก็อยากขอบคุณเรื่องขนมที่ทุกคนอุตส่าห์เอามาให้ในวันนี้ด้วย เลยตัดสินใจจะเปิดไลฟ์เพื่อขอบคุณสักหน่อย

"ทุกคนนน หวัดดีค่าาา"

(เย่ๆ น้องหมวยมาไลฟ์แล้ว)

(รออยู่เลยค้าบ วันนี้ก็น่ารักอีกแล้ว)

(พี่หมวยหวัดดีค่า)

"หมวยจะไลฟ์แค่สิบนาทีน้า เพราะง่วงแล้ว" เจ้าเด็กน่ารักยิ้มกว้างใส่กล้องที่เริ่มมีผู้คนเข้ามาทักทายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

"วันนี้วันวาเลนไทน์ หมวยได้ขนมเยอะแยะเลย ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะ" หมวยเล็กบอกคนดู แอบอุบอิบไว้นิดหนึ่งคงไม่เป็นไรมั้งว่าไม่ได้กินขนมของใครเลยสักอัน เพราะพี่เสือคนเดียวเลย ขอชิมหน่อยก็ไม่ได้ ชิ!

(เมาอีกหรือเปล่าวันนี้555)

"หมวยไม่ได้เมาสักหน่อย อย่าบู้บี้หมวยซี่~" หมวยเล็กนั่งกอดอกทำหน้าบึ้งในคอมเมนต์อย่างไม่จริงจัง พลาดครั้งหนึ่งคือโดนแซวตลอดไป หมวยจะจำไว้!

(เรียกชื่อเอ็มโอนสองร้อยครับ)

"เก็บไว้ใช้เถอะคุณเอ็ม เงินซื้อหมวยไม่ได้...ถ้าไม่มากพอ อิอิ" เจ้าแสบยิ้มทะเล้น พยายามไล่ตอบทุกคนเท่าที่อ่านทัน

(MaiAek : เรียกชื่อพี่โอนห้าพันครับน้องหมวย)

"พี่ไม้เอก หวัดดีค่า อย่าหาทำเลยค่ะ เศรษฐกิจแบบนี้เก็บเงินไว้กินข้าวให้อิ่มๆ ดีกว่าเนอะ" นอกจากคนอื่นๆ ที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จัก ก็เริ่มมีเหล่าเพื่อนๆ ของพี่รหัสเข้ามาดูด้วย รอยยิ้มที่กว้างอยู่แล้วก็ยิ่งกว้างไปใหญ่ เพราะเพื่อนพี่เสือตลกดี หมวยชอบคุยกับพี่ๆ เขาทุกคนเลย

(น้องหมวยมีแฟนยังครับ)

"หมวยโสดค่า"

(Suea : มีคนจองแล้ว)

"เอ๊ะ พี่เสือถึงห้องแล้วเหรอ อย่าดูตอนขับรถซี่ เดี๋ยวก็ได้ตามตาสมศักดิ์ไปเฝ้าพระอินทร์หรอก" หมวยเล็กบ่นออกมาเมื่อเห็นคอมเมนต์ของพี่รหัสที่เพิ่งจะแยกจากกันไม่กี่นาทีก่อน แต่ไม่ได้อ่านเลยว่าเขาพิมพ์มาว่าอะไรเพราะมัวแต่ห่วงความปลอดภัยของอีกฝ่าย เล่นโทรศัพท์ตอนขับรถมันไม่ดี อย่าเอาเป็นตัวอย่างนะทุกคน!

(ฝากไลน์ไปพร้อมกับขนม ไม่เห็นแอดมาเลยครับ)

"ขอโทษนะคะ หมวยไม่ได้แอดใครเลย ขอรับไว้แค่ขนมนะคะ" คนมีชนักติดหลังทำตาอ้อนๆ ใส่กล้อง จะให้บอกได้ยังไงว่าขนมของทุกคนอยู่ในท้องเพื่อนๆ หมวยหมดแล้ว

(Day NP : ไม่มีแฟนแต่มีคนจองหมายความว่าไงน้า)

"พี่เดย์~ ใครจอง? หมวยไม่ใช่เนื้อหมูลดราคาสักหน่อย"

(Pupae : ซื่อหรือโง่ เอาดีๆ)

"เอ้า เป้ด่าหมวยทำไมอ่า หมวยไม่โง่นะ ไม่รู้เท่ากับไม่โง่ ไม่บู้บี้กันซี่~" ทำไมทุกคนชอบว่าหมวยโง่ ไม่เข้าใจเลย!

