Share

บทที่ 104

Author: ดั่งสายน้ำ
last update Last Updated: 2024-09-24 19:11:30
"พวกคุณเข้ามาได้ยังไง"

สีหน้าของหลินเซียงย่ำแย่ มือที่สวมถุงมือซักล้างคาไว้ มองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา

ลู่ซื่อเยี่ยนโบกมือ "พวกคุณออกไปได้แล้ว"

"ครับ คุณลู่ ต่อไปนี้ถ้ามีอะไรก็สั่งได้เลยนะครับ" ผู้จัดการฝ่ายนิติบุคคลรีบหันหลังเดินออกไป

ประตูห้องปิดลงอีกครั้ง

ลู่ซื่อเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ผมขอให้พวกเขามาเปิดประตูให้"

หลินเซียง "ฉันอนุญาตให้คุณเข้ามารึไง?"

"ก็เพราะคุณไม่ให้ผมเข้า ผมเลยต้องพึ่งให้พวกเขามาเปิดประตูให้" ลู่ซื่อเยี่ยนพูดคำเหล่านี้ด้วยสีหน้าสบาย ๆราวกับว่านี่ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเขา

หลินเซียงกำหมัด "ลู่ซื่อเยี่ยน เมื่อไหร่จะหยุดทำตัวหน้าด้านสักที?"

แต่ลู่ซื่อเยี่ยนกลับมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน "ผมแค่กลับบ้านตัวเอง มากล่าวหากันว่าหน้าด้านได้ยังไง?"

"ที่นี่ไม่ใช่บ้านคุณ!"

หลินเซียงจ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

ลู่ซื่อเยี่ยน "แต่เรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่ ถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะโอนเป็นชื่อคุณ แต่ตอนนี้มันก็ยังถือเป็นสินสมรสร่วมของสามีภรรยา"

หลินเซียง "..."

เธอเม้มริมฝีปากแน่นขึ้น

จ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "ลู่ซื่อเยี่ยน คุณนี่มันใจ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 105

    "ไปให้พ้น!"หลินเซียงจ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ดวงตาคู่สวยของเธอแดงก่ำ!เขาเห็นเธอเป็นอะไร?เป็นเครื่องมือระบายความใคร่ของเขางั้นเหรอ?ความโกรธและความอับอายค่อย ๆ ก่อตัวและแพร่กระจายอยู่ทั่วหัวใจหลินเซียงรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก ไม่อยากให้เขาแตะต้องเธอเลยแม้แต่น้อยลมหายใจร้อนระอุพ่นรดต้นคอ ผิวเนียนนุ่มค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่ออ่อน ๆ ชวนให้หลงใหลลมหายใจของลู่ซื่อเยี่ยนหนักหน่วงและลึกล้ำ นัยน์ตาสีดำของเขายังคงเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่สามารถระงับได้ เมื่อเห็นสายตาที่เย็นชาและเต็มไปด้วยความเกลียดชังของเธอ การกระทำทั้งหมดของเขาก็หยุดลงทันทีเขารู้สึกไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็นเธอเกลียดเขา?ทำไมเธอถึงเกลียดเขาได้?เมื่อก่อนเธอไม่ได้รักเขามากกว่าอะไรทั้งหมดหรอกเหรอ?ชั่วขณะหนึ่ง ลมหายใจของทั้งสองหยุดชะงัก ประสานเข้าด้วยกัน แต่กลับไม่สามารถสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นได้ ราวกับเป็นน้ำนิ่งหลินเซียงผลักเขาออกอย่างแรง ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมจัดเสื้อผ้าของตัวเอง น้ำเสียงของเธอเย็นชาอย่างยิ่ง "ลู่ซื่อเยี่ยน คุณชอบหาเศษหาเลยเอาจากคนอื่นแบบนี้ เซี่ยหว่านรู้หรือเปล่า? ถ้าเธอรู้ คิ

    Last Updated : 2024-09-25
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 106

