Share

บทที่ 98

ตำรวจหญิงเดินออกไป

ลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วพูดว่า "ซือเยี่ยนเป็นคนของผมเอง"

หลินเซียงได้ยินอย่างนั้นก็เบิกตาโตขึ้นกว่าเก่า "คุณสั่งให้เขาคอยตามฉันมาตลอดเลยเหรอ เป็นสตอล์กเกอร์หรือเปล่า?"

ลู่สือเยี่ยน "..."

เส้นเลือดที่หน้าผากกระตุกตุบ ๆ

เขาพูดเสียงต่ำ "เขาทำผิด เขาเป็นคนทำให้ผมเข้าใจคุณผิด ผมเลยสั่งให้เขามาขอโทษคุณ"

แต่เขานึกไม่ถึงว่าซือเยี่ยนจะซื่อบื้อไม่ยอมบอกว่าตัวเองเป็นใคร แล้วขอโทษหลินเซียงไปอย่างไร้เหตุผล

หลินเซียงไม่แจ้งความจับเขาข้อหาโรคจิตก็ดีแค่ไหนแล้ว!

หลินเซียงสงสัย "เขาทำอะไรผิด?"

ลู่สือเยี่ยนถึงเล่าเรื่องคืนนั้นให้เธอฟัง

หลินเซียงพยักหน้าอย่างเข้าใจ "อ๋อ"

ลู่สือเยี่ยนมองเธอ "เรื่องนี้คุณจะให้ผมจัดการยังไง?"

หลินเซียงหัวเราะออกมาเบา ๆ

ลู่สือเยี่ยน "หัวเราะอะไร?"

หลินเซียง "เขาทำผิด เขายังรู้จักขอโทษ แล้วคุณล่ะ?"

สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเปลี่ยนไป ลูกกระเดือกที่ลำคอขยับขึ้นลง ดวงตาสีเข้มมืดในเสียจนมองไม่เห็นอารมณ์ข้างใน

ภายในห้องแคบ ๆ จู่ ๆ อากาศก็เหมือนจะหมุนเวียนไม่สะดวก ความกดดันระคนเย็นชาแผ่ซ่านไปทั่ว

หลินเซียงกำแก้วน้ำในมือแน่นขึ้น
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status