(อย่ามู่ลี่น้องหมวยของผ้มมม)

(Suea : ของกู)

"พี่เสือ บอกว่าอย่าเล่นตอนขับรถ! เดี๋ยวตีเลย" หมวยเล็กยกมือใส่กล้องเมื่อเห็นชื่อพี่รหัสผ่านตาขึ้นมาอีกแล้ว ทำไมบอกไม่รู้จักฟัง ดื้อได้ใครเนี่ย!

(Suea : ถึงนานแล้ว)

(Suea : เลิกไลฟ์ ไปอาบน้ำนอน)

"แป๊บหนึ่งซี่ หมวยยังพุงป่องอยู่เลย ยังนอนไม่ด้าย"

(Fuse Krub : ออกตัวแทบตาย เธอยังไม่เอะใจอะไรเลยครับ5555)

(MaiAek : อย่าว่าเพื่อนผ้มม ช้ำในแล้วสัด555)

(MaiToh : กูเวทนาแล้วนะ555)

"พี่ๆ คุยอะไรกันอ่า ใครช้ำในเหรอ หาหมอยังคะ กินน้ำใบบัวบกเยอะๆ นะคะ" เพื่อนๆ พี่เสือพิมพ์อะไรคุยกันก็ไม่รู้แปลกๆ แต่หมวยก็ส่งกำลังใจให้คนที่กำลังช้ำในนะ ไม่รู้อาการเป็นยังไงแต่ก็ขอให้หายไวๆ น้าา

(MaiAek : กูลั่น55555)

(MaiToh : น้องครับ ถามจริง!5555)

(Day NP : ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวพี่ซื้อให้มันกินเอง5555)

(Fuse Krub : แดก10โลก็ไม่หายหรอกครับ555)

(Suea : พวกเหี้ย)

"พี่เสือ! อย่าพิมพ์คำหยาบซี่ หมวยไลฟ์อยู่นะ"

(Suea : ไปอาบน้ำนอนหมวย)

"งื้อออ อีกแป๊บหนึ่งน้าาา"

(Suea : อย่าดื้อ พูดให้ฟัง)

"ดุเก่ง บล็อกซะดีมั้ย" มือหมวยสั่นยิกๆ เลยนะ ทำไมพี่เสือชอบดุอยู่เรื่อยเลย ในไลฟ์ก็ยังไม่เว้น เดี๋ยวก็บล็อกซะให้เข็ด

(MaiAek : แค่นี้เพื่อนพี่ก็จะเป็นจะตายแล้วคร้าบ555)

(MaiToh : บล็อกจริงนี่ฮาเลยนะ555)

(Day NP : กูรู้นะว่าเรียกร้องความสนใจ ไม่ยอมให้เขาอ่านเมนต์คนอื่นเลยนะสิปกรณ์~)

(Fuse Krub : ขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยครับ แข็งกว่าxx ก็ปากมันนี่แหละ)

(Suea : หมวย)

"ค่าๆ ไปก็ได้...ทุกคนนนน หมวยไปอาบน้ำนอนแล้วน้า ไว้คุยกันใหม่ค่า สวัสดีค่าา" หมวยเล็กจำต้องปิดไลฟ์เพราะคอมเมนต์ของพี่รหัสเหมือนมีเสียงดังออกมาจากตัวหนังสือ ตอนนี้คงกำลังทำหน้ายักษ์อยู่แน่ๆ เลย

"ดุเก่งสมชื่อจริงๆ เลย สมควรแล้วที่ไม่มีแฟน ชิ"

ตื้อดึ่ง!

Suea : ยังไม่ไปอีก

"รู้ได้ไงอ่า แอบติดกล้องในห้องคนอื่นป้ะเนี่ย" เจ้าเด็กแก้มกลมรีบลุกขึ้นมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวงทันที เพราะหลังจากบ่นเสร็จพี่รหัสก็ไลน์มาเหมือนรู้ว่าเธอยังไม่ได้ลุกไปไหน

MeimeiMuay : ไปแล้วค่าาา

Suea : ฝันดีไอ้ดื้อ พรุ่งนี้โจ๊กกับน้ำเต้าหู้ร้านเดิม

วันรุ่งขึ้น...