    หลังจากทานข้าวเสร็จ หลินเซียงก็เก็บกวาดห้องครัวให้เรียบร้อย จากนั้นก็ไปที่ห้องนอนเล็กเพื่ออาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอนเธอหลับฝันดีตลอดทั้งคืนวันรุ่งขึ้นเมื่อเธอออกจากห้องนอนเล็ก ลู่ซื่อเยี่ยนก็ไม่อยู่ที่นี่แล้วหลินเซียงยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นพลางครุ่นคิด สงสัยเธอคงต้องเปลี่ยนกุญแจใหม่อย่างน้อยคราวหน้าถ้าเขาเข้ามาไม่ได้ เขาก็จะไม่วิ่งโร่ไปหาฝ่ายนิติบุคคลอีกพูดแล้วก็ต้องทำทันที หลินเซียงติดต่อช่างโดยไม่รอช้า ไม่นานช่างเปลี่ยนกุญแจก็เข้ามาจัดการเรียบร้อยคราวนี้เธอเปลี่ยนเป็นล็อกประตูที่สแกนด้วยรหัสลายนิ้วมือซึ่งมีเพียงเธอและซ่งซ่งเท่านั้นที่รู้รหัสคนอื่นอยากเข้ามางั้นเหรอ?ไม่มีทาง!หลังจากช่างจากไป เธอก็มองดูที่ล็อกประตูชุดใหม่ด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็ส่งข้อความหาซ่งซ่งหลินเซียง [ที่รัก นี่คือรหัสล็อกประตูบ้านใหม่ฉันนะ จำไว้ให้ดี]ทันใดนั้น โทรศัพท์จากซ่งซ่งก็ดังขึ้น "เดี๋ยวนี้ไฮเทคใหญ่แล้วนะ"หลินเซียงเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป พร้อมกับพูดว่า "หลังจากนี้เวลาเธอมาไม่ต้องเคาะประตูแล้ว ดีจะตาย""ดีเลย ดีเลย" เสียงของซ่งซ่งอ่อนระโหยโรยแรง ฟังดูเหมือนเพิ่งตื่นนอนหลินเซีย

    Last Updated : 2024-09-25
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 107

    หลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย "หมายความว่ายังไง?"ซ่งซ่งเบ้ปาก "ก็ครอบครัวของผู้ชายเฮงซวยนั่นเป็นห่วงเขาจริง ๆ จะปล่อยให้เขาหายตัวตั้งเป็นปีแล้วไม่ตามหาหรือ? หรือว่ารอให้เขาฟื้นความทรงจำซะก่อนแล้วค่อยตามหา? เซียงเซียง เดี๋ยวนี้มันยุคบิ๊กดาต้าแล้วนะ จะหาตัวผู้ใหญ่คนหนึ่งไม่ใช่เรื่องยากเลย"ริมฝีปากของหลินเซียงเม้มเข้าหากันเล็กน้อยซ่งซ่ง "ช่างเถอะ ไม่พูดถึงมันแล้ว น่ารำคาญ"คำสุดท้ายของแป้งทอดถูกกินคำเดียวหมด ซ่งซ่งหรี่ตามองอย่างพึงพอใจ "อร่อยมาก อยากกินทุกวันเลย"หลินเซียง "ได้สิ จ่ายตังค์มมาด้วย"ซ่งซ่งตัดพ้อ "เธอไม่รักฉันแล้ว"หลินเซียง “รักสิ แต่อย่ามาขวางช่องทางการทำมาหากินของฉัน""..."เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้ามองไปไกล ๆ ก็เห็นฉินโหย่วหานรออยู่ที่นั่นก่อนแล้ว ผมสีฟ้าของเขาดูโดดเด่นมาก บวกกับใบหน้าหล่อเหลา เขาเหมือนพระเอกที่หลุดออกมาจากโลกอนิเมะความมีเสน่ห์ของเขาแผ่ซ่านไปทั่ว ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มแบบขี้เล่นอย่างไร้กังวล ทำให้สาว ๆ ที่เดินผ่านไปมาต้องเหลียวหลังมองตลอด "คุณฉิน รอนานไหมคะ?"หลินเซียงและซ่งซ่งเดินเข้าไปถามด้วยความเกรงใจเล็กน้อยฉินโหย่วหานยิ้ม "ไ

    Last Updated : 2024-09-25
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 108

    เธอเบือนหน้าหนี ก่อนจะเดินออกจากร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายร้านนี้ไปโดยไม่พูดอะไร แล้วตรงไปที่ร้านเสื้อผ้าแนวสตรีทอีกร้านหนึ่งโดยไม่พูดอะไร เมื่อฉินโหย่วหานออกมาจากห้องลองเสื้อแต่กลับไม่เห็นใคร เขาก็ชะงักไปชั่วครู่ “ไปไหนกัน?"ซ่งซ่งพูดด้วยความประหลาดใจ "คุณฉิน ไม่คิดเลยว่าคุณใส่สูทแล้วจะหล่อขนาดนี้ คนหล่อ ต่อให้ใส่ผ้าขี้ริ้วก็ยังดูเหมือนนายแบบ"ฉินโหย่วหานตอบกลับอย่างเรียบ ๆ "ขอบคุณสำหรับคำชมครับ"ซ่งซ่งพูด "เซียงเซียงอยู่ร้านฝั่งตรงข้ามค่ะ"ฉินโหย่วหานมองสูทที่ตัวเองใส่อยู่ ตาเป็นประกายวูบหนึ่ง จากนั้นก็กลับไปเปลี่ยน แล้วเดินไปที่ร้านเสื้อผ้าแนวสตรีทฝั่งตรงข้ามเมื่อมาถึง หลินเซียงก็เลือกเสร็จแล้ว เธอพูดกับฉินโหย่วหาน "คุณฉิน ชุดนี้เหมาะกับสไตล์ของคุณเลยนะคะ"ฉินโหย่วหานยิ้มมุมปาก "แต่ผมว่าสูทชุดนั้นก็ดูดีเหมือนกัน"หลินเซียง "คุณชอบใส่สูทมากกว่าเหรอ?"ฉินโหย่วหาน "ก็ได้ทั้งสองแบบ"หลินเซียง "งั้นลองชุดนี้ดูอีกทีนะคะ"ฉินโหย่วหาน "ได้ครับ"ซ่งซ่งเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ มองไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แล้วก็เข้ามาใกล้พร้อมกับกระซิบกระซาบ "เมื่อกี้น่าเสียดายที่เธอไม่เห็นเหรอ ฉินโหย่วหาน

