Share

บทที่ 104

"พวกคุณเข้ามาได้ยังไง"

สีหน้าของหลินเซียงย่ำแย่ มือที่สวมถุงมือซักล้างคาไว้ มองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา

ลู่ซื่อเยี่ยนโบกมือ "พวกคุณออกไปได้แล้ว"

"ครับ คุณลู่ ต่อไปนี้ถ้ามีอะไรก็สั่งได้เลยนะครับ" ผู้จัดการฝ่ายนิติบุคคลรีบหันหลังเดินออกไป

ประตูห้องปิดลงอีกครั้ง

ลู่ซื่อเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ผมขอให้พวกเขามาเปิดประตูให้"

หลินเซียง "ฉันอนุญาตให้คุณเข้ามารึไง?"

"ก็เพราะคุณไม่ให้ผมเข้า ผมเลยต้องพึ่งให้พวกเขามาเปิดประตูให้" ลู่ซื่อเยี่ยนพูดคำเหล่านี้ด้วยสีหน้าสบาย ๆราวกับว่านี่ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเขา

หลินเซียงกำหมัด "ลู่ซื่อเยี่ยน เมื่อไหร่จะหยุดทำตัวหน้าด้านสักที?"

แต่ลู่ซื่อเยี่ยนกลับมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน "ผมแค่กลับบ้านตัวเอง มากล่าวหากันว่าหน้าด้านได้ยังไง?"

"ที่นี่ไม่ใช่บ้านคุณ!"

หลินเซียงจ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

ลู่ซื่อเยี่ยน "แต่เรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่ ถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะโอนเป็นชื่อคุณ แต่ตอนนี้มันก็ยังถือเป็นสินสมรสร่วมของสามีภรรยา"

หลินเซียง "..."

เธอเม้มริมฝีปากแน่นขึ้น

จ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "ลู่ซื่อเยี่ยน คุณนี่มันใจ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status