ร่างสูงมาหาน้องรหัสตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งที่ตัวเองมีเรียนบ่าย แต่เป็นเพราะน้องมีเรียนเช้าเขาเลยแวะซื้อโจ๊กกับน้ำเต้าหู้มาให้ มาถึงก็แตะคีย์การ์ดสำรองที่มีอยู่กับตัวเข้าไป และตรงไปปลุกคนตัวเล็กให้ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ระหว่างรอก็ออกมาเทอาหารใส่ชาม

"แม่งเอ๊ย ก็บอกอยู่ว่าไม่ใส่ขิง" เสือสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นว่ามีขิงในโจ๊กทั้งที่บอกคนขายไปแล้วว่าไม่ใส่เพราะหมวยเล็กไม่ชอบกิน สุดท้ายเขาก็ต้องนั่งเขี่ยขิงออกให้

"หอมจัง" เจ้าของห้องในชุดนักศึกษาพอดีตัว เดินตามกลิ่นหอมๆ ออกมาก่อนทิ้งตัวนั่งลงข้างกัน

"รอแป๊บ ป้าใส่ขิงมาให้ กินน้ำเต้าหู้ไปก่อน" เสือบอกน้องพร้อมกับเลื่อนน้ำเต้าหู้ที่เทใส่แก้วไว้แล้วไปตรงหน้า

หมวยเล็กพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ระหว่างดื่มน้ำเต้าหู้รอก็นั่งมองการกระทำของพี่รหัสไปด้วย พี่เสืออยู่ในชุดออลแบล็ค กางเกงวอร์มขายาว เสื้อยืดโอเว่อร์ไซส์แขนสั้น หัวยุ่งๆ เพราะตื่นแล้วคงแค่ล้างหน้าแปรงฟันและออกมาเลย ท่อนแขนกำยำที่โผล่พ้นแขนเสื้อออกมามีรอยสักเล็กใหญ่หลายแห่งที่เธอไม่รู้ความหมายเพราะไม่เคยถาม แปลกมากที่หมวยเล็กเคยรู้สึกกลัวคนสัก แต่พอมาเจอเสือกลับไม่กลัว แถมชอบอีกต่างหาก

"พี่เสือน่ารักจัง" นั่งมองร่างสูงเขี่ยขิงออกจากชามให้อย่างตั้งใจ หมวยเล็กก็เริ่มรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก พี่เสือแสนดีกับหมวยมากๆ เลย คอยดูแลเอาใจใส่แบบนี้มาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว สงสัยอยากเป็นพ่อหมวยจริงๆ สินะ...

"แสนดีที่ 1.2 เลย" หมวยชมพลางยิ้มหวานให้พี่ชาย (?) ที่แสนดี ใครจะมาเป็นพี่สะใภ้ถ้าไม่ดีจริงต้องข้ามศพหมวยไปก่อนนะจะบอกให้!

"ที่หนึ่งใคร" ร่างสูงหยุดมือก่อนเงยหน้าขึ้นมาหรี่ตามองน้องอย่างไม่ใคร่จะพอใจเท่าไร ที่หนึ่งมันเป็นใคร ทำไมเขาได้หนึ่งจุดสอง!?

"แม่หมวยซี่~" อ่อ แล้วไป...

"อะ หมดแล้ว" เสือกระแอมไอในลำคอแก้เก้อที่เผลอไปโกรธแม่น้องทั้งที่ยังไม่ได้ฟังคำตอบ ก่อนเลื่อนชามโจ๊กที่จัดการกับขิงออกจนหมดไปให้

"งื้อออ ขอบคุณค่ะ พ่อเตาอั้งโล่ของหมวย" หมวยเล็กทำหน้าซาบซึ้งใจกับความแสนดีของพี่รหัสพร้อมกับยิ้มหวานประจบไปหนึ่งที

"เขามีแต่ไมโครเวฟ" เสือหลุดยิ้มขำๆ ระคนเอ็นดู ไม่มีหรอกที่จะทำตัวปกติเหมือนคนอื่นเขาน่ะ ไอ้ดื้อเอ๊ย...