    Last Updated : 2024-09-25
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 109

    "คุณฉิน ชุดนี้เป็นยังไงบ้างคะ?"หลินเซียงถาม ขณะมองฉินโหย่วหานถ่ายรูปอยู่ ฉินโหย่วหานยิ้ม มุมปากยกขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาเจือความเจ้าเล่ห์ "ดูดีมาก""งั้นเอาชุดนี้แหละค่ะ"หลินเซียงหยิบบัตรเครดิตออกมาเพื่อจ่ายเงินฉินโหย่วหานไม่ขัดขวาง สายตาที่ดูลึกลับจับจ้องอยู่บนตัวเธอพอจ่ายเงินเสร็จ โทรศัพท์ของหลินเซียงก็ดังขึ้น เธอหยิบออกมาดู และเห็นว่าเป็นโทรศัพท์จากหัวหน้าแผนก"สวัสดีค่ะ หัวหน้า"เสียงของผู้จัดการแผนกฟังดูแปลก ๆ "หลินเซียง ตอนนี้เธอว่างหรือเปล่า? มีเอกสารชุดหนึ่งข้อมูลไม่ถูกต้อง วานกลับมาตรวจสอบให้หน่อยได้ไหม? ข้อมูลเกี่ยวกับการเงินค่อนข้างสำคัญน่ะ"หลินเซียงขมวดคิ้ว "ฉันเป็นคนดูแลเหรอคะ?"หัวหน้าแผนก "ใช่ ใช่แล้ว"หลินเซียงรู้สึกสงสัย เมื่อวานก่อนเลิกงาน เธอตรวจสอบไฟล์ข้อมูลแล้วว่าไม่มีข้อผิดพลาดถึงได้ส่งไป แล้วทำไมถึงยังผิดพลาดอยู่อีก?"ได้ค่ะ ฉันจะกลับไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้"ผู้จัดการตอบ "โอเค ไม่ต้องกังวลนะ ฉันไม่ให้เธอทำงานฟรี ครั้งนี้ถือว่าเป็นการทำงานล่วงเวลา มีค่าล่วงเวลาให้""ขอบคุณค่ะ หัวหน้า" หลินเซียงตอบก่อนจะวางสายหลังจากวางสายแล้ว เธอมองไปที่ฉินโหย่วหานและ

    Last Updated : 2024-09-26
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 110

    ใบหน้าของหลินเซียงเย็นชาในทันทีดูเหมือนว่าซ่งซ่งจะเดาถูกการที่เธอถูกบังคับให้กลับมาทำงานล่วงเวลาครั้งนี้ เป็นฝีมือของลู่สือเยี่ยนอย่างแน่นอนซ่งจั่วพยายามเพิกเฉยต่อสายตาเย็นชาของเธอ แล้วยื่นเอกสารให้ "คุณหลิน เอกสารชุดนี้มีข้อมูลไม่ถูกต้อง รบกวนตรวจสอบใหม่อีกทีนะครับ" หลินเซียงหยิบเอกสารมา แล้วพูดอย่างเย็นชา "ถ้าไม่มีจุดไหนที่คุณบอกว่าไม่ถูกต้อง พวกเราจะหมางใจกันเปล่า ๆ นะคะ"ซ่งจั่ว "..."ตอนนี้เขารู้สึกไม่สบายใจเอามาก ๆ!"เอ่อ... คุณหลินครับ ประธานลู่เป็นคนบอก ไม่ใช่ผม" ซ่งจั่วรีบพูด พยายามปัดความรับผิดชอบหลินเซียงมองเขาอย่างเย็นชา "คุณกับเขาต่างกันตรงไหน?"ซ่งจั่ว "..."เขาเดินกลับไปที่ห้องทำงานส่วนตัวของประธานบริษัทด้วยใบหน้าเศร้าหมอง รู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่มลงมาลำบากใจต่อทั้งสองฝ่าย!การเป็นผู้ช่วยท่านประธานชักจะยากเกินไปแล้ว!เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาซือเยี่ยนซ่งจั่ว [นายคิดยังไงกับตำแหน่งผู้ช่วยเหรอ?]ซือเยี่ยน [ไม่มีความคิด ผมเป็นแค่บอดี้การ์ด]ซ่งจั่ว [บางทีนายควรจะมีความเห็นบ้างนะ]ซือเยี่ยน [ไม่มี]ซ่งจั่ว [...]ซือเยี่ยน [อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่า

