Share

บทที่ 94

หลินเซียงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังเดินเข้าไป

ในลิฟต์มีเพียงลู่สือเยี่ยนและซ่งจั่ว

หลินเซียงเดินเข้ามา ซ่งจั่วก็หลบไปยืนชิดมุมอย่างรู้งาน

หลินเซียงก้มหน้าลงเล็กน้อย พยายามละเลยบรรยากาศที่แข็งแกร่งและเย็นชาซึ่งแผ่ออกจากด้านข้าง

บรรยากาศภายในลิฟต์เงียบสงบ มีเพียงความเย็นเยือกที่แผ่วเบาลอยวนอยู่ในอากาศ

ประตูลิฟต์เปิดออก หลินเซียงก็ไม่ได้รีบออกไป แต่รอให้ลู่สือเยี่ยนออกไปก่อน แล้วเธอค่อยเดินตามออกไป

แต่พอเธอไม่ออกจากลิฟต์ ลู่สือเยี่ยนก็ไม่ออกเช่นกัน

เป็นอะไรกัน

ซ่งจั่วยืนอยู่ชิดมุมลิฟต์ ร่างกายแทบจะหดเข้าไปในรอยแยกบนพื้น

ท่านประธาน คุณหลิน ถ้าพวกคุณไม่ออกไป แล้วผมจะออกไปได้ยังไงครับ?

มีอะไรก็ค่อยพูดกันข้างนอกไม่ได้เหรอ

ทำไมต้องมาอัดกันอยู่ในลิฟต์ด้วย

ทำไม?

เมื่อแนวป้องกันทางจิตใจของซ่งจั่วใกล้จะพังทลาย ในที่สุดลู่สือเยี่ยนก็ถามขึ้น "ไม่กลับบ้านเหรอ"

หลินเซียง "กลับสิคะ แต่คุณลู่กลับก่อนเลย ฉันไม่รีบ"

ลู่สือเยี่ยน "อืม คุณไม่รีบ ผมก็ไม่รีบ"

หลินเซียง "..."

ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าอะไรอีกล่ะ?

ซ่งจั่ว "..."

คนพวกนี้ต้องเล่นแง่กันคนเคยตัวแน่ ๆ

ประตูลิฟต์ค่อย ๆ ปิดลง

หลินเซียงไม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status