"ไม่อยากเหมือนใคร อิอิ" หมวยเล็กยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจในคำพูดของตัวเอง ถ้าเหมือนคนอื่นก็ไม่พิเศษซี่~

ร่างสูงส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างน้อยก็มีคำว่า 'ของหมวย' แหละวะ ให้เป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ...

"พี่ไม่มีเรียนเหรอวันนี้" ระหว่างจ้วงโจ๊กเข้าปากไปด้วยหมวยเล็กก็ชวนคนพี่คุย

"มีบ่าย" เขาตอบขณะนั่งดื่มน้ำเต้าหู้ในส่วนของตัวเองไปด้วย

"ไม่เห็นต้องตื่นเช้าถ่อมานี่เลย หมวยไปกินข้าวที่มอก็ได้" คนตัวเล็กแสดงสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย เพราะรู้ว่าพี่เสือไม่ชอบตื่นเช้า แต่เวลาที่หมวยมีเรียนเช้าทีไรต่อให้พี่เสือไม่มีเรียนเขาก็มักจะตื่นเช้าและซื้อข้าวเข้ามาให้หมวยตลอดเลย

"แล้วใครมันเคยตื่นสาย กินข้าวไม่ทันแล้วไปนั่งปวดท้องจนเพื่อนต้องพาไปห้องพยาบาลล่ะ" แม้เรื่องจะผ่านมานานแล้ว แต่เสือก็อดทำเสียงดุใส่น้องไม่ได้ เพราะตอนนั้นน้องปิดบังเรื่องนี้กับเขา ถ้าไม่เค้นถามจากเพื่อนๆ ของน้องเขาก็คงไม่รู้ มันน่าตีน้อยที่ไหนล่ะ

"แหะๆ ตอนนั้นมันลืมตั้งนาฬิกาปลุกนี่นา" เจ้าเด็กทำหน้าหงอยๆ สำนึกผิด

"นั่นแหละ ไม่เห็นกับตาใครจะวางใจ ยิ่งดื้อๆ อยู่" คนพี่พูดเสียงอ่อนขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อเห็นน้องทำหน้าซึม

"หมวยไม่ดื้อสักหน่อย...พี่เสือนั่นแหละขี้บ่น" เจ้าเด็กทำปากมุบมิบบ่นเสียงเบา

"ได้ยิน"

"อุ้ย แหะๆ"

.

.

@มหาวิทยาลัย

"ตอนเย็นรอที่คาเฟ่นะ กลับพร้อมกัน" เสือหันไปบอกน้องในตอนที่รถจอดสนิทลงที่หน้าตึกคณะฯ

"ตั้งชั่วโมงหนึ่งเลยนะ หมวยให้ไทป์ไปส่งก็ได้มั้ย" หมวยเล็กบอก เพราะเธอเลิกเรียนสี่โมงแต่พี่รหัสเลิกห้าโมงเย็น ให้นั่งรอตั้งเป็นชั่วโมงมันค่อนข้างนาน สู้ให้เธอกลับกับเพื่อนไม่ดีกว่าเหรอ

"ลืมแล้วมั้งว่ามะรืนวันเกิดน้าอ้อ" เสียงทุ้มเปรยขึ้นมาพลางหรี่ตามอง

"จริงด้วย! วันเกิดคุณนายอ้อนี่นา หมวยลืมไปเลย" คุณนายต้นอ้อคือแม่ของหมวยเอง แต่ทำไมพี่เสือถึงได้จำวันเกิดแม่หมวยได้แม่นกว่าหมวยอีกล่ะเนี่ย ใส่ใจที่หนึ่ง แค่นี้หมวยก็ตกกระป๋องแล้วนะ แม่ดูจะรักพี่เสือมากกว่าหมวยอีก!

"เคยจำอะไรได้บ้าง นอกจากร้านของกิน" อย่าเอาความจริงมาพูดซี่~

"สมองน้อยๆ ของหมวยต้องใช้จำหลายอย่างนี่นา ก็มีหลงลืมกันบ้าง" เจ้าเด็กแก้มกลมแก้ตัวข้างๆ คูๆ ไม่ได้หรอก ขืนยอมรับว่าลืมวันเกิดแม่ตัวเอง ชื่อผู้รับมรดกจากคุณนายอ้ออาจจะไม่ใช่หมวยอีกต่อไป

"หึ..."