    Last Updated : 2024-09-26
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 111

    คุณย่าลู่ได้ยินดังนั้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยก็ปรากฏสีหน้าโกรธเคืองขึ้นมาทันที "เจ้าเด็กเหลือขอนี่ ฉันบอกแล้วไงว่าต้องทะนุถนอมภรรยาให้มาก ไม่ใช่ให้รังแก เขากล้ารังแกเธองั้นเหรอ เดี๋ยวย่าจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้!"คุณย่าลู่เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง โทรศัพท์ของเธอห้อยอยู่ที่คอตลอดเวลา เป็นโทรศัพท์แบบปุ่มกดรุ่นเก่า กดหมายเลขโทรออกได้อย่างรวดเร็ว โทรติดต่อลู่สือเยี่ยนได้ในเวลาไม่นาน"คุณย่า"เสียงทุ้มนุ่มนวลของลู่สือเยี่ยนดังขึ้นคุณย่าลู่มองไปที่หลินเซียง หลินเซียงยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะริมฝีปากตัวเอง เป็นสัญญาณให้คุณย่าไม่ต้องบอกว่าเธออยู่ที่นี่“เจ้าสาม อยู่ไหนน่ะ?"ลู่สือเยี่ยน "ผมอยู่บ้านครับ คุณย่าคิดถึงผมเหรอ?"คุณย่าลู่ "เหอะ ฉันคิดถึงแก แล้วแกคิดถึงฉันบ้างไหมล่ะ บอกมาซิว่าแกไม่ได้มาเยี่ยมฉันนานแค่ไหนแล้ว?"ลู่สือเยี่ยน "ช่วงนี้งานยุ่ง ๆ นิดหน่อยน่ะครับ แต่เดี๋ยวผมจะรีบไปหาเลย"คุณย่าลู่ "ดีมาก ฉันจะรอแกนะ!"เธอพูดจบก็กดวางสาย จากนั้นก็หันมายิ้มให้หลินเซียง "รออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวย่าจะแก้แค้นให้เธอเอง!"หลินเซียงโอบกอดคุณย่าลู่ "คุณย่า ทำไมถึงได้ดีกับฉันจังเลยคะ"เธอและคุ

    Last Updated : 2024-09-26
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 112

    ลู่สือเยี่ยนไม่รู้ว่าทำไมคุณย่าลู่ถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ตอนนี้ก็ทำได้แค่รับฟังอย่างเงียบ ๆ"ผมรู้แล้วครับคุณย่า ผมจะทะนุถนอมเธอให้ดี"คุณย่าลู่ฮึดฮัด "แบบนี้สิถึงจะถูก"พูดจบก็ปล่อยมือออกจากหูของลู่สือเยี่ยนหูของเขาแดงเถือกไปหมดหลินเซียงแอบอยู่หลังพุ่มไม้ไม่ไกลนัก เห็นภาพนี้แล้วก็เม้มริมฝีปากตอนแรกเธอยังรู้สึกสะใจแต่ไม่นานความรู้สึกนั้นก็เปลี่ยนเป็นความหดหู่ ไม่ว่าอย่างไรคุณย่าลู่ก็ยังเป็นคุณย่าของลู่สือเยี่ยนอยู่วันยังค่ำ แม้ว่าจะสั่งสอนเขา แต่ก็ไม่มีทางทำให้เขาเป็นอะไรไปจริง ๆคำพูดที่พูดออกมา ไม่ต้องพูดถึงลู่สือเยี่ยน แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่เชื่อช่างเถอะไม่มีอะไรต้องเสียใจเลยหลินเซียงกำลังจะหันหลังเดินจากไป แต่ในตอนนั้นก็มีเสียงที่นุ่มนวลดังขึ้น "คุณย่าคะ"ร่างกายของหลินเซียงสะดุ้งเล็กน้อย เธอหันกลับไปมอง ก็เห็นเซี่ยหว่านเดินเข้ามาจากทางประตูเธอสวมชุดเดรสยาวสีครีมยาวกรอมข้อเท้า แต่ขาอีกข้างที่ใส่ขาเทียมก็ยังคงเห็นได้ชัดผมยาวสลวยทิ้งลงอยู่บนบ่า แต่งหน้าอ่อน ๆ ดูเรียบง่ายและอ่อนหวาน คุณย่าลู่มองเธอ "เธอเป็นใคร?"เซี่ยหว่านเปิดฝาขนมในมือออก ยื่นให้เธอแล้ว

