ตอนที่ 1

หมวย...อย่าดื้อ!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 1

"พี่เสือ..."

ตื๊อดึ่ง!

ตื๊อดึ่ง! ตื๊อดึ่ง! ตื๊อดึ่ง!

ตื๊อดึ่ง!

เสียงแจ้งเตือนข้อความจากแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นมารัวๆ ในเช้าวันหยุดที่แสนสดใส...

ปลุกคนที่กำลังนอนหลับอย่างสุขสบายบนเตียงให้ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียและหัวเสียอย่างหนัก เพราะนาฬิกาเพิ่งบอกเวลาแปดโมงเช้า ปกติวันหยุดถ้าอยู่ห้องคนเดียว 'เสือ' ไม่เคยตื่นก่อนสิบโมงเลยสักครั้ง แล้วไอ้อีตัวไหนมันส่งไลน์มาแต่เช้าวะ คนจะหลับจะนอน!

MaiAek : @Suea มึงงงง ไอ้เสือตื่นนน มีเรื่องแล้วโว้ยยย

MaiAek : (ส่งวิดีโอ)

MaiAek : (ส่งวิดีโอ)

MaiAek : (ส่งวิดีโอ)

Day NP : เฮ้ย นั่นมันน้องรหัสมึงหนิ @Suea

มือแกร่งที่กำลังจะกดปิดโทรศัพท์หลังเลื่อนดูโนติฯ แล้วเห็นว่าคนที่ส่งไลน์มาคือ 'ไม้เอก' เพื่อนสนิทประเภทที่หาสาระไม่ได้และที่ส่งมาก็คงเป็นเรื่องไร้สาระอีกเช่นเคย ทว่าข้อความล่าสุดจาก 'เดย์' เพื่อนอีกคนในกลุ่มกลับทำให้มือเรียวชะงักนิ่ง ก่อนรีบกดเข้าไปดูข้อความเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว เพียงเพราะคำว่า 'น้องรหัส' คำเดียว

เสือคลิกเข้าดูวิดีโอที่เพื่อนส่งมาเริ่มตั้งแต่คลิปแรก แน่นอนว่าบุคคลในคลิปก็คือ 'หมวยเล็ก' น้องรหัสของเขา เป็นคลิปไลฟ์สดจากอินสตาแกรมที่ถูกอัดมาเพียงบางช่วง เพราะเปิดขึ้นมาก็เห็นไอ้เด็กอ้วนมันนั่งหัวเราะตาปิดใส่กล้องแล้ว

ตาคมดุเพ่งมองใบหน้ากลมๆ สีแดงระเรื่อคล้ายคนเมาของน้องรหัสอย่างพิจารณาว่าใช่หรือไม่ และในวินาทีต่อมาเจ้าตัวก็เฉลยมันด้วยตัวเอง

'นี่ ๆ หมวยดื่มไวน์ด้วยแหละ อาร๊อยยย อาร่อย แต่หมดแย้ว หมวยดื่มหมดเยยย'

ไอ้เด็กยกไวน์ผลไม้ยี่ห้อดังชูใส่กล้องพร้อมพรรณนาถึงรสชาติและทำหน้าฟิน ตบท้ายด้วยรอยยิ้มแป้นแล้นจนตาปิด ทำคอมเมนต์ไหลเหมือนน้ำหลาก มีแต่คนชมว่าน่ารักอย่างนั้นอย่างนี้...

เสือกำโทรศัพท์ในมือแน่น คิ้วหนาเริ่มกระตุกยิกๆ ตาสว่างหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ในหัวเริ่มคาดโทษทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ทั้งหมด ทั้งตัวหมวยเล็กเองและคนที่เอาไวน์ให้ดื่ม หรือถ้าเจ้าตัวเป็นคนหามาเองก็จะโดนเป็นสองเท่า!