"ถ้างั้นพี่จะพาไปซื้อของขวัญให้คุณนายอ้อใช่มั้ย เดี๋ยวหมวยรอที่คาเฟ่" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพี่รหัสบอกให้กลับพร้อมกันเพราะอะไร เนื่องจากเขาเป็นคนพาไปซื้อของขวัญวันเกิดคุณนายอ้อทุกปี ปีนี้ก็คงเช่นเดียวกัน

"อืม ตั้งใจเรียน"

"ค่าา กลับไปนอนเลย"

.

.

"มึงเห็นโพสต์ล่าสุดของเพจคิ้วบอยคิ้วเกิร์ลมอเรายัง"

เสือกลับคอนโดไปนอนต่อและกลับมาเรียนในตอนบ่าย มาถึงไม้เอกก็เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตรงเข้ามาถาม

"ทำไม" เขาถามกลับพอเป็นพิธี จริงๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้นเพราะรู้ดีว่าคงหาสาระอะไรไม่ได้อีกเช่นเคย

"รอแป๊บ...นี่เลยๆ" ไม้เอกล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดสักพักก็ยื่นมาตรงหน้า

'ไม่ต้องมีหรอกลักยิ้ม แค่น้องยิ้มพี่ก็รักแล้ว

น้องหมวยเล็ก บริหาร ปี 3 วาร์ป I* : MeiMei_Muay'

ในโพสต์ที่เพื่อนยื่นให้ดูเป็นรูปของหมวยเล็กที่กำลังอุ้มเจ้าทูน่าแมวอ้วนของป้าร้านข้าวใต้ตึกคณะฯ อยู่ในอ้อมแขนพร้อมกับหันมายิ้มหวานใส่กล้อง รูปถูกโพสต์ลงในเพจเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ยอดกดไลก์และคอมเมนต์จึงเยอะพอสมควร

"น่ารักเนอะ" ไม้เอกพูดยิ้มๆ พลางสังเกตอาการเพื่อนไปด้วย พูดง่ายๆ ก็คือชอบเห็นเพื่อนหึงหวงแต่ทำอะไรไม่ได้นั่นเอง

"...." เสือไม่พูดอะไร เพียงตวัดสายตามองแรงใส่เพื่อน

"ทำเป็นหวง เป็นอะไรกับเขาก่อนมึงอะ" ไม้เอกได้ทีลอยหน้าลอยตาถ่มถุยเพื่อน

"พี่น้องเขาไม่หวงกันเนาะ" ไม้โทฝาแฝดมันเดินเข้ามากอดคอผสมโรง

"คำว่าพี่พูดเบาๆ ก็เจ็บ ฮ่าๆ" พวกมันพากันหัวเราะอย่างชอบใจ

"...." แม่งเอ๊ย...เถียงไม่ออกเพราะเจ็บจริง

"กูว่ามึงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วว่ะ น้องหมวยดูจะมีคนชอบมากขึ้นทุกวันๆ ต้องมีคนใจกล้าหน้าด้านเข้ามาจีบบ้างแหละกูว่า ในไลฟ์น้องก็บอกว่าโสด" เดย์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

"จริง! DM แตกแล้วมั้งเนี่ย" ฟิวส์พยักหน้าเห็นด้วย

"เออ มัวแต่เก๊ก หมาคาบไปแดกพวกกูจะสมน้ำหน้าให้" ไม้เอกยังไม่เลิกทำตัวล่อตีน

"ใครกล้าก็ลองดู" เสือพูดเสียงเย็น หงุดหงิดคนมาคอมเมนต์รูปน้องรหัสก็พอแล้วยังมาหงุดหงิดเพื่อนตัวเองอีก

"ทำไม จะรับบทพี่รหัสหวงน้องเหรอวะ ฮ่าๆ" ไม้โทยื่นหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆ ก่อนผละออกไปหัวเราะกับแฝดตัวเอง ปกติมันสองคนไม่ถูกกันหรอก ตีกันทุกวัน แต่พอเป็นเรื่องของเขาทีไรแม่งจะสามัคคีกันโดยอัตโนมัติ

"ไม่..."

"ไม่เป็นพี่รหัส?"

"ไม่เสือก"

"สัด..."

..

..

..

..

เอาไงดีพี่เสือ น้องเสน่ห์แรงขนาดนี้ 5555