    Last Updated : 2024-09-27

Latest chapter

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 470

    คุณย่าลู่ “จะมีใครทำร้ายเธอได้ยังไง? นั่นเป็นแค่การคาดเดาของเธอเท่านั้น”“เหอะ!”ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดต่อ “คุณย่าครับ คนคนหนึ่งที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาแต่ความจำเสื่อม จะไปอยู่บนถนนได้ยังไง? คนดูแลที่บ้านเราล่ะ? หายหัวไปไหนหมด?”คุณย่าลู่เงียบไปลู่สือเยี่ยนพูดต่อ “ตอนนั้นเธอเป็นคนที่ช่วยผม พาผมกลับบ้าน ถ้าไม่ใช่เธอ วันนี้ย่าก็คงไม่ได้เจอหน้าผมแล้ว”คุณย่าลู่มองหลินเซียง แล้วพูดขึ้นมาทันทีว่า “ความจริงเป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือเปล่า ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้ ถ้าเกิดเธอรู้ตัวตนของหลานตั้งแต่แรกล่ะ?”“ฉันไม่รู้ค่ะ”หลินเซียงรู้สึกว่าเธอควรจะพูดอะไรสักอย่างเธอมองคุณย่าลู่อย่างสงบ “คุณย่าคะ ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณย่าถึงได้เกลียดฉันขนาดนี้ แต่เมื่อก่อนย่าไม่ใช่แบบนี้ แถมยังชอบฉันมาก ถึงกับบอกเขาว่า ถ้าเขาทำร้ายฉัน คุณย่าจะช่วยฉันตีเขา ฉันยังจำคำพูดพวกนั้นได้อยู่เลย”เธอหายใจออกเบา ๆ แล้วพูดต่อ “แต่แน่นอนค่ะ คุณย่าจำไม่ได้ งั้นก็ไม่สำคัญแล้ว ฉันไม่รู้จักตัวตนของเขาตั้งแต่แรก จนกระทั่งเขาได้ความทรงจำกลับมา แล้วมาเปิดตัวในที่ที่ฉันทำงานอยู่ ฉันถึงได้รู้จักตัวตนของเขา”คุณย่าลู่เงียบไป ใบหน้

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 469

    หลินเซียงมองคุณย่าลู่ด้วยความประหลาดใจไม่เคยคิดมาก่อนว่าคุณย่าที่เคยใจดีกับเธอ ในระดับที่เรียกว่าเอาใจใส่ กลับคิดร้ายกับเธอแบบนี้ แล้วยังมองเธอด้วยสายตาเย็นชาหลินเซียงรู้สึกเจ็บปวดในใจที่แท้ไม่ใช่แค่ตอนที่ลู่สือเยี่ยนทำร้ายเธอเท่านั้นถึงจะรู้สึกเจ็บปวดการถูกคนที่เคยสนิทสนมทำร้าย ใจก็เจ็บปวดเช่นกันเธอเม้มริมฝีปาก แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลู่สือเยี่ยน“ฮัลโหล?”ไม่นานปลายสายก็รับ ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้นหลินเซียงบอกว่า “คุณย่ามีเรื่องจะพูดกับพวกเรา ตอนนี้คุณช่วยมาโรงพยาบาลหน่อย”ลู่สือเยี่ยนถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”หลินเซียง “มาถึงเดี๋ยวก็รู้เอง”พูดจบก็วางสายไปเรื่องหย่าควรจะพูดต่อหน้าทั้งสองคนจะดีกว่าบอกกับเธอแค่คนเดียวมีประโยชน์อะไร?เธออยากหย่า แต่ลู่สือเยี่ยนไม่ยอม คุณย่าลู่ก็ไม่เชื่อเธอทำผิดอะไร?ถึงได้ถูกปฏิบัติแบบนี้?หลินเซียงนั่งลงบนโซฟา ก้มหน้าลง ไม่มองคุณย่าลู่อีกนิสัยของเธอค่อนข้างแปลกถ้าคนคนนั้นทำร้ายเธอ ก็ยากที่จะเข้าไปอยู่ในใจเธอได้อีกคุณย่าลู่ไม่ค่อยชอบท่าทางของหลินเซียง จึงจับมือเซี่ยหว่านแล้วคุยต่อ เพราะชอบท่าทางอ่อนโยนขอ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 468