'ขอเพลงเลือดกรุ๊ปบีเบ๋อออ แต่หมวยเลือดกรุ๊ปเอน้าาา ร้องได้ป่าวว~'

'ร้องกะด้ายยย ฟังน้าา ~ต้องมีอารายผิดพลาดตรงหน้ายยย ม่ายเข้าจายเลยสักคร้างงง~'

'แล้วอารายต่ออ่า ลืมมม แหะๆ'

คลิปที่สองเปิดมาก็เป็นดวงตากลมโตแนบชิดหน้าจอโทรศัพท์ พยายามอ่านคอมเมนต์ของคนดู ก่อนผละออกไปแหกปากร้องเพลงที่คนดูขอมาโดยไม่สนใจคีย์และเนื้อร้อง จบคนแรกก็อ่านคนต่อไปและบ้าจี้ทำตามคำขอทุกอย่าง ตั้งแต่ร้องเพลง เต้น ทำท่าน่ารัก กินขนมโชว์ หรือแม้กระทั่งบอกรักคนนั้นคนนี้ตามคำขอ แรกๆ นั้นมีคนดูเพียงไม่กี่สิบคน แต่พอเวลาผ่านไปยอดคนดูกลับพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้แห่กันมาดูอะไรนักหนา!

คลิปสุดท้ายเปิดมาก็เห็นคนเมานั่งกอดตุ๊กตา เกยคางและแก้มนิ่งๆ ไว้บนหัวตุ๊กตาชินจังตัวโปรดพร้อมกับทำหน้าง่วงๆ คล้ายคนจะหลับได้ตลอดเวลา ทว่าห้านาทีต่อมาเจ้าตัวก็ลุกพรวดพราดขึ้นยืนพร้อมกับบ่นพึมพำว่าหิวน้ำ แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น มันอยู่ที่เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ที่เจ้าตัวสวมใส่ ความยาวของมันปิดสะโพกอวดเรียวขาขาวใสเพราะใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเล็กๆ ไว้ข้างใน!

คิ้วหนาขมวดชนกันจนแทบหลอมรวมเป็นเส้นเดียว ดวงตาวาวโรจน์กรุ่นไปด้วยอารมณ์โทสะ โชคดีที่คลิปมันจบลงแค่นั้นไม่มีต่อ ไม่อย่างนั้นเขาคงอกแตกตายก่อนจะได้ลงโทษไอ้ตัวดื้อของเขาแน่ๆ!

มิน่า เมื่อวานหลังจากทักมาบอกว่าถึงห้องแล้วก็ไม่มีข้อความโต้ตอบกลับมาอีก ไม่ว่าเขาจะส่งอะไรไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ ไอ้เราก็นึกว่าหลับ ที่ไหนได้...

MaiAek : ไลฟ์เดียวกลายเป็นคนดังชั่วข้ามคืนเลยว่ะ คนดูอย่างเยอะ ยอดฟอลก็เพิ่มขึ้นหลายร้อยคน พ่อมึงว่ายังไงบ้างวะ @Suea

Day NP : อกแตกตายไปแล้วมั้ง เด็กมันเล่นทำตัวน่ารักเรี่ยราดไปทั่วแบบนี้

Day NP : (สติกเกอร์ขำ)

MaiToh : มึงทันไลฟ์เหรอ @MaiAek

MaiAek : ไม่ทัน ดูดคลิปคนอื่นมา

Fuse Krub : กูทัน แต่ดูเพลิน ลืมอัด555

Suea : มึงหยุด ห้ามเซฟ ห้ามแชร์

MaiAek : 55555 หวงทำห่าอะไร เด็กมึงกลายเป็นคนดังไปแล้ว ไปหวงกับคนอื่นนู่นนน

MaiToh : ให้ทายว่าตอนนี้ @Suea มันอยู่ไหนละ

Day NP : ถึงห้องน้องมันแล้วมั้ง 5555

Fuse Krub : ดุยังไงให้เด็กมันไม่กลัว 5555

Suea : สัด...

มือแกร่งปิดแชทโยนโทรศัพท์ไว้บนเตียงอย่างหงุดหงิด ก่อนลุกไปอาบน้ำแต่งตัว มีไม่กี่เรื่องหรอกที่จะทำให้คนอย่างเขายอมทิ้งเตียงนอนนุ่มๆ ในเช้าวันหยุด แต่เรื่องนี้มันอยู่เฉยไม่ได้จริงๆ มันต้องมีคนโดนดุให้หลาบจำ!