    หลังจากออกจากโรงพยาบาล ลู่สือเยี่ยนมองเธอ “อย่าคิดมาก คุณย่าแค่ลืมความทรงจำไปสองปีเท่านั้นเอง”หลินเซียงมองเขา แล้วถามว่า “แล้วถ้าคุณย่ายืนกรานจะให้คุณแต่งงานกับเซี่ยหว่านล่ะ?”ลู่สือเยี่ยนมองเธออย่างลึกซึ้ง “หลินเซียง เธอควรเลิกคิดเรื่องนี้นะ เพราะผมไม่หย่ากับคุณแน่”หลินเซียงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ แล้วพูดว่า “จริง ๆ แล้ว เราหย่ากันก็ไม่เลวนะ ฉัน…”“หยุด!”ลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยความหงุดหงิด “ฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่องเหรอ? ถ้าพูดถึงเรื่องหย่าอีก ผมจับคุณขังไว้แน่!”ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ รอบตัวเต็มไปด้วยออร่าเย็นชาหลินเซียงหยุดชะงัก ไม่พูดต่อเพราะเขาทำได้จริงเมื่อหันหลังเดินไป ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นเย็นชายิ่งกว่าเก่าลู่สือเยี่ยนมองตามหลังเธอไป ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรงเขาเปิดประตูแล้วก้าวขึ้นรถ สีหน้ามืดครึ้มอย่างที่สุดในขณะนั้น เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เขาดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นสายจากซืออวี่“พูดมา!”ซืออวี่ตกใจกับน้ำเสียงเย็นชาของเขา ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ “พี่ใหญ่ ฉันสืบได้เรื่องบ้างแล้ว แต่คนคนนั้นฉลาดเป็นกรด ปกปิดตัวตนได้ดีมาก รู้แค่ว่าเป็นผู้ชาย”ลู่สือเยี

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 467

    วันรุ่งขึ้น ทั้งสองคนไปที่โรงพยาบาลคุณย่าลู่ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว อวิ๋นหลานนั่งคุยกับเธออยู่“คุณย่าครับ”ลู่สือเยี่ยนเดินเข้าไปเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนคุณย่าลู่เห็นเขา ใบหน้าที่แก่ชราพลันมีรอยยิ้ม“สือเยี่ยน เธอมาแล้ว” คุณย่าลู่จับมือเขาไว้ มองใบหน้าหล่อเหลาของเขาแล้วพูดขึ้นมาทันทีว่า “สือเยี่ยน ทำไมดูเปลี่ยนไปจังเลย? ดูเหมือนจะโตขึ้นมากเลยนะ”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนโค้งเป็นรอยยิ้ม “โตขึ้นแล้วไม่ดีเหรอครับ?”คุณย่าลู่พยักหน้า “ดี แน่นอนว่าดี แต่ฉันยังชอบเธอตอนเด็ก ๆ ที่ไร้เดียงสามากกว่า เอาแต่วิ่งตามหลังพี่ชายตลอดเวลา แล้วยังทำหน้าบึ้งใส่เขา มีแต่พี่ชายที่ตามใจ ถ้าเป็นคนอื่นคงตีเธอไปแล้ว”รอยยิ้มที่มุมปากของลู่สือเยี่ยนแข็งทื่อไปชั่วขณะคุณย่าลู่สังเกตเห็นหลินเซียงในตอนนี้ จึงถามว่า “แล้วเธอล่ะ มายังไง?”ลู่สือเยี่ยนบอกว่า “ย่าครับ เธอเป็นภรรยาผม หลินเซียง”หลินเซียงมองคุณย่าลู่ “คุณย่า”คิ้วของคุณย่าลู่ขมวดเข้าหากันทันที เธอปล่อยมือลู่สือเยี่ยน “ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าจะแต่งงานกับหว่านหว่านไม่ใช่เหรอ? ฉันเห็นว่าเด็กคนนั้นก็ใช้ได้นะ ทำไมถึงแต่งงานกับคนอื่นล่ะ?”ท่าทีนั้

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 466

    ใบหน้าของลู่สือเยี่ยนแสดงออกถึงความซับซ้อนเล็กน้อย เขาพูดอย่างสงบว่า “เรื่องนี้ยังบอกไม่ได้ ต้องรอผลตรวจของแพทย์”หลินเซียงพยักหน้า ตอนนี้คงทำได้แค่นี้ลู่เจิ้งหรงมองหลินเซียงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แล้วพูดกับลู่สือเยี่ยนว่า “อาการของย่าแกดูเหมือนจะดีขึ้น ความคิดของผู้ใหญ่ แกคงรู้ดี น่าจะอยากเห็นแกแต่งงานกับหว่านหว่าน ตอนนั้นแกเป็นคนพาหว่านหว่านไปหาท่านเอง ตอนนี้ถ้าท่านขอร้อง แกก็ปฏิเสธไม่ได้”อวิ๋นหลานกล่าวว่า “เจิ้งหรง แต่สือเยี่ยนกับหลินเซียงรักกันดี ทำแบบนี้ไม่ค่อยดีหรอกมั้ง?”“เหอะ!” ลู่เจิ้งหรงหัวเราะเยาะ “รักกันดี? หลินเซียงไม่ใช่เหรอที่อยากหย่ามาตลอด? ใช้โอกาสนี้หย่ากันไปซะสิ ไม่ต้องมีใครขัดขวางใคร!”อวิ๋นหลานมองหลินเซียงด้วยความกังวล กลัวว่าเธอจะเสียใจแต่หลินเซียงเหมือนไม่ได้ยิน ยืนอยู่มุมห้อง ก้มหน้าลง ปากสวยเม้มเป็นเส้นตรงลู่สือเยี่ยนไม่ได้สนใจคำพูดของลู่เจิ้งหรงเลยเขาตามหาลู่จิ้นหนานจนแทบคลั่ง ยังมีเวลาสนใจเรื่องของเขากับหลินเซียงอีกเหรอ?ดูเหมือนว่าเขาควรหาอะไรให้อีกฝ่ายทำบ้าง!ประมาณสองชั่วโมงผ่านไปผลการตรวจของคุณย่าลู่ออกมาแล้วแพทย์ถือรายงานผลการตรวจแล้วพูด

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 465

    เสียงของคุณย่าลู่ดังขึ้น ทุกคนในห้องนั่งเล่นต่างก็ตกตะลึง!สีหน้าของลู่สือเยี่ยนตึงเครียดขึ้น เขาคุกเข่าครึ่งตัวอยู่ข้างหน้าคุณย่าลู่แล้วถามว่า “คุณย่าครับ ตอนนี้คุณย่าจำอะไรได้แล้วเหรอครับ?”คุณย่าลู่เอามือลูบหัวเขา “ย่าต้องจำได้อยู่แล้วสิ ย่ายังไม่แก่จนความจำเลอะเลือนซะหน่อย ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าจะแต่งงานกับหว่านหว่าน แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่พาเธอมาด้วย?”ลู่สือเยี่ยนรู้สึกถึงความผิดปกติอย่างรวดเร็ว เขาชี้ไปที่หลินเซียงแล้วถามว่า “แล้วคุณย่าจำเธอได้ไหมครับ?”คุณย่าลู่มองตามนิ้วมือของเขาไป แล้วส่ายหัว “ไม่รู้จัก เธอเป็นใคร? คนใช้ใหม่ของบ้านเราเหรอ?”หลินเซียงได้ยินคำพูดของเธอ เหมือนกับถูกตบหน้าอย่างแรง ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณย่าลู่ความจำเสื่อม เธอมักจะคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนใช้ของบ้านตระกูลลู่ และยังดีกับหลินเซียงเป็นพิเศษแต่ตอนนี้กลับกัน!ลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ผมจะพาคุณย่าไปโรงพยาบาลครับ”คุณย่าลู่ขมวดคิ้ว ใบหน้าที่แก่ชราเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ “ไปโรงพยาบาลทำไม? ย่ารู้สึกว่าย่าสบายดีนะ”ลู่สือเยี่ยน “ตรวจร่างกายคุณย่านิดหน่อย เชื่อผมเถอะครับ”คุณย่าลู่ก็ยังไม่ค่อยเต็มใจ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 464

    หลังจากที่ลู่สือเยี่ยนพูดจบ เขาก็ไม่ได้วางสาย ได้ยินเสียงเขาเปิดประตูรถลงจากรถ ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบหลินเซียงกำโทรศัพท์แน่น ยื่นมือไปกดปุ่มปิดประตูอีกครั้งครั้งนี้ประตูลิฟต์ปิดลง หัวใจที่สั่นไหวก็ค่อยผ่อนคลายลงอย่างเฉียบพลัน"ประตูลิฟต์ปิดแล้ว" หลินเซียงพูด ตอนนี้เธอเพิ่งรู้ว่าขาของตัวเองอ่อนแรงแค่ไหน!ลู่สือเยี่ยนพูดว่า "อย่าออกจากลิฟต์ก่อนถึงชั้นหนึ่งนะ""อืม"หลินเซียงตอบ ยังไม่วางสายโชคดีที่ลิฟต์มาถึงชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ไม่มีใครทำงานล่วงเวลาในตึกแล้วเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หลินเซียงก็เห็นลู่สือเยี่ยนยืนอยู่ที่ประตู เธอวิ่งออกไปทันที!ลู่สือเยี่ยนกอดเธอไว้พลางปลอบเบา ๆ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะตรวจสอบให้ชัดเจน"ด้วยกลิ่นอายที่สดชื่นของเขา หลินเซียงจึงผ่อนคลายลง ตามมาด้วยความหวาดกลัวอย่างรุนแรง!จมูกของเธอรู้สึกแสบร้อน น้ำตาเกือบไหล แต่เธอก็อดทนไว้!ลู่สือเยี่ยนประกองกอดเธอแล้วออกจากอาคารพอก้าวขึ้นรถ ความอบอุ่นจากเครื่องทำความร้อนทำให้ร่างกายที่เย็นเยือกเริ่มอุ่นขึ้นลู่สือเยี่ยนจับมือเธอ ถามว่า "คุณเห็นใครหรือเปล่า?"หลินเซียงส่ายหัว "ไม่มีนะ"แล้วถา