@คอนโด x

เสือผ่านเข้ามาในคอนโดและห้องของน้องรหัสอย่างหมวยเล็กได้อย่างง่ายดาย เพราะคีย์การ์ดสำรองของน้องมันอยู่ที่เขา ความรู้สึกแรกทันทีที่เปิดประตูเข้ามาคืออากาศเย็นเฉียบทั้งที่เจ้าของห้องเป็นคนขี้หนาว เดินต่อก็พบกับก้อนกลมๆ นอนขดอยู่ที่โซฟาตรงโซนนั่งเล่น ถัดออกไปบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟามีขวดไวน์เจ้าปัญหากับแก้วลายการ์ตูนชินจังและถุงขนมขบเคี้ยวกับจานเปล่าสองใบ ถัดไปมีโทรศัพท์ตั้งค้างไว้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคงจะหลับหนีไลฟ์จนแบตหมดไปแล้วแน่ๆ

โมโหอยู่ก็จริง แต่เขาก็ไม่คิดจะปลุกคนนอนขึ้นมาดุด่าอะไรตอนนี้ ร่างสูงเดินไปหอบเอาก้อนนิ่มๆ นั้นพาเข้าไปนอนบนเตียงในห้องนอนพร้อมกับเปิดแอร์ห่มผ้าให้เสร็จสรรพ ก่อนออกมาเก็บกวาดเศษซากของกินที่อีกฝ่ายทิ้งไว้ รวมทั้งเอาโทรศัพท์ไปชาร์จแบตไว้ให้ ก่อนสั่งอาหารเดลิเวอรี่เข้ามารอ เพราะตื่นมาคงงอแงหิวข้าวก่อนอย่างอื่น

เหอะ แสนดีขนาดนี้เธอบอกเป็นได้แค่พี่น้อง!

.

.

"อื้อออ~ "

ผ่านไปหลายชั่วโมงคนหลับก็รู้สึกตัวตื่นเสียที ตื่นมาพร้อมกับอาการปวดหัวตุ้บๆ และหนักอึ้งเหมือนใครเอาหินมาถ่วงไว้ไม่มีผิด มือเล็กคว้าสะเปสะปะหาทางออกจากผ้านวมจนสำเร็จ ก่อนพยายามลุกขึ้นนั่งถ่างตาให้เปิดมองหานาฬิกาก่อนพบว่าสิบเอ็ดโมงกว่าเข้าไปแล้ว จึงหย่อนขาลงข้างเตียงตั้งใจจะลุกไปอาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น ทว่าทันทีที่เท้าแตะถึงพื้น หยัดตัวขึ้นยืนโลกก็เอียงจนล้มหน้าคว่ำลงกับพื้นห้อง

"ฮื่อออออ" ปากเล็กๆ เบะออก พร้อมกับยกมือลูบหน้าผากป้อยๆ ด้วยความเจ็บ

"ไง" น้ำเสียงเยือกเย็นจากใครบางคนที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลัง ทำปากที่กำลังจะเบะร้องหยุดชะงัก จู่ๆ ก็ขนลุกซู่หายเจ็บแผลโหม่งพื้นเป็นปลิดทิ้ง!

"พ...พี่เสือ" ชื่อนี้แค่ได้ยินก็น้ำลายเหนียวแล้ว แง้งงง แล้วทำตาดุด้วย ไอ้หมวยตายแน่แม่จ๋าาา

"เมื่อวานทำอะไรไว้ จำได้เนอะ" คนตัวใหญ่ยืนกอดอกทำตาดุ ถ้าแปรสภาพเป็นลูกกระสุนร่างไอ้หมวยคงพรุนทั้งตัว

"คะ คือ..." สภาพตอนตื่นนอนก็แทบจะหาเสียงไม่เจออยู่แล้ว เจอพี่มันยืนทำตาเขียวใส่ไอ้หมวยก็ลำคอตีบตันในทันใด

"ลุกไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าว" เสียงดุออกคำสั่งก่อนหนีหายออกไปจากห้องนอนไม่รอฟังคำแก้ตัว ทำคนมีความผิดติดตัวสร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง รีบกุลีกุจอลุกไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ขืนปล่อยให้อีกฝ่ายรอนานความผิดอาจจะเพิ่มขึ้นมาอีกกระทงก็เป็นได้

"พี่เสือ..." เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย หมวยเล็กก็เดินทำหน้าเหงาหงอยออกมาเรียกคนพี่ที่นั่งทำหน้าหงิกรออยู่ตรงโต๊ะทานข้าวเสียงอ่อยๆ

"กินข้าว ค่อยคุย" ใบหน้าโหดที่สามารถทำเด็กร้องไห้จ้าได้ง่ายๆ เพียงแค่สบตา พยักพเยิดไปยังอาหารเช้าควบมื้อเที่ยงที่สั่งมารอตั้งแต่เช้า เชิงบีบบังคับให้นั่งลงทานให้อิ่มท้องก่อนที่จะเจอศึกหนัก

เป็นการทานข้าวที่ฝืดคอมากจ้าแม่ บรรยากาศมาคุสุดๆ ไอ้หมวยนั่งเกร็งจนตะคริวกินไปครึ่งก้นแล้วนะ ไม่กินเป็นเพื่อนแล้วยังจะมานั่งจ้องกันอีก แง้งงงง

"นั่งลง" หลังทานอิ่มและเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว คนตัวสูงก็เดินนำไปนั่งไขว่ห้างที่โซฟานั่งเล่น ก่อนหันมาสั่งเสียงเข้ม คนมีความผิดเลยพากายหยาบที่วิญญาณได้หลุดลอยออกไปไกลแสนไกลมานั่งพับเพียบลงบนพื้นพรมหน้าโซฟาเหมือนผู้คุมสอบสวนนักโทษ

"ใครเอาไวน์ให้กิน" นั่น...คำถามแรกก็แผ่ไอดำๆ ออกมาจากตัวแล้ว เอาพัดลมมาเป่าซะดีไหมเนี่ย ไม่สดใสเลย

"คือ หมวย..." เจ้าเด็กแก้มกลมทำตาหลุกหลิก ลังเลในคำตอบเพราะไม่อยากให้พี่รหัสไปดุเพื่อนตัวเอง

"อย่าโกหก" แน่ะ รู้ทันไปอี๊กกก!

"งื้อออ พี่ลิ้นเอามาให้ ค่าเหนื่อยที่ไปช่วยงาน" สารภาพก็ได้ เผื่อโทษหนักจะได้กลายเป็นเบา (ทำตาปริบๆ)

"รู้ว่าคออ่อนแล้วกินทำไม เมาแล้วเรื้อนทำตัวน่าเกลียดให้คนอื่นดูในไลฟ์อีก จำได้มั้ยฮะ" สายตาอ้อนวอนไม่ได้ผลเลยสักนิด เสียงเย็นกว่าเดิมอีก ไอ้หมวยตายหยังเขียดแน่งานนี้ ฮื่ออออ

"น่าเกลียดอะไรเล่า มีแต่คนชมว่าน่ารัก" หมวยเล็กพยายามเถียงมุบมิบ บ่นเรื่องอะไรก็ได้ แต่อย่ามาบอกว่าหมวยไม่น่ารักเด็ดขาด หมวยไม่ยอม! ใครเห็นต่างก็ชมว่าหมวยน่ารัก มีลุงคนนี้คนเดียวนั่นแหละที่ว่าหมวยไม่น่ารัก เพราะฉะนั้นหมวยไม่เชื่อลุงหรอก!

"ยังจะเถียงอีก" ลุงยักษ์วัดแจ้งถลึงตาดุๆ อีกแล้ว ดุเป็นหมาเลย ฮึ่ย หมวยจะไม่ยอมแล้วนะ!