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 463

    หลินเซียงรู้สึกใจสั่นระรัวเสียงน้ำไหลในห้องน้ำดังขึ้น หลินเซียงจึงโล่งใจเล็กน้อยเธอค่อย ๆ ผ่อนคลายและกอดตัวเองขณะกำลังจะหลับ เตียงข้าง ๆ ก็ยุบลงไป ร่างกายของลู่สือเยี่ยนที่ยังเปียกชื้นจากน้ำ เข้ามากอดเธอแน่น หลินเซียงไม่ขยับหรือดิ้นรน ลู่สือเยี่ยนจูบที่ไหล่เธอเบา ๆ "ราตรีสวัสดิ์ ที่รัก"ขนตาของหลินเซียงกระตุกเล็กน้อย แต่เธอก็ยังไม่ตอบสนองอะไร…วันรุ่งขึ้น หลินเซียงไปทำงานก็พบว่าสวี่ซิงเย่มาถึงแล้ว เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด ดูสดใสและมีเสน่ห์ เป็นหนุ่มน้อยที่สดใสสวี่ซินหรานกำลังคุยกับเขาอยู่และสวี่ซิงเย่ก็ตอบด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเธอมาถึง สวี่ซิงเย่รีบลุกขึ้นยืนและเดินมาหาเธอ "คุณหลิน อรุณสวัสดิ์ครับ!"หลินเซียงยิ้มบาง "ตอนนี้เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันแล้ว นายเรียกฉันว่าหลินเซียงก็ได้"สวี่ซิงเย่เกาจมูกด้วยความเขินอายเล็กน้อย "หลินเซียง""อืม อรุณสวัสดิ์ค่ะ" หลินเซียงพยักหน้าเล็กน้อยสวี่ซินหรานนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ถ้าไม่รู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว ฉันนึกว่าพวกเธอเป็นแฟนกันซะอีก"เมื่อได้ยินแบบนั้น สวี่ซิงเย่ขมวดคิ้ว พูดว่า "อย่าพูดอย่างนั้นเลยครับ ผมกั

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 462

    “ลู่สือเยี่ยน คุณเป็นอะไรมากไหม?”หลินเซียงรู้สึกงงกับเขา!เธอไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เขากลับจะยัดเยียดให้เธอไปเปิดห้องกับผู้ชายคนอื่น?เขาเป็นบ้าหรือเปล่า?ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ แล้วพูดว่า “หลินเซียง ห้ามรับของจากผู้ชายคนอื่น และห้ามชอบผู้ชายคนอื่นด้วย ถ้าผมรู้ คุณอาจไม่ตาย แต่ผู้ชายคนนั้นต้องตายแน่!”เขาเตือนอย่างจริงจังด้วยความเคร่งขรึม ดวงตาของเขาแสดงความต้องการครอบครองเธออย่างไม่มีปิดบังหลินเซียงกัดริมฝีปาก มองเขาด้วยสายตาซับซ้อนถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาแสดงออกแบบนี้เธอคงดีใจมาก!แต่หลังจากผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาแล้ว เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ เธอกลับไม่รู้สึกอะไร!เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย “ตอนนี้ฉันไปอาบน้ำได้แล้วใช่ไหม? ทำงานมาทั้งวัน เหนื่อยมากจริง ๆ”ลู่สือเยี่ยนมองเธออีกสักพัก แล้วปล่อยเธอไปหลินเซียงเดินไปที่ห้องน้ำลู่สือเยี่ยนเรียกคนใช้มาเก็บเค้กเมื่อหลินเซียงออกมา เธอก็เห็นเขานั่งอยู่บนโซฟา บนโต๊ะมีขี้ผึ้งวางอยู่“ทายา”เมื่อเห็นเธอหันมามอง เขาพูดเสียงต่ำหลินเซียงกัดริมฝีปาก แล้วพูดว่า “ฉันทาเองได้”พูดจบ เธอก็เดินไปหยิบขี้ผึ้งแต่ลู่สือเยี่ยนมือไวกว่

DMCA.com Protection Status