"ก็...พี่เสือจะดุทำไมเล่า หมวยโตแล้วทำไมจะกินไม่ได้ แค่นี้เอง" ใช่เลย หมวยเรียนปีสามแล้วนะ ไม่ใช่เด็กสามขวบ ทำไมจะทำตัวแซ่บๆ บ้างไม่ได้

"หลับบนโซฟา ไลฟ์จนแบตหมด ทั้งขยะทั้งของกินเรี่ยราดเต็มโต๊ะ เปิดแอร์ยี่สิบ มันแค่นี้ตรงไหน ไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไง" ก็ไม่ต้องสาธยายรายละเอียดขนาดนั้นได้ไหมล่ะ สภาพ!

"ก็...หมวยกินที่ห้อง ไม่เป็นไรสักหน่อย" ใช่ๆ ตื่นขึ้นมาค่อยเก็บก็ได้นี่นา ทำไมต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วย หมวยไม่ได้ขึ้นไปกินบนหลังคาบ้านใครสักหน่อย

"แล้วถ้าเป็นข้างนอกจะเกิดอะไรขึ้น ป่านนี้คงโดนหิ้วไปถึงไหนต่อไหน" ยิ่งดุก็เหมือนจะยิ่งไปกันใหญ่ จากนั่งทำหน้าหงอยคอตก ไอ้เด็กหมวยก็เริ่มชูคอเถียงทุกคำ มันน่าตีน้อยที่ไหนล่ะ

"หมวยไม่กินข้างนอกอยู่แล้วล่ะน่า"

"ยังจะเถียงอีก!"

คนถูกดุปิดปากเงียบทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงความขุ่นมัวที่มันเข้มขึ้นในน้ำเสียงของพี่รหัส ดวงตาสีดำขลับจ้องหน้าเธอนิ่ง ไอ้เราก็เป็นคนสู้คนเสียด้วยเลยจ้องตากลับ...แต่ไม่สามารถผลิตไอเย็นๆ ดำๆ รอบตัวได้เหมือนเขา ปากน้อยๆ เลยเบะออกและทำท่าบีบน้ำตาเข้าสู้แทน

"มารยาสาไถย..." ด่าทีหน้าชามีอยู่จริง...

"งื้อออ หมวยขอโทษ ขอโทษน้าาา อย่าทำหน้ายักษ์ซี่ เดี๋ยวแก่ไวน้าา" พอน้ำตาใช้ไม่ได้ผล หมวยเล็กก็งัดท่าไม้ตายออกมาใช้ ร่างเล็กๆ รีบคลานเข่าเข้าไปกอดเอวหนาของคนตัวโตไว้ วางปลายคางลงบนซิกแพ็คแน่นๆ ทำตาแป๋วๆ ออดอ้อนชุดใหญ่ไฟกะพริบ

"...หมวย อย่าซน" เสือนั่งตัวเกร็ง รู้สึกวูบวาบตรงหว่างขาแปลกๆ เพราะมีไอ้ตัวนุ่มนิ่มขยับยุกยิกอยู่บนตัก

"ซนตรงไหนเล่า หมวยกำลังอ้อนวอนขอความเมตตากรุณามุทิตาอุเบกขาต่างหาก ไม่โกรธน้าา นะ ๆ นะคะพี่เสือสุดหล่อ" หมวยเล็กไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าขยับเข้าใกล้จุดอันตรายเข้าไปทุกที แถมมีแนวโน้มว่าจะสัมผัสโดน 'สิ่งนั้น' อีกต่างหาก

"เออๆ ก็ได้วะ แม่ง..." สถานการณ์บีบบังคับทำให้เสือต้องยอมยกโทษให้น้องรหัสแต่โดยดี ให้ตาย...เป็นการพ่ายแพ้ที่น่าอนาถสิ้นดี!

"เย่~ น่ารักที่สู้ดดดด"

ไอ้เด็กตัวแสบรีบดีดตัวออกห่างจุดยุทธศาสตร์ขึ้นมานั่งข้างกันบนโซฟาแล้วหันไปกดรีโมทเปิดทีวีดูการ์ตูนหน้าตาเฉย ดูมัน...สำนึกผิดไม่ถึงห้านาทีเลยด้วยซ้ำ ไอ้ดื้อเอ๊ย!

..

..

..

..

ปวดหัวแทนพี่เสือ 5555